9576709027

10

i

800-900

10

i

800-900

700-800

600-700

500-600

400-500

300400

200-300

0

5

Liczba zdjęć

E

d

c

o r

Ryc. 36. Pionowe rozmieszczenie zdjęć L. l.-F. typicum, postać z Larix decidua w Beskidzie Małym Struktura i skład florystyczny

Warstwa drzew osiąga zwarcie od 60 do 85% (średnio 74%). Drzewostan jest zróżnicowany zarówno pod względem florystycznym, jak również piętrowym. Najwyższe piętro jest zbudowane w głównej mierze przez gatunki sztucznie wprowadzone - neofity: Larix decidua i Pinus syhestris (obecne w niektórych płatach). Oba te gatunki cechuje obniżona żywotność charakteryzująca się widoczną defoliacją koron oraz brakiem odnowienia w runie. Typowy dla Luzuzlo luzuzloidis-F'agetum drzewostan bukowo-świerkowy z domieszką jodły zachował się w części płatów. Cechuje go jednak uproszczona struktura jednowiekowa, z wyraźną luką pokoleniową i słabym odnowieniem w warstwie zielnej. Udział buka i jodły jest znacznie ograniczony w porównaniu z typowo wykształconymi płatami kwaśnej buczyny. Spośród innych gatunków liściastych w drzewostanie pojawia się także brzoza, jawor i dąb. Wprowadzone do drzewostanu obce gatunki zaburzają również odnowienie liściastych gatunków drzew, które zazwyczaj odbywa się tylko pod okapem dorosłych osobników.

Warstwę krzewów tworzy przede wszystkim podrost buka, jodły i świerka. Często występuje też Córyllus avellana, Frangula alnus, Sambucus nigra i Sorbus aucuparia. W zdjęciu 1 i 12 prześwietlenie drzewostanu spowodowało nadmierny rozwój podszycia -fruticetyzację.

Obecność Luzula luzidoides (III), gatunku charakterystycznego dla asocjacji kwaśnej buczyny, jest dodatnio skorelowana z bukiem. Kępy kosmatki gajowej najczęściej kolonizują teren wokół pni i szyi korzeniowych dorosłych osobników Fagus sylvatica, sporadycznie Acer pseudoplatanus, wyraźnie unikając otwartych przestrzeni i konkurencji ze strony bardziej ekspansywnych roślin. Zakwaszenie podłoża przez opad igliwia sprzyja

-119-