System segregacji odpadów

z podziałem na „suche” i „mokre”

Jesteśmy leniwi. Dlatego nie łatwo jest namówić nas Polaków do dzielenia

odpadów domowych na wiele różnych kategorii i wynoszenie ich osobno do kolorowych
pojemników; czterech , pięciu a nawet sześciu rodzajów (szkło bezbarwne i szkło
kolorowe, makulatura, plastik i puszki metalowe, biomasa, tekstylia np. w kontenerach
PCK).

Niektóre samorządy (np. Związek Gmin „Czyste Miasto Czysta Gmina” z Kalisza,

Miasta Rzeszów i Lublin) by usprawnić zbiórkę i przekonać mieszkańców do
proekologicznych zachowań oraz w pełni wykorzystać linie do segregacji i
doczyszczania posegregowanych odpadów wprowadzają selektywną zbiórkę odpadów z
podziałem na „suche” i „mokre”.

Do pojemnika na „mokre” należy wrzucać: bioodpady, odpady kuchenne, liście

i skoszoną trawę, zeschnięte kwiaty i rośliny doniczkowe, również opakowania mocno
zabrudzone a nie można ich zakwalifikować do kategorii „suche”.

Do pojemnika na „suche” należy wrzucać wszelkie opakowania z papieru i

tektury, opakowania, pudełka i butelki plastikowe, reklamówki, folie, puszki aluminiowe
i z metali żelaznych, pojemniki po produktach mlecznych, kartony po napojach, gazety,
magazyny, tekstylia, opakowania drewniane.

Co robić z opakowaniami ze szkła?

Na ogół pojemnikowi na suche towarzysza dwa pojemniki na szkło – bezbarwne

i kolorowe. Szkło na liniach do segregacji odpadów często się tłucze i może utrudniać
prace pracujących ludzi lub nawet ich kaleczyć.

Systemowi „suche” „mokre” powinien towarzyszyć system zbiórki domowych

odpadów Niebezpiecznych takich jak baterie, lekarstwa, świetlówki, złom
elektroniczny
i elektryczny, farby i lakiery, środki ochrony roślin.