Katarzyna II Wielka
1
Katarzyna II Wielka
Katarzyna II
Z łaski Bożej imperatorowa i samowładczyni Wszystkich Rusi, Moskwy, Kijowa, Nowogrodu i
Włodzimierza, caryca Kazania, Astrachania, Syberii i Chersonezu Taurydzkiego, pani Pskowa,
wielka księżna Smoleńska, Litwy, Wołynia i Podola, księżna Estonii, Inflant, Kurlandii, Semigalii,
Żmudzi, Karelii, Tweru, Jugorska, Permu, Wiatki, Bułgarii, pani i wielka księżna Niżnego
Nowogrodu, Czernihowa, Riazania, Połocka, Rostowa, Jarosławia, Biełozierska, Udoru,
Obdorska, Kondy, Witebska, Mścisławia, etc. etc. hegemonka wszystkich krajów Północy, pani
kraju Iberii, carów Kartli i Gruzji, kraju Kabardy, książąt Czerkiesów i górali, etc. etc.
Cesarzowa Rosji
Okres panowania od 1762
do 17 listopada 1796
Poprzednik Piotr III Romanow
Następca Paweł I Romanow
Dane biograficzne
Dynastia askańska
Urodzona 2 maja 1729
[1]
Koronowana
22 września 1762
Zmarła 17 listopada 1796
Pochowana Sobór Pietropawłowski, Petersburg
Ojciec Christian August
Matka Joanna Elżbieta
Dzieci Paweł I
Anna Piotrowna
Aleksiej hrabia Bobriński
Elżbieta Aleksandrowa Aleksiejewa
Odznaczenia
Galeria w Wikimedia Commons
Teksty na Wikiz
ródłach
Kolekcja cytatów w Wikicytatach
Katarzyna II Wielka
2
Katarzyna II Wielka (ur. 2 maja 1729 w Szczecinie[2] 
zm. 17 listopada 1796 w Petersburgu)  księżniczka
[3]
anhalcka Zofia Fryderyka Augusta, , żona wielkiego
księcia, póz
niej cesarza rosyjskiego Piotra III, a po
dokonaniu zamachu stanu samodzielna cesarzowa Rosji
w latach 1762-1796. Podziwiana przez zachodnich
filozofów za mądrość, umiłowanie wiedzy i sprzyjanie
oświeceniu, nazywana przez nich  Semiramidą Północy ,
w rzeczywistości rządziła niezwykle twardą ręką.
Zezwoliła szlachcie na handel chłopami i zsyłanie
buntowników na Syberię, krwawo stłumiła bunty
kozackie i chłopskie. Uczestniczyła w rozbiorach Polski.
Życiorys
Młodość
Urodziła się 2 maja[4] 1729 roku w Szczecinie jako córka
księcia Christiana Augusta von Anhalt-Zerbst z dynastii
askańskiej i Joanny Elżbiety z dynastii holsztyńskiej. Na
chrzcie otrzymała imiona Zofia Fryderyka Augusta. W
1745 roku w Petersburgu przeszła na prawosławie,
Katarzyna II prawodawczyni
zmieniła imię na Katarzyna i poślubiła księcia
holsztyńskiego Piotra Ulryka, póz
niejszego cara
rosyjskiego Piotra III[5].
W czerwcu 1755 roku ambasador brytyjski w Petersburgu, Charles Hanbury Williams, przedstawił jej swojego
osobistego sekretarza, 23-letniego Stanisława Poniatowskiego, póz
niejszego króla Polski, z którym w grudniu tego
samego roku nawiązała niebezpieczny romans. Owocem tego romansu była córka Anna Piotrowna. Po półrocznych
rządach Piotra III, ona i jej zwolennicy (wojsko zbuntowane przeciw carowi ze względu na wcielanie przez niego do
armii wzorów z armii pruskiej), dokonali zamachu stanu. Piotr III zginął zamordowany, a Katarzyna 9 lipca 1762
roku objęła władzę w Rosji[6].
Władczyni Rosji
Katarzyna II potwierdziła sojusz z Prusami co było swoistą kontynuacją zapoczątkowanej przez Piotra I polityki
"systemu północnego". Dodatkowo potwierdziła dekret Piotra I o uprawnieniach dla szlachty, czym zyskała sobie jej
uznanie. W ciągu swego długiego panowania uczyniła bardzo wiele, zarówno w dziedzinie stosunków
zagranicznych, jak i wewnętrznych, dla wzmocnienia potęgi państwa, władzy centralnej i absolutyzmu panującego.
