OBLIGACJE

INFORMACJE WSTĘPNE

Obligacja, podobnie jak akcja, jest papierem

wartościowym. W przeciwieństwie jednak do akcji

dającej prawo do udziału w majątku firmy, obligacja

jest papierem dłużnym, narzędziem kredytu dla

jej emitenta.

Emisja obligacji jest jedną z form pozyskania środków

finansowych przez przedsiębiorstwa, czy też

związki samorządowe na planowane zamierzenia

inwestycyjne. Również państwo, gdy ma deficyt w

budżecie, i musi zdobyć środki finansowe na

realizację wydatków przewyższających dochody,

może skorzystać z tej formy finansowania.

INFORMACJE WSTĘPNE CD.

W Polsce emisję i obrót obligacjami regulują różne

akty prawne. Najważniejsze z nich to:

1. Ustawa z dnia 29 czerwca 1995r. o obligacjach

(wraz z późniejszymi zmianami).

2. Ustawa Prawo o publicznym obrocie papierami

wartościowymi z dnia 21 sierpnia 1997r. (wraz z
późniejszymi zmianami i nowelizacją).

3. Zarządzenia Ministra Finansów o emisji obligacji

skarbowych.

OGÓLNA DEFINICJA

Ustawa o obligacjach wyjaśnia, że obligacja jest

papierem wartościowym emitowanym w serii,

w której emitent stwierdza, że jest dłużnikiem

właściciela obligacji (obligatariusza) i

zobowiązuje się wobec niego do spełnienia
określonego świadczenia, które może mieć

charakter pieniężny lub niepieniężny. Emitent

obligacji odpowiada całym swoim majątkiem za

zobowiązania wynikające z obligacji, z wyjątkiem

emisji obligacji przychodowych.

OGÓLNA DEFINICJA CD.

Zgodnie z powyższą definicją nabywca obligacji w

zamian za udzieloną emitentowi obligacji
pożyczkę, ma prawo do:

●

w przypadku świadczenia pieniężnego - zwrotu, w
ściśle określonym terminie, pożyczonej kwoty wraz
z należnymi odsetkami,

●

w przypadku świadczenia niepieniężnego -
przyznania mu pewnych praw np. do udziału w
przyszłych zyskach emitenta, zamiany obligacji na
akcje spółki będącej emitentem tych obligacji, czy
też prawa pierwszeństwa do objęcia emitowanych
w przyszłości akcji spółki.

OGÓLNA DEFINICJA CD.

Każda obligacja powinna zawierać, określone ustawą,

podstawowe informacje, do których należą:

●

podstawa prawnej emisji (uchwała właściwych władz o
emisji obligacji),

●

nazwa (firma) emitenta,

●

nazwa obligacji i cel jej wyemitowania,

●

wartość nominalna,

●

data, od której nalicza się oprocentowanie oraz jego
wysokości,

●

zakres i forma zabezpieczenia albo informacja o jego braku,

●

data i miejsce wystawienia obligacji.

OGÓLNA DEFINICJA CD.

Od momentu emisji obligacji do czasu jej wykupu

może ona wielokrotnie zmieniać właściciela.

Wierzycielem emitenta nie jest ten, kto pożyczył

mu pieniądze jako pierwszy, ale każdy kolejny jej

posiadacz (obligatariusz).

KUPNO, CZYLI W JAKI SPOSÓB MOŻNA NABYĆ
OBLIGACJE

Obligacje, podobnie jak akcje, można kupować na

rynku pierwotnym lub wtórnym. Przypomnijmy, że:

●

rynek pierwotny to bezpośredni zakup od emitentów,

●

rynek wtórny to giełda lub obrót pozagiełdowy.

Za pośrednictwem giełdy możesz nabyć obligacje

Skarbu Państwa i obligacje korporacyjne. Wszystkie

obligacje skarbowe notowane są w systemie

notowań ciągłych. W systemie tym na podstawie

przyjmowanych na bieżąco zleceń, transakcje

zawierane są w sposób ciągły od godz. 10.00 do

godz. 16.00 każdego dnia giełdowego. Jednostką

transakcyjną jest jedna obligacja.

KUPNO CD.

