informacyjnych w Europie — Loughridge podsumował wymogi, jakim powinny sprostać nowoczesne serwisy online.: standardem jest zdolność systemu do automatycznego indeksowania, multimedialność i architektura klient-serwer; użytkownicy muszą mieć zapewnioną możliwość dostępu do systemu poprzez sieć Internet; serwisy online powinny umiejętnie wykorzystywać narzędzia Internetu, a zwłaszcza system World Wide Web; pożądana jest hipertekstowa (hiper-medialna) organizacja struktury bazy danych.
Na koniec tego wybiórczego, z konieczności, przeglądu chciałbym słów kilka poświęcić problematyce gromadzenia, opracowania i udostępniania tzw. szarej literatury. Na konferencji mówili o tym Dominie Farrace i Ingę de Heer z Holandii w wystąpieniu Design and Development of Grey Literaturę Resources. „Szara literatura” wymyka się wszelkim jednoznacznym definicjom i stanowi jedno z największych wyzwań, przed którym stoją krajowe centra informacyjne. Poza dokumentami rządowymi, które siłą rzeczy muszą być poddane ścisłej dyscyplinie gromadzenia i udostępniania, dokumenty z innych dziedzin rzadko pozwalają na ich precyzyjne zaklasyfikowanie do tego działu. Tym większe znaczenie mają sieciowe serwisy „szarej literatury”. Najbardziej znanym serwisem online tego typu dokumentów jest GreyNet. Dobrze wkomponowany w Internet, wykorzystuje on na szeroką skalę systemy Gopher i WWW. Obejmuje, m.in.: informacje o konferencjach i seminariach, bibliograficzne bazy danych dedykowane „szarej literaturze” oraz adresy sieciowe jej elektronicznych zasobów.
Niech zakończy ten konferencyjny przegląd rzecz anegdotyczna. Pomimo że wśród uczestników konferencji przeważały osoby związane ze szkołami bibliotekarskimi, ani jej organizatorzy, ani też gospodarze, nie podjęli najmniejszej próby zorganizowania wycieczki po węgierskiej Bibliotece Narodowej im. Szechenyi, w salach której konferencja się odbywała, biblioteki bardzo pięknej. Zdaje się, że nikomu to nie przyszło do głowy. Trudno chyba o bardziej wyrazisty przykład braku zainteresowania środowiska akademickiego bieżącą praktyką bibliotekarską.
Zdzisław Dobrowolski
IBIN UW
Uniwersytet Warszawski
56