W okresie jej rządów terytorium Rosji znacznie się powiększyło, a ludność z 20 wzrosła do około 35 milionów.
[7]
Wprowadziła w Rosji uprawę ziemniaków (zwanych tam wówczas  ziemnymi jabłkami ) ; była także autorką
planu osadzenia kolonistów niemieckich na górnym Powołżu, gdzie zapewniono im ulgi podatkowe, wolność
wyznania i opiekę prawną.
W latach 1762-1766 przeprowadzono w Rosji sekularyzację dóbr duchownych. Cerkwie i klasztory przeszły na
utrzymanie skarbu państwowego, który przejął posiadane przez nie majątki ziemskie, obejmujące około 900 tysięcy
poddanych. Grunty użytkowane bezpośrednio przez chłopów zostały przekazane im na własność, a obowiązki
pańszczyz
niane nieco pomniejszone.
Katarzyna II Wielka
3
Protektorka Polski
Katarzyna II była bardzo aktywna w sprawach polskich. Po śmierci w 1763 r. króla polskiego Augusta III jego
następcą przy poparciu wojsk rosyjskich został stolnik wielki litewski Stanisław August Poniatowski, były faworyt
Katarzyny II. Jego koronacja odbyła się 25 listopada 1764 r., w dniu imienin protektorki. Częściowo z jej inspiracji
w 1767 r. zawiązała się w Radomiu Konfederacja Generalna przeciwko królowi i reformom Familii, jak nazywano
stronnictwo Czartoryskich i Poniatowskich. Gdy potem sejm konfederacyjny 1767-1768 uchwalił tzw. prawa
kardynalne, poseł rosyjski Nikołaj Wasiljewicz Repnin sprawił, że gwarantem tych praw została Rosja.
Na Sejmie Repninowskim, prócz utrzymania dotychczasowych praw szlacheckich, zgłoszone zostały też m.in.
postulaty równouprawnienia innowierców. Głównie przeciwko tym zamiarom konserwatywna szlachta
zorganizowała w lutym 1768 konfederację barską, która wszczęła wojnę domową przeciwko królowi i przeciwko
Rosji w obronie starej wolności szlacheckiej i niepodległości Rzeczypospolitej. Gdy wojska rosyjskie spacyfikowały
konfederatów w Barze, przenieśli oni działania wojenne na Ukrainę, licząc na włączenie się do wojny Turcji.
Wybuchło tam wtedy powstanie pańszczyz
nianego chłopstwa ukraińskiego przeciwko Polakom. Katarzyna II
odegrała w nim dwuznaczną rolę. Najpierw po cichu je poparła, a następnie pomogła wojskom koronnym w jego
stłumieniu.
Faktycznie rosyjskie walki z konfederatami barskimi wykorzystała Turcja i 25 września 1768 r. wypowiedziała
wojnę Rosji. Katarzyna II zaproponowała wówczas Stanisławowi Poniatowskiemu przystąpienie Rzeczypospolitej
do wojny z Turcją i gotowa była oddać pod jego naczelne dowództwo również wojska rosyjskie. Obie propozycje
król Polski odrzucił. Wojna rosyjsko-turecka rozwijała się niepomyślnie dla Turcji, między innymi rosyjska flota
bałtycka, po opłynięciu Europy - tak zwany rejs Orłowa (od nazwiska dowódcy floty - Aleksieja Orłowa), w bitwie
w Zatoce Czesmeńskiej w 1770 zniszczyła turecką marynarkę wojenną. Wojna trwała do 1774 i zakończyła się
korzystnie dla Rosji, która powiększyła swe terytorium w rejonie Krymu, uzyskała szerszy dostęp do Morza
Czarnego, prawo korzystania z przejazdu swych statków i okrętów wojennych przez Bosfor i Dardanele, nastąpiło
uniezależnienie Chanatu Krymskiego od Turcji itp.
