Leczenie

uzdrowiskowe

Leczenie
uzdrowiskowe

polega na
zorganizowanym
postępowaniu, w
którym
wykorzystuje się
bodźcowe
oddziaływanie na
ustrój naturalnych
tworzyw
leczniczych,
klimatu, piękna
przyrody oraz
fizykalnych metod
leczniczych.

Cele leczenia uzdrowiskowego:

• leczenie uzupełniające chorób przewlekłych

• skracanie okresu zdrowienia

• przystosowanie do czynnego życia po ciężkiej chorobie

• utrwalenie zdrowych i korygowanie nieprawidłowych
nawyków żywieniowych

• kompensacja braku ruchu

• pobudzenie rezerw wydolności (regulacja zasadniczych
czynności oddychania, krążenia, gospodarki cieplnej, snu,
trawienia, rytmów biologicznych, ukrwienia narządów,
przemiany materii)

• poprawę lub odzyskanie psychofizycznej sprawności
czynnościowej

• umożliwia odstawienie leków (uspokajających, nasennych,
przeciwbólowych)

Ogólne zasady leczenia

uzdrowiskowego:

• każdy chory ma szczegółowo i indywidualnie dobrany plan
leczenia (uwzględniający indywidualne zdolności reagowania
organizmu na bodźce)

• wydolność organizmu poprawia długotrwałe i systematyczne
leczenie (przestrzeganie terminów zabiegów fizykalnych)

• przestrojenie czynnościowe organizmu w kierunku bardziej
ekonomicznej i racjonalnej reakcji na każdy rodzaj jego
obciążania

• utrzymanie poprawy stanu zdrowia przez dłuższy czas

• celowe leczenie poszczególnych układów narządów bez
równoczesnego obciążania innych (dzięki dużej ilości
naturalnych środków leczniczych)

• leczenie ruchem (spacery, gimnastyka na salach i boiskach)

• motywacja do walki z niesprawnością poprzez kontakt z
osobami cierpiącymi na podobne schorzenia

• wychowanie zdrowotne kuracjuszy poprzez nauczenie zasad
higienicznego trybu życia

Przy kierowaniu na leczenie

uzdrowiskowe należy brać pod

uwagę:

• chorobę podstawową i współistniejące

• wyniki badań

• stan wydolności ogólnej i poszczególnych
narządów

• okres choroby (zaostrzenie, remisja, nawrót)

• wiek kalendarzowy i biologiczny

• kierunki leczenia uzdrowiska

• odległość od miejsca zamieszkania

ODCZYN UZDROWISKOWY występuje u większości osób
leczonych w uzdrowiskach. Najczęściej w drugim tygodniu
leczenia występują charakterystyczne objawy takie jak:
obrzęk stawów, częste bóle głowy, nieuzasadniony niepokój,
bezsenność. Miejscowe objawy odczynu uzdrowiskowego to
między innymi: obrzęki stawów, bóle serca, nasilony ból
stawów, wzrost napięcia mięśniowego, wzrost lub obniżenie
ciśnienia krwi, spadek wydolności fizycznej.

Odczyn uzdrowiskowy na trzy fazy:

• pełnoobjawowa – trwa około jednego tygodnia

•przejściowa- trwa około jednego tygodnia

•słaboobjawowa- trwa do końca zabiegów oraz po ich
ukończeniu

O skuteczności leczenia uzdrowiskowego
przesądza odpowiednio długi czas terapii.
Przeciętnie, na leczenie uzdrowiskowe osób z
mało zaawansowanymi chorobami i wiekiem
potrzebne są przynajmniej trzy tygodnie, w
przypadku ciężej chorych i starszych leczenie
to musi być dłuższe, najlepiej 30 dni.

