Konferencja moskiewska zajmowała się głównie gwarancjami pokoju dla całego świata.
Pierwsze spotkanie generała Czang Kai-Szeka z prezydentem Rooseveltem i premierem
Churchillem w Kairze w Egipcie poświęcone było warunkom pokojowym dla Dalekiego
Wschodu (22-26 listopada 1943 r.). Zgodzono się, że wojna na Pacyfiku prowadzana
była dla "powstrzymania i ukarania agresji japońskiej". Stany Zjednoczone, W. Brytania i
Chiny oświadczyły, że nie chciały "żadnego zysku dla siebie i nie myślały o zyskach
terytorialnych". Japonia jednak miała być "pozbawiona wszystkich wysp na Pacyfiku,
które zdobyła i zajęła od początku pierwszej wojny światowej w 1914 r.", oraz wszystkich
obszarów "ukradzionych Chińczykom" od czasu pierwszej wojny przeciw Chinom w 1894
r. Obszary ongiś chińskie, łącznie z Mandżurią i Farmuzą, miały być zwrócone Chinom.
Japonia miała być wygnana z wszystkich innych obszarów, które zabrała przemocą i
chciwością". Między nimi Korea miała "stać się w odpowiednim czasie wolna i
niepodległa". Stany Zjednoczone, W. Brytania i Chiny zobowiązywały się do prowadzenia
wojny przeciwko Japonii do chwili bezwarunkowej kapitulacji" nieprzyjaciela. Warunki
terytorialne dla Azji były ściśle określone: nie były one w stosunku do Europy. Jednak los
państw osi został zdecydowany na konferencjach w Casablance, Moskwie i Kairze jako
bezwarunkowa kapitulacja. Po Kairze nastąpiła konferencja w Teheranie w Persji (26
listopada - 2 grudnia 1943 r.), którą wyznaczono w czasie obrad moskiewskich. Było to
pierwsze wspólne spotkanie Stalina z Rooseveltem i Churchillem. W wyniku dyskusji
szefów sztabów trzech mocarstw osiągnięto "zupełne porozumienie co do rozmiarów i
pory operacji wojskowych, które miały być podjęte od wschodu, zachodu i południa" w
1944 r., celem złamania sił niemieckich". Churchill i Roosevelt zgodzili się na żądanie
Stalina otwarcia drugiego frontu przeciwko Niemcom w zachodniej Europie; brytyjska i
amerykańska inwazja miała być częścią składową kleszczy, zaciskających się wokół
okupowanej przez Niemcy Europy, którego drógim ramieniem byłby pochód rosyjski ze
wschodu przez Polskę do Berlina. Doradcy dyplomatyczni Roosevelta, Churchilla i
Stalina zgodzili się również na "przygotowanie pokoju", który by się cieszył poparciem
przeważającej większości narodów świata i który by odegnał widmo wojny na wiele
pokoleń". Tak więc strategia wojenna i cele pokojowe przybrały w Teheranie formę
koalicji Stanów Zjednoczonych, W. Brytanji i Rosji. Były to szkice i plany zwycięstwa.

1