CYKLE

BIOGEOCHEMICZNE

przykład samoregulacji

w skali krajobrazowej i globalnej

ryciny zaczerpnięto z: Weiner J. (2005) „Życie i ewolucja biosfery”

Zwiększanie koncentracji CO2 w atmosferze na skutek wylesień
wynika głównie z tego, że po wycięciu lasu ustaje pochłanianie,
podczas gdy nadal rozkłada się materia organiczna w glebie.

Przy jednoczesnym odnawianiu lasu na miejscu lasu wyciętego
(jak to się dzieje w planowym gospodarstwie leśnym) bilans
CO2 byłby zbliżony do zera gdybyśmy całą pozyskaną biomasę
spalili.

Jeśli pozyskane drewno częściowo wykorzystujemy do
produkcji mebli, budowy konstrukcji drewnianych, obudowy
chodników w kopalniach itp., to powodujemy obniżenie
koncentracji CO2 w atmosferze.

Podobnie się dzieje jeśli zalesiamy tereny, na których
dotychczas las nie występował, bowiem nowo założony las
zwiększa swoją biomasę, co oznacza dodatni bilans
pochłaniania CO2.

Ilość CO2 w atmosferze rośnie, ale nie należy przeceniać
roli człowieka w tym procesie. Nasz wpływ wynosi poniżej
5%. Głównym źródłem CO2 w atmosferze są pożary
lasów i bagien w tajdze oraz wybuchy wulkanów.

Obecna nadwyżka CO2 w atmosferze

(gdyby się nie

zwiększała)

zostałaby prawdopodobnie pochłonięta przez

powierzchnię oceanów w ciągu około 100-200 lat. W skali
czasu geologicznego jest to krótka chwila.