ANDREW LLOYD WEBBER

LOVE NEVER DIES

Muzyka: ANDREW LLOYD WEBBER

Słowa piosenek: GLENN SLATER

Libretto: ANDREW LLOYD WEBBER & BEN ELTON

a także GLENN SLATER & FREDERICK FORSYTH

Przekład: Aleksandra Pogorzelska

AKT PIERWSZY

Prolog

(Słychać rozpaczliwe głosy mew i przetaczające się fale. Światła
powoli rozjaśniają scenę i ukazuje się zimowa promenada na Coney
Island.

Na tle posępnie szarego nieba widzimy opuszczone konstrukcje
słynnych atrakcji Coney: szkielet kolejki górskiej... pokryte śniegiem
koło młyńskie... zrujnowaną trasę biegu z przeszkodami. Wznoszą się
za mokrym drewnianym ogrodzeniem pokrytym starymi,
postrzępionymi plakatami, reklamującymi zapomnianych dziś
artystów, którzy niegdyś przynosili radość i rozrywkę milionom.

Wchodzi kobieta owinięta w poszarpany płaszcz. Nie jest stara, ale
widocznie sponiewierana przez czas. Zatrzymuje się, by spojrzeć na
plakaty.)

MADAME GIRY

"Phantasma. Miasto cudów... Mr Y przedstawia... Cuda, zdumienia...
Ludzkie niezwykłości. Dziewczę U La La, pięć występów dziennie...
Christine Daaé, sopran stulecia". Odeszli. Wszyscy odeszli.

(Zamiera, gdy zwraca się do niej głos.)

FLECK

Tak... nie ma już nic. Nic oprócz zjaw. Wiedziałam, że wrócisz...
Madame Giry.

(Gdy głos przemawia, jego źródło ukazuje się pomiędzy nadmorskimi
gruzami: to inna kobieta, wiecznie młoda i niezwykła, o bladej cerze,
zapadniętych oczach i dziwacznej posturze.)

MADAME GIRY

Wy... wciąż tu.

FLECK

Oczywiście, że wciąż tu jesteśmy. Dziwadła, potwory, cudaki...
Gdzie mielibyśmy się podziać, jeśli nie tu? A po tej tragedii... Po
tym, jak mistrz zniknął gdzieś z tym dzieckiem... Po pożarze, który
strawił wszystko...

MADAME GIRY

Jego sen. Nasz sen...

FLECK

Pamiętasz to jeszcze? Pamiętasz? (Mrukliwie, niemal wściekle)

Coney Isle...

Migotliwie, jasno lśni

Wznosi w blask,

Światłem trwa...

(Gdy śpiewa, w górze wybuchają widmowe fajerwerki)

Edited by Foxit Reader
Copyright(C) by Foxit Software Company,2005-2007
For Evaluation Only.

Uśmiech - patrz,

Woła cię i sypie skry!

Błyszczy się...

To jak sen...!

FLECK & MADAME GIRY

Uwolnione jak ze snów!

Jak Sodoma pośród mórz!

(Na naszych oczach zrujnowany świat nad brzegiem morza
przechodzi transformację, wybuchając światłem i kolorami.)

MADAME GIRY

Coney Isle!

Cud na cudzie, piękna blask!

Szybkość, dźwięk

Wkoło rwie.

Dalej tam,

Krzyk i zmysł i liryka.

Dreszcz i dreszcz,

Wiecznie mknie.

Ameryki całej czas.

Żebrak z miliarderem wraz!

Weszli tam,

Ścigając romans, przeżyć chcąc...

W oczach blask,

Żądni nieznanych jeszcze dóbr.

Noc i dzień,

Napływali setkami tysięcy!

Zmiotły sny,

Kiedy każde pragnienie przeszło w czyn!

(Odgłosy morza trwają jeszcze kilka chwil, po czym powoli zaczyna
się Walc Coney Island.

Ukazuje się wizja przeszłości - Coney Island w pełni rozkwitu. Gdy
zaduma osiąga szczyt...)

FLECK

Miejsce to zrujnowałaś nam ty!

MADAME GIRY

(wytrącona z zamyślenia, zaszokowana) C... co? Co masz na myśli?

FLECK

Miejsce to chciwość zniszczyła twa!

MADAME GIRY

Nie moja to wina! Nie mogłam wiedzieć...!

FLECK

Czyż nie pamiętasz wydarzeń sprzed lat,

Gdy my... Nawet my!... zwykłym ludziom jak brat

(Szepcze delikatnie)

I kiedy nawet Upiór mógł śnić ciemne sny jeszcze raz...

(Nagle wpada muzyka ragtime, zacierając obraz dwóch kobiet z
przyszłości...)

SCENA 1 – Na zewnątrz Phantasmy.

Promenada na Coney Island, około 1907 roku.

(Ozdobny park rozrywki zatłoczony radosnymi wczasowiczami.)

WIDZ 1

Prędzej, hej!

WIDZ 2

Nie uwierzycie!

WIDZ 3

Szybko, spójrzcie tylko tu!

WIDZ 4

Jak sądzicie, jaki wielki jest ten cud?

WIDZ 2 & 3

Ktoś zwany Mr Y w rok budowę skończył już.

WIDZOWIE

To jak mały skrawek nieba pośród mórz!

(Wchodzi więcej zwiedzających, patrzą dookoła ze zdumieniem.)

ZWIEDZAJĄCY 1

Restauracje są!

ZWIEDZAJĄCY 2

Recepcja!

ZWIEDZAJĄCY 3

Koncertowa sala! Tam!

WIDZ 1

Największy w świecie śmiechu dom!

ZWIEDZAJĄCY 4

Wulkan, co wybucha, kiedy trzecia tuż!

WIDZ 2

Cuda z wszystkich świata stron!

ZWIEDZAJĄCY 1 & 2

Choć krótko sezon trwa,

To Mr Y to wszystko ma!

WIDZ 1

Te kryształy!

WIDZ 2

Pawilony!

WIDZ 3 & 4

Musiał na to mieć miliony!

WSZYSCY

To jak mały skrawek nieba pośród mórz!

(Tłum staje się większy i bardziej odświętny.)

ZWIEDZAJĄCY 1

Tutaj!

TŁUM (WSZYSCY) Ten śmiech! Ten dźwięk! Ten blask! Ten cud!

Karuzel rząd! I koła tu!

Ogrodów, arkad stu,

Z marmuru kolumn w bród!

TŁUM 1

I jazd!

TŁUM 2

(Echo.) I jazd!

TŁUM 1

I show!

TŁUM 2

(Echo.) I show!

TŁUM 1 & 2

I szczęścia gier!

TŁUM 1

Więc gnaj!

TŁUM 2

(Echo.) Więc gnaj!

TŁUM 1

W wir skocz!

TŁUM 2

(Echo.) W wir skocz!

TŁUM 1

To romans jest!

TŁUM 2

To romans jest!

WIDZ 1

A te plotki...

WIDZ 2

A co z nimi?

WIDZ 3 & 4

Nie śmiesz wątpić w takie dziwy...

ZWIEDZAJĄCY 1

Monstra, stwory...

ZWIEDZAJĄCY 2

Aberracje...

ZWIEDZAJĄCY 3 & 4

Mechaniczne dziw-atrakcje...

PRZECHODZIEŃ 1 A projektant, czysty geniusz, maskę ma!

TŁUM

(Szepty.) Maskę? Maskę?

PRZECHODZIEŃ 2 Lecz co jest za nią?

WIDZOWIE

Co jest za nią?

ŚWIADKOWIE

Co jest za nią?

OBSERWATORZY Co jest za nią?

CAŁY TŁUM

Co jest za nią?

(Tłum wybucha podnieceniem, rozbiega się po parku, szczebiocze
między sobą i wskazuje poszczególne atrakcje.)

PRZECHODZIEŃ 1 Na bal sale!

PRZECHODZIEŃ 2 Loch w piwnicach!

ZWIEDZAJĄCY 1 & 2

Bieg przez płotki i strzelnica!

ZWIEDZAJĄCY 3 & 4

I kasyno!

ŚWIADKOWIE

I muzeum!

PRZECHODZNIE

Patrzcie! Rzymskie Koloseum!

WIDZ 1

Sala większa niż w Metropolitan jest!

WSZYSCY WIDZOWIE (stopniowo od pojedynczych aż do całej grupy.)

Co jest w środku?

Co jest w środku?

Co jest w środku?

Co jest w środku?

(Gdy zespół zamiera, przebija się fasada parku rozrywki. Za
ogromem plakatów widzimy MEG i dwie inne chórzystki,
podglądające i obserwujące tłum.)

MEG

Jezu, ilu ich.

DZIEWCZYNA 1

Nerwy?

MEG

Trochę tak.

DZIEWCZYNA 1

Mała, kimżeś ty?

DZIEWCZYNA 2

Nasz wielki hit!

DZIEWCZYNA 1

Wiodąca prym!

DZIEWCZYNA 2

Wielka sława wszak!

(Do DZIEWCZYNY 1.) Masz ognia?

MEG

(Do siebie.) Co on powie więc...

DZIEWCZYNA 1

(Do DZIEWCZYNY 2.) Że szef?

MEG

jeśli tutaj jest.

DZIEWCZYNA 1

Skarbie... On tu jest.

DZIEWCZYNA 2

I już za dwa dni

Będzie bukiety rzucać ci

W naszej premiery dzień.

Wyobraź sobie!

DZIEWCZYNA 1

Ś

mietanka Manhattanu!

DZIEWCZYNA 2

Gwiazdy! Milionerzy!

DZIEWCZYNA 1

Patrzą na ciebie!

MEG

(Zamyślona.) W skrzydle czekać będę więc,

Cała w stresie spinać się,

Sala zniknie gdzieś za mgłę.

I wyćwiczę cały tekst,

Pragnąc błyszczeć pięknie się.

Błyszczeć dla niego chcę.

DZIEWCZYNY

Jakiż aplauz wnet się rwie,

Kiedy tłumy ujrzą cię!

MEG

Przed wznowieniem wyjdę niech...!

Krzyczcie śmiało, gadać czas,

Bo nie będę słuchać was...

DZIEWCZYNY

Bo to dla niego jest.

MEG

(Nagle odzyskuje przytomność.) Jak wyglądam, mów.

DZIEWCZYNA 2

Nieźle.

MEG

(Zmartwiona.) Tylko nieźle?

A jak włosy me?

DZIEWCZYNA 2

Piękne.

MEG

Pewnaś jest?

DZIEWCZYNA 1

Słuchaj, przecież szef

Już widzi, jak odstawiasz pieśń.

DZIEWCZYNA 2

Ta, szans innych nie ma.

MEG

(Z nadzieją.) Tak myślisz?

DZIEWCZYNY

Wkroczysz prosto w wielki blask.

DZIEWCZYNA 1

Taka piękna!

DZIEWCZYNA 2

Jasna tak!

DZIEWCZYNY

I rześkości pełno weń!

MEG

(Pogrążając się w wizji.) A-aa...!

W zachwyt wpadnę, wielbiąc cud

Jego pióra pięknych nut,

Śpiewać dla niego chcę.

DZIEWCZYNY

Nim orkiestra skończy grać,

Już publika będzie stać,

I wybuchną brawa wnet!

Będziesz stać w cudności swej...

MEG

(Pragnąc.) Może w końcu dowie się...

(Inna DZIEWCZYNA wychyla się z drzwi na scenę.)

DZIEWCZYNA 3

Dziewczyny! Szybciej! Wchodzimy!

(Zespół przemieszcza się, a dziewczyny spieszą się na scenę. Brama
do Phantasmy otwiera się i wychodzą, teraz w towarzystwie
specjalistów - trapezistki FLECK, konferansjera GANGLE'a i siłacza
SQUELCHA.)

WIDZ

Gdzie ona jest?

ZWIEDZAJĄCY 1

Patrz! Tam!

ZWIEDZAJĄCY 2

W środku!

PRZECHODZIEŃ 1 Jak na plakatach!

PRZECHODZIEŃ 2 To Dziewczę U La La!

ZWIEDZAJĄCY 3 & 4

Meg Giry!

MEG

Witam dziś każdego z was,

Na zabawę nadszedł czas!

DZIEWCZYNY

Wrzawa niech rozpocznie się!

MEG & DZIEWCZYNY Coney włącza się do gry

Dzisiaj swe otwiera drzwi!

MEG

Tylko dla was to jest!

DZIEWCZYNA 1

Tak jest!

DZIEWCZYNA 2

Tak jest!

DZIEWCZYNA 3

Tak jest!

DZIEWCZYNY & MEG Dzień i noc zabawa trwa,

By oślepiać, bawić was!

MEG

My będziemy tutaj też!

DZIEWCZYNY

(Machając i flirtując z tłumem.) No hej!

DZIEWCZYNY & MEG Świetnie, że jesteście tu

W tym premiery wielkim dniu!

Tylko dla was to jest!

(MEG dyga i wybiega. Gdy DZIEWCZYNY kontynuują taniec, scena
się obraca i z powrotem ukazują się kulisy.)

GANGLE

Panie i panowie, panna Meg Giry, Dziewczę U La La! Pięć
występów dziennie, tylko tutaj, w Phantasmie.

(Na jego głos nakłada się głos MEG.)

A teraz trapezowa egzotyka niewiarygodnej Panny Fleck - pół ptaka,
pół kobiety, jedyne 10 centów za bilet...

(MADAME GIRY czeka za kulisami, MEG podbiega do niej.)

MEG

Jak wyszłam? Powiedz.

MADAME GIRY

Ś

wietnie, Meg. Perfekcyjnie. I mówię to nie tylko jako twoja matka...

Ale jako twój reżyser.

MEG

Czy on to widział?

MADAME GIRY

Na pewno tak. Na pewno ma dużo do powiedzenia na temat twoich
postępów.

(Kierują się do wyjścia, jednak ona zatrzymuje się.)

Swoją drogą, chyba masz wielbiciela. Niejakiego pana Thompsona.

MEG

(Niepewnie.) Jest ważny?

(Wychodzą. Scena ciemnieje.)

SCENA 2 – GNIAZDO.

(W ciemności nagle pojawia się lśniąca figura pięknej kobiety. Jest
zachwycająca, żywa, oddycha. Za nią podąża mężczyzna w masce -
UPIÓR.

Obejmuje ją od tyłu, ich ciała splatają się, ale w środku
ekstatycznego momentu orientujemy się, że kobieta tak naprawdę nie
jest prawdziwa... to tylko inteligentnie zaprojektowany automat.