Z kolei zaangażowanie Rosji w wojnie z Turcją postanowił wykorzystać król pruski Fryderyk II Wielki dla zajęcia
Prus Królewskich, oddzielających Brandenburgię od Prus Książęcych. Zaproponował więc rozbiór Rzeczypospolitej
pomiędzy Prusy, Rosję i Austrię. Po dłuższym wahaniu Katarzyna II, która była raczej zainteresowana w utrzymaniu
w całości Rzeczypospolitej, jako swego protektoratu, uległa namowom i zgodziła się na rozbiór Polski. Decyzja o
rozbiorze Polski zapadła w Petersburgu już połowie 1771 roku, jednak ambasador rosyjski Kaspar von Saldern miał
polecone trzymanie Polaków w nieświadomości[8]. Podpisanie traktatów rozbiorowych nastąpiło w Petersburgu 5
sierpnia 1772 r. Rosja zajęła tereny wokół Połocka, Witebska, Mohylewa i Orszy, utrzymując nadal swój protektorat
nad resztą Rzeczypospolitej.
Powstania w Rosji
Jeszcze w czasie trwania wojny rosyjsko-tureckiej o Krym, w styczniu 1773 r., na Powołżu w Rosji wybuchło
wielkie powstanie chłopskie. Jego przywódca, zbieg z armii rosyjskiej, Jemielian Iwanowicz Pugaczow, podawał się
za cara Piotra III, niby cudem ocalonego z zamachu na jego życie. Mistyfikacja ta miała na celu zyskanie
przychylności ludności chłopskiej, która z władzą carską wiązała nadzieję na poprawę swego bytu. Faktycznie
powstanie poparte zostało z entuzjazmem przez ludność wiejską całego Powołża, a także przez robotników
manufaktur i hut na Uralu, żyjących też w wielkiej nędzy. Tysięczne oddziały Pugaczowa odbyły daleki rajd wzdłuż
rzek Uralu, Kamy i Wołgi, zdobywając liczne miasta i siejąc popłoch wśród szlachty i ziemiaństwa. Powstanie
trwało prawie 3 lata i stłumione zostało dopiero przez oddziały wojskowe Suworowa, już po zakończeniu wojny z
Turcją. Przywódca rebelii Pugaczow został stracony publicznie w styczniu 1775 roku w Moskwie na placu
Bołotnym.
Powstanie wykazało słabość i nieudolność władz terenowych, więc Katarzyna II dokonała gruntownej reformy
struktur administracyjnych Rosji. Imperium podzielono na 50 guberni po 300-400 tysięcy mieszkańców każda, a te
Katarzyna II Wielka
4
na powiaty po 20-30 tys. ludzi, określone też zostały ściśle kompetencje organów i urzędów zarządzających,
sądowych i skarbowych. Utwierdzono prawa i zwiększono zakres samorządności szlachty, wprowadzono różne
przywileje dla miast, których celem była stymulacja rozwoju kapitału handlowego i manufaktur. Oczywiście decyzje
zasadnicze, wojsko i polityka zagraniczna zachowane zostały nadal w gestii władzy centralnej, to jest
absolutystycznego imperatora.
W 1785 r. Katarzyna II wydała generalny przywilej dla szlachty rosyjskiej, który sankcjonował władzę panów nad
chłopami i umacniał wyjątkową pozycję "szlachetnych" w państwie rosyjskim.
W Europie i Azji
W polityce zagranicznej Katarzyna II starała się zachować dystans do wszelkich konfliktów, rozgrywających się w
środkowej czy zachodniej Europie. Np. nie przyłączyła się do blokady handlowej Ameryki Północnej w trakcie
trwającej tam wojny niepodległościowej przeciwko Wielkiej Brytanii. Natomiast dyplomacja rosyjska nieustannie
koncentrowała się na regionie Morza Czarnego. W 1783 roku zmuszono chana krymskiego do abdykacji i
natychmiast wojska rosyjskie zajęły Półwysep Krymski i wszystkie pozostałe tereny Chanatu Krymskiego. W 1774
podpisano Traktat w K�cz�k Kajnardży. Od razu rozpoczęto też wielką, planową kolonizację nowych terenów,
przesiedlając dziesiątki tysięcy chłopów, głównie z Powołża, oraz zakładając szereg nowych miast i portów, jak
Symferopol, Sewastopol, Chersoń, Odessa i inne.
