wia się w występowaniu na powierzchni sklepienia dużych lokalnych ubytków warstw roboczych. Mechanizm ten, przedstawiony na rys. 4, podobny jest do tego jaki spotyka się w piecach obrotowych przy deformacji pancerza, a opiera się na powstawaniu momentów zginających i sił ścinających podczas podnoszenia się sklepienia i w rezultacie mechanicznym zużywaniu się kształtek sąsiednich [10].
pełne wzajemne przyleganie układanych kształtek.
— zbyt słabe mocowanie kształtek podwieszanych do belek nośnych, przez co całe sklepienie pracuje właściwie jako rozporowe, __
— nierównomierne rozmieszczenie przekładek dyla-lacyjnych lub stosowanie ich w niedostatecznej ilości,
— regulowanie ilością przekładek stopnia zacieśnienia
Strona zimna
Rys. 3. Potencjalne możliwości mechanicznego zużywania się kształtek sklepieniowych (Thomson, Davies — 7)
Zużywanie się sklepień
Sklepienia pieców martenowskich ulegają podczas pracy zużywaniu, które uwarunkowane jest wpływem różnych czynników. Pomijając jakość stosowanych wyrobów można podzielić je na dwie grupy; czynniki konstrukcyjne — jakość wykonania i konstrukcja sklepienia, a także konstrukcja pieca jako całości, czynniki wynikające z warunków pracy sklepień i sposobu prowadzenia pieców, a także i właściwości tworzywa wyrobów.
Podstawowe typy konstrukcji sklepień omówiono wcześniej w cz. J. Pomijając coraz rzadziej już stosowaną konstrukcję rozporową, istotą dwóch pozostałych typów jest uzyskanie równomiemiejszego rozkładu naprężeń mechanicznych w kształtkach, ograniczenie wysokości tych naprężeń, dostosowanie profilu sklepienia do profilu zużywania się, ograniczenie pionowych ruchów sklepienia czy wreszcie uproszczenie samych prac remontowych. Szczegóły rozwiązań dobierane są w zależności od doświadczeń ze sklepień już eksploatowanych. —
Na jakość wykonania sklepienia składa się szereg warunków obejmujących zarówno dokładność wypełnienia zaleceń projektowych, jak i stan wyrobów po zabudowie. Do najczęstszych błędów w tym zakresie należą:
— mechaniczne uszkodzenia wyrobów podczas transportu na miejsce remontu i na poszczególne stanowiska robocze murarzy,
— zawilgocenie i zapylenie wyrobów,
— uszkodzenia mechaniczne kształtek wskutek stosowania stalowych młotków do ich dobijania przy zabudowie i zbyt cienkich podkładek ochronnych,
— niewłaściwe dopasowanie kształtek w łuku, przez eo po zdjęciu odeskowania część z tych kształtek wysuwa się w dół,
— zły stan techniczny odeskować, powodujący nie-kształlck w łuku sklepienia,
— wyrównywanie profilu łuku dodatkowymi przekładkami dylatacyjnymi lub siatkami z drutu, umieszczonymi tylko w dolnych lub górnych warstwach sklepienia.
Obserwacje pieców pracujących w identycznych iuo zbliżonych warunkach wykazywały bardzo różne trwałości i intncsywności zużywania się sklepień. Skłoniło to do przypuszczenia, że o trwałości sklepień decyduje również konstrukcja pieca jako całości. Liczne publikacje potwierdzają wzrost trwałości sklepień po zmniejszeniu ich rozpiętości, zwiększeniu kąta centralnego i mniej ścisłym układaniu klinów podczas zabudowy (zmniejszenie wielkości naprężeń mechanicz' nych), podniesieniu sklepienia wyżej nad poziom kąpieli oraz wzroście objętości żużlowników i poprawie pracy tak odległych elementów pieca jak przeloty i kratownice (zmniejszenie oddziaływania chemicznego i poprawa aerodynamiki) [11, 12, 13].
Na drugą grupę czynników wpływających na pracę sklepień składają się:
— szybkość suszenia i nagrzewania sklepienia do temperatury pracy,
rozszerzalność cieplna wyrobów,
— utlenianie się blach otulin, '
zjawiska deformacji plastycznej wyrobów w temperaturze powyżej 1300°C,
— wysoka temperatura powodująca zmiany fizykochemicznych właściwości wyrobów,
zmiany temperatury i gradient temperatury w sklepieniu,
— oddziaływanie tlenków żelaza,
— rozpryskiwanie żużla oraz zapylenie przestrzeni pcdsklepieniowej.
— zakłócenia aerodynamiki gazów.
— zmiany konfiguracji sklepienia i towarzyszące im zmiany rozkładu naprężeń w wyrobach,
— przcchladzanic sklepienia do temperatur poniżej