UPIÓR cofa się, łamiąc czar. Scena rozjaśnia się, ukazując
pracownię Upiora.)

UPIÓR

(Do automatu.) Dziesięć lat

Marną namiastką życia żyć.

Dziesięć lat

Marnować czas na dym i huk.

W myślach mych

Słyszę melodie czyste, nieziemskie,

Ale im

Głosu nie mogę dać, gdy cię brak!

Ma Christine...!

Ma Christine...!

Gdzieżeś jest...

Gdzieżeś jest...

Dzień wschodzi.

Dzień znika.

Płynie czas.

Wkrada się i kroczy noc.

Mgły pełznie dym

Lecz snu nie zaznam, nim

Twój usłyszę śpiew...

Tygodnie.

Miesiące.

Lata już.

Ciebie wciąż u drzwi mych brak.

I mgliste dni

Odliczam do dnia, gdy

Twój usłyszę śpiew choć raz.

Czasami,

Nocami,

Że tu jesteś, śnię--

Lecz wstaję, tylko nicość

Obejmuje mnie...

Rok przyjdzie,

Rok minie.

Wyschnie czas.

Ciągle ból we wnętrzu trwa.

Bo dusza ma

Nie będzie żywa, aż

Twój usłyszę śpiew choć raz.

A dźwięki-

Twe dźwięki!-

Mnie drażnią, piękne tak

W tył patrzę, znikają wnet

I ciebie brak!

Nadzieja!

Marzenia!

Zginą niech!

Po co są, gdy ciebie brak?

Więc będę trwać

W połowie żywy, aż

Twój usłyszę śpiew choć raz!

(Delikatnie i z miłością zakrywa manekin. Nagle wpadają MEG i
MADAME GIRY. MEG podbiega do niego.)

MEG

Czy pan widział to?

Czy oglądał to?

Czy pan słyszał tłum?

I radość ich?

Czyż to nie cud--

Czy ten rozkład lubi pan?

Czy w ogóle przejdzie tak?

Mogę zawsze zmienić coś

Co robić, co?

Nie, momencik - chyba wiem,

Lecz przysięgam, sprawię się—

UPIÓR

(W roztargnieniu.) Oczywiście. Jakkolwiek uważasz, tak jest...

MEG

A czy kostium dobry mam?

Zbyt odkrywa, rzekłby pan?

Ludziom podobało się.

MADAME GIRY

Meg, proszę cię!

MEG

Czy odsłonić jeszcze coś--

Bo im nigdy nie jest dość—

MADAME GIRY

(Wściekła.) Meg!

(MEG kończy ostrożnie.)

Czy nie widzisz, że mistrz w pracy jest?

Czy nie widzisz, że zamyślił się?

Nie widzisz

że widocznie

rozmyśla o tym, co ważniejsze niż ty!

UPIÓR

(Ostrzegająco.) Ostrożnie, Madame. Zapomina się pani.

MADAME GIRY

Chyba już zdążył zapomnieć to.

Premiery dzień, wielka gra - niby co?

Sukces nasz

Niewiele da,

W porównaniu z tym, co nasz mistrz zrobić ma.

UPIÓR

Wystarczy.

(MADAME GIRY ściąga okrycie z manekina.)

MADAME GIRY

(Pogardliwie.) Christine! Christine!

MEG

(Zawiedziona.) Christine.

MADAME GIRY

Meg. Wyjdź. Już.

(MEG bez słowa odwraca się i odchodzi.)

(Kontynuując, gdy MEG wyszła.) Dawno, gdy

Tłum paryski ścigał cię

Kto tam był?

Tylko my!

Gdzie Christine,

Kiedy sądy szczuły cię?

W dali gdzieś.

A my nie.

Kto bezpiecznie ukrył cię?

Przeszmuglował do Calais?

I frachtowiec znalazł ci—

UPIÓR

(Pewny siebie.) Nie widzę problemu,

To minione dzieje.

MADAME GIRY

A gdy tu

Dali małą pracę ci,

Kto wciąż trwał?

Meg i ja.

Gdyś wystawy tworzył swe,

Kto pracował noc i dzień?

Kto ci swoje życia dał?

Kto pomógł ci kupić atrakcje?

Pomagał spłacać twój plan?

Nie cofnął się

Nim byłby hitem sen,

I wnet prawdą twój hit się stał?

Kto polityków mamił?

Wabił bogaczy, prasę też?

Ona nie!

Kto był z tobą?

Radził i pomagał?

My byłyśmy,

Ciebie kochałyśmy!

Ona - zdrajca,

Odrzuca i gardzi!

Z Raoulem wraz wybrała młodość i twarz!

Nareszcie więc musisz przyjąć ten fakt--!

UPIÓR

Wystarczy!

(Lodowato.) Odpłacę się, jak obiecałem wam.

Więc, czy coś jeszcze mi powiesz, Madame...?

(MADAME GIRY wychodzi bez słowa. Przez chwilę UPIÓR jest zbity
z tropu. Potem odwraca się do automatu, jakby prosząc o wsparcie.)

Och, Christine!

Ma Christine!

Tak, już raz tę twarz rzuciłaś w kąt,

Lecz, Christine,

Przecież tak dzieliliśmy nasz los,

Ma Christine.

Więc nie odrzucisz mnie już!

Więc będziesz znów ze mną tu!

Słodka Christine!

(Przezwycięża się, kontynuuje już w pełni kontroli nad sobą.)

Przysięgam, że

Jakimś sposobem, gdzieś

Twój usłyszę śpiew choć raz!

(Znika w ciemności. Słyszymy prostackie dźwięki taniej orkiestry
dętej...)

SCENA 3 – Port 69, Manhattan.

Przy bramie urzędu celnego.

(Nagle znajdujemy się przy doku podczas wysiadania pasażerów
wielkiego liniowca. Mała powitalna orkiestra gra głośno.

Reporterzy, fotografowie, gratulujący pasażerom i kilku miejscowych
idiotów ustawieni są w kolejce, by pozdrowić wysiadających.

Wpada spóźniona osoba.)

SPÓŹNIONY

Czy "Persefona" już weszła do portu?

ZWIEDZAJĄCY 1

Tak, pasażerowie właśnie przechodzą kontrolę celną.

ZWIEDZAJĄCY 2

Idą!

(Przez bramę przechodzą pierwsi pasażerowie: dostojna kobieta w
olbrzymim kapeluszu z piórami i elegancki dżentelmen.)

REPORTER 1

To pani Astor!

FOTOGRAF 1

Hej, pani Astor! Tutaj!

(PANI ASTOR odwraca się, lampy błyskowe idą w ruch.)

REPORTER 2

Jak pani minęła podróż?

REPORTER 3

Czy to ostatni paryski krzyk mody?

(Kobieta posyła im całusa i podąża do czekającego powozu.

Tłum już na nią nie patrzy.)

ZWIEDZAJĄCY 2

Patrzcie, to pułkownik Vanderbilt!

REPORTER 1

Hej, pułkowniku, francuskie wypieki to jednak coś, nie?

PUŁKOWNIK VANDERBILT

(Uśmiechając się zasadniczo.) Nie mają tam niczego, co

u nas nie byłoby większe i lepsze, zapewniam.

FOTOGRAF 2

Dzięki, pułkowniku!

(Pułkownik uśmiecha się pobłażliwie, lekko poklepuje swój wydatny
brzuch, gdy błyskają lampy, potem rusza dalej.)

REPORTER 2

A tam, to Oscar Hammerstein, prawda?

FOTOGRAF 1

Hej, panie H, tutaj, tędy!

(HAMMERSTEIN zbliża się do kolejki.)

REPORTER 3

Jak było w Europie?

ZWIEDZAJĄCY 1

Hej, to ona!

(Wszyscy zapominają o HAMMERSTEINIE. Wszystkie oczy
odwracają się. Nagle w przejściu, trzymając za rękę chłopca, staje
CHRISTINE DAAÉ. Jest niemal niewidoczna przez woalki i kapelusz
w kształcie hełmu, lecz wygląda okazale, wręcz ikonicznie -- gwiazda
w każdym calu.

Chwila ciszy, gdy ujęci widzowie napawają się widokiem... A potem
istne pandemonium.

Lampy błyskowe eksplodują światłem, gdy tłum ją otacza.)

REPORTERZY & FOTOGRAFOWIE Christine Daaé! Christine Daaé! Tutaj! Tędy!

(Wciąż cicha CHRISTINE w obronnym geście przyciąga chłopca
bliżej, nagle--)

RAOUL

Nazywa się Madame de Chagny! Odsunąć się! Odsunąć się, proszę!

(Pojawia się jej mąż. Elegancki, przystojny, lecz szorstki i wściekły.)

Ż

adnych zdjęć, słyszycie? Żadnych zdjęć mojej żony, żadnych zdjęć

chłopca!

(Ale i tak zostaje zignorowany we wszechobecnym szaleństwie.)

REPORTER 1

Hej, Christine, czemu Coney Island?

REPORTER 2

Twój pierwszy koncert od lat, czemu nie śpiewasz w Metropolitan?

RAOUL

Wicehrabina została zaangażowana przez dobrze znanego
managera—

REPORTER 3

Dobrze znanego?!

REPORTER 1

Nikt nawet gościa nie widział!

REPORTER 3

Jak w ogóle zwabił tu wielką Christine Daaé?

REPORTER 2

To pieniądze, nie?

REPORTER 3

Amerykański szmal!

REPORTER 1

Hej, Christine, co zaśpiewasz, "Szmal Yankee Doodle"?

(Tłum parska śmiechem.)

RAOUL

(Zapalczywie.) Moja żona to artystka, sir--!

REPORTER 2

Ta, a jej sztuka spłaca twoje karciane długi, jak to mówią we Francji.

REPORTER 3

To prawda, że zostawiłeś cały majątek w ruletce w Monte Carlo?

RAOUL

Bezczelność! Jak śmiesz—

GUSTAVE

Ojcze-

RAOUL

(Niespodziewanie.) Nie teraz, Gustave!

REPORTER 1

Hej, mały, jak to jest mieć sławną matkę?

REPORTER 2

Jesteś pierwszy raz w Ameryce?

REPORTER 3

Co chcesz robić na Coney?

GUSTAVE

(Nieśmiało.) Chcę... chcę nauczyć się pływać.

(Tłum gwiżdże i śmieje się, a chłopiec cofa się do CHRISTINE.)

RAOUL

Mówiłem, zostawcie dziecko w spokoju! (Patrzy dookoła z
niepokojem.) Na miłość boską, czy ten Mr Y nie przysłał kogoś, by
nas odebrał?

(Nagle ożywiony chłopiec wychodzi do przodu.)

GUSTAVE

(Wskazując palcem.) Mamo, patrz...?

Tam, co to jest...

Przez rynek mknie...

Co to?

(Wzrok wszystkich obecnych kieruje się w stronę dziwacznie
zaprojektowanego powozu. Konie wyglądają na mechanizmy, a twarz
powożącego jest całkiem zakryta.)

ZWIEDZAJĄCY

(Mamroczą między sobą.) Co to u diabła jest? W życiu czegoś
takiego nie widziałem! Cholernie dziwne... Najdziwaczniejszy środek
transportu na świecie! Etc.

(Nagle drzwi powozu otwierają się, ukazując... puste wnętrze. Nagle
trzy postacie wydobywają się z pustej przestrzeni. Z uniżeniem
kłaniają się tłumowi, potem zbliżają się do CHRISTINE i jej rodziny
dziwacznymi, ale niezwykle pięknymi ruchami.)

SQUELCH

Czy gotowiście na start?

Czy gotowiście na wstęp?

Oto się zacznie wnet,

Podróż życia spotka cię.

(Bierze zamach, sięga do ucha GUSTAVE'a i wyciąga barwną
chusteczkę, którą potem upuszcza na ziemię.)

RAOUL

(Zdezorientowany, urażony.) Czy to ma być jakiś kawał?

ZWIEDZAJĄCY 1

Nie, to tylko reklama tego pokazu dziwadeł na Coney!

REPORTER 1

Wydarzenie na pierwszą stronę, oto czym jest! Masz to, Smitty?

FOTOGRAF 1

(Robiąc zdjęcia.) No jasne!

(Przemawia kolejna osoba z powozu.)

GANGLE

Gdyś gotowy, śmiało wchodź,

Wejdziesz, odejdziemy stąd,

I kto wie, kiedy mknie,

Gdzie zatrzyma powóz się?

(Jednym płynnym ruchem zdejmuje cylinder RAOULA... i nagle
kapelusz znika w powietrzu.)

RAOUL

To oburzające!

ZWIEDZAJĄCY 2

To niezwykłe!

ZWIEDZAJĄCY 3

Ś

wietne!

ZWIEDZAJĄCY 4

Mówię wam, Mr Y to absolutny geniusz!

(GANGLE i SQUELCH stają po bokach rodziny i wiodą ją do
powozu, a niby-ptasia FLECK staje z przodu i przywołuje ich
gestem.)

FLECK

To dom śmiechu, w którym w lustrach

Widać prawdę wręcz

FLECK & GANGLE (Szeptem.) Prawda taka pokrzywiona

Jak w odbiciach jest.

FLECK, GANGLE & SQUELCH

Jak zabawnie zgadnąć, co

Pokazują nam...

(Grupa jest teraz przy drzwiach powozu. CHRISTINE zostaje
wprowadzona do środka, za nią protestujący RAOUL.)

RAOUL

To nie do zaakceptowania, słyszycie? Pomówię o tym z waszym
pracodawcą! Kimkolwiek jest!

(Tylko GUSTAVE zostaje na zewnątrz powozu.)

GUSTAVE

(Podekscytowany.) Wszystko tu

I wszyscy też--

Jak z mych wyjęte snów...

Dziwów tłum,

Zabawy dreszcz,

Dokładnie jak z mych snów...

I Phantasma ciągnie mnie...

Co za bramą czai się...

(Chłopiec wchodzi do środka. Powóz odtacza się cicho na oczach
widzów, aż znika.

Powitalna orkiestra z powrotem wpada w melodię.)

REPORTER 1

To było coś, nie?

ZWIEDZAJĄCY 1

Miałam nadzieję, że coś zaśpiewa. Caruso odśpiewał nam połowę
"Pajaców", kiedy zszedł na ląd.

REPORTER 2

Ech, obstawiam, że już nie jest taka sama, nie to, co kiedyś. Dobra,
ś

piew boski... ale w środku nic. Jakby wewnętrzny płomień zgasł.

