Boże, Coś Polskę
sł.: A. Feliński, 1816 (zwr. 1 i 2 )
### c
&
Ł S
Ł
S
Ł
Ł Ł ŁŁ S
S
S
Ł
S
Ł
S
Ł Ł S

S
S

1. Bo - że, coś Pol - skę przez tak li - -wie -- ki,* -
Coś Ją o - ta - czał tar - czą swej pie - ki,*
nS

? ### c � S
S
Ł w S
Ł
#Ł S

S

S

Ł.
Ł S

Ł
S

###
.
.
&
S
S

S

Ł. S
Ł S
Ł
S
S
Ł
Ł ŁŁ Ł S

S
S
Ł
Ł S

O - ta - czał bla - skiem po - tę - gi i chwa - ły,*
Od nie - szczęść któ - re przy - gnę - bić ją mia - ły.
S

S

? ### � Ł S
S

ŁŁ wS
.
S
#S
S

S
S
.
S
Ł
S
Ł
S

###
& S
S

Ł Ł S
S
S
Ł
Ł S
S
Ł
S

Ł
Ł Ł Ł
Ł S
Ł
S

Przed Twe oł - ta - rze za - no - sim bła - ga - nie;
? ### Ł
wS
�
S
Ł S

Ł S
Ł S

S
Ł S

S

Ł
Ł
###
Ł
& S

S
S

Ł S

S

Ł
S
S
ŁS
S
Ł
Ł S
Ł w Ł
Ł
Oj - czy - znę wol - ną po - bło - go - sław Pa - nie!
.
? ### Ł Ł
w S

S

Ł S
S

S
S
Ł
Ł S
S

S
Ł
S

Ł Ł
S

2. Ty, któryś potem tknięty jej upadkiem,
wspierał walczącyą za najświętszą sprawę
3. Powstała z grobu na Twe władne słowo
i chcąc świat cały mieć jej męstwa świadkiem
Polska, wolności narodów chorąży,
w nieszczęściach samych pomnażał jej sławę.
pierzchnęły straże, a ponad jej głową
znowu swobodnie Orzeł Biały krąży!