Na rynku wtórnym transakcje zawierane są po cenie

rynkowej, która zależy przede wszystkim od

wartości nominalnej obligacji i wysokości

gwarantowanych odsetek. Cena rynkowa może

być jednak wyższa lub niższa niż wskazują te dwa

czynniki i zależy także od sytuacji gospodarczej,

czy nastrojów na giełdzie. Zmiany cen w

przypadku obligacji są znacznie mniejsze niż

wahania cen akcji.

KUPNO CD.

Obligacje mogą być przedmiotem publicznego obrotu

także poza rynkiem regulowanym oraz bez

pośrednictwa przedsiębiorstw prowadzących

działalność maklerską. Transakcje kupna-sprzedaży

obligacji można zawierać w drodze umów cywilno-

prawnych. W tym celu należy przyjść wraz z

kupującym do POK domu maklerskiego i przedstawić

umowę sprzedaży wraz z potwierdzeniem zakupu.

Dokumenty te są niezbędne dla dokonania zmian w

rejestrze nabywców obligacji oraz wydania

kupującemu nowego potwierdzenia zakupu. Jeżeli

umowa sprzedaży jest potwierdzona przez notariusza,

wówczas do POK może przyjść tylko kupujący.

RODZAJE OBLIGACJI

Obligacje, podobnie jak i inne instrumenty finansowe

możemy w różny sposób klasyfikować.

Podział obligacji przeprowadza się ze względu na różne

kryteria

RODZAJE OBLIGACJI

Kryterium: emitent obligacji

skarbowe (państwowe)

emitentem jest Skarb Państwa, są wolne

od ryzyka, bardzo wysoka płynność nie

ma problemu ze zbyciem, są to obligacje

na okaziciela

komunalne (municypalne)

emitowane przez samorządy lokalne .W Polsce

są emitowane przez gminy, zaliczane do

papierów pewnych, samorządy lokalne mogą

wystawiać je z ulgami podatkowymi. Mniejsza

płynność finansowa

przedsiębiorstw (korporacyjne) charakteryzują się bardzo dużym

zróżnicowaniem stopnia ryzyka odsetki są

wypłacane przed opodatkowaniem

RODZAJE OBLIGACJI CD.

Kryterium: oprocentowanie

stałym

oprocentowaniu

ich oprocentowanie nie zmienia się przez cały czas,

aż do terminu wykupu; przynoszą stały dochód

zmiennym

oprocentowaniu

ich oprocentowanie zależy od ustalonego wskaźnika

(inflacji, stopy rentowności bonów skarbowych) w okresie

poprzedzającym wypłatę odsetek; oprocentowanie zmienia

się w okresach odpowiadających płatnościom odsetek

indeksowane

gwarantują one posiadaczowi realną siłę nabywczą

wypłaconych odsetek oraz kwoty wydatkowanej na zakup

obligacji; wysokość odsetek oraz kwoty wykupu może być

więc uzależniona np. od cen złota, wskaźnika wzrostu cen

itp.

zerokuponowe

są to obligacje, od których nie są płacone odsetki, są one

emitowane po cenie niższej niż nominalna, a wykupywane

po cenie nominalnej

RODZAJE OBLIGACJI CD.

Kryterium: termin wykupu

krótkoterminowe

okres ich wykupu jest krótszy

niż 5 lat

Średnioterminowe

są to obligacje o okresie wykupu

od 5 do 10 lat

długoterminowe

ich wykup obligacji następuje w

okresie powyżej 10 lat

INNE RODZAJE OBLIGACJI CD.

Zamienne

z prawem do zamiany obligacji na inny instrument

finansowy, np. zamiana obligacji spółki na jej akcje

Opcyjne (z

prawem

poboru)

dają prawo (opcję) do zakupu w określonym terminie akcji

spółki, która emituje te obligacje

Z opcją

wykupu na

żądanie

eminenta (call)

emitent ma wówczas prawo zażądać wykupu przed ustalonym

terminem

Z opcją

sprzedaży na

żądanie

właściciela

(put)

właściciel ma prawo zażądać wykupu przed ustalonym

terminem

Imienne

wskazują imiennie ich właściciela

Na okaziciela

ich właścicielem jest osoba, która je aktualnie posiada

Euroobligacje

gwarantowane przez międzynarodowe konsorcjum banków i

sprzedawane w innym kraju niż ten, w którego walucie emisja

jest przeprowadzana

zagraniczne

gwarantowane przez konsorcjum złożone z banków danego

kraju, sprzedawane w tym kraju i w jego walucie, ale przez

podmiot zagraniczny

OPROCENTOWANIE

Oprocentowanie jest dochodem od kapitału

pożyczkowego, uzyskiwanego przez właściciela

kapitału w postaci pieniężnej z tytułu jego pożyczenia

innym użytkownikom. Wysokość tego dochodu

uzależniona jest od wartości pożyczki oraz od poziomu

stopy procentowej.