Faktycznie rozwój gospodarczy Krymu i całego północnego wybrzeża
Morza Czarnego był bardzo szybki. By o tym przekonać się naocznie,
Katarzyna II urządziła w 1787 roku uroczystą wyprawę swego dworu
na te nowe ziemie, których pozyskanie dla Rosji było głównym jej
celem, jako cesarzowej imperium. W trakcie podróży spotkała się w
Kaniowie nad Dnieprem z królem Polski Stanisławem Poniatowskim,
swym kochankiem sprzed ponad trzydziestu lat, a w Chersoniu z
cesarzem rzymsko-niemieckim, Józefem II Habsburgiem. Zarządca
południowej Rosji książę Potiomkin Taurydzki nie szczędził pieniędzy
Odjazd Katarzyny II z Kaniowa w 1787 roku, Jan
Bogumił Plersch
i starań, by dostojnym gościom jak najlepiej zaprezentować swe
osiągnięcia, kazał nawet pobudować makiety wiosek (wioski
potiomkinowskie) które oglądane z daleka, miały świadczyć o zaludnieniu pustych stepów.
Przez cały XVIII wiek trwała też kolonizacja rosyjska północnej części kontynentu azjatyckiego. Do 1784 Rosjanie
zajęli już ostatnie dalekowschodnie terytoria Azji, Kamczatkę i Półwysep Czukocki, a także opanowali Alaskę na
kontynencie Ameryki Północnej. Wszędzie tam budowali drewniane forty i osady handlowe.
W 1783 na mocy traktatu gieorgijewskiego przyjęła pod protekcję rosyjską Gruzję wschodnię (Kartlię i Kachetię),
które w 1801 zostały ostatecznie wcielone do Imperium Rosyjskiego.
W 1787 Turcja, nie mogąc przeboleć straty Krymu, wdała się w czwartą już wojnę z Rosją. Początkowo Rosjanie, i
sprzymierzeni Austriacy, ponosili klęski, co zachęciło również Szwecję do wypowiedzenia wojny Rosji. Ale po
1789 sytuacja wojenna się odmieniła. Pierwsza z wojny wycofała się Szwecja, nie uzyskując żadnych sukcesów.
Jako druga Austria, a to na skutek śmierci cesarza Józefa II. Zaś po serii klęsk w Mołdawii i nad Dunajem, o pokój
poprosiła także Turcja. Traktat pokojowy z 1792 potwierdził wszystkie dotychczasowe zdobycze Rosji na północ od
Morza Czarnego.
Katarzyna II Wielka
5
Wojna polsko-rosyjska
Po zawarciu pokoju z Turcją, Katarzyna II mogła spokojnie zwrócić wzrok na zachód od imperium. A działo się tam
wiele. We Francji od 1789 r. rozwijała się rewolucja społeczna i zaczynała się formować przeciwko niej koalicja
konserwatywnych państw: Wielkiej Brytanii, Niderlandów, Austrii i Prus. Natomiast w sąsiedniej Rzeczypospolitej
Sejm Wielki w Warszawie uchwalił w 1791 roku nową konstytucję ustrojową. W Polsce od roku 1780 nie było
wojsk rosyjskich, znajdowała się ona wprawdzie pod politycznym protektoratem Rosji, lecz w zasadzie rządziła się
sama. Zmiana ustroju w Polsce, na wzór haseł rewolucji francuskiej oraz zapowiedz
przekazania tronu, po śmierci
Stanisława Poniatowskiego, elektorowi saskiemu Fryderykowi - wnukowi Augusta III, były dla Katarzyny II nie do
przyjęcia. Toteż wsparła z całą mocą i wojskiem konfederację targowicką, zawiązaną w maju 1792 roku przez
polskich magnatów w celu obalenia Konstytucji 3 Maja i króla Stanisława Poniatowskiego. W liście do Szczęsnego
Potockiego, promotora konfederacji, wdzięczna imperatorowa przyrzekała opiekę dworu petersburskiego jemu i jego
potomkom[9].
Rozpoczęła się wojna rosyjsko-polska. Polskie wojska królewskie nie miały szans w walkach z przeważającymi
siłami rosyjskimi, które okupowały wnet większą część kraju, wraz z Warszawą, a województwo poznańskie zajęte
zostało przez Prusy. Władzę w kraju przejęli konfederaci. Ich zwierzchnictwo nie trwało jednak długo, gdyż na
wniosek króla pruskiego Fryderyka Wilhelma II w kwietniu 1793 roku przeprowadzony został II rozbiór
Rzeczypospolitej pomiędzy Rosję i Prusy. Rosji przypadły rozległe tereny na wschód od Pińska, Niemna i Zbrucza.