(Ktoś wskazuje bramę.)

ZWIEDZAJĄCY 2

Patrzcie! Rockefellerowie!

(Orkiestra ciągle gra, a my przenosimy się do następnej sceny.)

SCENA 4 – Hotel.

Mieszkanie hotelowe. Wieczór.

(

RAOUL, CHRISTINE i GUSTAVE zadomawiają się w przestronnym

mieszkaniu hotelowym.

Widoczne wielkie okno z ornamentowanymi zasłonami, szezlong,
trochę krzeseł i stolików oraz pianino, na którym spoczywają nuty.

Gdy rodzina wchodzi, GUSTAVE biegnie do pianina i chwyta leżący
na nim przedmiot. Siada tyłem do widowni, zajęty znaleziskiem.

RAOUL błyskawicznie rusza do stołu i nalewa sobie brandy.)

RAOUL

To najgorsze z miast!

Najpodlejsze z nich!

Co za potworny błąd, że tu jestem!

Pośmiewiskiem być

I się wstydem skryć

Przed wulgarnym niższej klasy mętem.

Jak śmiali tak traktować nas!

GUSTAVE

Ojcze, chcę

Pobawić się,

Zobacz ten

Cud, który mam-

(RAOUL bierze łyk brandy i uderza szklanką o stół.)

RAOUL

Co za afront nam

Nasz gospodarz dał -

Myślał, że dziwak ma taką klasę?

Jak mógł myśleć, drań,

Że nasz honor ma

W ręku przez amerykańską kasę?

Farsa, ot!

I policzek przez jego dłoń -

Hańba skończona to -

Pakujmy się, wyjeżdżać czas,

Ach, gdyby dług nie trzymał nas -

Nie wierzę, żeśmy nisko tak.

GUSTAVE

Ojcze, chcę pobawić się –

RAOUL

Powiedz mu, że odpowiedź brzmi nie!

(W następującej po tym chwili ciszy CHRISTINE leniwie gra kilka
nut z kartek zostawionych na pianinie.)

RAOUL

(Przez zęby.) Musisz robić taki hałas?

CHRISTINE

To aria, którą jutro śpiewam.

RAOUL

Boli mnie od tego głowa.

CHRISTINE

Nie czas kłócić się...

Nikt pewnie nie chciał urażać nas, tak jest.

RAOUL

Nie lekceważ tak mnie,

Bośmy tu przez ciebie.

CHRISTINE

Nie ma pieniędzy, i już.

Dlatego nic nie jest dobrze...

RAOUL

Czemu nie dziwi mnie, że

Wina spada na mnie?

CHRISTINE

Jedźmy w tę noc więc...

Jeśli tak zatroskany jesteś tu...

Z tyłu zostaw ból.

(Gdy go uspokaja, jego wściekłość maleje. Wtedy...)

GUSTAVE

Ojcze, czy

Spojrzysz i ty?

Zobacz, co tamci dali mi.

Nakręć to, poczekaj, i

Wnet melodię zagra ci

(Nakręcana zabawka gra tę samą marszową melodyjkę, którą
wykonywała orkiestra w porcie... Aż RAOUL, nie mogąc tego znieść,
rozbija ją.)

RAOUL

Idę się przewietrzyć. (Rusza do drzwi.)

CHRISTINE

Raoul, proszę...!

RAOUL

(Odwracając się w drzwiach.) Proszę co?

CHRISTINE

Nic. Tylko... Raoul, nie pij więcej.

(On waha się przez moment, potem wychodzi, trzaskając drzwiami.)

GUSTAVE

(Strapiony.) Nigdy bawić nie chce się,

Czy mnie nie kocha?

CHRISTINE

Miłość to dziwna rzecz,

Pomylić się można

Gdy ocenisz ją źle,

W przebraniu jej nie poznasz

Więc sercem swym patrz

A oczy swe zgaś.

Bo serce twe wie,

I nie mówi kłamstw

Więc zaufaj mu

Wierz w przeczucia swe,

Sercem swym patrz--

Bo serce twe wie.

Miłość nie zawsze piękna jest,

Gdy zacznie się...

Więc otwórz swą myśl

I zamknij swój wzrok,

Sercem swym patrz,

Gdy miłość się tli,

Odgadniesz wnet to.

(Nagle poważnie.) Ucz się od tych, co są

Ci drodzy, pamięć miej.

Gdy miłość słabo znasz,

Żałować będziesz jej...

(Cofa się... Zagłębiona w myślach, być może we wspomnieniach. Po
długiej chwili...)

GUSTAVE

Mamo...?

(Podpowiadając jej.) Sercem swym patrz...

A oczy swe zgaś...

Nie oszukasz się.

CHRISTINE

Bo serce twe wie.

GUSTAVE

Myśl zapomnij więc—

CHRISTINE

Nie słuchaj, o nie –

GUSTAVE & CHRISTINE

Sercem swym patrz!

Zobaczysz ten świat.

GUSTAVE

Miłość nie zawsze piękna jest,

Gdy zacznie się...

CHRISTINE

Więc otwórz swą myśl

I zamknij swój wzrok,

Sercem swym patrz,

Gdy miłość się tli,

Odgadniesz wnet to.

(GUSTAVE wychodzi w towarzystwie niani. Muzyka gra dalej,
Christine nuci do siebie melodię, podnosi zabawkę z ziemi, gdzie
chłopiec ją zostawił. Nakręca ją i pozwala grać. Zamiast marszowej
muzyki rozlega się inna melodia.

Zamiera. Potem odwraca się na pięcie. CHRISTINE i UPIÓR
spoglądają na siebie po raz pierwszy od dziesięciu lat. Długie,
powolne spojrzenie. I wtedy...)

CHRISTINE

Powinnam wiedzieć, że to ty...

Powinnam wnet domyślić się.

Umowa ta ma pieczęć twą.

Tyś w każdym takcie pieśni tej.

Jak śmiesz zażądać teraz mnie!

Jak śmiesz w me życie wkradać się!

UPIÓR

Och, Christine...

Ma Christine...!

Kiedy świat za zmarłego mnie miał,

Ma Christine,

W noc przed rankiem, gdy ślub twój się stał,

Ach, Christine!

Znalazłaś, gdzie kryłem się,

Zaprzeczysz więc, czy też nie,

Tej nocy sprzed lat...!

CHRISTINE

(Rozpamiętując.) W tę noc…

UPIÓR

Gdy zapadł już zmrok,

W bezksiężycową noc

Nie widać wokół nic,

Nie widać, ciemno w krąg –

CHRISTINE

Przyszłam, żeby ci

Powiedzieć: muszę iść.

Wyczułam ciebie, choć

Nie widać było nic.

I dotknęłam –

UPIÓR

I poczułem –

CHRISTINE & UPIÓR

I wsłuchałam/em w refren naszych ciał...

CHRISTINE

Muzyka w pulsie twym –

UPIÓR

Śpiew żył twych piękny tak –

CHRISTINE

I trzymałam –

UPIÓR

I dotknąłem –

CHRISTINE

I objęłam –

UPIÓR

I poczułem –

CHRISTINE & UPIÓR

Z każdym twym oddechem, każdy krok –

CHRISTINE

Strach odszedł w siną dal...

UPIÓR

Zyskała śmiałość moc...

CHRISTINE & UPIÓR

Obnażył myśli czas

W bezksiężycową noc.

CHRISTINE

Ślepi więc przez czerń,

Dwie dusze blisko tak,

Spojrzałam w serce twe

Ujrzałam czystość, blask.

UPIÓR

Okryci przez noc

Swą mogą odkryć myśl,

Mężczyzna, kobieta

Nic więcej i mniej nic.

Całowałem –

CHRISTINE

I pieściłam –

UPIÓR & CHRISTINE

I świat cały wokół zapadł się.

W tę noc mówiliśmy

To, czego nigdy nie.

UPIÓR

I złapałem –

CHRISTINE

Całowałam –

UPIÓR

I posiadłem –

CHRISTINE

I pieściłam –

UPIÓR & CHRISTINE

Znikąd nagły płonął uczuć stos

Nic nie liczyło się

Prócz ciebie i prócz mnie

I znów, a potem znów

W bezksiężycową noc.

UPIÓR

A gdy nadszedł kres,

Nim słońce mogło wzejść,

Powrócił dawny wstyd,

Znów strach odbierał dech.

Gdy zmorzył cię sen,

"Dobranoc", rzekł mój głos

I w noc wstąpiłem znów,

W bezksiężycową noc.

CHRISTINE

I kochałam,

Tak, kochałam!

Dążyłabym, gdzie wskazałbyś mi.

Swą miłość chciałam dać,

Lecz gdzieś odszedłeś ty!

UPIÓR

I kochałem!

CHRISTINE

Och, kochałam!

UPIÓR

Zostawiłem!

CHRISTINE

Tak kochałam!

UPIÓR

Lecz musiałem--

Czemu, wiemy to...

CHRISTINE

Tak, wiemy to...

UPIÓR & CHRISTINE

Lecz nie żałuję jej,

Od teraz aż po zmrok.

W pamięci trwa, choć dzień,

Bezksiężycowa noc.

UPIÓR

Teraz...

CHRISTINE

Dlaczego mówisz "teraz"?

Dla nas-

Nie ma "teraz".

(Wychodzi na balkon, on za nią. Razem, pod nocnym niebem, mając
ś

wiat u swych stóp... A jednak na zawsze osobno.)

Dawno tak to było, gdy

Pieśń nasza zaczynała się.

Wybrałeś los swój sam

I ja wybrałam też.

Dawno tak to było, gdy

Zrobiliśmy, co słuszne jest.

Wyboru teraz brak.

Co nam zostało więc...

I żyć,

I trwać,

I dać, co można dać.

I za zasługi mało wziąć.

UPIÓR

Dawno tak to było, gdy

Wiedziałem, jak skończy się pieśń,

Myliłem może się,

Lecz chwili nie ma tej.

Gdybyż znowu czas ten był,

Przywrócić te z chwil znowu chcę!

Lecz sił nie starczy mi,

A czas do przodu mknie...

UPIÓR & CHRISTINE

I żyć,

I trwać,

I dać, co można dać.

I za zasługi mało wziąć.

I żyć,

I trwać,

I dać, co można dać.

I za zasługi mało wziąć.

Dawno ten przeminął czas.

(Nagle wpada GUSTAVE, psując nastrój, i chowa twarz w sukience
matki.)

GUSTAVE

(Lękliwie.) Mamo, boję się!

Co za sen--Okropny sen!

Dziwny ktoś i zły,

Topił mnie i groził mi...

(Jakby wyczuwając jego obecność, odwraca się i widzi UPIORA.)

CHRISTINE

Cii... Gustave, wszystko w porządku.

Poznaj, to przyjaciel mój...

UPIÓR

(Kłaniając się dworsko.) Witaj, druhu, w świecie mym.

CHRISTINE

Gustave, to jest... Mr Y.

GUSTAVE

(Z oczami jak spodki.) To miejsce... jest twoje?

UPIÓR

Każdy jego cal.

(Przybliża się.) Powiedz mi, gdzie chciałbyś iść,

Powiedz, co zobaczysz chcesz...

Spełnię życzenia twe...

GUSTAVE

(Nieśmiało.) Gdyby mógł pan wszystkie mi

Wyspy tej pokazać sny,

To, co tam, gdzie parku cień

Dzikie, dziwne skrywa się?

UPIÓR

Zobaczysz to wszystko jutro. Obiecuję.

(I nagle znika!)

CHRISTINE

Wracaj do sypialni, Gustave.

GUSTAVE

Tak, mamo.

(Wychodzi. Teraz sama CHRISTINE zaczyna się rozbierać przed
lustrem. Patrzy w swoje odbicie... które ukazuje ją samą sprzed
dziesięciu lat. Chwila marzeń znika, gdy przenosimy się do następnej
sceny.)

SCENA 5 – Kulisy.

Kulisy teatru. Następny dzień.

(MEG i pozostałe tancerki robią próbę swojego najlepszego numeru.
Widzimy je na scenie od tyłu.)

KIERUJĄCY TANCERZAMI

I pięć, sześć... pięć, sześć, siedem, osiem!

MEG & DZIEWCZYNY Miss na plaży

Kąpie się,

Miss na plaży

Mówi "hej"!

Taka marzy

Każdym się!

Miss na plaży

Piękna jest!

INSPICJENT

(Ze sceny.) Dobra, Meg, pięć minut przerwy. Dziewczyny, jeszcze
raz.

MEG & DZIEWCZYNY (Zagłuszane przez dialog.) Miss na plaży

Kąpie się,

Miss na plaży

Mówi "hej"!

Taka marzy

Każdym się!

Miss na plaży

Piękna jest!

Parasolka kołysze się

Widowiskiem wręcz jej biodra są.

Przyzwoita

I z klasą jest,

Ale chłopcy już mdleją pomimo to!

Miss na plaży

Kąpie się,

Aż jaśnieje i - och!

Uśmiecha się

I daje Coney Island

Najpiękniejsze swe show!

Uśmiecha się

I daje Coney Island

Najpiękniejsze swe show!

(MEG znajduje czekającą na nią MADAME GIRY.)

MADAME GIRY

Ś

wietnie, Meg.

MEG

(Z obawą.) Tak myślisz, mamo? Naprawdę?

MADAME GIRY

(Z uśmiechem.) Masz za sobą długą drogę od początku sezonu.

MEG

On też tak uważa? To już trzy miesiące, nigdy nie przyszedł na
występ. Mógłby powiedzieć choć jedno słowo, tylko jedno...

MADAME GIRY

Możesz zyskać znacznie więcej. (Przybliża się.) Znowu komponuje,
późno w nocy. Nie te tanie, wodewilowe śmieci. Coś wspaniałego.

MEG

(Nie śmiejąc nawet mieć nadziei.) ...dla mnie?

MADAME GIRY

Pracuj dalej. Spraw, żebyś była mu potrzebna.

(MADAME GIRY wychodzi. MEG dosłownie dygocze z radości. Jest
zagubiona we własnym świecie, gdy wchodzą CHRISTINE i
GUSTAVE.)

GUSTAVE

Mamo!

CHRISTINE

(Ze śmiechem.) Cierpliwości, Gustave. Najpierw muszę znaleźć
inspicjenta, garderobę, kapelmistrza –

GUSTAVE

A potem poszukamy naszego przyjaciela? I obejrzymy wyspę?

