7808335757

Gmach główny Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu

Gmach Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu

Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu rozpoczęła swoją działalność w końcu czerwca 1919 roku, jako Biblioteka Wszechnicy Piastowskiej, czyli późniejszego Uniwersytetu Poznańskiego.

Budynek, zaprojektowany przez architekta Karla Hinckeldeyna w stylu wilhelmińskim, powstał w 1902 roku dla potrzeb publicznej Biblioteki Cesarza Wilhelma (Kaiser Wilhelm Bibliothek). Miała ona służyć docelowo także studentom Akademii Królewskiej, którą powołano w Poznaniu w 1903 roku. Zbiory Biblioteki, a także zakres jej działalności ukierunkowano na realizację celów naukowych, dydaktycznych i oświatowych, z myślą o niemieckiej społeczności miasta. Jednopiętrowy gmach Biblioteki przy dzisiejszej ulicy Franciszka Ratajczaka (dawniej Ritterstrasse) składał się z czytelni i pracowni oraz siedmiokondygnacyjnego magazynu.

Przejęty w 1919 roku wraz z księgozbiorem liczącym 250 tys. tomów budynek i magazyn w krótkim czasie przestały być wystarczające. Spowodowane to było szybkim gromadzeniem księgozbioru w języku polskim. Dlatego od samego początku istnienia placówki rozpoczęto starania o budowę kolejnego gmachu i zaplecza magazynowego, jednak bez oczekiwanego skutku. W pewnym stopniu zabiegi te uwieńczone zostały sukcesem kilka lat po II wojnie światowej, bowiem w 1952 roku oddano do użytku tzw. nowy gmach, w którym jednak zaledwie 40% metrażu przeznaczono na cele biblioteczne. Sala,