8598055023

Li, L₂ - długości odpowiednio odcinka gwintowanego i niegwintowanego rozciąganej części śruby (Rys.la)

W przypadku elementów ściskanych sytuacja jest bardziej złożona. Wszystkie łączone elementy rozpatruje się jako pakiet elementów ściskanych. Nie ma tu problemu na ile „części” należy podzielić ten pakiet - jest to liczba blach (każda blacha ma inną sztywność w zależności od grubości i tworzywa). Problem pojawia się przy określaniu niezbędnych do wyznaczenia sztywności wymiarów geometrycznych blach. Z uwagi na to, że połączenie śrubowe ma charakter zbliżony do punktowego, na stan odkształcenia/naprężenia złącza wpływ ma tylko część blachy w jego najbliższym otoczeniu. Rzeczywisty wpływ siły ściskającej blachy na ich stan odkształcenia nie jest znany. W związku z tym w obliczeniach inżynierski zakłada się przybliżony kształt strefy naprężeń ściskających w elementach łączonych. Na rysunku 1a przedstawiono przybliżony kształt przyjmowany w obliczeniach. Strefę naprężeń ściskających stanowią dwa ścięte stożki złączone większymi podstawami. Kąt wierzchołkowy przyjmowany jest około 90°, wysokość każdego stożka jest równa grubości blachy a mniejsza średnica jest równa średnicy oporowej łba śruby lub nakrętki (średnica powierzchni oporowej jest jedną z wielkości podawanych w normach). Średnica otworu osiowego w stożku jest równa średnicy otworu pod śruby d₀. W celu ułatwienia dalszych obliczeń stożki te są zamieniane na walce drążone, których średnica wewnętrzna pozostaje bez zmian, zaś średnica zewnętrzna jest średnią średnic podstaw stożka (górna blacha - rys. 1 b, c , dolna blacha rys. 1 d, e). Rysunek 1f przedstawia model strefy ściskania blach w postaci otrzymanych dwóch drążonych walców.