Destrukcyjne elementy duchowości wschodu

Od kilkudziesięciu lat zauważamy na świecie i w Polsce propagowanie przez różne
ośrodki tzw. "duchowości wschodu". Liczne kursy, medytacje, joga, duchowość kuszą
poprzez sympozja, ogłoszenia, wypowiedzi i styl życia znanych ludzi itp.
Niejednokrotnie ukazuje się ją jako atrakcyjną alternatywę do duchowości
chrześcijańskiej. Jak się później okazuje ta alternatywa staje się konkurencją a w końcu
wrogością do wiary chrześcijańskiej.
Tymczasem jej skutki okazują się często dramatyczne w życiu osób, które wchodzą na
drogę tej duchowości. Najbardziej znany tego przykładem jest casus o. Józefa Marii
Verlinde, który na własnej skórze przeżył czynne zaangażowanie się w duchowość
Wschodu[1].
Niebezpieczeństwa zaangażowanie się w lansowane obce chrześcijaństwu duchowości
wschodnie mogą wystąpić na kilku płaszczyznach:

 religijnej (odrzucenie Chrystusa jako jedynego Zbawiciela, porzucenie życia

sakramentalnego, odrzucenie prawd wiary, zdrada Kościoła itp.);

 duchowej (otwieranie się na obce moce, nieznany świat duchowy,

praktykowanie okultyzmu...prowadzi do zniewoleń i opętań);

 fizycznej (dieta, joga, ubezwłasnowolnienia, podporządkowanie guru, techniki

psychomanipulacji mogą niszczyć zdrowie psychiczne, fizyczne);

 społecznej (porzucanie szkół i studiów, żebractwo, bierność w życiu

społecznym i alienacja z niego, problem z aktywnością społeczną nawet po
opuszczeniu sekty czy ruchu, destrukcja związków rodzinnych)

Ważnym elementem tzw. duchowości wschodniej jest wiara w reinkarnację i
praktykowanie jogi. Są to dwa systemy sprzeczne z Bożym Objawieniem i
chrześcijaństwem zarówno w definiowaniu Boga, człowieka, zbawienia i doskonałości
duchowej. Przyjęcie i praktykowanie tych elementów prowadzi do wielu negatywnych
konsekwencji.
Wiara w reinkarnację uderza w fundamenty Bożego Objawienia. Przyjmując ją
człowiek musi z czasem odrzucić:

 wiarę w wyjątkowość Osoby i Objawienia, jakie dokonało się w Chrystusie;

zwolennicy reinkarnacji nauczają bowiem, że Bóg wciela się wielokrotnie, raz
nauczał jako Chrystus, po śmierci dusza (Logos) wcielił się w Buddę, Krisznę,
Sai Babę itp.[2];

 wiarę w rzeczy ostateczne człowieka takie jak: sąd Boży, niebo, piekło;
 wiarę w czyściec i możliwość pomocy duszom czyśćcowym przez Ofiarę Mszy

św. i wstawiennictwo za nimi[3], (reinkarnacje uderza więc w prawdę o
świętych obcowaniu);

 sakramenty św. i chrześcijańską drogę uświęcenia przez łaskę i pełnienie woli

Bożej (a przyjmuje samozbawienie przez wypełnienie karmy i stosowanie
różnych technik);

 chrześcijańską moralność opartą na Objawieniu Bożym i świętości Boga

ukazaną w Chrystusie (Ewangelia) najwyższym autorytetem dla wyznawców
reinkarnacji jest guru, który sam ustala co jest moralne;

 wyjątkowy szacunek dla rodziców, jaki nakazuje Dekalog; w reinkarnacji

rodzice są tylko przypadkowymi dawcami ciała, które nie ma znaczenia i dusza
kiedyś je zmieni; stawiają pytanie: dlaczego mam czcić tych rodziców, przecież

1

w cyklu reinkarnacyjnym tymi "rodzicami" byli kiedyś rośliny, owady,
zwierzęta, tysiące innych ludzi i zapewne będą jeszcze inni; stąd też łatwo od
strony psychicznej opuszczać domy i rodziców dzieciom w sektach
propagujących wiarę w reinkarnację (tym samym zaburzenie wychowania,
oderwanie dzieci do rodziców);

 ład zbudowany na Ewangelii i cywilizacji łacińskiej (wprowadzanie kast, wrogi

stosunek do rozumu i nauki, doceniany w religii katolickiej) itp.[4]

Zauważmy, iż poglądy reinkarnacji propaguje się często pośrednio (np. filmy,
wypowiedzi aktorów, piosenkarzy, propagowanie Ruchu Hare Kryszna, bajki, gry
komputerowe itp.). W wielu krajach chrześcijańskich w Europie odsetek ludzi
deklarujących wiarę w reinkarnację sięga kilkudziesięciu procent.

Andrzej Wronka
Artykuł znajduje się również na prywatnej stronie presesa Stowarzyszenia EFFATHA
p. Andrzeja Wronki:

http://www.andrzejwronka.com/

[1.]

Por. J. M. Verlinde, Zakazany owoc, Kraków 1999.

[2.]

Deklaracja Dominus Jesus wyjaśniając te błędy podaje:"Sprzeciwia się więc wierze

Kościoła teza o ograniczonym, niekompletnym i niedoskonałym charakterze
objawienia Jezusa Chrystusa, które rzekomo znajduje uzupełnienie w objawieniu
zawartym w innych religiach.[...] We współczesnej refleksji teologicznej pojawia się
często pewna wizja Jezusa z Nazaretu, wedle której jest On szczególną postacią
historyczną, skończoną, objawiającą sprawy Boże w sposób nie wyłączny, lecz
uzupełniający w stosunku do innych form obecności objawiającej i zbawczej. Tak więc
Nieskończoność, Absolut, ostateczna Tajemnica Boga miałyby się objawiać ludzkości
na różne sposoby i w wielu historycznych postaciach, a Jezus z Nazaretu jest jakoby

tylko jedną z nich. [ ] Powyższe tezy są głęboko sprzeczne z wiarą chrześcijańską.
Należy bowiem stanowczo wyznać naukę wiary, która głosi, że to Jezus z Nazaretu,
Syn Maryi - i tylko On - jest Synem i Słowem Ojca." DJ 6.9-10.

[3.]

Por. Sobór Florencki, Dekret dla Greków: BF VIII, 112; Sobór Trydencki, Sesja

XX (1563), Dekret o czyśćcu: BF VIII, 117; IX, 44; KK 49; KKK 958: "Nasza
modlitwa za zmarłych nie tylko może im pomóc, lecz także sprawia, że staje się
skuteczne ich wstawiennictwo za nami."

[4.]

Por. M. Pawlik, Reinkarnacja - rzeczywistość czy złudzenie?, Radom 2004, s.30-

33.

2