9576709290

Nowe stwierdzone stanowiska Hordelymus europaeus w płatach żyznej buczyny karpackiej w oddziałach leśnictwa Mucharz (rejon Suszyce) oraz Ponikiew (rejon Koziniec) przyczyniły się do badań nad rozmieszczeniem tego gatunku w Beskidzie Małym [Barć, Brzustewicz 2005].

Dentario glandulosae-Fagetum typicum, postać z Rubus hirtus (tabela 18) Rozmieszczenie i warunki siedliskowe

Płaty z dominacją jeżyny gruczołowatej stwierdzono w zachodniej części Beskidu Małego, w rejonie Kóz oraz w różnych częściach Gór Zasolskich, zarówno w niższych położeniach - las gromadzki w Wielkiej Puszczy, oddziały leśne w rejonie przysiółka Suszyce, w sąsiedztwie gruntów leśnych gminy Jaszczurowa, jak również w partiach grzbietowych stoków, np. w rejonie Jaskiń Komonieckiego, na zachód od przysiółka Gibasy i Gibasów Groń, w bliskiej lokalizacji okazałych wychodni piaskowca tworzącego ciekawe nawisy i nisze. Fitocenozy żyznej buczyny karpackiej z Rubus hirtus zajmują siedliska LMG lub LG, porastają gleby brunatne kwaśne typowe, brunatne kwaśne oglejone, a nawet płowe bielicowe. Wiek drzew waha się od 50 do 105 lat, przy czym w młodszych drzewostanach spotykano przestoje bukowe w wieku 100 lat. Drzewostany wschodniej części Beskidu Małego cechuje I stopień uszkodzenia, natomiast lasy w części zachodniej (leśnictwo Lipnik) II stopień uszkodzeń. Płaty lokalizowano na stokach o zróżnicowanej wystawie, od NW, N, NE po SE, S i zmiennym nachyleniu, które kształtowało się od kilku do 35 stopni. Wynika z tego, że omawiane fitocenozy nie mają określonych wymagań względem topografii terenu.

Liczba zdjęć

Ryc. 25. Pionowe rozmieszczenie D. g.-F. typicum, postać z Rubus hirtus w Beskidzie Małym

-95-