9576709534

.Piotrowi wspólny wyjazd, samochodem, do Wilna, dla sprawdzenia , .stanu prac nacjonalizacyjnych w oddziale wileńskim firmy „Yerslas | l — Panie komisarzu,    zgoda? — zapytał Ratenas    l

l Prezes nie mógł się przyzwyczaić do formy „towarzyszu . chociaż | l „panie komisarzu** brzmiało w uszach Piotra co najmniej śmiesznie, jeśli    i

I nie obrailiwie.    I

l — Zgoda — odparł Piotr, rozumiejąc, że z prezesa i tak nie zrobi l

l towarzysza.    I

I Poza rzeczywistą chęcią sprawdzenia czy oddział wileński me jest ¹

l rozkradany przez pracowników. Piotra nęciła przejażdżka firmowym ¹ I mercedesem i chęć pokazania się w rodzinnym mieście w roli komisarza ^1 1 W gruncie rzeczy niewielka to była funkcja, bo podlegały mu tylko trzy ¹ oddziały prowincjonalne i centrala firmy w Kownie, przy czym funkcja ¹ ta była tymczasowa, ale tytuł brzmiał dumnie i groźnie.

Wybrali się w ładny dzień, na przełomie lipca i sierpnia, okrężną drogą do Wilna przez Ukmerge. czyli przez miasto niegdyś z polska , zwane Wiłkomierzem. Najkrótsza i najmniej uczęszczana droga przez j Vievis była na odcinku pogranicznym tak podia, że prawie meprzejezd* ₍ i na. Nie używana przez parę dziesiątków lat. zarosła miqscami me tylko | I krzewami, ale pod wpływem deszczów powstały w mq meprzqezdne | I wyrwy. Co prawda, jak się później okazało, odcinek przygraniczny na i l trasie Wiłkomicrz-Wilno też byl niewiele lepszy i można tam było jechać i I samochodem z szybkością nie przekraczającą dwudziestu do trzydziestu i I kilometrów na godzinę, ale Piotr zgodził się na sugestię szefa, który l

I niedawno jeździł już i jedną, i drugą drogą    I

l Na dobrej, asfaltowej szosie z Kowna do Wiłkomierza Piotr zwierzył ¹

l się prowadzącemu wóz Ratenasowi. że umie prowadzić samochód ^{1 1} Kiedyś przed wojną pozwolono mu parokrotnie prowadzić bardzo stary ^1 1 samochód niemiecki NAG. wyprodukowany w 1924 roku Posuwał się ¹ on już tylko z szybkością dziesięciu do dwudziestu kilometrów na godzioę. a maksymalna szybkość, jaką osiągał przy zjeździć z góry

wynosiła około czterdziestu kilometrów

Prezesowi wystarczyły słowa komisarza. Jakby nie było. człowieka .

od którego zależał teraz jego los. Przecież to on pozwolił wypłacić , , ostatnią pensję prezesowi, chociaż miał prawo ją wstrzymać. Zapropo* , I nował więc w pewnej chwili swemu niedawnemu podwładnemu, a |

l obecnie zwierzchnikowi, prowadzenie mercedesa    l

I Piotr usiadł za kierownicą. Poczuł się panem wspaniałego czarnego i I wozu. Włączył ze zgrzytem pierwszy bieg. polem jakoś utrafil w drugi l I Przy naciśnięciu sprzęgła silnik zawył na wysokich obrotach, puścił więc l l je zaraz po włączeniu biegu i samochód gwałtownie nabrał szybkości l I Podniósł wzrok na chwilę opuszczony na lewarek i ujrzał tuż przed sobą I l zakręt w lewo. Nie przyzwyczajony do jazdy samochodem rozwijającym¹ I tak wielką szybkość, speszony nic włączonym przed chwilą sprzęgiem ^1 1 zamiast hamulca nacisnął jeszcze mocniej pedał gazu. Próbował^1 1 równocześnie skręcać w lewo wyrywającą mu się z ręki kierownicą, ale¹ ciągnęło go uparcie w prawo. Widział, że samochód pędzi do rowu Czul się bezsilny. Ułamki sekundy Siedzący obok prezes zorientował się w porę, chwycił oburącz kierownicę i skręcił w ostatniej chwili w lewo

Samochód z trudem wszedł z pobocza na asfalt.    ,

— Wolniej!.. — zawołał równocześnie Ratenas.    i

¹    T przed Wiłkomierzem Ratenas powiedział Piotrowi, że chciałby¹

odwiedzić mieszkających w pobliżu miasloczka dobrych znąjomych. którzy mają tam posiadłość

i    usimy przecież odpocząć, zjeść obiad, potem pojedziemy dalej,.

