9965379543

Kartografia planetarna - przykłady opracowań, odwzorowania kartograficzne, nowe wyzwania 371

Ryc. 3. Wielojęzyczna mapa Księżyca wydana w 2002 roku przez Uniwersytet Eótvosa Loranda, redakcja Henrik Hargitai, nazewnictwo polskie Tomasz Kundera, Wojciech Ozimkowski (źródło: http://planetologia.

elte.hu/terkep/hold-full.pdf)

Fig. 3. Multilingual map of the Moon published in 2002 by the Eotvos Lorand University (edited by Henrik Hargitai, Polish terminology Tomasz Kundera, Wojciech Ozimkowski) (source: http://planetologia.elte.hu/terkep/hold-full.pdf)

Ryc. 4. Porównanie tradycyjnej mapy Księżyca (u góry) oraz mapy wirtualnej Księżyca wykorzystującej dane misji LRO (u dołu) (źródło: http://target.lroc.asu.edU/q3/# oraz http://planetologia.elte.hu/terkep/hold-full.pdf) Fig. 4. Comparison of a traditional map of the Moon (upper image) and a virtual map of the Moon (bottom image) based on data fromthe LRO mission (source: http://target.lroc.asu. edu/q3/# and http://planetologia.elte.hu/terkep/hold-full.pdf)

obiektów topograficznych podane są po łacinie, a nazwy większych mórz księżycowych przetłumaczono na pięć innych języków: angielski, czeski, polski, chorwacki i bułgarski. Na odwrotnej stronie mapy podano informacje geofizyczne o Księżycu (we wszystkich wymienionych językach).

Na rycinie 4 przedstawiony jest fragment widocznej strony Księżyca, zawarty między równikiem a Morzem Deszczów i Morzem Jasności. W górnej części ilustracji umieszczono powiększenie omówionej wyżej wielojęzycznej mapy tradycyjnej, natomiast dolna część ilustracji pokazuje obraz widoczny na mapie wirtualnej, do której opracowania wykorzystano dane zgromadzone przez amerykańską sondę kosmiczną LunarReconnaissance Orbiter(LRO). Dla mapy tej przyjęto odwzorowanie ortograficzne poprzeczne, co powoduje pewne różnice kształtu i wzajemnego położenia obiektów topograficznych.

Przykładem map hipsometrycznych ciał niebieskich są mapy przygotowane przez zespół: E. Grishakina, E. Lazarev, M. Lazareva. Mapy hipsometryczne księżyców Marsa w skali 1:60 000 są wykonane w odwzorowaniu ortograficznym obu półkul (ryc. 5). Kolorystyka hipsometrii odzwierciedla naturalne barwy tych satelitów, przy czym zmiana barw następuje co 500 m.

j& JL O

Ryc. 5. Mapy hipsometryczne półkul Phobosa (na górze) i półkul Deimosa - księżyców Marsa (E. Grishakina i inni 2013)

Fig. 5. Hypsometric maps of the hemispheres of Phobos (top) and Deimos (bottom) (E. Grishakina et al., 2013)