8254445049

30

Ażeby więc zapewnić widzialność boczną na długości 1, należy wykreślić szereg odcinków aa, bb, cc, cŁd......tak, aby ich końce leżały na osi

jezdni, środkowe punkty tyich odcinków: a⁷, b⁷, d⁷, c⁷., e⁷, f i g⁷ określą zewnętrzną skrajną linję, pomiędzy którą a jezdnią, przeszkody, utrudniające widoczność boczną, winny być usunięte. Widzimy więc, że w punkcie B odstęp m osiąga sw^rój maksymalny wymdar.

Odstęp ten w miarę przybliżenia się do al i gl stopniowo się zmniejsza i krzywa a⁷ b^ł......f g⁷ przyjmuje kształt rogala- Jeśli się zważy

że Ustawa Drogowa odsuwa linję zabudowy na 3,50 im od zewnętrznej krawędzi rowu, względnie na 2,75 m. od granicy pasa drogowego, to zakre-skowany pas terenu 1 2 a⁷ b¹......f' g¹ 3 4 winien być wolny od wszel

kich przeszkód, któreby krępowały widzialność boczną. W razie wykopu (rys. 22), powiedzmy, dla przykładu 2,5 m. głębokiego, zbytecznem jest

usuwanie z.iemó na całej swej głębokości. Przyjęliśmy przy określaniu widzialności pionowej, że wiz trok kierowcy jest na wysokości 1,40 m. od jezdni, przeto teoretycznie na tejże wysokości możnaby korpus ziemny ecdf zostawić, jednak z uwagi na porastanie gruntów trawą, chwastem i t. p. praktyczne względy wskazują wysokość tę obniżyć do 1.20 m., a zatem dla utrzymania widzialności bocznej w danym przykładzie wystarczy usunąć część ziemi o zarysie abdc na głębokości 2,50 —1,20 = 1,30 m.

oś drogi uj rzucie

poziomymĄ^a

6-

M

^ /!'

m±

R

przekrój poprzeczny

Rys. 23.

Dla określenia maksymalnego odstępu m (rys. 23) przy zadanej szerokości b między kontrskarpami na poziomie wzroku kierowcy należy

się posługiwać następującym wzorem: m — h— —

2

(

1 ta

2