POLITECHNIKA LUBELSKA
2.2.2.5 Termometry oparte na zjawisku szumów cieplnych w przewodnikach
W przewodniku znajdującym się w temperaturze powyżej zera absolutnego, elektrony znajdują się w ciągłym, bezwładnym ruchu, który powoduje powstawanie między końcami przewodnika zmiennej różnicy potencjałów o charakterze szumów przypadkowych. Napięcie szumów cieplnych wzrasta ze wzrostem temperatury.
Termometry działające na zasadzie pomiaru napięcia szumów cieplnych można stosować w zakresie temperatur od 100 K do 1700 K. Dokładność pomiaru rzędu 0,1% wymaga starannego doboru elementów układu elektronicznego, natomiast osiągnięcie dokładności rzędu 1% nie nastręcza specjalnych trudności technicznych i układowych. Czujnik temperatury nie wymaga indywidualnego skalowania, nie jest istotny wybór metalu czujnika (rezystory węglowe nie nadają się do tego celu z powodu niejednorodności ich struktury wewnętrznej). Zjawisko histerezy cieplnej wpływa w sposób istotny na wynik pomiaru, natomiast pewne kłopoty techniczne powodują szumy własne układu pomiarowego i istnienie pojemności szkodliwych. Termometry tego typu znalazły zastosowanie przy specjalnych pomiarach temperatury [3].
2.3 Termometry bezstykowe
Termometry bezstykowe czyli pirometry umożliwiają pomiar temperatury powierzchni ciał wykorzystując ich promieniowanie temperaturowe. Zakres promieniowania temperaturowego mającego największe znaczenie w pirometrii zawiera się w granicach od ok. 0,4 do 20 pm, a więc leży w zakresie promieniowania widzialnego i podczerwonego.
W zależności od wykorzystywanego zakresu długości fal wysyłanego promieniowania temperaturowego, pirometry można podzielić na pirometry całkowitego promieniowania (radiacyjne), pirometry wykorzystujące pewne pasmo wysyłanego promieniowania (najczęściej fotoelektryczne) oraz pirometry monochromatyczne, pracujące przy jednej długości fali. Istnieją również pirometry, w których pomiar temperatury odbywa się przez porównanie natężenia promieniowania wysyłanego w dwóch różnych długościach fal - są to pirometry dwubarwne.
Duże znaczenie w pirometrii ma pojęcie ciała doskonale czarnego - jest to mianowicie takie ciało, które pochłania całkowicie padające na nie promieniowanie. Dla ciała doskonale czarnego rozkład energii wypromieniowanej w funkcji długości fali wyraża się zależnością zwaną prawem Plancka:
(17)
gdzie:
Foa - monochromatyczne natężenie promieniowania ciała doskonale
Ka tet/r.
^mit<is Mecht a n i/c/ P/ynów I r>iapt^riów I-Otni <g> 2013
20