7368841495

2. Technika i technologia wierceń rdzeniowych.

Wiercenie rdzeniowe polega na zwierceniu pierścienia skały, w wyniku którego uzyskuje się podłużną cylindryczną próbkę skały, czyli rdzeń (rys. 2.1). Ma ono szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach techniki, począwszy od budownictwa, poprzez górnictwo, geoinżynierię i geotechnikę, a skończywszy na głębokich wierceniach geologiczno - poszukiwawczych.

Rys. 2.1. Rdzenie wiertnicze: 4", 2 5/8" i mikrordzeń. [9]

Obecnie w wierceniach geologiczno - poszukiwawczych dąży się do uzyskania jak największej ilości informacji geologicznych, inżynierskich i złożowych. Głównymi źródłami danych o formacji podczas wiercenia są okruchy skalne, dane z laboratoriów kontrolno - pomiarowych, profilowania geofizyczne oraz płuczka wiertnicza. Pomimo rozwoju technologii wiertniczych oraz geofizyki wiertniczej, nadal najszerszym i najbardziej wiarygodnym źródłem informacji o warunkach występowania złóż kopalin są rdzenie wiertnicze.

Okruchy skalne pochodzące z urabiania skały świdrami dają tylko ograniczoną informację o przewiercanych formacjach. Często dane te są zniekształcone z powodu długiego czasu wynoszenia zwiercin na powierzchnię przez płuczkę, przedostawanie się do próbek okruchów pochodzących z warstw nadległych i odkruszonych w wyniku mechanicznego działania przewodu wiertniczego na ścianę otworu lub sypania z kawern. Część skał, podczas ich rozdrabniania świdrem (zwłaszcza PDC), przechodzi do płuczki (skały ilasto łupkowe) lub zostaje rozkruszona na bardzo drobne okruchy, cząstki i ziarna, które są nieprzydatne do wielu analiz. Rejestrowane okruchy skalne na wylocie otworu nie są więc w pełni reprezentatywne dla skał występujących aktualnie na dnie otworu.