7292100332

przez odpowiednio rozmieszczone podpory/napory stalowe, na odczytaniu siły niszczącej w chwili pęknięcia próbki. W przypadku skał uwarstwionych, laminowanych, przygotowuje się próbki odpowiednio zorientowane względem płaszczyzn osłabienia. Orientacja ta jest zgodna ze schematem przedstawionym na rysunku 4.35a, b, c.

Rys. 4.35. Orientacja próbek względem płaszczyzn osłabienia w schematach badania wytrzymałości na zginanie uwarstwionej skały zwięzłej: a - kierunek naprężenia rozciągającego równoległy do płaszczyzn osłabienia. b. c - kierunek naprężenia rozciągającego prostopadły do płaszczyzn osłabienia

W przypadku pęknięcia próbki w kształcie prostopadłościanu w połowie jej długości wytrzymałość skały na zginanie oblicza się według wzoru

(4.22)

gdzie:

F - wartość siły, przy której wystąpiło pęknięcie próbki, N; / - odległość między podporami, m; b - szerokość poprzecznego przekroju próbki, m; h - wysokość (grubość) próbki, m.

W przypadku pęknięcia próbki w kształcie prostopadłościanu w innym miejscu niż w połowie długości próbki, wytrzymałość skały na zginanie oblicza się według wzoru

(4.23)

3 Fa bh²

gdzie a - odległość miejsca pęknięcia próbki od podpory.

W przypadku pęknięcia próbki w kształcie walca w połowie jej długości wytrzymałość skały na zginanie, wyrażoną w megapaskalach, oblicza się według wzoru

(4.24)

gdzie d - średnica próbki, m.

W przypadku pęknięcia próbki w kształcie walca w innym miejscu (między naporą a podporą) wytrzymałość skały na zginanie, wyrażoną w megapaskalach, oblicza się według wzoru

n

9

16 Fe 7i d³

(4.25)

97