Niepewności standardowe u (x() wielkości wejściowych, wynikające z niedokładności przyrządów pomiarowych, można oszacować na podstawie ich określonych dopuszczalnych błędów granicznych Sx( ze wzoru
5x,
u (xj) = —j= — 0,58 5Xj (8)
\3
Wielkość u (x,.) jest w tym przypadku niepewnością standardową typu B.
Ad 2. Problem wyznaczania współczynnika rozszerzenia A-jest bardzo złożony, stąd według przewodnika ISO [1] możliwe jest tylko wyznaczenie go w sposób przybliżony.
Jeśli liczność populacji próbnej o rozkładzie normalnym jest dostatecznie duża (n —> <=°), rekomendowane jest według [1 ] stosowanie stałych wartości k równych 2 lub 3, odpowiadających przedziałom o poziomach ufności odpowiednio równych y=0,9545 oraz y=0,9973, przyjętych całkowicie arbitralnie.
Przyjmowanie w badaniach wytrzymałości betonu tak wysokich poziomów ufności oraz stałych wartości k niezależnie od liczności wyników n nie jest wymagane ani uzasadnione. W normowych kryteriach zgodności wytrzymałości budowlanych materiałów konstrukcyjnych z wymaganiami stosowany jest poziom ufności y = 0,75, a w aktualnej normie betonowej PN-EN 206-1:2003 [7] nawet niższy niż 0,5 (por. prace autora [5,6]). Fakt ten świadczy o zasadności przyjmowania przy obliczaniu współczynnika rozszerzenia k poziomu ufności nie wyższego niż y = 0.75.
Ponieważ w omawianych badaniach z zasady zakłada się rozkłady normalne oznaczanych wielkości y, stąd również rozkład prawdopodobieństwa zmiennej losowej (y- Y)/uc(y) można aproksymować rozkładem normalnym i w konsekwencji tego przyjmować k równe wartościom t rozkładu t-Studenta. Wartości Zy przy proponowanym do betonu i podobnych materiałów budowlanych poziomie ufności y = 0,75 (poziomie istotności a = 0,25) oraz podanych dla porównania poziomach ufności y = 0,90 i y = 0,95 (poziomach istotności a = 0,10 i a = 0,05), w zależności od efektywnej liczby stopni swobody vgll, zostały zamieszczone w tablicy 2.
Efektywna (wypadkowa) liczba stopni swobody vefl, która jest potrzebna do wyznaczenia współczynnika rozszerzenia k na podstawie rozkładu t-Studenta i zadanego poziomu ufności y = 1 - a, może być określona wzorem Welcha-Satterthwaite’a [1]
N
z warunkiem veff < ^ v.
A1
gdzie V,- liczba stopni swobody związana z oszacowaniem poszczególnych niepewności standardowych u (x/).
Obliczoną wartość veffprzyjmuje się jako liczbę całkowitą, pomijając wartości po przecinku.
Przy oszacowaniach wielkości u (x(.) na podstawie serii wyników pomiarów o liczności n, liczba stopni swobody v(., związana z oszacowaniem odchyleń standardowych metodą A, wynosi
v,= n-1 (10)
7