Uzdrowisko Krynica Żegiestów

Krynica-Zdrój zwana „perłą polskich uzdrowisk” znana jest

przede wszystkim z wód mineralnych, których lecznicze

właściwości cenione są od wieków. Na jej obszarze znajdują

się 23 ujęcia wody, z czego 7 ujęć stosuje się do kuracji pitnej

(krenoterapii). Pozostałe ujęcia dostarczają wody mineralne

do leczenia wziewnego (inhalacje) oraz zabiegów w postaci

kąpieli mineralnych kwasowęglowych. Dodatkowymi atutami

Krynicy są: ponad 200-letnie tradycje przyrodolecznicze,

malowniczy krajobraz, ciekawe tereny rekreacyjne oraz

czyste powietrze umożliwiające proces regeneracji organizmu

sprzyjając naturalnej odnowie biologicznej.

STARY DOM ZDROJOWY
KRYNICA

NOWY DOM ZDROJOWY

KRYNICA

Wody Krynickie

Józef jest szczawa o dużej zawartości jonów wapniowych i
bezwodnika kwasu węglowego. Ma ona również działanie
moczopędne, a ze względu na stosunkowo dużą zawartość jonu
żelazowego jest wykorzystywana do leczenia stanów chorobowych
powodowanych niedoborem żelaza w ustroju i objawami
niedokrwistości.

Żuber jest szczawa stosowana przy niedokwaśnych nieżytach żołądka
oraz po jego resekcji. Wykorzystuje się ja również przy leczeniu
nadczynności tarczycy. Woda ze zdroju Główny ma działanie
przeciwuczuleniowe. Cztery źródła „Żuber” to wody reliktowe
wykazujące wysoki stopień ogólnej mineralizacji. Niektóre z nich
odznaczają się dużą zawartością jonów magnezu i wapnia. Stosuje się
je w chorobach wątroby, dróg żółciowych oraz otyłości

Tadeusz woda charakteryzuje się dużą zawartością jonu żelazowego.
Wartość lecznicza tej wody polega nie tylko na aktywacji procesów
katalitycznych i działaniu pobudzającym funkcję narządów
krwiotwórczych, ale także na dostarczaniu materiałów budulcowych w
przypadku niedoboru żelaza w organizmie.

PIJALNIA
SŁOTWINKA

Słotwinka jest szczawą
wodorowęglanową
zawierająca dużą ilość
magnezu. Wykorzystuje
się ją zarówno w
zapobieganiu jak i leczeniu
chorób wewnętrznych,
neurologicznych,
urologicznych. Ze względu
na moczopędne działanie
zyskała ona nazwe polskiej
„Wildungen” (od
niemieckiego uzdrowiska o
tej nazwie). Wody z tego
źródła działają korzystnie
na wszelkiego rodzaju
przewlekłe stany zapalne
kamicy nerkowej.

PIJALNIA JAN

Jan jest słabozmineralizowaną,
szczawą, wodorowęglanowo-
wapienną wodą. Najistotniejsza
właściwoscią biochemiczną jest
jej moczopędne działanie. Jest
to woda o bardzo niskim
stopniu mineralizacji ogólnej,
silnie hipoosmotyczna.
Stosowana jest w chorobach
dróg moczowych: powoduje
przejściowy spadek cisnienia
osmotycznego we krwi. Działa
również żółciopędnie. Ze
wszystkich wód krynickich
woda ta najwyraźniej obniża
poziom cholesterolu we krwi.
Woda ze źródła ,,Jan”
podawana przez kilka tygodni
łącznie z wodą typu „Zuber”
przyczynia się do wyrównania
bilansu węglowego w surowicy
krwi.

WNĘTRZE PIJALNI JAN
KRYNICA

PIJALNIA
MIECZYSŁAW

Mieczysław
wodę
wykorzystuje się
do leczenia
chorób
żołądkowych,
wątrobowych, a
także skazy
moczanowej.