CHRISTINE

Jestem pewna, że przyśle kogoś po ciebie, gdy będzie gotowy. (Do
nieświadomej MEG.) Przepraszam, czy może pani –

(MEG spogląda na nią.)

MEG

Boże, czy to może być--?

Nie, nie możesz to być ty –

CHRISTINE

Czy ja panią--?

MEG

Ja znajomą ci!

CHRISTINE

Czy się--?

MEG

Zgaduj, kimże ja!

CHRISTINE

To nie może-- czy to--?

MEG

Tak!

CHRISTINE

Boże, wprost nie wierzę, że to ty!

MEG

Tylko spójrz, Christine!

Jak królowaś ty i piękna też!

CHRISTINE

Meg, tyś także jest!

Trudno mi rozpoznać cię--!

(Ściskają się serdecznie.)

MEG & CHRISTINE Ach, druhu mój!

Stary, dobry druhu mój!

CHRISTINE

Długi minął czas!

MEG

Tak cieszę się!

CHRISTINE

Tyś... wzniosła tak!

MEG

Nie zmieniasz się!

MEG & CHRISTINE Ach, druhu mój,

Co za radość, druhu mój!

CHRISTINE

Gwiazdą jesteś też!

MEG

Tyś żoną jest!

MEG & CHRISTINE Czy życie nie

Jest piękne wręcz?

CHRISTINE

Tu jestem więc—

MEG

Pokazać się?

CHRISTINE

Mój śpiew.

MEG

(Zaskoczona.) Masz... śpiewać?

CHRISTINE

A to oczywiście mój syn. Meg, poznaj Gustave’a.

MEG

(Ignorując chłopca.) Kto cię tu zatrudnił?

(RAOUL wchodzi oszołomiony, idzie do Meg...)

RAOUL

Ty!

(...i za nią, zdumiony widokiem kolejnej osoby.)

MADAME GIRY

(Zdumiona.) To przecież ty!

RAOUL

To chyba żart!

MADAME GIRY

Ja chyba śnię!

RAOUL

Pracuję tu.

MADAME GIRY

A kto cię chciał?

RAOUL

(Wydobywając kopertę.) Tu kontrakt jest.

MADAME GIRY

(Chwytając ją.) Zobaczyć chcę.

(Otwiera, przebiega wzrokiem.) Ta cena! Och...

RAOUL

Wysoka dość.

MADAME GIRY

To absurd jest!

RAOUL

Wiem dobrze to.

Twój szef niech wie,

Że tak, czy tak,

Ma więcej dać,

Lub na nas czas.

RAOUL & MADAME GIRY

Ach, druhu mój,

Tak się składa, druhu mój –

MADAME GIRY

Ten, kto płacić ma –

RAOUL

To razy dwa.

MADAME GIRY

Na pewno tak.

RAOUL

Szczodrości znak.

RAOUL & MADAME GIRY

I, druhu mój

Czy to jasne, druhu mój –

MADAME GIRY

Wszystko świetnie, lecz

Choć statek masz,

Zaczekasz, aż

Szef puści go.

RAOUL

A tak, twój szef--

A kto to jest?

MADAME GIRY

To on.

(Uwaga skupia się znowu na MEG i CHRISTINE.)

MEG

Czy słyszałam dobrze to?

Śpiewasz tu?

CHRISTINE

W jutrzejszą noc.

MEG

Boję się, że coś nie tak tu jest.

Nie możesz wystąpić.

CHRISTINE

Co?

MEG

Bo ja tutaj robię to.

Gwiazdą jestem ja na wyspie tej!

Co zaśpiewać masz?

CHRISTINE

Drobiazg mały tak - arię.

MEG

(Zataczając się.) Nie…

CHRISTINE

Proszę, nie bój się,

Przecież swą dostaniesz część...

(Powrót do MADAME GIRY i RAOULA.)

RAOUL

On!

MADAME GIRY

Tak mówię ci.

RAOUL

Twój szef to on!

MADAME GIRY

A teraz twój.

RAOUL

A żona ma--

Gdy dowie się,

To wpadnie w strach!

MADAME GIRY

A dowie się?

(RAOUL jak rażony piorunem rusza do CHRISTINE.)

CHRISTINE

Skarbie... Czujesz dobrze się?

(RAOUL chwyta ją twardo.)

RAOUL

Powiedz! Ta muzyka...

Kto to pisał, mówię?

CHRISTINE

Skarbie... Zbytnio ściskasz mnie.

RAOUL

Coś się tutaj święci--

Trzeba się rozmówić...

(Gdy się naradzają, MEG i MADAME GIRY także szepczą między
sobą.)

MEG

(Sotto voce.) Wiedziałaś to?

MADAME GIRY

(Sotto voce.) A niby skąd?

Nie mogą być.

MEG

(Sotto voce.) Więc czemu są?

(Wszyscy patrzą na siebie i błyskawicznie odzyskują powagę i
wdzięk.)

MEG & MADAME GIRY / CHRISTINE & RAOUL

Ach, druhu mój!

Druhu mój!

Wprost nie wierzę, druhu mój! Dobry mój!

MADAME GIRY

Cóż za miły gość –

MEG

Powitać chcę-

CHRISTINE

Zaskoczył nas-

RAOUL

Tak mile dzień.

MEG/MADAME GIRY/CHRISTINE/RAOUL Tak, druhu mój,

Co za szczęście, druhu mój,

Nie mogę kryć -

To ciężkie tak -

Już uczuć mych,

Więc nic tu fałsz.

To jasne jest,

Boś przecież druhem mym!

MADAME GIRY

(Sotto voce do CHRISTINE.) Jedź, póki czas!

CHRISTINE

(Sotto voce do MADAME GIRY.) Dlaczego mam?

RAOUL

(Sotto voce do MEG.) Skąd tu wy dwie?

MEG

(Sotto voce do RAOULA.) Nie zgrywaj się!

MEG/MADAME GIRY/CHRISTINE/RAOUL Ach, druhu mój!

Tak się cieszę, druhu mój!

RAOUL

Jak za dawnych lat.

MEG

Nie zmienia się.

MADAME GIRY & CHRISTINE Choć inny czas,

MEG & MADAME GIRY / CHRISTINE & RAOUL To ciągle z nas

Druhowie są,

Starzy przyjaciele są!

Trudno mówić, co

W mym sercu tkwi--

Bo słowa to

Przeżytek dziś.

Ach, druhu mój,

Druhu mój!

Drogi mi tak druhu mój, Prawdziwy mój!

Wszyscy razem znów,

Razem znów,

Powrócił duch,

wrócił duch,

Jak dobrze więc!

Dobrze tak!

Czyż to nie cud!

Co za cud!

Bo z druhem mym--

Do granic szczerym druhem mym!

MEG

(Do CHRISTINE z jadowitym uśmiechem.) Połamania nóg!

RAOUL

(Przesadnie uprzejmie do MADAME GIRY.) Dzień dobry więc.

MADAME GIRY

(Ostro do RAOULA.) Tak miło tu.

CHRISTINE

(Ze zbytnim wdziękiem.) Tak dobrze jest.

MEG/MADAME GIRY/CHRISTINE/RAOUL Bo właśnie ty to mój najlepszy druh!

Mój druh!

(RAOUL i CHRISTINE odwracają się, chcąc odejść. Kobieta woła
swojego syna.)

CHRISTINE

Gustave?

(Chłopiec zniknął.)

(Bardziej usilnie.) Gustave…? (Zastanawiając się.) Gustave...?

RAOUL

(Zirytowany.) Czy zawsze musimy gonić za tym chłopakiem?
Przysięgam, kiedy go znajdę—

CHRISTINE

(Zbyt szybko.) Nie!

(Wszyscy odwracają się i patrzą na nią.)

Ja go poszukam.

(RAOUL i MADAME GIRY wychodzą. CHRISTINE czeka, aż znikną
z pola widzenia i bez słowa biegnie w drugą stronę.

Na scenie pozostaje tylko MEG. Wchodzi INSPICJENT wraz z
grupką podążających za nim dziewczyn.)

INSPICJENT

Koniec przerwy, Meg. Wracamy do pracy!

MEG

I pięć, sześć, siedem, osiem!

(MEG nie rusza się. Widać, że intensywnie nad czymś myśli.)

DZIEWCZYNY

Miss na plaży

Kąpie się,

Miss na plaży

Mówi "hej"!

Taka marzy

Każdym się!

Miss na plaży

Piękna jest!

(W końcu odwraca się i opuszcza scenę.)

SCENA 6 – GNIAZDO.

(Widzimy TRIO złożone z FLECK, SQUELCHA i GANGLE'a, którzy
prowadzą GUSTAVE'a. Wygląda na to, że wchodzą po spiralnych
schodach w górę przez niezliczoną ilość stopni. W końcu wchodzą do
"Gniazda".

TRIO prowadzi GUSTAVE'a w górę.)

GUSTAVE

Kim jesteście? Gdzie mnie zabieracie?

FLECK

Jestem panna Fleck.

SQUELCH

Potężny Squelch.

GANGLE

Dr Gangle.

TRIO

Na twój rozkaz.

FLECK

I... Jego.

GANGLE

Z nami chodź, podążaj w dal.

FLECK

Szybciej, wejdź do środka.

SQUELCH

Z nami chodź, podążaj w dal.

TRIO

Czas się z mistrzem spotkać.

Prędzej, chodź, podążaj w dal,

Jeśli ci zależy...

Ciemność czeka, zdążaj w dal,

Gdy się z nią chcesz zmierzyć...!

(Są teraz na szczycie parku, w miejscu pełnym manekinów i masek. W
kącie UPIÓR pracuje przy dziwacznym stole, z którego zdaje się
wyrastać w połowie ludzka istota o pięciu ramionach. To magiczna
konstrukcja UPIORA, przeznaczona do tworzenia jego muzyki.)

GUSTAVE

(Rozglądając się.) Tutaj mieszka Mr Y?

GANGLE

Tu pracuje.

FLECK

Idź żwawo, dziecko.

SQUELCH

On czeka.

GUSTAVE

(Patrząc dokoła oczarowany.) Ach, co to jest?

(UPIÓR przerywa pracę nad jednym z muzycznych przyrządów.)

UPIÓR

Królestwo me, iluzji to dom,

Piękno, muzyka władcami tu są.

Rozejrzyj się, a ja dokończę pracę.

(GUSTAVE jest w tajemniczy sposób przyciągany do stojącego
niedaleko pianina.)

GUSTAVE

Czy mógłbym...?

(GUSTAVE zaczyna grać prostą, ale pełną grozy melodię.)

UPIÓR

(Zaintrygowany.) Co to?

GUSTAVE

Coś, co w głowie mej tkwi...

UPIÓR

Graj dalej…

(GUSTAVE znowu zaczyna grać.)

GUSTAVE

To takie piękne jest.

Piękny tak, piękny tak dźwięk.

Piękny tak, piękny tak ton,

Powiedz, czyż nie?

To piękne tak!

UPIÓR

(Jak zahipnotyzowany.) Ten chłopiec...

GUSTAVE

Niezwykle piękne tak!

UPIÓR

Ta muzyka...

GUSTAVE

Dźwięk, co wyrywa się sam...

UPIÓR

Gra jak ja...

GUSTAVE

Piękny tak i straszny tak...

UPIÓR

Tylko dziesięć lat...

(UPIÓR wsłuchuje się, oczarowany, a melodia nabiera coraz więcej

bogactwa i pasji. I nagle...)

Dziesięć lat!

(Oszołomiony.) Boże!

(Z narastającą ekscytacją.) Boże!

(Niespodziewanie UPIÓR daje TRIO sygnał i FLECK biegnie do

dźwigni. Ciągnie za nią i opuszcza piękny prototyp w połowie ptasiej,
w połowie ludzkiej istoty, którą dziewczyna odgrywa w swoich
występach. Jest oczarowana jej pięknem, tak samo chłopiec.

Ś

ciągając GUSTAVE'a z ławki, UPIÓR kieruje do niego pytania.)

UPIÓR

Czy pragnąłeś kiedyś wejść

Poza tego świata kres?

Mów, czy nie

Przyzwał cię

Wewnętrznego piękna blask?

Pozwalałeś wzrastać mu,

Gdzieś w otchłaniach twoich snów?

Czułeś, jak

Nęci tak

Wewnętrznego piękna blask?

Gdy mrok skrzydłem czyni noc,

Rzeczy dziwnych czujesz moc?

Których nie odgadłby nikt?

Słowa nie wyrażą ich?

GUSTAVE

(Zahipnotyzowany.) Tak!

(Teraz UPIÓR daje sygnał GANGLE'owi, który odciąga płótno

za pianinem, ukazując żyrandol niemal całkowicie zrobiony z
pięknych głów. Jakby magicznie, głowy rozpoczynają eteryczny
akompaniament, chłopiec patrzy na nie z zaciekawieniem. UPIÓR
znów daje sygnał i SQUELCH przynosi z głębi pomieszczenia
wspaniały posąg wojownika. Wydaje się on w straszny sposób ożyć,
gdy chłopiec się zbliża. GUSTAVE jednak wciąż jest zarówno
odważny, jak i zupełnie oczarowany ogromem cudownych istot.)

UPIÓR

Czy oczarowała cię

Dzikość i szaleństwo te?

Tego chcesz,

Tylko ten

Wewnętrznego piękna blask?

Czy pragnienia w tobie są,

By się w fali oddać moc?

Cały czas

Patrząc na

Wewnętrznego piękna blask?

Gdy spoglądasz poza noc?

Czy pragnienie widzisz to?

To, którego czujesz głód,

Który gasić marny trud?

GUSTAVE

Tak!

Wygląda pięknie tak

Dziwnie, lecz pięknie tak

Jak mówisz, piękne jest tak!

UPIÓR

A on jest piękny tak...

Zbyt może piękny tak.

Myśl niedorzeczna jest ta...

Lecz on postrzega ten świat

Tak samo jak ja!

(Teraz to GUSTAVE przejmuje dowodzenie i przyciąga UPIORA

do siebie z podekscytowaniem.)

GUSTAVE

Czy wypełnia cię ten ton?

Dążysz tam, gdzie wskaże on?

I w twych snach

Słodki trwa

Wewnętrznego piękna blask?

Czy wypełnia każdy zmysł?

Czy ze straszną mocą drży?

Powiedz: też

Poznać chcesz

Wewnętrznego piękna blask!

(Chłopiec i UPIÓR patrzą na siebie z podziwem i śpiewają razem.)

