9988996602

Przedstaw krótko dane biograficzne i informacje dotyczące obecnych okoliczności

pacjenta (wiek, płeć, stan cywilny, warunki zawodowe i rodzinne). Musisz upewnić się, ze

dane osobiste zostały zmienione, by nie złamać zasady poufności.

3.    Przedstawienie problemu / ów

■    Podsumuj problemy przedstawione przez pacjenta i związane z nimi cele.

■    W przypadku gdy pacjent spełnia kryteria diagnostyczne (np. DSM-IV), postaw diagnozę. Nie ma potrzeby przytaczania pełnych kiyteriów diagnostycznych.

■    Opisz pokrótce szczegóły rozwinięcia się problemów, wcześniejszego leczenia i obecnie używanych przez pacjenta sposobów radzenia sobie.

■    Przedstaw uzyskane przed rozpoczęciem terapii wyniki na odpowiednich wystandaryzowanych skalach (np. Inwentarz Depresji Becka) oraz dostosowanych do pacjenta narzędzi pomiaru (np. ocena nasilenia problemu, stopień wiary w poszczególne przekonania). Upewnij się, że narzędzia, których użyłeś, stanowią najlepszy wybór w odniesieniu do problemu, który leczysz oraz, że powtarzasz pomiar w odpowiednich odstępach (np. przed i po leczeniu, co tydzień, co miesiąc).

Odnośniki do wystandaryzowanych narzędzi muszą znaleźć się w bibliografii.

4.    Konceptualizacja przypadku

Na podstawie informacji dostępnej w momencie opisywania przypadku, stwórz

konceptualizację przypadku używając terminów poznawczych. Powinna ona zawierać:

■    Relację miedzy obecnymi myślami, afektem i zachowaniem, jak wpływa ona na utrzymywanie i nasilenie przejawianych problemów, np. co w twojej ocenie sprawia, ze problem się utrzymuje. Możesz zawrzeć tu czynniki środowiskowe (np. warunki finansowe, brak wsparcia społecznego).

Zawsze używaj specyficznego sformułowania przypadku opartego na teorii (np. poznawczy model lęku panicznego Clarka), raczej niż modeli ogólnych. Wskazuj na źródła, z których pochodzi dany model. Proste modele (np. model kajzerki Padesky) używane są jako wstępne ramy służące organizowaniu danych oraz pomagają wprowadzić pacjentów w terapię poznawczą. Nie powinny one jednakże być używane jako alternatywa dla modeli bardziej specyficznych, wynikających z teorii. Nawet jeśli nie istnieje model dla problemu, z którym pracujesz, upewnij się, że:

■    jasno określasz elementy w kole podtrzymującym zaburzenie (treści poznawcze, emocje, zachowania)

■    nazywasz (albo rysujesz) dokładne połączenia między nimi (co prowadzi co czego, co wynika z czego) odpowiednio kładziesz nacisk na rolę treści poznawczych