7957909742

Karolina Geletta

Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Janusza Korczaka w Warszawie

Standardy superwizji w pracy socjalnej we Francji ¹

1. Wprowadzenie - sytuacja społeczno-ekonomiczna we Francji

W latach 80. XX wieku Francja przebudowała swój model pomocy społecznej w stronę zapewnienia większej solidarności społecznej, aktywizacji zawodowej oraz walki z wykluczeniem społecznym zarówno wśród osób bezrobotnych, jak i nowej grupy tzw. ubogich pracujących.

Impulsem do zmian był raport zatytułowany Chroniczna bieda i brak zabezpieczeń społecznych (Wresinski, 1987) przygotowany przez księdza polskiego pochodzenia, ojca Josepha Wresinskiego. Raport ten podsumowywał kilkuletnią debatę narodową, pokazując rządzącym stan nieefektywności pomocy społecznej we Francji oraz kierunki reform, jakie państwo powinno podjąć w odpowiedzi na istniejącą sytuację. Raport Wresinskiego podawał zatrważające dane:

-    400 tys. mieszkańców nie ma dostępu do żadnej formy pomocy społecznej;

-    między 200 a 400 tys. mieszkańców jest bezdomnych lub mieszka w prowizorycznie zbudowanych schronieniach;

-    blisko 700 tys. mieszkańców nie posiada ubezpieczenia zdrowotnego i korzysta jedynie z publicznej służby zdrowia.

Autor raportu, na podstawie przeprowadzonych badań i eksperymentów, zaproponował wiele rozwiązań w zakresie pomocy społecznej, które następnie zostały przyjęte przez rząd francuski. Jednakże najważniejszą propozycją Wresinskiego było wprowadzenie minimalnego dochodu gwarantowanego na rzecz integracji społecznej. Rekomendował stworzenie świadczenia na rzecz osób bez dochodu oraz z bardzo niskim dochodem, dzięki któremu zapewnione zostanie minimum socjalne umożliwiające proces ekonomicznej i społecznej reintegracji (Wresinski, 1987).

18

1

Tekst nawiązuje do artykułu Karoliny Geletty, Pomoc Społeczna we Francji - w stronę aktywnych metod walki z wykluczeniem społeczny, w: Wybrane Aspekty Międzynarodowej Polityki Społecznej - Pomoc Społeczna i Aktywna Integracja", (2013), (red.) Grewiński M., Krzyszkowski J., MCPS.