UPIÓR & GUSTAVE Kiedy swój unosi głos,

Rzeczy dziwnych czujesz moc,

Które wyrzec trudno ci,

Choć tak bardzo pragniesz ich?

(Chłopiec wchodzi na pianino, próbując dosięgnąć magicznych

ś

piewających głów. UPIÓR patrzy na niego, nie mogąc uwierzyć.)

GUSTAVE

To wszystko piękne tak!

UPIÓR

Czy to prawda?

GUSTAVE

Zbyt jakby piękne tak!

UPIÓR & GUSTAVE Czy to widzisz i ty?

GUSTAVE

Nieziemskie!

UPIÓR

Dla niego piękne tak--

Mój świat jest piękny tak!

GUSTAVE

Jak może to prawdą być?

UPIÓR & GUSTAVE Wszystkie najskrytsze me sny

Uwalniasz ty!

UPIÓR

Możesz poczuć...

GUSTAVE

Tak…

UPIÓR

Chodź bliżej…

GUSTAVE

Tak!

UPIÓR

Nic tu strach, wewnętrznego piękna blask…

GUSTAVE

A-aa...!

UPIÓR

Stawisz czoła,

GUSTAVE

Tak…!

UPIÓR

Przyjąć możesz,

GUSTAVE

Tak…!

UPIÓR

Spojrzyj więc w wewnętrznego piękna blask!

Do splendoru!

GUSTAVE

Do splendoru!

UPIÓR

I do chwały!

GUSTAVE

Chwały!

UPIÓR

Prawda to wewnętrznego piękna blask!

GUSTAVE

To ten wewnętrzny blask!

(UPIÓR rozkłada ramiona, by uścisnąć dziecko.)

UPIÓR

Chcesz go pojąć!

GUSTAVE

Tak!

UPIÓR

Chcesz go objąć!

GUSTAVE

Tak!

UPIÓR

Wskażę ci wewnętrznego piękna blask!

GUSTAVE

To ten wewnętrzny blask!

UPIÓR

Do splendoru!

GUSTAVE

Splendor!

UPIÓR

I do chwały!

GUSTAVE

Wielka chwała!

UPIÓR

Prawdy czas, wewnętrznego piękna blask!

GUSTAVE

To ten wewnętrzny blask!

UPIÓR

Chcesz go pojąć!

GUSTAVE

Tak!

UPIÓR

Chcesz go objąć!

GUSTAVE

Tak!

(Gdy GUSTAVE staje twarzą w twarz z UPIOREM, ten ściąga

maskę.)

UPIÓR

Wskażę ci wewnętrznego piękna—

(GUSTAVE dostrzega twarz UPIORA i krzyczy ze strachu. Chwila

pryska.

UPIÓR szybko odwraca się, kryjąc twarz. GUSTAVE odbiega...

...prosto w ramiona CHRISTINE.)

CHRISTINE

Gustave! Nic się nie stało! To ja! (Przerażona.) Gustave!

(GUSTAVE cofa się i widzimy, że jest sparaliżowany)

(Do TRIO.) Proszę, weźcie go stąd.

(FLECK bierze chłopca za rękę i z pozostałą dwójką odprowadza

GUSTAVE'a.

CHRISTINE zostaje samotnie z UPIOREM, który z powrotem włożył

maskę.)

Tak mi przykro. Proszę, wybacz mu. Nie chciał niczyjej krzywdy.

UPIÓR

(Idąc żywo w jej kierunku.) Myślałaś, że nie zgadnę wnet?

CHRISTINE

Co masz na myśli...?

UPIÓR

Myślałaś, że nie dowiem się?

CHRISTINE

(W panice.) O nie...!

UPIÓR

(Napierając na nią.) Czy się do czegoś przyznać chcesz?

CHRISTINE

(Cofając się.) Proszę, nie chcę...

UPIÓR

(Chwytając ją brutalnie.) Nareszcie prawdy żądam więc...!

(CHRISTINE cofa się, patrząc na niego.)

CHRISTINE

Dawno tak to było, gdy

Odszedłeś, a ślad szybko znikł.

Lecz został mi twój cień...

Bo został ze mną syn.

Nawet gdy ten minął czas

Tak chciałam, byś wiedział to też!

Chowałam sekret ten--

Małżeństwo surowe tak jest--

Co więcej czynić mam?

I żyć...

UPIÓR

(Zdumiony.) Twój syn...

CHRISTINE

I trwać...

UPIÓR

Mój syn…!

CHRISTINE

I dać, co można dać.

I za zasługi mało wziąć.

UPIÓR

Krew z krwi, kość z kości. (W udręce.) I nawet on cofa się ode mnie

w przerażeniu. Jak jego matka.

CHRISTINE

Ach, wybacz...

Ach, błagam...

Wybacz mi.

Niosę ci nic, tylko żal.

W jutrzejszą noc

W śpiew włożę całą moc...

Mój usłyszysz śpiew...

I odpłyniemy.

(Odwraca się i wychodzi. UPIÓR patrzy, jak znika, a potem zatapia
się w myślach...)

UPIÓR

Z brzydoty takiej taki blask!

Z ciemności taki płomień skrzy!

W nim błąd mój to szlachetność ma...

A mimo to wstręt do mnie w nim...

Więc proszę, niech unika mnie!

Biegnie w dal od twarzy tej!

Więc dobrze, będę chować się...

Lecz jego łaska moją jest...

Dla Christine -

Mej Christine -

Nie mam już po co żyć, żadnych szans,

Więc, Christine...

Chłopcu dam wszystko, co mogę dać

Ach, Christine!

Rzeczy, co dziełem mych rąk,

Wspaniałe zbyt dla mnie są,

Wszystko mu dam!

(Z triumfem odwraca się i znika u góry sceny. Nagle z głębi Gniazda
wychodzi MADAME GIRY w furii. Wszystko widziała. W cieniu za nią
stoi MEG.)

MADAME GIRY

Dziesięć lat, i odrzuca nas w bok!

Tyle lat, tak odpłaca się on!

Dziesięć lat wśród łez i strat

I to, czego chcemy, to dziecko ma mieć!

Wszystkie plany spełniały się już!

Wszystkie sny, które miałyśmy tu!

Wszystko to zniknęło, bo

Wyrzucił nas, pozbył się jak starych szmat!

Co między nami, na strzępy się rwie!

Co mu dałyśmy, odrzucone jest!

Świat ten nasz byłby -

Lecz ten bękart urodzić śmiał się!

(W ślepej furii chwyta, co ma pod ręką -- płaszczyk GUSTAVE'a i
jednym ruchem rozdziera go na dwie części. Wychodzi.

W gasnącym świetle MEG podnosi rozdarty płaszcz, patrzy w dół
schodów, gdzie właśnie zniknęła jej matka i spogląda w stronę
widowni.)

K U R T Y N A

AKT DRUGI

SCENA 1 – W barze.

(Wyludnione wnętrze zrujnowanego baru na końcu mola Money
Island. Na tylniej ścianie baru rozciąga się brudne lustro, odbijając
puste pomieszczenie.

RAOUL siedzi samotnie przy ladzie, ciągle w wymiętych ubraniach,
jakie miał na sobie poprzedniej nocy, przed nim stoi kilka pustych
szklanek. Najwyraźniej był tutaj całą noc.)

RAOUL

Jeszcze jeden.

BARMAN

Facet, nie wystarczy ci? Już praktycznie świta.

RAOUL

Jeszcze jeden, mówię!

BARMAN

Dobra, dobra. (Nalewa alkohol.) I tak kończę swoją zmianę, więc
zapłać rachunek, Ok?

(RAOUL wysypuje garść monet na bar.)

BARMAN

Oj, kiepsko z tobą, co? Gorzej niż z większością klientów.

(Drzwi za barem otwierają się.)

Oto i poranna zmiana. Może on będzie wiedział, co tu z tobą zrobić.

(Bierze swój płaszcz i wychodzi. Pojawia się inny pracownik i
natychmiast odwraca plecami do RAOULA.)

RAOUL

Tak, co tu ze mną zrobić. To dobre pytanie, nie? To zawsze było
dobre pytanie, od samego początku...

Współczucia szuka, ja

Zmartwienie daję.

Gdy uczciwości łka

Ja tylko kłamię.

Delikatności chce,

O czułość szlocha!

Brzydotę daję jej,

Czemu mnie kocha?

Tak pragnie wyższych spraw,

Muzyki żaru.

Nie mogę dać jej tak

Pięknego daru.

Gdy ją unosi śpiew,

Patrzy z wysoka,

Jej skrzydła przyciąć chcę--

Czemu mnie kocha?

(Odwraca się do postaci za ladą.) Jeszcze jeden...

Tego mi właśnie potrzeba...

(Odwraca się.) W tył odpędzić ból...

(Barman unosi głowę i po raz pierwszy widzimy jego twarz w lustrze.
To UPIÓR.)

(Gwałtownie.) Słyszysz? Jeszcze jeden!

(Bez słowa UPIÓR napełnia szklankę i podsuwa ją RAOULOWI,
który nieświadomy sytuacji sięga po nią i pije.)

Chce tego mnie sprzed lat,

Ojca i męża.

Ja wiem, że myśli tak.

Nie musi stwierdzać.

Pod moją maską już

Mnie ani trochę,

Lecz rozpacz, strach i ból.

Czemu mnie kocha?

Jak pan myśli?

Co robić mam, jak pan myśli?

W tył odpędzić ból...

(Nagle drzwi otwierają się. MEG wchodzi w kostiumie kąpielowym.
Ma mokre włosy i jest owinięta w ręcznik.)

MEG

Witam, wrzącą

Kawę, już!

Szybko, bo zamarzam tu!

Małą czarną raz—

(MEG zatrzymuje się w miejscu. RAOUL podrywa się i odwraca do
niej.

UPIÓR, także zaskoczony, okręca się w miejscu, by ukryć twarz. W
ciągu poniższej wymiany zdań korzysta z okazji i znika z pola
widzenia.)

Mama mówiła, że cię tu znajdę.

RAOUL

(Wstaje, próbując wyglądać godnie.) Panna Giry.

MEG

Wiesz, gdzie jesteś?

RAOUL

W piekle, jak sądzę?

MEG

Nazywają to miejsce "Holem Samobójców". Tutaj kończą ludzie, gdy
nie mają się gdzie podziać. Bez nadziei... W rozpaczy. Dobre
miejsce, by wyjść za krawędź mola i cicho zniknąć.

RAOUL

(Sucho.) Wygląda na to, że jesteś tu częstym gościem.

MEG

(Szczerze.) Ja? Przychodzę tu pływać.

To miasto zimne, marne, złe.

Sumienie czyste trudno mieć.

Nie ma twarzy tłum,

Wszystko wolno mu.

Przychodzę tu, gdy wstaje świt,

By z wszystkich wad uwolnić myśl...

W morze wtopić się,

Chłodne, dobre jest...

Niech uwolni mnie...

Smutek zmyje mój...

W tył odpędzi ból.

(Muzyka trwa dalej, gdy mówi.) Nie powinniście przyjeżdżać do
Ameryki. To nie jest miejsce dla ludzi takich jak ty i Christine. Zbyt
łatwo tu zapomnieć, kim jesteś i gdzie należysz. Dlatego mama
mówi, że musicie wyjechać. Natychmiast. Bierz żonę i chłopca i
odpłyń.

RAOUL

Wyjechać? Ale co z dzisiejszym wieczorem? Z koncertem? Z
pieniędzmi? Mam po prostu uciec? Przed nim?

MEG

(Kiwając głową.) A gdy jutro wstanie świt, wszyscy będziemy mogli
zacząć od początku.
Uwolnieni.

Więc przez morze płyń...

Nie odwracaj się...

Swą uwolnij myśl...

Oczy zamknij swe...

W tył to miejsce rzuć.

(MEG odwraca się i wybiega.)

RAOUL

Panno Giry! (Woła za nią.) Nie boję się go! Już kiedyś go pobiłem! A
jeśli kiedykolwiek miałby odwagę spotkać się ze mną twarzą w
twarz, sam na sam—

(Odwraca się do lady... i staje twarzą w twarz z UPIOREM.)

Nie... Niemożliwe.

UPIÓR

Nie boisz się mnie, tak?

RAOUL

(Chwiejąc się lekko.) Nie zbliżaj się! Albo, przysięgam, zabiję cię.

UPIÓR

Oczywiście. Jak mówisz, kiedyś mnie pokonałeś. Ale minęło sporo
czasu, wicehrabio. I braliśmy udział w zupełnie innej grze.

Tylko spójrz,

W długach tkwisz,

Pijak, aż

Bierze żal.

Zakład mój

Przyjąć chcesz?

Wszystko dla zwycięzcy.

RAOUL

Tylko spójrz,

Wstrętny stwór...

Straszny tak!

Potwór, drań!

Stawkę rzuć,

Zakład jest,

Wszystko dla zwycięzcy!

UPIÓR

Christine zdecyduje dziś...

RAOUL

Wybór ma.

UPIÓR

...czyja pragnie być.

RAOUL

A więc tak.

UPIÓR

Śpiewa - ty

Przegrywasz grę.

RAOUL

Wygram ja!

UPIÓR

Odejdziesz sam-

RAOUL

Tak!

UPIÓR

Rozpłyniesz się!

RAOUL

Tak!

A jeśli nie--

Wygram ja?

UPIÓR

Długi twe--

Znikną wnet.

RAOUL

Dobrze więc...

Zacząć czas.

UPIÓR & RAOUL

(Ściskając sobie dłonie.) Wszystko dla zwycięzcy.

UPIÓR

Stara gra

Zmienia się.

Każdy rzut

Groźny jest,

Zasad sens

Zmienił się,

Sukces bliski klęsce.

Karty rzuć.

Ty i ja

Grajmy więc

Jeszcze raz.

Zagraj, wszak,

Tak czy tak--

Wszystko dla zwycięzcy.

RAOUL

(Równolegle z powyższym.) Kontrolę niby masz.

Potwory trzymasz swe.

Fałszujesz kości rzut,

I tak potoczę je.

Postawię choćby dom,

Podwoję stawkę swą--

Po mojej stronie los.

Wygrałem dawno ją,

I odrzuciła cię,

Założę się, że wciąż

Wygrana moja jest.

A gdy się skończy gra...

Wszystko dla zwycięzcy.

UPIÓR & RAOUL

Wreszcie się rozstrzygnie dziś

Czyja pragnie być!

RAOUL

Mam syna z nią--

I silną więź.