Profil leczniczy uzdrowiska

Krynica

Profil leczenia określa specjalizację uzdrowiska. Jest wynikiem badań
naukowych prowadzonych nad właściwościami surowców
leczniczych, klimatu oraz warunków naturalnych i środowiskowych.
Jako pierwszoplanowy kierunek leczenia w Krynicy przyjęto choroby
układu trawienia i układu moczowego, a jako drugoplanowy choroby
układu krążenia i przemiany materii.

Choroby układu trawienia:

•choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy w okresie remisji,

•stan po resekcji żołądka,

•przewlekłe nieżyty żołądka i dwunastnicy,

•przewlekłe stany zapalne jelita cienkiego i grubego oaz zaburzenia
czynnościowe jelit,

•przewlekły stan zapalny pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych,

•stan po operacji pęcherzyka żółciowego z powodu kamicy,

•przewlekłe zapalenie trzustki,

•zaburzenia czynnościowe pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych,

•wrzodziejące zapalenie jelita grubego.

Choroby układu moczowego:

•kamica dróg moczowych,

•stan po operacyjnym usunięciu złóg dróg moczowych,

•przewlekłe zapalenie dróg moczowych,

•przewlekłe zapalenie nerek w okresie ich niewydolności.

Choroby serca i układu krążenia:

•nadciśnienie tętnicze w I okresie wg klasyfikacji WHO,

•zmiany zwyrodnieniowe mięśnia sercowego z I i II grupą wydolności
fizycznej,

•zarostowe stwardnienie tętnic i zakrzepowe,

•choroba Raynouda i inne nerwice naczyniowe,

•choroba wieńcowa w stadium ustabilizowanym.

Choroby wydzielania wewnętrznego i przemiany materii:

•wszystkie postacie cukrzycy leczone insuliną,

•cukrzyca współistniejąca z innymi chorobami,

•cukrzyca powikłana zmianami naczyniowymi,

•wszystkie postacie cukrzycy leczone lekami doustnymi lu tylko dietą,

•skaza moczanowa.

Choroby kobiece:

•przewlekłe stany zapalne narządu rodnego,

•stany po operacji doszczętnych,

•niepłodnośc u kobiet i zaburzenia cyklu miesięcznego,

•opóźnione dojrzewanie płciowe,

•rehabilitacja po zabiegach ginekologicznych.

Przeciwwskazania do leczenia w
Krynicy:

•stany po zawale mięśnia sercowego,

•nadciśnienie tętnicze III i IV stopnia,

•stany po operacji serca,

•choroba niedokrwienna serca z objawami bólowymi,

•postacie choroby wrzodowej wymagające uprzedniego leczenia
operacyjnego,

•niewyrównana marskość wątroby,

•krwawienie z jelita grubego,

•cukrzyca w stadium kwasicy oraz z powikłaniami naczyniowymi
wymagającymi interwencji chirurgicznej,

•istniejące i zagrażające wodonercze

•nowotwory złośliwe.

Zakłady przyrodolecznicze Krynicy

Uzdrowisko Krynica bazuje w leczeniu na naturalnych tworzywach,
będących jej niezaprzeczalnym bogactwem, posiada jako leczenie
wspomagające i uzupełniające, szeroki wachlarz zabiegów
fizykoterapeutycznych:

•balneoterapia: kąpiele mineralne, zabiegi borowinowe, kuracja pitna,
specyficzny klimat,

•wodolecznictwo: masaż podwodny, kąpiele perełkowe, natrysk
zmienno-cieplny, masaże wirowe,

•kinezyterapia: gimnastyka ogólnie usprawniająca,

•masaż leczniczy,

•elektroterapia: galwanizacja, kąpiel czterokomorowa, jonoforeza,
elektrostymulacja, pole magnetyczne, prądy diadynamiczne, terapuls,
prady interferencyjne,

•światłolecznictwo: lampa kwarcowa, laseroterapia, sollux,

•ultradźwięki,

•sauna,

•basen,

•parafina,

•żywienie