Na podstawie tabeli 3 rysujemy charakterystykę napięciową rys.7.:

.

Na podstawie wykresu odczytujemy ξ₁ i ξ₂ dla .

Mając ξ₁ i ξ₂ z zależności

obliczamy dobroć Q₂ czyli:

4. Obliczamy dobroć Q₃

Najpierw obliczamy wartości R, L, C

U_R = U - U_L - U_C = 0,05 V

,

,

5. Porównujemy wyniki dobroci wyliczonej w p.4 Q₃ z otrzymaną w p.2 Q₁ i p.3 Q₂.

Q₁ = 1,78

Q₂ = 2,28

Q₃ = 5,47

Tak duża różnica w wyliczonej dobroci a określonej z wykresu może być spowodowana tym, że do obliczeń przyjęto idealne elementy, co spowodowało zawałszowanie wyniku. Wiemy, że idealne elementy nie istnieją i tak np. cewka posiada pewną rezystancję, która w obliczeniach nie została uwzględniona. Wpływ na tak dużą różnicę w wartościach dobroci, może mieć również wpływ to, że przy obliczeniu dobroci korzystaliśmy z wyników pomiarów a nie konkretnych wartości elementów RLC użytych w naszym obwodzie.

WNIOSKI i SPOSTRZEŻENIA

W przeprowadzonym ćwiczeniu badano rezonans szeregowy obwodu RLC dla dwóch rodzajów zasilania - wymuszeniem napięciowym i wymuszeniem prądowym. Przy wymuszeniu prądowym uzyskano fo = 750[Hz], a dobroć układu Q₁ = 1,78. Natomiast przy wymuszeniu napięciowym uzyskano fo = 750 [Hz], a Q₂ = 2,82.

Jak widć mimo braku zmiany wartości LC wyniki przy różnych wymuszeniach różnią się między sobą. Prawdopodobnie wynika to z faktu, że przy wymuszeniu napięciowym w pobliżu punktu rezonansowego zostało przeprowadzone mniej pomiarów. Spowodowało to zmniejszenie dokładności wykresu. Wartości dobroci zostały wyliczone jako wartości przybliżone, gdyż w punktach nas interesujących f₁ i f₂ dla nie było wystarczająco dużej liczby pomiarów co wpłynęło na niewielki błąd. Można go jednak pominąć z uwagi na fakt podobieństwa naszych charakterystyk do charakterystyk teoretycznych dla Q = 2.

Z uwagi na to, że źródła idealne nie istnieją, a więc każde źródło posiada rezystancję wewnętrzną, spowodowało to pewne zafałszowanie wyników pomiarów gdyż w rzeczywistości każde źródło posiada skończoną impedancją wewnętrzną. Dopiero uwzględnienie impedancji wewnętrznej daje pełen obraz zjawisk zachodzących w układzie rezonansowym i ich charakter częstotliwościowy. Dla ułatwienia w ćwiczeniu rezystor R_w był zwarty, co przyczyniło się do zmniejszenia rezystancji układu, co w konsekwencji spowodowało, że uzyskane charakterystyki pokrywały się z charakterystykami teoretycznymi.

Podsumowując można powiedzieć, że jeżeli w praktyce zastosuje się pewne założenia teoretyczne jak idealne źródło (jego impedancja wew. w przybliżeniu równa zero) jest się wstanie z dużą dokładnością wyrysować charakterystyki, które niewiele odbiegają kształtem od teoretycznych. Na większą dokładność wyrysowanych charakterystyk duży wpływ mają rownież klasy mierników użytych w pomiarach.

---