C/Biblioteka standardowa
1
C/Biblioteka standardowa
Czym jest biblioteka?
Bibliotekę w języku C stanowi zbiór skompilowanych wcześniej funkcji, który można łączyć z programem.
Biblioteki tworzy się, aby udostępnić zbiór pewnych "wyspecjalizowanych" funkcji do dyspozycji innych
programów. Tworzenie bibliotek jest o tyle istotne, że takie podejście znacznie ułatwia tworzenie nowych
programów. A
atwiej jest utworzyć program w oparciu o istniejące biblioteki, niż pisać program wraz ze wszystkimi
potrzebnymi funkcjami[1].
Po co nam biblioteka standardowa?
W którymś z początkowych rozdziałów tego podręcznika napisane jest, że czysty język C nie może zbyt wiele. Tak
naprawdę, to język C sam w sobie praktycznie nie ma mechanizmów do obsługi np. wejścia-wyjścia. Dlatego też
większość systemów operacyjnych posiada tzw. bibliotekę standardową zwaną też biblioteką języka C. To
właśnie w niej zawarte są podstawowe funkcjonalności, dzięki którym twój program może np. napisać coś na
ekranie.
Jak skonstruowana jest biblioteka standardowa?
Zapytacie zapewne, jak biblioteka standardowa realizuje te funkcje, skoro sam język C tego nie potrafi. Odpowiedz

jest prosta - biblioteka standardowa nie jest napisana w samym języku C. Ponieważ C jest językiem tłumaczonym do
kodu maszynowego, to w praktyce nie ma żadnych przeszkód, żeby np. połączyć go z językiem niskiego poziomu,
jakim jest np. asembler. Dlatego biblioteka C z jednej strony udostępnia gotowe funkcje w języku C, a z drugiej za
pomocą niskopoziomowych mechanizmów[2] komunikuje się z systemem operacyjnym, który wykonuje
odpowiednie czynności.
Gdzie są funkcje z biblioteki standardowej?
Pisząc program w języku C używamy różnego rodzaju funkcji, takich jak np. printf. Nie jesteśmy jednak ich
autorami, mało tego nie widzimy nawet deklaracji tych funkcji w naszym programie. Pamiętacie program "Hello
world"? Zaczynał on się od takiej oto linijki:
#include
linijka ta oznacza: "w tym miejscu wstaw zawartość pliku stdio.h". Nawiasy "<" i ">" oznaczają, że plik stdio.h
znajduje się w standardowym katalogu z plikami nagłówkowymi. Wszystkie pliki z rozszerzeniem h są właśnie
plikami nagłówkowymi. Wróćmy teraz do tematu biblioteki standardowej. Każdy system operacyjny ma za zadanie
wykonywać pewne funkcje na rzecz programów. Wszystkie te funkcje zawarte są właśnie w bibliotece standardowej.
W systemach z rodziny UNIX nazywa się ją LibC (biblioteka języka C). To tam właśnie znajduje się funkcja printf,
scanf, puts i inne.
Oprócz podstawowych funkcji wejścia-wyjścia, biblioteka standardowa udostępnia też możliwość wykonywania
funkcji matematycznych, komunikacji przez sieć oraz wykonywania wielu innych rzeczy.
C/Biblioteka standardowa
2
Jeśli biblioteka nie jest potrzebna...
Czasami korzystanie z funkcji bibliotecznych oraz standardowych plików nagłówkowych jest niepożądane np.
wtedy, gdy programista pisze swój własny system operacyjny oraz bibliotekę do niego. Aby wyłączyć używanie
biblioteki C w opcjach kompilatora GCC możemy dodać następujące argumenty:
-nostdinc -fno-builtin
Opis funkcji biblioteki standardowej
Podręcznik C na Wikibooks zawiera opis dużej części biblioteki standardowej C:
"
" Indeks alfabetyczny
"
" Indeks tematyczny
W systemach uniksowych możesz uzyskać pomoc dzięki narzędziu man, przykładowo pisząc:
man printf
Uwagi
Programy w języku C++ mogą dokładnie w ten sam sposób korzystać z biblioteki standardowej, ale zalecane jest, by
robić to raczej w trochę odmienny sposób, właściwy dla C++. Szczegóły w podręczniku C++.
Przypisy
[1]
[1] Początkujący programista zapewne nie byłby w stanie napisać nawet funkcji printf.
[2]
[2] Takich jak np. wywoływanie przerwań programowych.
y
ródła i autorzy artykułu
3
y
ródła i autorzy artykułu
C/Biblioteka standardowa y
ródło: http://pl.wikibooks.org/w/index.php?oldid=187254 Autorzy: 47fc19cc, Arfrever, Derbeth, Kj, Lethern, 7 anonimowych edycji
Licencja
Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported
//creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/