Przeciwko tym decyzjom rozbiorowym wybuchło w Polsce w marcu 1794 roku powstanie, kierowane przez gen.
Tadeusza Kościuszkę, które przerodziło się w wojnę z rozproszonymi wojskami rosyjskimi i pruskimi. Ostatecznie
powstanie kościuszkowskie zostało stłumione a w 1795 r. dokonany został całkowity III rozbiór Polski pomiędzy
Rosję, Prusy i Austrię. Rosji przypadły Litwa, Grodzieńszczyzna i zachodnia część Wołynia.
Ostatnie lata
Katarzyna II zamierzała wystąpić zbrojnie przeciwko
rewolucji francuskiej. W latach 1792-95 było to
niemożliwe wobec zaangażowania się w wojnę,
rozbiory i powstanie w Polsce. Dopiero w 1795 roku
Rosja mogła przystąpić do koalicji antyfrancuskiej,
jaką zawiązały monarchie zachodnie. Przygotowywano
realnie 60-tysięczny korpus wojskowy, jednak bez
większego pośpiechu. W trakcie tych przygotowań, 17
listopada 1796 roku, cesarzowa Rosji Katarzyna II
zmarła w Carskim Siole w pobliżu Petersburga,
przeżywszy 67 lat.
Katarzyna II znana była z niezwykle rozpustnego życia.
Jej kochankowie byli często znacznie od niej młodsi.
Obdarzała ich potem wysokimi stanowiskami. Wokół
okoliczności śmierci carycy Katarzyny narosło wiele
legend. Według jednej z nich, wspomnianej przez
Wacława Gąsiorowskiego i Waldemara A
ysiaka,
zginęła w toalecie, siadając na sedesie, w którym
zamontowany był sprężynowy bagnet.
Najprawdopodobniej jednak rzeczywistą przyczyną
Katarzyna Wielka
śmierci był wylew krwi do mózgu przy jednoczesnym
pęknięciu woreczka żółciowego[10].
Katarzyna II Wielka
6
Następcą Katarzyny został jej syn Paweł I (1754-1801).
W roku 1787 została odznaczona przez Stanisława Augusta Orderem Orła Białego, wcześniej (w 1762) została damą
pruskiego Orderu Czarnego Orła[11].
Carowa Rosji Katarzyna II, pomnik w Sewastopolu na Ukrainie
Genealogia
Jan Ludwik I von Krystyna Eleonora von Albert von
Albertyna
Anhalt-Zerbst Zeutsch Holstein
Fryderyka 1)
ur. 4 V 1656 ur. 5 VI 1666 ur. 11 I 1673
ur. 1682
zm. 1 XI 1704 zm. 17 V 1699 zm. 24 IV 1726
zm. 1755
Krystian August von
Joanna von
Anhalt-Zerbst
Holstein 2)
ur. 29 XI 1690
ur. 24 X 1712
zm. 16 III 1747
zm. 30 V 1760
Katarzyna II Wielka
7
1 2
Piotr III Grzegorz hrabia Orłow
Katarzyna II 3)
Romanow ur. 6 (17) X 1734
ur. 2 V 1729
ur. 21 II 1728 zm. 13 (24) IV 1783
zm. 17 XI 1796
zm. 17 VII 1762 OO związek pozamał.
1 1 2 2
Paweł I Aleksiej hrabia
Anna Piotrowna Elżbieta Aleksandrowa Aleksiejewa
ur. 1 X 1754 4) Bobriński 6)
zm. 24 III 1801 ur. 22 IV 1762
ur. 20 XII 1757 ur. 1761
zm. 2 VII 1813
zm. 19 III 1759 zm. 1844
1.
1. córka margrabiego von Baden-Durlach
2. siostra króla Szwecji, Adolfa Fryderyka
3. właściwie: Fryderyka Zofia Augusta, księżniczka Anhalt-Zerbst
4.
4. jej ojcem był Stanisław August Poniatowski
Uwagi
[1] A. Andrusiewicz, Katarzyna Wielka. Prawda i mit, Warszawa
2012, s. 189.
