984501890

treść przypowieści. Przedstawia następnie Jezusa włączającego wcześniejsze zdarzenia w nurt swoich rozważań:

Potem medytował [...] nad zagubioną owcą, która zeszłego roku niepostrzeżenie odłączyła się od Jego stada, a On szukał zaginionej przez całą noc w dolinach i na wzgórzach. Już z nóg upadał, ale nie ustawał w poszukiwaniach, aż ją znalazł (I-II, 123).

Jeszua ben Josef analizuje także doświadczenia innych ludzi:

Potem z bólem przypomniał sobie opowiadanie o chwastach rocznej życicy - o tym zdarzeniu dowiedział się od jednego ze starych rolników - którą zły człowiek z zemsty wsypał do siewnego ziarna sąsiada, a życica, łudząco podobna do pszenicznych kłosów', wzeszła wraz z nimi, zachwaszczając zboże (I-II, 123).

Zastanawia się nad niedawnym doświadczeniem swojej matki:

(...) matka Jego zgubiła drachmę i nie mogąc jej znaleźć, zaświeciła świecę i przeszukała wszystkie kąty i zakamarki w domu, aż wreszcie po długich mozołach znalazła pieniądz, ku wielkiej swojej radości, za glinianymi dzbanami stojącymi pod ścianą (I-II, 123).

Bez trudu w tych rozważaniach można odnaleźć motywy zaczerpnięte z Ewangelii. Są nimi przypowieści o siewcy⁸⁵, o kąko-lu*\ o zagubionej owcy⁸⁷, o zagubionej drachmie⁸⁸. Autor wykorzystał materiał biblijny, aby ukazać, w jaki sposób Jezus w swoim człowieczeństwie dorastał do swego późniejszego nauczania.

Rozmyślając nad tymi zdarzeniami i spostrzeżeniami, uogólniał jc, wyciągał z nich nauki moralne i tworzył z nich porównania, alegorie, symbole [...), czuł w sobie potrzebę szukania i znajdowania wszystkiego, co jest zgubione, i wszystkiego, co pragnie być odszukane i znalezione (...) porównywał Wiekuistego z pasterzem, a człowieka z owcą, i widział

⁸⁵    Por. Mt 13, 1-9, 18-23.

⁸⁶    Por. Mc 13, 24-30.

⁸⁷    Por. Lk 15, 1-7.

⁸⁸    Por. Lk 15, 8-10.

267