I do Wilna    i

i Do mąjąlku. okrojonego przez reformę rolną, przeprowadzoną na | l Litwie jeszcze w latach dwudziestych, wjeżdżali długą aleją, wysadzoną i l obu stron kasztanami. Po lewej stronic, jakieś paręset metrów przed i l dworkiem, stała kapliczka z figurą Matki Boskiej i świeżymi u jq stóp l

¹    mi.    ¹

¹ Niemal u progu, bo od razu w sieni, jakby spodziewając się wizyty ¹ czy też dlatego, ze samochód z daleka można było zobaczyć, czekah gospodarze Pewnie nie tak często przyjeżdżały tu czarne limuzyny i mercedesy, 'aiu domu, Alicja, była zazywna osobą o dużych niebie*

I skich nr* rk .v-    już włosach i okrągłej, czerwonawą) _{

I    zdrowq choć zatroskanq i wiekiem już nadszarpmęlq twarzy. Łysawy    |

i    pan Teodor, władca całej posiadłości był znacznie od niej chudszy    |

I    wyższy. Miał pociągłą twarz męczennika. Kiedy goście zdejmował    i

¹    majątku. Podobna była do ojca, miała czarne oczy, cicmno-kasztanowe    I

¹    włosy,    zgrabnie ukształtowaną figurę i ładną regularną buzi    ¹

Kiedy Ratenas przedstawił gospodarzom Piotra jako komisarza z ¹ Kowna, spojrzeń po sobie jakby chcieli powiedzieć: o, proszę, nareszcie , ktoś z nowej władzy przyjechał do nas i to nie byle kto — „komisarz***

i    i

I akcyjnej „Yartlas wozi mercedesem. Widać i Ratenasowi nic zależało |

l    aoy wyjaśniać gospodarzom, że władza tego komisarza jest |

l niewielka, bo tylko nad jednym przedsiębiorstwem i przejściowa, i I Zresztą sam jeszcze nie wiedział, jakie będą dalsze losy jego lymczaso* l

0

¹ razie nie starał się obniżać piedestału, na jakim postawił Piotra w ich ¹ czac    ¹

Rada w radę. gospodarze w mig postanowili, że goście zostaną nie , tylko na późnym już obiedzic. który zaszczyci swoją obecnością pars l    osób z sąsiedztwa, a Je że będą musieli przenocować, bo to ,

i me wypada, zaraz po obiedzic ruszać w daleką drogę. Przecież i , I odpocząć trzeba... Tymczasem, aby się panu komisarzowi me nudziło    i

i Dorota oprowadzi pana po obejściu. Taki był werdykt rodzinny, a    i

i panna Doroia z wyraźnym zadowoleniem podjęła się wykonania i ¹ powierzonego jc zadania. Panna izorota, spoglądała często ukradkiem ^1 1 na przybysza. Po otrzymaniu polecenia i przyzwolenia rodziców na ¹ bawienie goicta. zabrała się poważnie do dzielą. Jako że m przewracała oczami i po kobiecemu roztoczyła czar swych wdzięków i szybko wzburzyła krew w żyłach Piotra, który na chwilę zapomniał o I    Wywietrzało mu leż naak z głowy „wysokie** stanowi*    ,

sko Pozwolił się z przyjemnością oprowadzać po bogatym widać    |

l niegdyś majątku, a obecnie (nie chciał przez dyskrecję o to pytać) i I będącym już z pewnością pod nadzorem jakichś miejscowych koraile- i l(ów. Nic prowadziła go panoa do stajni i obór. lecz raczej ciągnęła^go w l

6S