7957910033

■2014-05-27

Międzynarodowa Klasyfikacja Obniżenia Ostrości Wzroku

Kategoria	Stopień uszkodzenia ostrości wzroku	Ostrość wzroku po korekcji	Terminologia (nazwa)
Wzrok w granicach normy		od 0,8 do 1,0	wzrok całkowicie normalny
	lekki	poniżej 0,8	wzrok prawie normalny
Słabowzroczność (niedowidzenie)	umiarkowany	poniżej 0,3	słabowzroczność umiarkowana
	znaczny	poniżej 0,1	słabowzroczność znaczna
Ślepota (niewidomy)	głęboki	poniżej 0,05	słabowzroczność głęboka lub ślepota umiarkowana
	prawie całkowity	poniżej 0,02	ślepota prawie całkowita - poczucie światła
	całkowity	0,00	ślepota całkowita

Charakterystyka osób z uszkodzonym wzrokiem

Osoby z uszkodzonym wzrokiem można podzielić na dwie grupy:

•    niewidomych i niedowidzących od urodzenia lub wczesnego dzieciństwa,

•    ociemniałych, tzn. osoby, które całkowicie lub w znacznym stopniu utraciły wzrok w ciągu swego życia (> 5 roku życia).

Podział ten ma istotne znaczenie dla zrozumienia celów i treści rewalidacji. Inne problemy życiowe i adaptacyjne musi rozwiązać osoba niewidoma od urodzenia (niewidomy w wąskim znaczeniu), a inne osoba, która utraciła wzrok po piątym roku życia. Ta ostatnia musi przeżyć dramat utraty wzroku i proces opanowania nowych technik regulowania stosunków z otaczającym światem.

Osoby niedowidzące stanowią grupę pośrednią pomiędzy niewidomymi (w szerokim znaczeniu) i normalnie widzącymi. Ta grupa - w pracy, z życiu rodzinnym i w szerszym uczestnictwie społecznym posługuje się głównie wzrokiem, podczas gdy niewidomi przede wszystkim dotykiem, słuchem i węchem.

Z pedagogicznego punktu widzenia do dzieci niedowidzących lub słabo widzących zaliczamy te, które posiadają zdolność widzenia tekstów czamodrukowanych i nie muszą korzystać z tzw. brajla (pismo punktowe, wypukłe). Dzisiaj, przy zastosowaniu pomocy optycznych i powiększalników telewizyjnych, rośnie liczba dzieci i młodzieży mogącej uczestniczyć w integracyjnych formach edukacji. To samo dotyczy pracy zawodowej.

■8