UPIÓR

Pewnyś jest?

RAOUL

(Niepewnie.) Co…

UPIÓR

Czyś pewny jest?

RAOUL

Co masz na myśli?

UPIÓR

Dziecko te...

Taki skarb...

Inne tak...

Piękny śpiew...

Bardziej to

Ty czy ja?

Kogo widzisz więcej?

RAOUL

(Blednąc.) Kłamca!

UPIÓR

Karty weź,

Na stół daj.

Szczęścia w nich

Szukać czas.

Ten, kto gra,

Wszystko ma.

RAOUL

(Równolegle z powyższym.) Odrzucam blef!

Zaczęta gra!

Najwyższy czas,

Rozstrzygnie się,

Kto szczęście ma

Wszystko ma.

UPIÓR & RAOUL

Wszystko dla zwycięzcy!

UPIÓR

Karty weź,

Na stół daj.

Szczęścia w nich

Szukać czas.

Ten, kto gra,

Wszystko ma.

RAOUL

(Równolegle z powyższym.) Odrzucam blef!

Zaczęta gra!

Najwyższy czas,

Rozstrzygnie się,

Kto szczęście ma

Wszystko ma.

UPIÓR & RAOUL

(Niemal szeptem.) Wszystko dla zwycięzcy.

UPIÓR

Odejdzie--odpływacie razem. Sowita zapłata. Długi spłacone.
Zaśpiewa - odpływasz sam.

(Odpycha RAOULA... i znika. Słychać jeszcze groźny szept...)

Wszystko dla zwycięzcy.

(RAOUL wpatruje się w miejsce, gdzie jeszcze przed chwilą stał
mężczyzna. Potem, powoli zdając sobie sprawę z tego, jak dużo
ryzykuje...)

RAOUL

Boże... Co ja zrobiłem. Jestem w takim stanie... A koncert już za
kilka godzin...

(Wychodzi na molo, potykając się. Pierwsi tego dnia plażowicze
właśnie rozkładają się na piasku.)

SCENA 2 – Plaża.

PLAŻOWICZE 1

To ostatni dzień sezonu

I najmniejszej chmurki brak!

Dobry czas, by na zabawę przybyć tu!

Z daleka od tych tłumów, miasta szumu, wszystkich wad,

Na maleńkim skrawku nieba pośród mórz!

(Pojawia się następna grupka plażowiczów, a potem kolejna.)

PLAŻOWICZE 2

To ostatni dzień sezonu

By zabawić dobrze się!

PLAŻOWICZE 1

Fabryki, slumsy idą w cień!

PLAŻOWICZE 2

Taki wypoczynek się nie trafi już!

PLAŻOWICZE 1

Został jeden laby dzień...

PLAŻOWICZE 1 & 2 By uciec od hałasu, dobre wczasy to cud jest –

PLAŻOWICZ

Z twoją panią –

PLAŻOWICZKA

Twym zespołem –

PARA PLAŻOWICZÓW Z dziećmi też

I z parasolem –

PLAŻOWICZE 1 & 2 Idź na mały skrawek nieba pośród mórz!

(Plaża jest już przepełniona, ale ciągle przybywają ludzie.)

PLAŻOWICZE 3

I brzeg!

I piach!

I wiatr!

I smak!

Spokojnie tu

I cicho tak!

Gdy morze wchodzi w grę,

Odchodzi miasto w cień...

PLAŻOWICZE 1 & 2 I żar!

PLAŻOWICZE 3

I żar!

PLAŻOWICZE 1 & 2 I szum!

PLAŻOWICZE 3

I szum!

PLAŻOWICZE 1 & 2 W powietrzu sól.

WSZYSCY

I miejsca dość

Dla wszystkich tu.

GRUPA 1

I precelki –

GRUPA 2

Słodkie kremy -

GRUPA 3

Dziewczyn tłum –

GRUPA 1

Kiełbaski –

GRUPA 2

Dżemy –

GRUPA 3

Mnóstwo toffi –

GRUPA 1

Białe mewy –

GRUPA 2

Molo lśni –

GRUPA 3

Kosz piw –

GRUPA 1

Ocean –

GRUPA 3

I ostrygi –

GRUPA 1

I surówki –

GRUPA 2

I dodatki—

GRUPA 3

I parówki –

WSZYSCY

To jak mały skrawek nieba pośród mórz!

GRUPA 1

Co to za szczęśliwy traf,

Żeby z miasta nogę dać,

Rzucić wrzawę, hałas, zgiełk—

GRUPA 1 & 2

Na tę małą plażę przyjść,

Gdzie spokojnym można być.

Tylko dla nas to jest!

GRUPA 1, 2 & 3

Co za radość wyrwać się

Z miasta w taki piękny dzień,

I zapomnieć wszystko w mig!

Bo to skrawek raju jest,

Nadmorskiego nieba śpiew--

To ostatni dzień sezonu,

Odpręż się i piwo weź!

Spieszcie się, bo lato już się kończy--!

(Nagle powstaje zamieszanie. Na tłum spada wielki cień. Wśród

tłumu ląduje balon na gorące powietrze.)

TŁUM

(Z ekscytacją.) Patrzcie! Co to takiego? Zaraz wyląduje! Co to? W

ż

yciu czegoś takiego nie widziałem!

(W środku znajduje się znane nam już TRIO w swych dziwacznych

kostiumach. Zwracają się do zdumionego tłumu.)

SQUELCH

Witam was!

GANGLE

Pana, sir...

FLECK

I ciebie też!

TRIO

Wszyscy wraz...

GANGLE

Zabaw czas.

SQUELCH

Nocy tej –

GANGLE

Skoro sezon kończy się –

FLECK

Mr Y

Prosi was –

TRIO

By na naszą scenę dziś

Na stulecia występ iść!

SQUELCH

Cudów tych i dziwów tych

Nie opiszą słowa!

GANGLE

I niezwykłych maszyn, snów,

Które sam zbudował!

SQUELCH

Wielki finał, by zwalić was z miejsc!

FLECK & SQUELCH

Z Paryża wprost, tylko dziś występ jej!

TRIO

Zapierającej dech Christine Daaé!

(Plażowicze czym prędzej zbierają rzeczy i pędzą do teatru. TRIO

wychodzi do przodu. Zmienia się perspektywa i patrzymy teraz na

scenę wewnątrz teatru Phantasmy.)

SCENA 3 – Scena Phantasmy.

SQUELCH

Panie i panowie... Mr Y ma przyjemność przedstawić ostatnią

niespodziankę w tym sezonie...

GANGLE

Zamówiony występ Christine Daaé, najbardziej niebiańskiej diwy

tego i wszystkim innych stuleci...

FLECK

Ale najpierw, dla przyzwyczajonych do czegoś bardziej

przyziemnego...

SQUELCH

Narzeczona Midway...

GANGLE

Dziewczę U La La...

FLECK

Nieporównywalna...

TRIO

Meg Giry!

(Z góry zlatuje malowane tło - stylizowane, "wodewilowe"

przedstawienie plaży.

Dziewczyny z chórku wybiegają w kostiumach kąpielowych i zajmują

swoje miejsca. Krótka chwila popisów... i pokazuje się MEG GIRY.)

MEG

Wybrałam kiedyś się na Coney Island,

By uciec od kłopotów miejskich mych.

Nie wiedząc, który strój

Wziąć kąpielowy mój,

Cóż zrobić, wzięłam tutaj wszystkie z nich!

A kiedy byłam już na Coney Island,

Znalazłam miejsce i zmierzałam doń,

Lecz - och, nie było gdzie

W mój kostium przebrać się –

DZIEWCZYNY

O, o!

MEG

Więc proszę mi pomocną podać dłoń.

Dziewczyny?

(Dziewczyny trzymają ręczniki w strategicznych miejscach, więc

widać tylko głowę, ramiona i nogi MEG.)

DZIEWCZYNY

Aaaa-aaaa!

(MEG zrzuca bluzkę.)

Oooo-oooo!

(MEG zrzuca spódnicę.)

Miss na plaży,

Tylko zobacz się!

(Upuszczają ręczniki, ukazując MEG w kostiumie kąpielowym.

Zaczynają tańczyć z MEG w środku.)

MEG & DZIEWCZYNY Miss na plaży

Kąpie się,

Miss na plaży

Mówi "hej"!

Taka marzy

Każdym się!

Miss na plaży

Piękna jest!

Parasolka kołysze się

Widowiskiem wręcz jej biodra są.

Przyzwoita

I z klasą jest,

Ale chłopcy już mdleją pomimo to!

Miss na plaży

Kąpie się,

Aż jaśnieje i - och!

Uśmiecha się

I daje Coney Island

Najpiękniejsze swe show!

(Ręczniki idą w górę.)

DZIEWCZYNY

Miss na plaży

Kąpie się!

MEG

Paseczki!

(Ręczniki opadają, ukazując MEG w kostiumie w paski.)

DZIEWCZYNY

Taka marzy

Każdym się!

(Ręczniki idą w górę.)

MEG

Kropeczki!

(Ręczniki opadają - MEG ma kostium w groszki.)

DZIEWCZYNY

Miss na plaży!

Miss na plaży!

(Ręczniki idą w górę.)

MEG

Krateczka!

DZIEWCZYNY

(Zaskoczone.) Krateczka? Krateczka? Krateczka? Krateczka?

Krateczka?

MEG

(Z dużym, niewinnym uśmiechem.) Ups!

(Dziewczyny wyciągają okrągłe parasolki i otwierają je.)

MEG & DZIEWCZYNY Miss na plaży

Kąpie się,

Aż jaśnieje i - och!

Żar łapie słońca,

A chłopców nie ma końca!

Gdy płynie fala,

Do woli się opala!

Uśmiecha się

I daje Coney Island

Najpiękniejsze swe show!

Miss na plaży

Mówi...

MEG

"Hej!"

(Aplauz, MEG macha do widowni i wybiega.)

GANGLE

Panie i panowie, panna Meg Giry, Dziewczę U La La! Już za kilka

chwil Christine Daaé, najsłynniejszy słowik świata, zadebiutuje po

raz pierwszy w Ameryce właśnie tu, w Phantasmie... Ale najpierw

zachwycająca zręczność i niezwykła siła mięśni... Potężny Squelch!

SCENA 4 – Przebieralnia Meg.

(MADAME GIRY przemierza krokami pokój, czekając na przybycie

MEG. W końcu MEG wpada owinięta w suknię, tryskając

entuzjazmem.)

MEG

Czy widziałaś to?

Wszystko jasne już,

Nie zaprzeczysz, że

Ten rozkład, ach--

Tak dobry jest!

Choć przez chwile bałam się,

Że za mały będzie wdzięk,

Tylko trochę, nawet nie--

Lecz posłuchaj tłumu braw!

Nigdy nie był głośny tak!

Tylko dla mnie to jest!

MADAME GIRY

Meg –

MEG

Mistrz na pewno słyszeć mógł

Każde słowo, każdą z nut--

Powiedz mi, czy widział to?

MADAME GIRY

Meg, przestań—

MEG

Nawet on już przyzna, że

Potrzebuje tylko mnie—

(Nagle zauważa minę MADAME GIRY.)

Mamo, co się stało?

MADAME GIRY

Droga ma, wiem, starałaś się tak.

Urok, wdzięk--Lecz zbyt mało to jest...

MEG

(W panice.) C-co masz na myśli –

MADAME GIRY

Cóż za gala!

Pełna sala!

Bez tego, którego

Zachwytu tak chcesz.

MEG

Nie było go--?

MADAME GIRY

Dziecko, jak myślisz, gdzie był przez ten czas?

Zgadza się, z nią wtedy cały czas był!

MEG

Z Christine...!

MADAME GIRY

Mówiąc o

Miłości, co

Ważniejsza widocznie dla niego niż ty.

MEG

(Niemal histerycznie.) Ale mówiłaś –

MADAME GIRY

Wszystko, co dałaś mu, rzucone precz.

MEG

Mylisz się...

MADAME GIRY

Wszystko, co robisz, nie liczy już się...

MEG

Nie mów tak!

MADAME GIRY

Teraz ma ich...

(Smutno.) Co do nas...

Zastąpiono nas dwie.

(MADAME GIRY wychodzi w atmosferze ostateczności.)

MEG

(W jęku desperacji.) Nieee!

(MEG rzuca się na krzesło przy toaletce i płacze.)

SCENA 5 – Garderoba Christine.

(Ona także siedzi przy toaletce i przygotowuje się do występu.

GUSTAVE stoi obok, zafascynowany całym procesem ubierania się.

CHRISTINE pudruje się lekko.)

CHRISTINE

Gustave, możesz mi podać kolczyki? Te diamentowe po lewej...

(GUSTAVE posłusznie wręcza jej kolczyki, a ona zakłada je.)

No! Jak wyglądam?

GUSTAVE

(Z respektem.) Wyglądasz pięknie tak!

Niezwykle pięknie tak!

Jak królowa, jak sny...

CHRISTINE

(Czule.) Też jesteś piękny tak!

Niezwykle piękny tak!

Szybko wystąpię tu i

Pójdziemy gdzieś, tylko my.

Jest świetnie tak!

(Słychać pukanie do drzwi i otwierają się.)

GUSTAVE

Ojcze! Czy mama nie wygląda dzisiaj ślicznie?

(Wchodzi RAOUL. Wygląda, jakby przeszedł transformację.

Nienagannie i elegancko ubrany, przystojny, nawet ślad nie pozostał

po jego zwykłym, groźnym spojrzeniu.)

RAOUL

W rzeczy samej. Tak ślicznie, jak wtedy, gdy po raz pierwszy

przyszedłem do jej garderoby.

CHRISTINE

(Wyraźnie poruszona.) Tylko spójrz na siebie, Raoul. Wyglądasz

dokładnie jak tamten przystojny chłopak w loży, ten, który zawsze

rzucał mi pojedynczą czerwoną różę...

RAOUL

(Kucając, by spojrzeć na GUSTAVE'a. Łagodnie.) Proszę, Gustave,

Chcę być z nią sam,

Czy poczekasz chwilę tam...?

GUSTAVE

Mogę pozwiedzać? Samemu?

CHRISTINE

Tak, lecz nie wchodź między tłum,

Po występie czekaj tu.

GUSTAVE

(Już przy drzwiach.) Będę…! (Wychodzi.)

RAOUL

Od wesela nic

Nie szło, jak ma być.

CHRISTINE

Raoul –

RAOUL

(Nie zważając na jej protest, ale delikatnie.)

