Ania urodziła się w Nowej Szkocji w Bolingbroke. Jej rodzice, Walter i Berta Shirley
byli ubogimi ludźmi pracującymi jako nauczyciele w liceum. Gdy Ania miała 3 miesiące,
jejrodzice zmarli na febrę.
Dziewczynka wiodła smutne życie, mieszkając i ciężko pracując najpierw u pani Tomas, a potem
u pani Hammond, które nie były dla niej zbyt dobre. Zawsze marzyła o prawdziwym domu,
jednak te marzenia nie chciały się
ziścić. Nikt nie chciał przygarnąć biednej Ani, więc trafiła do domu sierot w Hopetown.
Niespodziewanie marzenia dziewczynki zaczęły sie spełniać, gdy z Domu Sierot trafiła
na Zielone Wzgórze do rodzeństwa Maryli i Mateusza Cuthbertów. Ukończyła szkołe w Avonlea
oraz w wieku szesnastu lat seminarium nauczycielskie.

Ania była chuda, niepozorna, ruda i piegowata, miała szerokie i rozumne czoło oraz duże
oczy, szerokie usta, duże, ubierała się bardzo skromnie, szaro.
Gdy dorosła, w jej wyglądzie zaszły zmiany. Miała smukłą i gibką sylwetkę, kasztanowe
włosy, jasną cerę, twarz o delikatnych rysach, lekko zarumienione policzki, wielkie
oczy, skromny, ale gustowny strój.

Ania Shirley była osobą zdolną, inteligentną, mądrą. Posiadała zmysł artystyczny,
sama próbowała pisać, wraz z koleżankami założyła klub powieściowi; dziewczynki
zobowiązały się pisać przynajmniej jedno opowiadanie na tydzień. Ania była dociekliwa i
ciekawa świata, ludzi, przyrody.

Gdy Ania przyjechała na Zielone Wzgórze była smutna, często płakała. W miarę upływu czasu
stała się pogodna i wesoła. Była spontaniczna, a w gniewie wybuchowa i nieugięta.
Łatwo popadała w zadumę, pogrążała się w marzeniach. W krytycznych momentach potrafiła
byc opanowana i rozsądna, co pokazała np. ratując życie małej siostrze Diany.

Ania była wrażliwa na piękno otaczającego ja świata, szczególnie przyrody; potrafiła
zachwycać się każdym drzewem, gałązką, listkiem. Posiadała wyjątkowo bujną wyobraźnie,
często zdarzało jej się zapomnieć o wszystkim i poszybować na skrzydłach wyobraźni
całkowicie zapominając o rzeczywistości.
Ania była konsekwentną, pilną i ambitną uczennicą. Lubiła rywalizować o pierwsze miejsce
w nauce z Gilbertem Blythe. Zawsze energiczna, ale i cierpliwa, odporna na trudy życia.

Dziewczynka była wyrozumiała dla swych pierwszych opiekunów, starała się usprawiedliwić
ich postępowanie względem jej. Ania szczerze kochała Marylę, a w Mateuszu odnalazła swą
"pokrewną duszę", starała się dostarczać swoim opiekunom powodów do dumy, była zdolna
do wyrzeczeń dla ich dobra, np.
Ania przyjaźniła się z Dianą; była to wierna, serdeczna i pozbawiona zazdrości przyjaźń.
Choć była zapamiętała w gniewie, gotowa była przebaczyć i docenić dobre chęci innych;
łatwo zjednywała sobie przyjaciół, którzy uważali ją za dumną, rozumną, rozsądną i
dzielną przyjaciółkę.

Myślę, że Ania to bohaterka niezwykle pozytywna. Warto ją naśladować, ponieważ uczy nas
wytrwałości i dobroci dla ludzi, zwierząt i roślin. Pomimo bujnej wyobraźni dziewczynka
była rozsądna i rozumna.