Obsługa sytuacji

wyjątkowych

†

Wykrywanie sytuacji wyjątkowych

†

Reakcja na wystąpienie wyjątku

†

Programowe wywołanie wyjątku

†

Sytuacje wyjątkowe a obiektowość

Słowa kluczowe dotyczące

obsługi wyjątków

wyjątek (ang. exception) wystąpienie w

programie sytuacji nadzwyczajnej, nie

przewidzianej w podstawowym algorytmie

programu

†

try { ...}; - (ang. próbować) blok

instrukcji w których podejrzewamy że może

wystąpić sytuacja wyjątkowa

†

throw obiekt; - (ang. rzucać) powoduje

programowe wywołanie sytuacji wyjątkowej

†

catch (typ_argumentu){...}; -

(ang. łapać) powoduje programowe

przechwycenie obsługi wyjątku

Wykrycie wystąpienia sytuacji

wyjątkowej

†

Instrukcje programu, które mogą

wywołać wystąpienie sytuacji

wyjątkowej (wyjątku) należy

zamknąć w bloku o nazwie try

„

try {

„

A = StrToFloat(Edit1->Text);

„

};

Przechwycenie obsługi sytuacji

wyjątkowej

†

Po wystąpieniu wyjątku wewnątrz bloku try

następuje wyskok z miejsca wystąpienia do

najbliższego bloku obsługi sytuacji

wyjątkowych catch o pasującym argumencie

„

Istnieje wersja uniwersalna, przechwytująca

wszystkie typy wyjątków

„

catch(...){

„

MessageDlg(”Błąd”,mtError,

„

(TMsgDlgButton)4,0);

„

};

Programowe wywołanie wyjątku

†

Aby wywołać wyjątek należy użyć słowa

kluczowego throw:

„

throw Obiekt;

†

Element „rzucany” jest nazywany obiektem

wyjątku (exception object) lub argumentem

wyjątku (exception parameter)

†

Typ „rzucanego” argumentu może być

przechwytywany w blokach catch umożliwiając

różne reakcje na różne sytuacje wyjątkowe

Przesyłanie informacji o wyjątku

†

Wyłącznie przez typ argumentu – nie interesuje nas

konkretna wartość:

try{ throw (double)A; };
catch (double) {

//rzucono typ double }

†

Poza typem wykorzystujemy wartość argumentu:
catch (double Arg) {

Label1->Caption = FloatToStr(Arg);

}

†

Dotyczy to typów wbudowanych i zdefiniowanych

Zastosowanie mechanizmu obsługi

wyjątków

†

Najczęściej: współpraca odmiennych

fragmentów kodu (np. wywoływanie funkcji

bibliotecznych)

„

Funkcja biblioteczna potrafi wykryć błąd (np.

niepoprawny argument) ale nie potrafi

zareagować (np. wyświetlić komunikatu

użytkownikowi)

„

W drugim fragmencie kodu (np. pisanym

programie) można odpowiednio zareagować ale

jest trudność z wykryciem zaistnienia błędu

Przykład użycia wielu bloków catch

try{...

throw (int)A; // argument typu int
...
throw (char)B; // argument typu char

}
catch (int){ //obsługa wyjątku jeżeli argument
}

// był typu int

catch (char){ // obsługa wyjątku jeżeli argument
}

// był typu char

Działanie wielu bloków catch

†

W praktyce często umieszcza się kolejno po

sobie wiele bloków catch

†

Każdy blok jest wykonywany w odpowiedzi

na zaistnienie jednego typu sytuacji

wyjątkowych („złapanie” obiektu jednego

typu)

†

Blok catch nie zawiera instrukcji break, po

zakończeniu wykonywania instrukcji w

danym bloku wszystkie pozostałe zostaną

pominięte

Działanie wielu bloków catch c.d.

