7957909745

ukończyli studia w zakresie pracy socjalnej w roku 2007 w ciągu roku znalazło pracę w zawodzie (Wenz, 2009).

Francuskie placówki edukacyjne mają wiele specyficznych cech. Jedną z nich jest to, że większość ze szkół szkoli jedynie specjalistów w ramach jednej specjalności, natomiast tworzenie programów studiów pozwala instytucjom edukacyjnym na dużą gamę innowacyjności oraz eksperymentów, dzięki czemu mogą powstawać nowe specjalności odpowiadające aktualnemu zapotrzebowaniu społeczeństwa (Chowanietz, 2006).

We Francji definicja pracy socjalnej (fr. travail social) jest znacznie szersza niż w innych krajach (np. niż niemieckie SozialArbeit) i obejmuje również aktywność społeczną (fr. action sociale), dostarczaną przez instytucje, których podstawowym celem nie jest pomoc społeczna (np. komitety wsparcia społecznego przy przedsiębiorstwach), oraz elementy pomocy społecznej (fr. aide sociale) (Hamburger, 2013).

Jak wskazuje Isabel Chowanietz (2006) możemy wyszczególnić dwie grupy zawodowe zaliczające się do pracy socjalnej we Francji. Do pierwszej włącza się profesje związane przede wszystkim z edukacyjną rolą pracy socjalnej, w tym ze wsparciem młodzieży oraz osób niepełnosprawnych. Do takich zawodów możemy zaliczyć według tej autorki m.in.:

- ekspertów pedagogiki specjalnej;

- asystentów medyczno-psychologicznych;

- asystentów edukacyjnych;

- asystentów osób niepełnosprawnych.

Druga grupa natomiast pracuje przede wszystkim z osobami indywidualnymi oraz grupami i społecznościami w celu pomocy w rozwiązywaniu ich problemów. Do tych zawodów należą m.in.:

- pracownicy socjalni;

- asystenci rodziny;

- animatorzy społeczni;

- doradcy rodzinni.

Francuski system pracy socjalnej jest bardzo zróżnicowany, jednakże boryka się z wieloma trudnościami; interesującym studium przypadku jest sytuacja dotycząca asystentów osób niepełnosprawnych. Mimo ewidentnej roli asystentów we wsparciu osób niepełnosprawnych, instytucja asystentury jest krytykowana we Francji ze względu na przyjmowanie