PIOTR PISKOZUB
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie
Przedmiotem podjętej analizy jest próba oceny rozwiązań prawnych dotyczących problematyki zaszeregowania i kategoryzacji obiektów hotelarskich na podstawie badań praktycznych. Wyniki badań, zaprezentowane w prezentowanym artykule, mają na celu zweryfikowanie, czy podmioty, które posłują się nazwami obiektów hotelarskich (stanowiących w myśl przepisów ustawy o usługach turystycznych1 nazwy zastrzeżone i podlegających ochronie prawnej), rzeczywiście posiadają uprawnienia do używania tych nazw. Analizę przeprowadzono na przykładzie jednego z popularnych portali noclegowych w odniesieniu do trzech wybranych miejscowości turystycznych: Zakopanego, Kazimierza Dolnego oraz Kołobrzegu2.
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, określana dalej skrótem: u.u.t. (Dz. U. z 2014 r., Nr 196, art. 43 w zw. z art. 36).
Wybór wskazanych miejscowości oparty jest na dwóch kryteriach. Przede wszystkim są to miejscowości charakteryzujące się dużym natężeniem ruchu turystycznego, a w konsekwencji bogatą bazą noclegową. To z kolei umożliwia wykorzystanie większej liczby danych statystycznych. Drugie kryterium, jakim kierowałem się dokonując przedmiotowego wyboru było kryterium geograficzne. Analizowane miejscowości położone są bowiem w różnych częściach Polski, co pozwala na przyjęcie w konkluzjach pewnych uogólnień, jako że opracowane dane nie ograniczają się do konkretnego regionu kraju.