†

Dopasowanie typów

„

W ciągu bloków catch zostaną wykonane

instrukcje pierwszego bloku, którego typ

zostanie dopasowany do typu argumentu

„

Pozostałe bloki zostaną zignorowane, nawet jeżeli

typ argumentu był lepiej dopasowany (w C++

Builder - Warning)

†

Wniosek: ma znaczenie kolejność bloków

catch

„

w szczególności bloki przechwytujące obiekty klas

pochodnych powinny być umieszczane najpierw

Zagnieżdżenie bloków try - catch

†

Bloki try – catch można zagnieżdżać na dowolnym

poziomie

†

W szczególności – w bloku try – catch można np.

wywołać funkcję mającą własny blok obsługi wyjątków

try{

// -> blok zewnętrzny

try{ /* blok wewnętrzny */}
catch(int){ };

// obsługa wyjątku wewn.

catch(float){ }; // obsługa wyjątku wewn.
// instrukcje;

}
catch(char){ ... }

// obsługa wyjątku zewn.

Mechanizm obsługi zagnieżdżonych

wyjątków

†

Wyjątek rzucony w najbardziej zagnieżdżonym bloku

try jest obsługiwany w pierwszej kolejności przez

odpowiadający mu blok catch

†

Jeżeli nie zostanie znaleziony pasujący blok,

sprawdzany jest zewnętrzny blok catch

†

Po wykonaniu bloku catch jest kontynuowane

wykonywanie programu na poziomie, na którym był

wykonany catch

†

Jeżeli nie zostanie wykonany żaden blok obsługi

wyjątku, zostanie wywołana specjalna funkcja

terminate kończąca program (lub standardowa

procedura obsługi wyjątku np. dla wyjątków VCL)

Powtórne rzucenie wyjątku

†

Stosowane przy zagnieżdżeniu bloków

try - catch

†

Wyjątek „przechwycony” w bloku

wewnętrznym można ponownie rzucić aby

został „złapany” przez blok zewnętrzny:

„

throw; // bez parametrów

„

Instrukcja używana jest w wewnętrznym bloku

catch

„

zostanie rzucony ten sam obiekt

Blok catch przechwytujący

wszystkie wyjątki

†

Blok taki jest definiowany następująco

„

catch(...){ // instrukcje

}

†

Blok ten powinien być umieszczany na

końcu listy bloków

†

Nie potrafi odczytać typu obiektu, który

został przysłany jako argument

†

W praktyce może zostać wykorzystany np.

w wewnętrznym bloku try – catch wraz

z instrukcją powtórnego rzucenia throw;

Rzucenie wyjątku w bloku catch

†

Instrukcje w bloku catch można

potraktować jako zwykły kod

programu

†

Jeżeli zaistnieje taka potrzeba –

w bloku catch można zagnieździć

kolejny blok try – catch

†

Działa tutaj znany już mechanizm

obsługi wyjątków zagnieżdżonych

Uruchomienie procedury obsługi

wyjątku

†

W przypadku rzucenia wyjątku:

int A = 5;

throw A;

†

Procedura obsługi wyjątku (blok catch) zostaje

uruchomiona, jeżeli:

„

Typ argumentu rzucanego jest identyczny z typem

oczekiwanym:
catch (int Arg) {...}

„

Przy typie oczekiwanym jest umieszczony przydomek

const:
catch (const int Arg){...}

„

Występuje referencja do obiektu typu oczekiwanego:
catch (int & Arg){...}

Uruchomienie procedury obsługi

wyjątku przy niezgodności typów

†

Procedura obsługi wyjątku zostanie uruchomiona,

jeżeli argumentem w catch jest obiekt klasy

podstawowej względem argumentu throw:

class TPunkt {...};
class TWektor: public TPunkt {};

TWektor W1;

throw W1;
catch(TPunkt P){...}

Uruchomienie procedury obsługi

wyjątku przy niezgodności typów c.d.

