Karkonoski

Park Narodowy

Charakterystyczny element krajobrazu parku stanowią
kilkunastometrowe, granitowe skałki, porozrzucane w wielu miejscach.
Najcenniejszymi przyrodniczo obszarami parku jest 6 kotłów polodowcowych.
Powstały one w epoce lodowcowej, z lokalnych lodowców górskich,
które wyżłobiły w skałach półkoliste niecki, do których "spadają" niemal
pionowe ściany.

Specyficzny mikroklimat i podłoże, sprawiły, że żyje tu wiele bardzo
rzadkich gatunków roślin. Do najosobliwszych należą: skalnica bazaltowa,
reliktowa wierzba lapońska, paproć zmienka górska, zawilec narcyzowy,
pierwiosnka maleńka i skalnica śnieżna.
Na płaskim terenie wierzchowiny położone są wysokogórskie torfowiska.
Najbardziej znane leży na Równi pod Śnieżką, a porastają go zarośla
kosodrzewiny i roślinność bagienna.
Roślinność Karkonoszy układa się w piętra.
Wierzchołki najwyższych szczytów zajmuje piętro alpejskie z wysokogórskimi
murawami naskalnymi, poniżej rozciąga się strefa subalpejska,
w której dominuje kosodrzewina, znajdują się torfowiska i kotły polodowcowe.
Regiel górny stanowią lasy świerkowe (posadzone przez człowieka).

•

Karkonoski Park Narodowy,

utworzony 16 stycznia 1959

roku, jest jednym z 23 parków

narodowych na terenie Polski.

•

Obecna powierzchnia parku wynosi 5575

ha. Największą cześć parku zajmują

lasy - 3942 ha - objęte głównie ochroną

częściową. Tereny położone 

powyżej górnej granicy lasu czyli piętro

subalpejskie i alpejskie o 

powierzchni 1726 ha objęto ochroną ścisłą.

•

Wzdłuż grzbietu Karkon

oszy przebiega

europejski dział wodny,

rozgraniczającyzlewisko

 

Morza 

Północnego  i Bałtyku.

Wiele z karkonoskich 

potoków spływa

wodospadami z

pionowych urwisk

kotłów polodowcowych

i progów 

skalnych. Najdłuższy

(300 m) ciąg kaskad w

polskich Karkonoszach

tworzy 

Łomniczka spływająca

do Kotła Łomniczki.

•

Szata roślinna Karkonoszy decyduje o wyjątkowości i odrębności

tych gór 

na tle Sudetów oraz innych pasm Europy Środkowej. Bogactwo

flory 

Karkonoskiego Parku Narodowego przejawia się w występowaniu

na

stosunkowo niewielkim obszarze gatunków pochodzących z

różnych regionów 

geograficznych, w tym reliktów polodowcowych, 

posiadających tutaj swe odosobnione, izolowane stanowiska, a

także 

roślin, których poza omawianym pasmem górskim nie spotkamy w

żadnym 

innym miejscu na świecie, czyli tzw. endemitów. Wiele 

gatunków to rośliny rzadkie i zagrożone wyginięciem - zostały

wpisane do

 Polskiej Czerwonej Księgi Roślin  i wymagają podjęcia

odpowiednich 

działań ochronnych.

•

Świat zwierząt Karkonoszy
charakteryzuje się dużym
zróżnicowaniem 
gatunkowym. Jest to
związane z
występowaniem pięter
roślinnych o 
odmiennym klimacie i z
różnorodną mozaiką
zbiorowisk flory Ilość
gatunków zwierząt
żyjących w Karkonoszach:
bezkręgowce - co 
najmniej 15 tysięcy
gatunków, kręgowce -
ponad 320 gatunków, a
wśród 
nich: ryby - 2 gatunki,
płazy - 6 gatunków, gady -
6 gatunków, ptaki 
lęgowe i przelotne - około
200 gatunków, ssaki -
prawie 60 gatunków.

•

Lasy 

Karkonoskiego Parku Narodowego narażone są na stałe niekorzystne

oddziaływanie kompleksu czynników abiotycznych, biotycznych i antropogenicznych. 

Czynniki wywołujące istniejące i przewidywane zagrożenia lasów na omawianym 

obszarze można umownie podzielić na dwie grupy:

a) czynniki, których 

negatywny wpływ można ograniczyć przez zabiegi ochronne.

Do tej grupy można zaliczyć między innymi konsekwencje niewłaściwej gospodarki leśnej w 

przeszłości, polegające na uproszczeniu budowy i składu gatunkowego, zwłaszcza 

lasów dolnoreglowych, zagrożenia powodowane przez owady i grzyby patogeniczne, 

szkody powodowane przez ssaki roślinożerne, a także wywoływane przez masowy ruch 

turystyczny. W tej grupie mieszczą się także stale obecne w górach niekorzystne 

czynniki abiotyczne - wiatr, nadmierne opady itp.

b) czynniki, których 

negatywny wpływ jest niezależny od sposobu postępowania w lasach Parku i otuliny.

Do tej grupy należą przede wszystkim zanieczyszczenia powietrza 

atmosferycznego, skażenie gleb, anomalie klimatyczne, w tym możliwe ocieplenie 

klimatu. Ostateczne skutki poszczególnych czynników tej grupy nie są do końca 

poznane, co utrudnia w znacznym stopniu zaplanowanie skutecznego 

przeciwdziałania

•

Rocznie Karkonoski Park Narodowy

odwiedza ponad 1,5 mln 

turystów. Infrastruktura turystyczna

obejmuje 112 km szlaków, 10 

wyciągów i 12 

schronisk. Najbardziej atrakcyjną

porą wędrówek po Karkonoszach

jest okres od połowy maja do połowy

października. Na terenie parku

uprawiana jest piesza turystyka

rekreacyjna, krajoznawcza i

kwalifikowana turystyka górska.

Otwarcie turystycznych przejść

granicznych znacznie poszerzyło

możliwości organizowania

atrakcyjnych wycieczek. Turystyka

narciarska ma niewielką

popularność, natomiast rekreacyjne

narciarstwo zjazdowe jest uprawiane

na skalę masową dzięki istnieniu

wyciągów na Szrenicę i Kopę.

Noclegi dla turystów na terenie

parku oferuje 6 schronisk PTTK, a

bardzo bogata baza noclegowa

znajduje się w leżących u podnóża

gór miejscowościach

wypoczynkowych. Dojazd w

bezpośrednie pobliże parku jest

łatwy, zarówno komunikacją

kolejową, jak i autobusową.

•

Karkonoski Park Narodowy położony 

jest w

Sudetach Zachodnich i obejmuje szczytowe partie Karkonoszy z głównym 

szczytem

Śnieżką. 

Granica parku przebiega od Torfowiska pod Kamiennikiem i wąwozu 

Kamieńczyka na

zachodzie po przełęcz Okraj na wschodzie. Wzdłuż całej granicy 

państwowej KPN

sąsiaduje z czeskim parkiem narodowym