13. Poezja wieszczów |
- wyjaśnia, na czym polega romantyczna koncepcja |
- interpretuje koncepcję poety wieszcza w kontekście |
poety wieszcza i jaka była jej rola w zachowaniu |
całokształtu postaw epoki | |
tożsamości narodu pozbawionego państwa |
- ocenia, jaką rolę odegrało w polskiej kulturze | |
m.in. wiersze: |
- wyjaśnia terminy: tradycja, dziedzictwo, kicz. |
brązownictwo wieszczów romantycznych |
Juliusz Słowacki, |
precyzując ich znaczenia |
- interpretuje wiersz Słowackiego, wykorzystując |
Testament mój |
- wyjaśnia określenie: romantyzm krajowy, podając |
konteksty (biograficzny, kulturowy, historycznoliteracki |
nazwiska twórców |
ltp.) | |
- interpretuje wiersz Słowackiego: |
- bada wersyfikację utworu | |
Cyprian Norwid, [Coś ty |
•T wyjaśnia tytuł |
- rozpoznaje liinkcję rytmizacji utworu |
Alenom zrobił. |
•ó określa nadawcę i odbiorcę |
- zbiera syntezujące wnioski o specyfice poezji Norwida |
Sokratesie...] |
•S wskazuje obecne w wierszu toposy (łódź. |
(np. wskazuje tendencję do odczytywania znaków w |
sternik, symboliczny pogrzeb poety) i |
różnych, pozornie zwyczajnych sytuacjach) | |
określa ich funkcję |
- na podstawie poznanych utworów określa | |
•f określa funkcje apostrof obecnych w |
Norwidowską koncepcję jednostki wybitnej i rolę tej | |
wierszu |
jednostki w postępie ludzkości | |
•/ interpretuje przesłanie, jakie poeta zostawił |
- interpretuje wiersze współczesne nawiązujące do | |
narodowi - interpretuje wiersz Norwida: S wyjaśnia, kim są przywołane tu postacie i co je łączy S interpretuje funkcję Norwidowskiego przemilczenia •/ interpretuje komentarz Norwida do pośmiertnych losów wielkich ludzi - w wierszach współczesnych odnajduje próby odbrązowienia pomnikowych postaci romantycznych wieszczów - wskazuje utwory o charakterze antybrązowniczym (np. Andrzeja Bursy i Tadeusza Różewicza) |
motywu romantycznego wieszcza |
II. POZYTYWIZM UCZEŃ: | ||
1. Pozytywiści wobec |
- wyjaśnia krótko terminy: pozytywizm, utylitaryzm. |
- omawia filozoficzne podstawy epoki (poglądy |
przeszłości i |
sejentyzm, ewolucjonizm, organicyzm |
Comte a, Milla, Spencera) |
teraźniejszości |
- wyjaśnia, jakie historyczne i polityczne przyczyny |
- wyjaśnia symbolikę przeciwstawienia młodzi-starzy w |
wpłynęły na ukształtowanie się programu polskich |
artykule Świętochowskiego | |
pozytywistów |
- krótko charakteryzuje rozwój publicystyki w drugiej | |
Aleksander |
- przedstawia tezy artykułu programowego |
połowie XIX w. |
Świętochowski. My i wy |
Świętochowskiego |
- wyjaśnia, na czym polegała ezopowość języka |
Piotr Chmielowski, |
- wyjaśnia, na czym polega jego polemiczny i |
publicystyki pozytywistycznej oraz podaje jej przyczyny |
Utylitaryzm tv literaturze |
programowy charakter |
- wyjaśnia określenie „noc postyczniowa”. odnosząc je |
- nazywa środki retoryczne obecne we fragmentach |
do faktów historycznych | |
publicystyki pozytywistycznej i określa ich funkcję |
- interpretuje metaforykę droai (dążenia) i walki w | |
Adam Asnyk, Daremne |
- wskazuje nowe postawy i idee deklarowane w |
czytanych wierszach |
żale, Dzisiejszym |
publicystyce pozytywistycznej |
- określa rolę tradycji powstańczych w twórczości |
idealistom |
- wymienia główne punkty programu polskich pozytywistów - wyjaśnia określenia: praca organiczna i praca u podstaw - interpretuje wiersze: określa zawarte w nich idee, nadawcę i adresata, przesłanie; wskazuje środki stylistyczne i określa ich funkcje |
Tadeusza Konwickiego |
2. Naśladowanie |
- charakteryzuje pozytywistyczne gatunki |
- w czytanych artykułach wskazuje środki stylistyczne |
rzeczywistości, czyli o |
publicystyczne: felieton, reportaż |
służące angażowaniu uwagi czytelnika |
stosunku pozytywistów |
- w czytanych artykułach wskazuje elementy |
- znajduje stylistyczne (językowe) wykładniki humoru, |
do realizmu w sztuce |
informacyjne i wykładniki funkcji artystycznej |
satyry, ironii, sarkazmu (odróżnia te pojęcia) |
- w czytanych tekstach rozpoznaje funkcje językowe: |
- analizuje sposoby łączenia w publicystyce Prusa | |
informacyjną, impresywną i poetycką |
prawdy i fikcji | |
Bolesław Prus. Kronika |
- wyjaśnia, w jaki sposób i w jakim celu Prus ukazał |
- pisze artykuł utrzymany w konwencji listu z podróży. |
tygodniowa, |
w felietonie narodowe cechy Polaków, Francuzów i |
w którym porusza różne problemy społeczne i |
Wieża paryska. |
Niemców |
obyczajowe |
Henryk Sienkiewicz, List |
- przedstawia poglądy Prusa na szanse i możliwości |
- charakteryzuje szkic jako jeden z gatunków epickich |
z podróży |
dziennikarstwa (na podst. fragmentu Kroniki |
popularnych w XIX wieku |
tygodniowej) |
- analizuje postawę narratora | |
- pisze felieton (reportaż) na temat życia szkoły lub |
- wskazuje językowe i stylistyczne wykładniki jego | |
Henryk Sienkiewicz, |
innych bliskich mu problemów |
stosunku do opisywanej rzeczywistości |
Szkice węglem |
- krótko wyjaśnia terminy: realizm, naturalizm, odnosząc je do literatury i malarstwa 2. poł. XIX - wyjaśnia określenie Stendhala, że powieść ma być „zwierciadłem przechadzającym się po gościńcu” - wymienia mistrzów powieści realistycznej (na podstawie podręcznika) - interpretuje Szkice węglem: •/ określa elementy świata przedstawionego •f charakteryzuje bohaterów •ó określa zasadę kompozycyjną utworu •ó wskazuje różne konwencje estetyczne i stylistyczne obecne w utworze (komizm. |
6