†

Procedura obsługi wyjątku zostanie

uruchomiona, jeżeli:

„

Argumentem throw jest wskaźnik do

obiektu klasy A,

„

Argumentem w catch jest wskaźnik do

obiektu klasy B,

„

Jest zdefiniowana standardowa konwersja

B → A

int *A;
throw A;
catch(void *X){...}

Wyjątki w bibliotece VCL

†

Podstawową klasą wyjątku w bibliotece VCL

jest

„

Exception

†

Z tej klasy wywodzą się m.in. klasy

pokazane na kolejnych slajdach

†

Exception nie jest klasą abstrakcyjną –

można używać jej w bloku catch – zostaną

wtedy przechwycone wszystkie wyjątki klas

potomnych

†

Obiekty wyjątków zdefiniowanych w VCL

należy przesyłać do bloku catch przez

referencję:

„

catch (Exception & E){. . .}

Zdefiniowane klasy wyjątków

Represents a file I/O error.

EInOutError

Signifies an unrecognized exception code.

EExternalException

Catches integer divide-by-zero errors.

EDivByZero

Catches data incompatible with a specified mask.

EDBEditError

Specifies a database access error.

EDatabaseError

Indicates string or object conversion errors.

EConvertError

Signals an invalid attempt to register or rename a component.

EComponentError

Prevents invalid attempts to access a Boolean array.

EBitsError

Checks for invalid memory access errors.

EAccessViolation

Stops a sequence of events without displaying an error
message dialog box.

EAbort

Description

Exception class

Catches floating-point divide-by-zero errors.

EZeroDivide

Specifies registry errors.

ERegistryException

Indicates an integer value that is too large for the declared
type to which it is assigned.

ERangeError

Occurs on unsuccessful attempts to set the value of a
property.

EPropertyError

Signals a printing error.

EPrinterError

Specifies OLE automation errors.

EOleError

Detects problems with linking to ActiveX controls.

EOleCtrlError

Involves a problem with menu item.

EMenuError

Results from invalid pointer operations.

EInvalidPointer

Occurs when invalid operations are attempted on a
component.

EInvalidOperation

Indicates an attempt to work with an unrecognized graphic
file format.

EInvalidGraphic

Checks for illegal typecasting.

EInvalidCast

Specifies integer calculations whose results are too large for
the allocated register.

EIntOverflow

Właściwości obiektu klasy

Exception

†

HelpContext – identyfikator

kontekstu tematu pomocy

związanego z wywołanym wyjątkiem

†

Message – tekst komunikatu

opisującego rodzaj wyjątku, który

wystąpił

Metody obiektu klasy Exception

Creates an instance of an exception with a help-context ID and
a simple message string that is loaded from the application's
resources.

CreateResHelp
(public)

Creates an instance of an exception with a help-context ID and
a formatted message string loaded from the application
resources

CreateResFmtHelp
(public)

Creates an instance of an exception with a message string that
is loaded from the application's resources and then formatted.

CreateResFmt
(public)

Creates an instance of an exception with a simple message
string that is loaded from the application's resources.

CreateRes (public)

Creates an instance of an exception with a simple message
string and a help- context ID.

CreateHelp (public)

Instantiates an instance of an exception with a formatted
message string and a help-context ID.

CreateFmtHelp
(public)

Instantiates an instance of an exception with a formatted
message string.

CreateFmt (public)

Instantiates an instance of an exception with a simple message
string.

Create (public)

Description

Method

Obsługa wyjątków w innych

językach obiektowych

†

Java – podobnie jak w C++

try{

UIManager.setLookAndFeel(
UIManager.getCrossPlatformLookAndFeelClassname());

}catch(Exception e){

System.out.println("Nie mogę zastosować techniki"+

"Look&Feel");

}

Obsługa wyjątków w innych

językach obiektowych

†

Object Pascal – dwa typy bloków chronionych

try

Ini := TIniFile.Create;
W := Ini.ReadInteger('Opcje',‘Dlugosc',100);

finally

Ini.Free;

end;

try

W := StrToInt(Edit1.Text);

except

W := 0;

end;