Wstyd mi za to, jak wciąż postępuję.

CHRISTINE

My oboje –

RAOUL

(Nie pozwalając na przerwanie mu.) Bo żądania me,

Naszych marzeń kres -

Martwię się, że zbyt wiele kosztują.

Choć nie mam prawa, by to rzec,

Jeszcze o jedno proszę cię,

Gdy mnie kochasz, jak ja ciebie...

CHRISTINE

Cokolwiek, mój drogi.

RAOUL

(Zbierając się w garść.) Nie śpiewaj, skarbie.

CHRISTINE

Co? Ale, Raoul--!

RAOUL

Na pewno wiesz, coś nie tak jest, skarbie...

CHRISTINE

(Zaskoczona.) Lecz zaśpiewać muszę--

Czemu mam to zmieniać?

RAOUL

Ten piekielny demon,

Nieświadomie w jego graliśmy grę, skarbie...

CHRISTINE

Zrobić to dziś muszę--

Tak uczynić trzeba.

RAOUL

Dużo ci trzeba, wiem--

Nie rozumiałem.

Dawnego pragniesz mnie

I go dostaniesz.

Przysięgam, będzie tak!

Tylko chęć okaż!

Lecz uciec trzeba nam,

Gdy mnie wciąż kochasz...

CHRISTINE

(Poruszona, na przekór sobie.) Naprawdę, Raoul?

RAOUL

Zarezerwowałem rejs dla trzech osób do Cherbourg na Atlantic

Queen. Odpływa za godzinę, dotrzemy tam akurat na czas. Błagam...

Zgódź się, dla dobra nas obojga... i dziecka.

W tył to miejsce rzuć.

(Wycofuje się i zamyka za sobą drzwi. CHRISTINE wciąż patrzy w

miejsce, w którym przed chwilą stał.

Nagle z cienia za nią wyłania się UPIÓR. Kładzie dłoń na jej gardle,

a ona zamiera w przerażeniu -- mógł przecież zamiast tego złapać jej

szyję. Wkłada jej wysadzany klejnotami naszyjnik - ten sam, który

widzieliśmy na szyi automatu.)

UPIÓR

Wie, że nie starczy miłość ci...

Wie, że nie potrzebujesz go.

Wie, że czymś innym pragniesz żyć,

Wartości wyższe w tobie są.

By go odrzucić, nadszedł czas,

Czas, byś tym była, kim być chcesz,

Zrobiła to, co zrobić masz.

Muzyce pozwól wyrwać się...!

Za chwilę,

Tą chwilę,

Przyjdzie czas.

Staniesz tu, jak niegdyś tam.

Tłum zmilknie wnet,

I w słodkiej chwili śpiew

Twój usłyszę jeszcze raz!

Twe dźwięki,

Me dźwięki,

Wzniosą, rozwiną się,

I w jedną melodię wnet

Się złączą dwie!

Daj pełność!

Daj sytość!

Całość czyń!

Więź przypieczętować czas!

Los zbliża się,

Obejmij go! Niech śpiew

Twój usłyszę jeszcze raz!

(Znika w cieniu, zostawiając ją roztrzęsioną.

INSPICJENT puka i wchodzi.)

INSPICJENT

Panno Daaé, już czas...

CHRISTINE

Tak czy tak jest źle,

Odpowiedź jaką dać?

I choć nie powiem: Nie,

To jednak chciałabym,

O Boże...

RAOUL

Christine, Christine,

Nie pomyśl o mnie źle.

UPIÓR

Lecz każdy sen i każda prośba

W twych rękach.

(Jak w transie CHRISTINE wychodzi na scenę. Kurtyna jest

opuszczona, ale kobieta i tak czuje elektryzującą obecność

publiczności po drugiej stronie. Pomocnicy sceniczny krzątają się

dookoła niej, ale wydaje się zupełnie o tym zapomnieć.

Orkiestra zaczyna strojenie. Możemy wręcz poczuć napięcie

CHRISTINE.)

SCENA 6 – Za sceną / Na scenie Phantasmy.

(W skrzydle pojawia się GUSTAVE, kręcąc się beztrosko tu i tam i

podglądając przygotowania za kulisami, nieświadomy toczącego się

wkoło dramatu. Idąc, śpiewa do siebie wokalizę bez słów.)

INSPICJENT

Wózki gotowe?

POMOCNIK 1

Wózki gotowe!

(Chłopiec błąka się teraz koło RAOULA, który czeka w skrzydle,

obserwując uważnie CHRISTINE.)

RAOUL

Śpiewać chce?

Uciec chce?

W myślach jej

Który z nas?

O nim śni?

O mnie drży?

Wszystko dla zwycięzcy.

INSPICJENT

Piętro gotowe?

POMOCNIK 2

Piętro gotowe!

(GUSTAVE mija UPIORA, który czeka w naprzeciwległym skrzydle,

pewien swojego triumfu.)

RAOUL

Będzie tu?

Zlęknie się?

Już to wie,

Czy też nie?

Christine ma,

Przerwać czas,

Wszystko dla zwycięzcy.

UPIÓR

(Równolegle z powyższym.) Za sercem dąż,

I śpiewaj mi,

I śpiewaj mi,

Zostań i bądź

Na zawsze już,

Wszystko dla zwycięzcy.

UPIÓR & RAOUL

Nadszedł czas,

Decyduj się!

Zrób dla dziecka to!

UPIÓR

Głową rusz!

RAOUL

Za długo już!

UPIÓR & RAOUL

Pokaż mu,

Że nie chcesz go!

INSPICJENT

Orkiestra gotowa?

POMOCNIK 3

Orkiestra gotowa!

(GUSTAVE mija MADAME GIRY, która nerwowo chodzi w tę i z

powrotem.)

RAOUL

Będzie tu?

Zlęknie się?

Już to wie,

Czy też nie?

Christine ma,

Przerwać czas,

Wszystko dla zwycięzcy.

UPIÓR

(Równolegle z powyższym.) Za sercem dąż,

I śpiewaj mi,

I śpiewaj mi,

Ty, dziecko, ja

Na zawsze już,

Wszystko dla zwycięzcy.

MADAME GIRY

(Równolegle z powyższym.) Być może zlęknie się,

Pochłoną nerwy ją

I wnet zawiedzie głos,

I jej nadejdzie kres.

A wtedy mnie i Meg

Przychylny będzie los...

Wszystko dla zwycięzcy.

RAOUL

Będzie tu?

Zlęknie się?

Już to wie,

Czy też nie?

Christine ma,

Przerwać czas,

Wszystko dla zwycięzcy.

UPIÓR

(Równolegle z powyższym.) Za sercem dąż,

I śpiewaj mi,

I śpiewaj mi,

Ty, dziecko, ja

Na zawsze już,

Wszystko dla zwycięzcy.

MADAME GIRY

(Równolegle z powyższym.) Być może zlęknie się,

Pochłoną nerwy ją

I wnet zawiedzie głos,

I jej nadejdzie kres.

A wtedy mnie i Meg

Przychylny będzie los...

Wszystko dla zwycięzcy.

RAOUL, UPIÓR & MADAME GIRY

Nadszedł czas!

Skraj zbliża się!

I odwrotu brak!

Oto jest

Ostatni tan!

Ostatnia z szans

Co moje brać!

(GUSTAVE robi kółko - mija MADAME GIRY, UPIORA, RAOULA...

i zatrzymuje się, kiedy znajoma twarz pojawia się w skrzydle. MEG.

MADAME GIRY przysuwa się do UPIORA.)

MADAME GIRY

(Cicho.) Mam nadzieję, że Christine jest godna ciebie. Mam nadzieję,

ż

e załamie się jej głos za to, co twoja ślepota zrobiła Meg i mnie.

([W skrzydle naprzeciwko MEG uśmiecha się i otacza chłopca

ramieniem.)

MEG

...Wszystko dla zwycięzcy.

(Orkiestra przestaje grać. Nastaje cisza.)

INSPICJENT

I... kurtyna.

(Kurtyna rozsuwa się. CHRISTINE wychodzi twarzą do widowni.

Cisza. Orkiestra gra sygnał do rozpoczęcia... a ona chwieje się na

nogach.

Potem zdecydowanie wychodzi naprzód... i śpiewa arię, którą napisał

dla niej Upiór.)

CHRISTINE

Kto wie, jak zacznie się?

Co miłość naprzód pcha?

Po prostu - nagle jest,

Tak żywa w twoich snach.

Niezłomną łamie myśl,

Odważnie w duszy tkwi,

I tak, pewnego dnia

Nie możesz bez niej żyć.

Próbuj zaprzeczać

I sprzeciwiać się,

Lecz nie odejdzie już,

Gdy raz objęła cię.

Miłość wciąż trwa.

Miłość nie słabnie.

Gdy raz się wzruszysz,

Władzę ma.

Miłość wciąż jest,

Miłość nie zniknie.

Serca się kruszą,

Miłość trwa.

Gdy tylko przyznasz to,

I poddasz kość i krew,

Zaczyna miłość żyć,

I większa niż ty jest.

Kapryśnie się rządzi,

W desperację mkniesz.

Zmusza, byś radość czuł

Większą, niż możesz znieść.

Miłość da czułość

I miłość da ból!

A kiedy nie ma ich,

Miłość wciąż jest tu.

Gdy raz się wzruszysz,

Władzę ma.

(Z wielką godnością RAOUL odwraca się i wychodzi. CHRISTINE

widzi to i jej głos się łamie. Chce go dosięgnąć, ale nie może.

Odwraca się z powrotem do publiczności, która nie ma pojęcia, co

właśnie się wydarzyło.

Z wielkim trudem bierze się w garść i kontynuuje.)

Miłość wciąż jest,

Miłość nie zniknie.

Serca się kruszą,

Miłość trwa.

Serca się kruszą.

(Znajduje odwagę i w pełni świadoma decyzji, jaką właśnie podjęła,

zbiera wszystkie swoje siły i śpiewa każdą cząstką swego ciała.)

Miłość wciąż trwa!

Miłość nie zginie!

Przez wszystko przejdzie,

Nawet śmierć!

Miłość wciąż trwa,

Gdy ją rozwiniesz!

Życie odejdzie,

Miłość nie...

życie odejdzie,

Miłość nie.

(Samotna na scenie i wyczerpana CHRISTINE przyjmuje ogłuszający

aplauz, następnie deszcz wieńców, krzyki i wrzaski.)

SCENA 7 – Garderoba Christine.

(CHRISTINE wpada do garderoby. Jest tam UPIÓR, który na nią

czeka.)

UPIÓR

Ach, Christine!

Ma Christine!

Jakiż triumf w tę noc dałaś mi!

Ma Christine!

Opłaciły się wszystkie złe dni!

Ach, Christine!

CHRISTINE

Ta pieśń jest piękna tak.

I brzmiała pięknie tak!

Słowa i nuty jej,

I było piękne tak,

Czułam się piękna tak!

UPIÓR & CHRISTINE

W muzyce zatracić się

Czuć uniesienie i dźwięk,

Żyć jeszcze raz!

(Na toaletce CHRISTINE widzi pojedynczą czerwoną różę... i list.

Otwiera go i czyta.)

CHRISTINE

Moja najdroższa żono.

(RAOUL pojawia się na piętrze skąpany w blasku i śpiewa słowa,

które czyta ona...)

RAOUL

"Mała Lotto,

Błagam cię, wybacz mi..."

CHRISTINE

Raoul, nie!

RAOUL

"Mała Lotto,

Byliśmy głupi tak..."

RAOUL & CHRISTINE

(Christine włącza się.) "Dawno tak,

Młodzi tak..."

CHRISTINE

"...w Paryżu,

w tej operze."

RAOUL

(Mówiąc z góry.) Romantyczni idioci...

CHRISTINE

"Nie ma już ludzi tych."

(CHRISTINE kontynuuje czytanie listu.)

RAOUL & CHRISTINE

"Świat kończy się, iść muszę już.

Opery to kres, to ostatnie z jej nut"

RAOUL

"Pieczę Anioł Muzyki niech nad tobą ma,

Da ci to, co ja zawsze pragnąłem ci dać...

Twój nieutulony w żalu..."

(RAOUL odwraca się i zmierza do wyjścia.)

CHRISTINE

„Raoul.”

(Jej głos się łamie i RAOUL znika. CHRISTINE zamiera, pogrążona

w myślach. Nagle, wzdrygając się....)

Gustave...

UPIÓR

(Z napięciem.) O co chodzi?

CHRISTINE

(Nagle zaniepokojona.) Gustave...

UPIÓR

Co się stało?

CHRISTINE

(W panice.) Gustave!

UPIÓR

(Z jeszcze większym napięciem.) Co się stało?

CHRISTINE

Powinien tu być! Miał tu czekać!

UPIÓR

(Wściekły.) Czy idiota śmiałby ten,

Czy ten drań odważył się

Chłopca stąd porwać, co

Nie jego synem jest!

Panie Squelch!

(SQUELCH pojawia się natychmiast.)

SQUELCH

Sir…?

UPIÓR

(Pewny siebie.) Drogi zastaw, zamknij port!

Za przysługi niech uczynią to!

Jeśli opuści tę wyspę, to kres!

SQUELCH

Wicehrabia odjechał powozem samotnie.

Na pewno nie było tam, sir,

Nikogo innego.

(UPIÓR chwyta SQUELCHA za koszulę i przyciąga tak, że ich twarze

dzielą centymetry.)

UPIÓR

(Przez zaciśnięte zęby.) Czyś pewny jest, że odjechał stąd sam?

SQUELCH

(Kiwając głową.) Sir, czy ktoś jeszcze za sceną tu był?

UPIÓR

Tak...

Tak!

Madame Giry była tu!

Uśmiech jej nie schodził z ust,

To, co mówiła mi--

Niewdzięcznica, skonałaby!

Skoro taka chciwa jest--

To dostanie swoją część!

Prędzej, przyprowadzić ją!

Lepiej, niech jest zdrowy on--

Wtedy ją rozszarpię, tak!

(W drzwiach pojawia się GANGLE, trzymając przed sobą MADAME

GIRY.)

MADAME GIRY

(Wyprowadzona z równowagi.) Co to ma znaczyć? Jak twoi słudzy

ś

mieją trzymać mnie w taki sposób? Żądam odpowiedzi!

UPIÓR

(Chwytając ją brutalnie.) Chłopiec, kobieto! Co z nim zrobiłaś?