[2] Większość badaczy skłania się do uznania Szczecina za miejsce
narodzin przyszłej Katarzyny II. A. Andrusiewicz, Katarzyna
Wielka. Prawda i mit, Warszawa 2012, s. 40. Część badaczy
opowiada się jednak za zamkiem Dornburg - gniazdem rodowym
linii książąt Anhlatu, z której pochodził ojciec Katarzyny II. B.
von Bilbassoff, Geschichte Katharina II, t. 1, Berlin 1891, s. 2.
[3] Sophie Friederike Auguste zu Anhalt-Zerbst-Dornburg, po
przyjęciu prawosławia Katarzyna Aleksiejewna, jako cesarzowa
ros. :0B5@8=0 II ;5:A552=0
[4] Wg ówcześnie obowiązującego kalendarza juliańskiego 21
kwietnia.
[5]
[5] W.A. Serczyk, ss.36-37.
[6]
[6] W.A. Serczyk, ss.125-127.
[7]
[7] W.A. Serczyk, s.161.
[8] Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, w: Polski
Słownik Biograficzny, Warszawa, Kraków 2002, t. XLI/4 s. 620.
[9] J. A
ojek, Potomkowie..., s.170.
[10]
[10] W.A. Serczyk, s.288.
[11]
[11] Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008,
s.237.
Przypisy
Drzewo genealogiczne: (wg obrotów wskazówek zegara): Katarzyna
II, Piotr I Wielki, Mikołaj I, Aleksander III, Mikołaj II, Aleksander
II, Aleksander I, Iwan IV Groz
ny
Bibliografia
" M�moires de l'imp�ratrice Catherine II: �crits par elle-męme, et pr�c�d�s d'une pr�face par A. Herzen, Londres
1859
" Paweł Jasienica: Rzeczpospolita obojga narodów: Dzieje agonii. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy,
1982. ISBN 83-06-00788-3.
" 0A8;89 A8?>28G ;NG52A:89: C@A CAA:>9 8AB>@88, G0ABL V. żA:20: >AC40@AB25==>5
!>F80;L=>--:>=><8G5A:>5 740B5;LAB2>, 1937.
Katarzyna II Wielka
8
" Jerzy A
ojek: Geneza i obalenie Konstytucji 3 Maja. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN
83-222-0313-6.
" Jerzy A
ojek: Potomkowie Szczęsnego: Dzieje fortuny Potockich z Tulczyna. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie,
1980. ISBN 83-222-0119-2.
" Władysław Andrzej Serczyk: Katarzyna II carowa Rosji. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1983. ISBN
83-04-01436-X.
" Stanisław Szenic: Większy niż król ten książę. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1976.
" Maria Żywirska: Ostatnie lata życia króla Stanisława Augusta. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy,
1978.
Linki zewnętrzne
Poprzednik Cesarz Następca
Piotr III Romanow Rosji Paweł I Romanow
1762-1796
Poprzednik Cesarzowa Następca
Katarzyna I Rosji Maria Fiodorowna
1762
Kontrola autorytatywna (osoba):
" VIAF: 49493819 (http:/ / viaf. org/ viaf/ 49493819)
" LCCN: n80046091 (http:/ / lccn. loc. gov/ n80046091)
" GND: 118560565 (http:/ / d-nb. info/ gnd/ 118560565)
" BnF: 120812555 (http:/ / catalogue. bnf. fr/ ark:/ 12148/ cb120812555)
" WorldCat (http:/ / www. worldcat. org/ identities/ lccn-n80046091)
y
ródła i autorzy artykułu
9
y
ródła i autorzy artykułu
Katarzyna II Wielka y
ródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=38596735 Autorzy: Ab, Airwolf, Alexvonf, Amber, Argothiel, Arkad, Bacus15, Beau, Belfer00, Belissarius, Beno,
Bocianski, Bon presage, Bonio, BosoPrzezSwiat, Bukasz94, Buldożer, Byczek1, Cathy Richards, Chrzanko, Ciastkoo, Datrio, Davis, Ejdzej, Fascynat, Giraff, Gregok, Gładka, Hiuppo, Hulek,
IPek, Interfector, JKT, Jach, Jajestemjunior, Jersz, Jjw, Kapitel, Karaoke th great, Kiejstut9, Kpjas, Kriis, Kujawianin, Lajsikonik, Lestat, Litwin Gorliwy, Loraine, Lukasz Lukomski, Lzur, MG,
Maikking, Maire, Marcelus, Marencja, Marszałek, Mathiasrex, Michał Sobkowski, Minimus, Mirek46, Mix321, Miyamoto Hachimaro, Mozgulek, Mpfiz, Mpn, MuffinKing, Mzopw, Niki K,
