Ze zbiorów

Zygmunta Adamczyka

List

Lentulusa

Lentulus, rodem Rzymianin, pisarz Piłatow, oświeconemu senatowi pozdrowienie.

Naszych czasow wszczedł jest człowiek w ziemi żydowskiej w mieście w Jeruzalem,

jemu jimię Jezus Chrystus, jen jest rzeczon ot pogaństwa prorok prawdy. Wzrostu nie

wielmi wysokiego a żądnego. Oblicze mający wielebne, ktorego by się nań

wzglądając mogli bojeć a bojąc miłować. Włosy mający jakoby barwa leśnego

orzecha dobrze uźrzałego bliz do uszu, a ot uszu do ramion jako warkocze wisające,

kędzierzawe a niekako żołte, mając przedział śrzod głowy podług obyczaja

Nazarejow. Czoło mający naświetlsze z obliczym bez wszego smarszczenia a bez

wszej zawady, jeż rumianość umierna przebijała. Nos jego i usta bez wszej gańby.

Brodę mający dostateczną, niedługą, jego włosom podobną a wspod rozdzieloną.

Uźrzenia prostego a ważnego, oczu żołtu a czystu. W karaniu jest groźny

a w upominaniu łagodny a miłościwy. Wiesioły, ale w wiesielu ważność chowający.

Niedy płacze, ale się nidy nie śmieje. Urostu kształtownego a prostego.

Ręce i ramiona jego oczyma nań glądającyma wszej pełny lubości. W mowie ważny,

roztropny a rzadki i umierny. A przeto rzekł Dawid o niem: Nadobniejszy w postawie

nad syny ludzskie.

To czcie się w księgach Kronik rzymskich a pisano w księgach Żywota Krystowego

.