8331763801

220 Recenzje, omówienia i sprawozdania

Ap 21,1-4.22-17. Studium egzegetyczno-teologiczne z uwzględnieniem innych pism nowotestamentalnych oraz apokaliptycznej literatury żydowskiej, pisanej pod kierunkiem ks. prof. dr. hab. Jana Łacha. Jednocześnie bezpośrednio po przyjeździe ze studiów zagranicznych ks. Mickiewicz podjął zajęcia dydaktyczne w Wyższym Seminarium Duchownym Księży Pallotynów w Ożarowie Mazowieckim i pracę tę kontynuuje do dnia dzisiejszego, prowadząc wykłady z Pisma Świętego Nowego Testamentu - kursoryczne i monograficzne. Stopień doktora habilitowanego ks. Mickiewicz zdobył w 2004 r. na podstawie dorobku naukowego oraz pracy Świadkowie zbawczego posłannictwa oraz mesjańskiej i boskiej godności Jezusa w Pismach św. Łukasza i św. Jana (Ząbki 2003).

Książki (bo jest to dzieło dwutomowe) ks. Mickiewicza poświęcone zostały Ewangelii św. Łukasza: Ewangelia według świętego Łukasza, rozdziały 1-11. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz, Częstochowa 2011, ss. 684; Ewangelia według świętego Łukasza, rozdziały 12-24. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz, Częstochowa 2012, ss. 677. Jak wynika z tytułu, praca ma charakter komentarza i taki też charakter udało się Autorowi utrzymać w całej rozciągłości opracowania. Poza wykazem skrótów, bibliografią, wstępem, zakończeniem i ekskursami, praca zawiera zasadnicze części, poświęcone najpierw zagadnieniom wprowadzającym w lekturę Ewangelii Łukasza (tekst, źródła, gatunek, styl, struktura, autor, adresaci, czas i miejsce powstania dzieła), a następnie komentarz do poszczególnych perykop (według schematu: 1. Tłumaczenie tekstu biblijnego z języka greckiego; 2. Zagadnienia literacko-historyczne; 3. Egzegeza; 4. Aspekt kerygmatyczny). Zaproponowana struktura pracy wydaje się logiczna i nie budzi zastrzeżeń. Również struktura poszczególnych rozdziałów jest niezwykle przejrzysta. Celem monografii jest przybliżenie najnowszych wyników badań egzegetycznych i teologicznych poszczególnych perykop, a także wydobycie ich zasadniczego orędzia oraz nakreślenie teologii całej księgi. Co prawda temu ostatniemu zagadnieniu nie poświęcił Autor osobnego rozdziału, jednak teologia omówiona jest znakomicie w paragrafach, którym nadano tytuł Aspekt kerygmatyczny.

Instrukcja Papieskiej Komisji Biblijnej o interpretacji Pisma Świętego wysoko ocenia metodę historyczno-krytyczną, po którą Autor sięga najczęściej w częściach egzegetycznych swej pracy. Jednak przyjmowana powszechnie do niedawna przez biblistów metoda historyczno-krytyczną, dziś w wielu przypadkach wydaje się już niewystarczająca. Papieska Komisja Biblijna stwierdza:

Klasyczne posługiwanie się metodą historyczno-krytyczną ma, rzecz jasna, swoje granice. Metoda ta może być stosowana do poszukiwania sensu tekstu biblijnego jedynie w historycznych warunkach jego powstawania, jest natomiast nieprzydatna przy próbach odkrycia możliwości znaczeniowych danego tekstu przy jego odczytywaniu na późniejszych etapach historii objawienia biblijnego oraz dziejów Kościoła. W każdym razie metoda ta przyczyniła się do powstania