Omega933, Pa3Widzi, Paelius, Paweł z Piastów, Paweł ze Szczecina, PawełMM, Pimke, Piotrzyk, Pitert, Pko, Plati, Plushy, Popszes, Przemek Jahr, Regan M, Rembecki, Renaud, Rklisowski,
Rnm, Romanm, Ruda marchew, Shakko, Smat, Smyrwa, Staszek99, Stepa, Sylwek13, Szumyk, Szwejk, Tadbin, Tik, Togo, TomasoAlbinoni, Tompot, Trismegistos, Tsca, Voytek s, W1k0,
Waldekc, Witoldmich, Wizikj, Xabi, Yaevin, Zdesław, Zero, 145 anonimowych edycji
y
ródła, licencje i autorzy grafik
Plik:Rokotov ekaterina.jpg y
ródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Rokotov_ekaterina.jpg Licencja: Public Domain Autorzy: Alex Bakharev, BeatrixBelibaste, Boo-Boo Baroo,
EDUCA33E, Ecummenic, G.dallorto, Interpretix, Kaganer, Kuerschner, K�rschner, Leyo, Maximaximax, Michael Barera, Pierpao, Shakko, Thuresson, 6 anonimowych edycji
Plik:RUS Order of St. Andrew the Apostle the First-Called BAR.png y
ródło:
http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:RUS_Order_of_St._Andrew_the_Apostle_the_First-Called_BAR.png Licencja: Creative Commons Zero Autorzy: Wiki Romi
Grafika:Commons-logo.svg y
ródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Commons-logo.svg Licencja: logo Autorzy: SVG version was created by User:Grunt and cleaned up by
3247, based on the earlier PNG version, created by Reidab.
Grafika:Wikisource-logo.svg y
ródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Wikisource-logo.svg Licencja: logo Autorzy: Guillom, INeverCry, Jarekt, Leyo, MichaelMaggs, NielsF,
Rei-artur, Rocket000
Grafika:Wikiquote-logo.svg y
ródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Wikiquote-logo.svg Licencja: Public Domain Autorzy: -xfi-, Dbc334, Doodledoo, Elian, Guillom, Jeffq,
Krinkle, Maderibeyza, Majorly, Nishkid64, RedCoat, Rei-artur, Rocket000, 11 anonimowych edycji
Plik:Levitzky Portrait of Catherine II 1780th.jpg y
ródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Levitzky_Portrait_of_Catherine_II_1780th.jpg Licencja: Public Domain Autorzy:
Ecummenic, Mattes, Pierpao, Shakko, Vissarion
Plik:Plersch-Odjazd Katarzyny II z Kaniowa w 1787 roku.jpg y
ródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Plersch-Odjazd_Katarzyny_II_z_Kaniowa_w_1787_roku.jpg Licencja:
Public Domain Autorzy: BurgererSF, CopperKettle, Ejdzej, Shakko
Plik:ArgunovIP EkaterinII 1762GRM.jpg y
ródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:ArgunovIP_EkaterinII_1762GRM.jpg Licencja: Public Domain Autorzy: Alex Bakharev,
Churchh, Ecummenic, Kuerschner, K�rschner, Mattes, NeverDoING, Pierpao, Shakko, Tetraktys, Thorvaldsson, Wst, 1 anonimowych edycji
File:Carowa Rosji Katarzyna II, pomnik w Sewastopolu na Ukrainie.jpg y
ródło:
http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Carowa_Rosji_Katarzyna_II,_pomnik_w_Sewastopolu_na_Ukrainie.jpg Licencja: Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Autorzy:
User:Piotrzyk
Plik:DarkestRussiaPosterLOC.jpg y
ródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:DarkestRussiaPosterLOC.jpg Licencja: Public Domain Autorzy: Infrogmation, Kenmayer, Lx 121,
Shakko, The Deceiver
Grafika:Coat of Arms of Russian Empire.svg y
ródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Plik:Coat_of_Arms_of_Russian_Empire.svg Licencja: Public Domain Autorzy: >10G52
;048<8@
Licencja
Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0
//creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/