397
Biuletyn Informacyjny PTMTS
mianowany został zastępcą profesora, a w roku 1959 docentem. Doktorat pod kierunkiem profesora Mariana Janusza obronił w roku 1956. Był pierwszym doktorem nauk technicznych z grona powojennego rocznika absolwentów Wydziału Budownictwa Lądowego. Stopień naukowy profesora nadzwyczajnego otrzymał w roku 1966, zaś profesora zwyczajnego w 1972 roku. W latach 1973-1978 był profesorem w Uniwersytecie Ahmadu Bello w Zarii w Nigerii.
Działalność naukową Profesora Ottona Dąbrowskiego charakteryzują trzy główne nurty zainteresowań:
• mechanika ciała odkształcalnego, a w szczególności teoria powłok,
• teoria i techniki badań modelowych,
• zastosowanie elektrycznych układów analogowych w mechanice budowli. Opublikował ponad 70 prac związanych z tą tematyką.
Jubilat był promotorem 14. prac doktorskich oraz autorem licznych recenzji prac doktorskich, habilitacyjnych, opinii do tytułów naukowych i recenzji wydawniczych. Jubilat jest autorem lub współautorem szeregu wydawnictw monograficznych. Wydany przez ” Arkady” tom III Poradnika Inżyniera i Technika Budowlanego, którego Profesor Dąbrowski jest współautorem, doczekał się już czterech wydań.
W czasie pięćdziesięcioletniej pracy na Politechnice Wrocławskiej Profesor Dąbrowski wykazywał się wybitnymi zdolnościami organizacyjnymi. Pełnił wiele funkcji kierowniczych, brał czynny udział w wielu opiniotwórczych gremiach naukowych. Był niestrudzonym organizatorem działalności naukowej. Charakterystyczną cechą jego poczynań na tym polu są rzetelność, sumienność i uporczywe dążenie do postawionego sobie celu. Czy jako przewodniczący, czy też szeregowy członek, każdą funkcję traktował i traktuje na serio. Skądinąd wiemy, że nie jest to postawa powszechnie obserwowana.
Był kierownikiem Katedry Mechaniki Budowli, a po reorganizacji struktury Uczelni w 1968 roku aż do momentu przejścia na emeryturę kierownikiem Zakładu Wytrzymałości Materiałów. Trzykrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Budownictwa Lądowego (1965-1968, 1971-1972, 1990-1993), a w jednej kadencji był prodziekanem (1956-1958). Sprawował funkcję dyrektora Instytutu Inżynierii Lądowej (1987-1990) i w jednej kadencji funkcję zastępcy dyrektora (1968-1971). Był także w latach 1981-82 prorektorem Politechniki Wrocławskiej.
Z polecenia Ministerstwa Oświaty i Szkolnictwa Wyższego brał udział w pracy Zespołu Przedmiotów Ogólnotechnicznych Ośrodka Metodycznego Studiów dla pracujących oraz w zespole Kierunkowym Budownictwa Lądowego Rady Głównej w Zespole Programowym dla Kierunku Budownictwo. Przez wiele lat był członkiem Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN.
Co najmniej dwukrotnie sprawując kierownicze funkcje Profesor Dąbrowski musiał stawić czoła zawieruchom polityczno-społecznym, jakie nawiedzały nasz kraj w okresie powojennym. W roku 1968 sprawował funkcję dziekana Wydziału Budownictwa Lądowego i jego decyzje podjęte w tym czasie uchroniły od represji niejednego studenta. Nie było dziełem przypadku, że w roku 1981, w pierwszej kadencji wolnych wyborów na uczelniach wyższych, został powołany na prorektora Politechniki Wro-