7292100854

350 Miornictwo.

metodą zależy od wielkości kata, zawartego miedzy bokami trójkąta, wyznaczającymi to położenie i jest największa, gdy kat ten wynosi yÓ^u. Powinniśmy starać sie, by zdejmowane punkty były ile możności wyznaczone niezależnie od siebie, wtedy bind popełniony w pewnem miejscu nie przenosi się dalej. Wymiary zapisuje sie na szkicu jak naznaczono na fig. 19.

Metoda poprzeczek. Granice zdejmowane przecinamy kilkoma poprzeczkami 111, III IV, .... (fig. 21), których położenie względem podstawy zdjęcia A Ii C D jest znane, określone np. długościami Al i Dli A III i UIV, . . . . i wyznaczamy położenie punktów przecięcia się poprzeczek z granicami, przez pomiar długości /], 12, ... . Poprzeczki powinny biegnąć, ile możności, pod kątem zbliżonym do prostego względem granic zdejmowanych, w takich odstępach od siebie, by odcinki granic między punktami przecięcia się z poprzeczkami można uważać za linje proste. Ewentualne załomy granic, położono między poprzeczkami, zdejmujemy osobno, np. przez odrzutowanie na poprzeczkę. Długości określające położenie poprzeczek względem podstawy zdjęcia powinny być sprawdzone pracz pomiar podwójny, lub sprawdzający, np. zapomocą długości BI i CU. Bil! i C I V, . . . . Punkty M, N, .... zdejmujemy przez odrzutowanie

Fig. 21. Fig. 22.

Metoda biegunowa. Położenie punktów zdejmowanych określamy tu zapomocą spółrzędnych biegunowych. Mając zdjąć punkty ), 2, . . . . (fig. 22), obieramy dowolne stanowisko S, mierzymy kąty kierunkowe a_n «_2ł • • • • i długości di, .... Gdy jedno stanowisko nie wystarcza do wykonania zdjęcia wszystkich punktów, powtarzamy ta czynność z każdego wierzchołka podstawy zdjęcia, nawiązując się do boków podstawy. Metoda ta jest bardzo wygodna, gdy długości mierzymy optycznie, użyć jej bowiem możemy do zdejmowania terenu bardzo nierównego, z przeszkodami do pomiaru, patrz ustęp „Tachymetrja“. Wyniki pomiaru katów zapisujemy w dzienniku kątowym, wyniki pomiaru długości na szkicu. Zdejmując stolikiem mierniczym, rysujemy promienie do punktów' zdejmowanych na stohiiczce, zapomocą kierownicy. Dokładność zdjęcia sprawdza sie przez pomiar odległości punktów zdejmowanych, lub przez wyznaczenie ich położenia z dwóch stanowisk.

ile to da wcinania wprzód. Ta metoda polega na konstrukcji trójkąta z boku i dwóch katów jemu przyległych. Gdy zmierzymy długość .-1 li — c i kąty o. i [f, przy wierzchołkach A i B (fig. 23), to wyznaczyć możemy' położenie punktu C względem punktów A i B, t. zn. obliczyć długości A (1 i B C, oraz spółrzedne punktu C, odniesione do tego samego układu, do którego odniesione są spółrzedne punktów A i B. Ten sposób stosujemy' przy' tryangulacji i trygonometrycznej)! wyznaczaniu położenia punktów'. Położenie punktu C względem punktów A i B można wyznaczyć akże graficznie, przez odmierzenie, lub narysowanie, katów a i £ w punk-