MADAME GIRY

Chłopiec? Myślisz, że zabrałam chłopca? Czemu miałabym robić coś

takiego? (Zjadliwie.) Myślisz, że nie wiem, kim on jest?

Tyle lat,

Kto by wierniejszy był niż ja?

Nikt!

UPIÓR

(Ostrzegawczo.) Giry…

MADAME GIRY

Tyle lat,

Jak możesz myśleć, że skrzywdziłam go?

UPIÓR

Moja cierpliwość się kończy...

MADAME GIRY

Tyle lat,

Byłam matką dla ciebie i jej,

Jak dla własnej córki...

UPIÓR

Dosyć!

MADAME GIRY

(Ostro.) Myślisz, że

Nie wiem, jak boli, gdy

Ktoś krzywdzi twe dziecko wciąż i wciąż?

UPIÓR

(Wyjąc w szale.) Gustave! Gustave! Gustave... (Załamuje się,

bezradny.)

(FLECK wychodzi z cienia.)

FLECK

(Cicho.) Sir...?

Gdy przy garderobach szłam...

U Meg ciemno było tak...

Lustro musiała stłuc,

Na podłodze pełno szkła.

UPIÓR

(Podnosi wzrok.) Meg...?

MADAME GIRY

(Blednąc.) Mój Boże...

FLECK

I widziałam w holu, że

Mały, blady ktoś z nią jest,

Gdy mnie dojrzał jej wzrok,

Rozpłynęła szybko się.

MADAME GIRY

W szale zostawiłam ją!

(Panikując, do Upiora.)

Nie wiedziałam, że to błąd!

(Półgłosem.) Boję się, że zemsty chce.

Lecz go nie skrzywdzi...

Nigdy go nie skrzywdzi...

Jak mogła skrzywdzić...?

(UPIÓR jest całkiem nieruchomy.)

UPIÓR

(Nagle zdecydowanie.) Wiem, gdzie są. Ale musimy się pospieszyć!

MADAME GIRY

W tym tłumie? Na zewnątrz są miliony ludzi...!

CHRISTINE

Gustave, mój biedny Gustave...!

UPIÓR

Nie ma czasu do stracenia...!

CHRISTINE

Gustave!

(Teatr zmienia się w istny dom wariatów, jakim jest nocna Money

Island...)

SCENA 8 – Ulice Coney Island.

(Wszędzie tłumy ludzi, ogrom jakby przerażającego, groteskowego

cyrku. UPIÓR, CHRISTINE, MADAME GIRY i reszta krążą w nim

jak we mgle, zagubieni w tłoku.)

CHRISTINE

Gustave! Gustave!

UPIÓR

Ty, zatrzymaj się!

(Widać małą postać, ciągniętą przez kogoś. UPIÓR przeciska się

przez tłum, kładzie dłoń na ramieniu postaci... ale gdy ta się

odwraca, widać, że to spoglądający z ukosa, śmiejący się karzeł.)

CHRISTINE

To nie on…

MADAME GIRY

Meg!

UPIÓR

Chyba ich widzę, tędy!

(Widać kolejną małą postać, trzymaną za rękę przez młodą kobietę...

to na pewno oni!)

CHRISTINE

(Łapiąc dziecko) Gustave, czy to--?

(Ale gdy CHRISTINE obraca postać, okazuje się, że to tylko

dziewczynka z matką...)

Tak mi przykro...

MADAME GIRY

Meg, proszę, nic się nie stało!

UPIÓR

Na molo, już! Prędzej!

(Impresjonistyczna zapora dźwięków i twarzy przybiera na sile...

nagle... zapada cisza.)

SCENA 9 – Molo.

(Opustoszałe molo. Wchodzi MEG, ciągnąc GUSTAVE'a. Chłopiec

próbuje się wyrwać, ale jest mocno trzymany.)

GUSTAVE

Panno Giry,

Ja wracać już chcę...

Chcę już do mamy...

MEG

(Łamiącym się głosem.) Ten świat to miejsce marne, złe,

Sumienie czyste trudno mieć...

GUSTAVE

Proszę… to boli.

MEG

(Ignorując go.) Spokojne, szare morze jest,

Zabiera wszystkie troski me...

(Prowadzi go na sam skraj mola. Poniżej widać ciemne, wzburzone

fale.)

GUSTAVE

Nie umiem pływać…

MEG

Nie martw się, już prawie koniec...

W morze wtopić się...

Chłodne, dobre jest...

I odpłynąć w sen...

Przeszłość zmazać móc--

W tył odpędzić ból.

(Nagle…)

CHRISTINE

Gustave!

(Pojawiają się UPIÓR, CHRISTINE i MADAME GIRY. Na dźwięk

głosu matki GUSTAVE podnosi wzrok.)

GUSTAVE

Mamo…?

MEG

Nie, jeszcze nie skończyłam...

(UPIÓR gestem nakazuje pozostanie innym z tyłu, a sam kroczy

zdecydowanie w kierunku MEG.)

UPIÓR

Zostaw chłopca! Natychmiast!

(Zbliża się coraz bardziej. Nagle MEG wyciąga broń i celuje w

UPIORA. Dziecko wyrywa się w końcu i biegnie do CHRISTINE.)

MEG

(Dziko.) Ani kroku już!

(UPIÓR zatrzymuje się.)

UPIÓR

(Przez zaciśnięte zęby.) Zostaw go, albo, przysięgam ci—

MEG

Ani słowa już!

(UPIÓR cofa się o krok.)

Nie wiedziałam, jak

Sprawić, byś chciał--

To teraz patrz!

(Płaczliwie.) Wybrałam kiedyś się na Coney Island.

Wybrałam kiedyś się dla ciebie tu.

Spełniałam rozkaz w mig

I szłam, gdzieś wskazał mi,

Pracując tak, by sen się spełnił twój.

Cóż, wszystko działa tak na Coney Island--

Za każdy okruch słono płaci się.

Dałam, co mogli wziąć,

Dla ciebie tylko to,

Więc spójrz i patrz, jak to zmieniło mnie.

(Z niechęcią do siebie.) Miss na plaży

Kąpie się...

Miss na plaży

W przebieralni swej...

Miss na plaży

W ciemnych snach,

W domach ich,

W łóżkach ich—

MADAME GIRY

(Przerażona.) Meg, moja maleńka Meg –

UPIÓR

Co powiedziałaś?

MEG

Kto dawał ci pieniądze?

Pozwolenia zbierał ci?

Podstawą był

Twoich układów, sił,

Spłaty długów odwlekał dni?

Miejscowych szefów wabił?

Z prasą dogadywał się?

(Celując w MADAME GIRY.) Ona nie!

I kto wciąż śpiewał,

Pragnąc szczęścia twego?

Kto wciąż tańczył,

Żebyś ją ocalił?

Kto umierał,

I tak jej się odpłacasz!

(Gestykuluje ręką z bronią; Wszyscy oprócz UPIORA cofają się.)

Gdy wreszcie uwagę twoją już mam...

Wielki to finał i skończy się tan...

(Opuszcza wzrok i przystawia broń do skroni.)

UPIÓR

(Delikatnie, ze wzrastającą intensywnością.) Oddaj mi broń, Meg...

Oddaj mi ból swój i żal swój i broń, Meg...

Oddaj mi winę za niewidzenie

Czynów twych, Meg...

Oddaj mi broń, Meg...

Daj szansę, bym zobaczył wreszcie cię...

MEG

(Chcąc uwierzyć.) Zobacz wreszcie mnie...

UPIÓR

Myślisz: brzydka, głupia, zła,

Dusza w obrzydzeniu trwa,

Ale ja

Widzę tam

Wewnętrznego piękna blask...

MEG

(Chwiejąc się.) Tak…

UPIÓR

(Zbliżając się do niej.) Dumę, miłość skradli ci,

Wyrzucili cię za drzwi--

Mimo to

Widzę wciąż

Wewnętrznego piękna blask...

MEG

(Jak zahipnotyzowana, zaczyna się rozluźniać.) Tak…!

UPIÓR

(Wciąż się zbliżając.) Diament nie ma szans błysk,

Jeśli jest mu obcy szlif...

Piękno czasem w cieniu tkwi...

Nie wszyscy są jak Christine—

MEG

(Nagle wściekła.) Christine!

Christine!

Zawsze Christine!

(Wskazuje bronią CHRISTINE. I nagle--Pistolet wypala z szokująco

głośnym trzaskiem.

Wszyscy zamierają.

CHRISTINE upada.)

MEG

Nie...! Nie chciałam...!

(MADAME GIRY wciąż się nie rusza, jest w szoku.)

GUSTAVE

Mamo,

Powiedz coś,

Cokolwiek!

UPIÓR

Giry! Sprowadź pomoc! Już!

(MADAME GIRY otrząsa się i wybiega.

UPIÓR przyklęka przy CHRISTINE, tulonej przez swojego syna.)

GUSTAVE

Gdzie tata?

Powinien tu być!

Gdzie tata?

CHRISTINE

Twój ojciec - Twój prawdziwy ojciec –

(GUSTAVE podnosi wzrok na UPIORA, ma oczy jak spodki. UPIÓR

próbuje dosięgnąć go i pocieszyć. GUSTAVE cofa się instynktownie.)

Sercem swym patrz

A oczy swe zgaś.

Bo serce twe wie,

I nie mówi kłamstw

Więc zaufaj mu

Wierz w przeczucia swe,

Sercem swym patrz--

Bo serce twe wie.

Miłość nie zawsze piękna jest,

Gdy zacznie się...

(Słabnie. GUSTAVE podchwytuje melodię.)

GUSTAVE

Więc otwórz swą myśl...

CHRISTINE

I zamknij swój wzrok...

GUSTAVE

Sercem swym patrz...

CHRISTINE

Gdy miłość się tli...

(Jej głos się łamie... i omdlewa. Szybko zanika.)

GUSTAVE

Nie!

(GUSTAVE szlocha, UPIÓR bierze od niego CHRISTINE.)

UPIÓR

Dawno tak to było, gdy

Pieśń nasza zaczynała się...

Radości znałem smak...

Najlepszy, jaki znam...

Odszedł teraz każdy czas,

I pieśń zakończenie tu ma...

Co z chłopcem, powiedz mi...

Co więc robić mam?

CHRISTINE

I żyć...

I trwać...

I dać, co można dać...

I za zasługi miłość wziąć...

UPIÓR & CHRISTINE

I żyć...

I trwać...

CHRISTINE

I dać –

(Znów łamie się jej głos, nie może kontynuować.)

UPIÓR

Dam wszystko, to, co mam...

I za zasługi mało wziąć.

CHRISTINE

Chodź bliżej,

Ach, błagam...

Bliżej wciąż...

Pamiętaj...

Miłość wciąż trwa...

I pocałuj mnie...

(Muzyka wznosi się. Całują się. I... UPIÓR odsuwa się od martwych

warg CHRISTINE.

UPIÓR delikatnie kładzie jej ciało na piasku. Patrzy ponad nim na

GUSTAVE'a, który odpowiada spojrzeniem.

Patrzą na siebie przez długą chwilę.

Potem GUSTAVE wyciąga rękę i kładzie ją na masce UPIORA.

UPIÓR pozostaje spokojny... I w geście czułej akceptacji chłopiec

ś

ciąga maskę i wpatruje się niezachwianie w twarz UPIORA. Ojciec

i syn spoglądają sobie w oczy...)

K U R T Y N A

Notka od tłumaczki

Jest to tłumaczenie podjęte pod wpływem impulsu, baaardzo amatorskie i w wielu
miejscach zawiera błędy tudzież potworki stylistyczne (prawdopodobnie spora jego
część będzie kiedyś zmieniona). Raczej trudno byłoby spodziewać się czegoś innego,
jako że tłumaczenie całości zajęło mi jakieś cztery dni. A zapewniam, że nie jestem z
zawodu tłumaczem (szesnaście lat to nie jest wiek, w którym ma się dużo
doświadczenia z tłumaczeniami). Starałam się jak najwierniej oddać sens tekstu
oryginalnego.

Uwaga: to, że to libretto jest kiepskie wynika z kilku rzeczy:
- nieudolności tłumaczki
- okropnego tekstu oryginalnego
- starania się bardziej o wierność niż piękno przekładu
- dziwacznych struktur rymów, które czasem umykają (ABBC ACDC? Nie, dzięki)

Mr Y?
Jak osoby znające angielski mogą zauważyć, „Mister Y” wygląda dziwnie podobnie
do słowa „mystery” („tajemnica”). Czyta się to zupełnie inaczej, co nieco psuje efekt.
Chociaż faktem jest, że w języku francuskim „y” można czytać podobnie jak
angielskie „e” (czyli polskie „i”) – przykładem imię Yves – więc Francuz nieobyty z
angielskim, jak Christine, rzeczywiście w pierwszej chwili mógłby przeczytać „Mister
Y” podobnie do „mystery”.

Pseudonim Upiora w tłumaczeniu pozostawiłam taki, jak w oryginale, co nie znaczy,
ż

e nie mogę tego jeszcze zmienić.

Najtrafniejszym sposobem przekładu wydaje się być

sir N

. Tak jak było z

oryginalnym określeniem, tak i to poprawnie czytane na głos nic nie oznacza
(„seren”?). Jednak jeśli ktoś jest kiepski w języku angielskim, może to przeczytać jako
„siren” albo „syren” – a stąd już tylko krok do syreny, istoty wiodącej pięknym
głosem na manowce (skąd my to znamy?). Według niektórych, syren to wręcz męski
odpowiednik syreny – tym bardziej więc to określenie się sprawdza.

Inne, wielce głupawe propozycje przekładu:
sir C (jak już wszyscy w LND w kółko mówią o sercu…), pan Demonium, pan
Tarei / pan Tharei (od panta rhei – wszystko płynie, zmienia się), pan I. K., pan
Tom (prawie jak „phantom”), ewentualnie sir Nick – na zielony spektakl…

Zmiany
Niedawno w przedstawieniu zaszły znaczne zmiany, tak w tekście, jak w zachowaniu
się postaci na scenie. Tłumaczenie odpowiada wersji, którą można usłyszeć na
oficjalnej płycie z musicalu.

Wykorzystanie tłumaczenia
Używajcie go sobie do woli w działalności niekomercyjnej (oczywiście za podaniem
ź

ródła). W przypadku wykorzystania przekładu w trakcie koncertu, wystawiania

musicalu i tym podobnych imprez (co raczej nie nastąpi), prosiłabym o wcześniejszy
kontakt (

[e-mail]

).

A. Pogorzelska