CINQUECENTO  PRZEKAy
NIK ŚWIATEA
GA
ÓWNYCH - v.2
Jedną z wad wrodzonych tego, skądinąd uroczego, samochodu, jest brak
przekaz
nika w obwodzie świateł głównych, co powoduje bardzo często uszkodzenie
przełącznika zespolonego pod kierownicą. Styki, rozgrzane du\
ym prądem, wtapiają
się w plastik i tracą kontakt, co zmusza do wymiany lub naprawy przełącznika,
szczególnie teraz, kiedy światła mijania włączone są tak\
e w dzień.
Prosty układ pozwoli tę wadę wyeliminować.
Opracowanie: egie
Co jest potrzebne:
- przekaz
nik samochodowy
- przewód zielony, czarny i błękitny po ~0,4m (lub kolory własne)
- 4szt. końcówek konektorowych \
eńskich
- lutownica, cyna, kalafonia lub płyn do lutowania
- koszulki termokurczliwe, taśma izolacyjna
- mały wkrętak płaski, wkrętak krzy\
owy
Obciskamy po jednej końcówce na ka\
dym przewodzie, lutujemy, nakładamy
i obkurczamy koszulki izolacyjne. Przewody, błękitny i czarny, dołączamy do
przekaz
nika.
W samochodzie wymontowujemy górną i dolną osłonę kierownicy. Z trzech
złączek konektorowych prowadzących od przełącznika świateł pod kierownicą
wybieramy największą, sześciostykową i rozpoławiamy ją, by mieć lepszy dostęp.
Jeśli ktoś ma dłonie takie, \
e nie mieszczą mu się w kieszeniach i ma trudności ze
złączką, mo\
e sobie pomóc odkręcając śrubę poprzeczną i 2 nakrętki mocowania
kolumny kierowniczej, co pozwoli na jej odchylenie.
W złączce wyszukujemy przewody czarny i zielony i dołączamy do nich nasze
o tych samych kolorach, przycinając je wcześniej tak, by miały odpowiednią długość,
tzn. by układ zmieścił się w pokazanej kieszeni bez zbędnego zapasu.
(Pokazana plątanina powstała wskutek zamontowanie jeszcze kilku bajerów,
nasz układ nie wymaga tylu przewodów, poza tym, ju\
trochę to uporządkowałem).
Aby dołączyć przewody mo\
emy wyjąć stare końcówki konektorowe ze
złączek i obcisnąć nowe z podwójnymi przewodami albo zdjąć izolację na kawałku
starego przewodu, dolutować nowy i porządnie zaizolować (sposób łatwiejszy choć
niefachowy). Połączenie musi być trwałe mechanicznie. Składamy złączkę.
Z przełącznika świateł wymontowujemy zielony przewód, starając się
wcześniej odgiąć języczek blokujący przy u\
yciu małego wkrętaka. Wyjęty przewód,
je\
eli udało się nie zniszczyć końcówki, izolujemy koszulką termokurczliwą
i zakładamy na przekaz
nik. W miejsce wyjętego zakładamy nasz przewód zielony.
W podobny sposób wyjmujemy z przełącznika świateł końcówkę z przewodem
szaro-czerwonym i przenosimy ją do przekaz
nika. Ta końcówka na przełączniku
pozostaje wolna.
Podobnie zdejmujemy końcówkę z przewodem niebieskim, przenosimy ją do
przekaz
nika a w to miejsce montujemy nasz przewód błękitny, uzbrojony wcześniej
w końcówkę konektorową.
Zostało owinąć przekaz
nik gąbką, by nie stukał, wło\
yć do pokazanej kieszeni,
wypróbować wszystkie światła, poskładać resztę i uznać dzieło za zakończone.
Mo\
na te\
niewielkim nakładem dorobić do tego kontrolkę świateł mijania,
taką, która zasygnalizuje nam tak\
e w dzień , \
e mamy przepaloną \
arówkę,
wyręczy policjanta a nam pozwoli uniknąć związanego z tym stresu.
Potrzebne części:
- kontaktron  u mnie o średnicy 4mm i długości 30mm, dawne oznaczenie ZM-
107, mo\
e być inny
- dioda świecąca, u mnie zielona o średnicy 5mm i oprawka do jej zamocowania
- rezystor ~400&!
- kilkanaście cm drutu nawojowego w emalii o średnicy 1,5mm
- 15cm przewodu pomarańczowego - powinien być o grubości takiej, jak szaro-
czerwony
- 2 kawałki cienkiego przewodu (lub jeden podwójny) do diody świecącej ~40cm
Schemat ró\
ni się od poprzedniego tym, \
e między końcówkę przewodu
szaro-czerwonego a końcówkę przekaz
nika, na którym była zamocowana, włączony
został mały układ z kontaktronem i diodą świecącą.
Wykonanie układu:
Na wiertle Ś4 nawijamy spiralę  ilość zwojów nale\
y dobrać doświadczalnie,
w moim przypadku wynosi 4,5 (mniej ni\
na zdjęciu). Jeśli ktoś nie miał dotychczas
do czynienia z kontaktronem, powinien wiedzieć, \
e to jest bardzo delikatne
urządzenie i próba wyginania końcówek kończy się jego zniszczeniem a przewody
nale\
y lutować tak, by ich przemieszczanie nie powodowało nacisku na końcówki.
Najlepiej kupić na zapas, nie są drogie.
Układ lutujemy wstępnie, a ilość zwojów dobieramy tak, by dioda świeciła
przy świecących obu \
arówkach mijania a gasła przy tylko jednej, na wszelki
wypadek zmniejszamy o pół zwoju. Przy \
arówkach H4 podana ilość zwojów
powinna być dobra.
Po dobraniu spirali lutujemy układ. Do obu końców spirali dolutowujemy po
kawałku grubego, pomarańczowego przewodu, dłu\
szy od strony prawej (wg rys.)
i krótszy z drugiej (po odcięciu nadmiaru drutu). W tym celu wskazane jest u\
yć po
5mm rurki miedzianej Ś3, do której, po jej oczyszczeniu wewnątrz, wkładamy drut po
zeskrobaniu emalii, odizolowany koniec przewodu, zagniatamy razem, zwil\
amy
kalafonią lub płynem do lutowania i wypełniamy cyną. Taki sposób zapewnia mocne i
niekorodujące połączenie.
Rezystor izolujemy od sąsiadujących przewodów, lutujemy do niego przewód
idący do plusowej nó\
ki diody świecącej, przewód od nó\
ki minusowej łączymy z
masą pojazdu.
Całość przekaz
nika kontaktronowego dobrze jest umieścić w plastikowej
rurce, co zapobiegnie uszkodzeniu.
Dłu\
szy pomarańczowy przewód zaopatrujemy w końcówkę konektorową
\
eńską a krótszy  w męską. Końcówki zabezpieczamy przy pomocy koszulek
termokurczliwych.
Teraz mo\
emy włączyć nasze dzieło w układ przekaz
nika świateł.
Diodę świecącą montujemy w wybranym miejscu na pulpicie. Przy tych
parametrach dioda jest widoczna w dzień i nie razi w nocy.
Sukcesów!