Oprocentowanie może być wypłacane posiadaczowi

obligacji jednorazowo w momencie ich wykupu lub

sukcesywnie, np. co kwartał lub co pół roku (w

przypadku obligacji wieloletnich lub bezterminowych).

PRZYKŁADY OPROCENTOWANIA

PRZYKŁAD 1 (obligacje o stałym oprocentowaniu)
Obligacja o stałym oprocentowaniu, z terminem wykupu za 3

lata, wartość nominalna 100 PLN, cena emisyjna po jakiej
emitent oferuje obligacje wynosi 96 PLN, oprocentowanie
10% w skali roku, odsetki płacone co pół roku.

Oprocentowanie 10% w skali roku od 100 PLN = 10 PLN.

Odsetki płacone są co pół roku, czyli nabywca obligacji co 6
miesięcy dostaje 5 PLN odsetek.

W dniu wykupu obligacji inwestor otrzymał 100 PLN (wartość

nominalna obligacji) oraz 5 PLN (ostatnie odsetki). Po 3
latach inwestor od zainwestowanej kwoty 96 PLN otrzymał:
100 PLN + 30 PLN odsetek (6 miesięcy * 5 PLN), czyli 130
PLN.

PRZYKŁADY OPROCENTOWANIA CD.

PRZYKŁAD 2 (obligacje o zmiennym oprocentowaniu)
Obligacja o zmiennym oprocentowaniu, z terminem wykupu za 3

lata, o wartości nominalnej 100 PLN, cenie emisyjnej 97 PLN.
Odsetki płacone są co pół roku.

Oprocentowanie w skali roku jest równe stopie rentowności 26-

tygodniowych bonów skarbowych. W kolejnych sześciu
okresach poprzedzających płatność odsetek, roczna stopa
rentowności tych bonów wynosiła: 20%, 18%, 21%, 20%, 17%
i 19%. Odsetki, liczone dla okresów sześciomiesięcznych,
wyniosą zatem kolejno:10, 9, 10,5, 10, 8,5 oraz 9,5 PLN.

W dniu wykupu obligacji inwestor otrzymał 100 PLN (wartość

nominalna obligacji) oraz 9,5 PLN (odsetki za ostatnie 6
miesięcy).
Po 3 latach inwestor otrzymał, od zainwestowanej kwoty 97 zł:
100 PLN + 57,5 PLN odsetek, czyli 157,5 PLN.

CENA OBLIGACJI

Mówiąc o cenie obligacji należy bardzo precyzyjnie

określać co mamy na myśli. W przypadku tego

instrumentu występują bowiem aż cztery różne

znaczenia "ceny obligacji" i są to: cena emisyjna,

rynkowa, rozliczeniowa oraz wartości nominalna.

Wartość nominalna to wartość, od której naliczane są

odsetki. Po tej cenie, powiększonej o narosłe odsetki,
emitent wykupuje obligacje po upływie terminu
zapadalności.

Cena emisyjna, to cena, po jakiej kupujemy obligacje od

emitenta. Może ona być niższa lub wyższa od ceny
nominalnej i najczęściej zależy od przewidywanego przez
Emitenta zainteresowania zakupem obligacji oraz od ich
oprocentowania.

Przy założeniu, że wartość nominalna obligacji = 100, gdy
1) cena emisyjna > 100, obligacja z tzw. premią,

2) cena emisyjna < 100, obligacja z tzw. dyskontem,
3) cena emisyjna = 100, cena równa wartości nominalnej.

Cena rynkowa (kurs giełdowy) ustalana jest na

codziennych sesjach giełdowych i zależy od popytu i
podaży. Określana jest w procentach wartości
nominalnej. Nie jest to jednak ta cena, jaką
faktycznie płaci kupujący i otrzymuje sprzedający
obligacje, gdyż nie uwzględnia narosłych odsetek
przypadających w danym dniu.

Cena rozliczeniowa, czyli cena rynkowa powiększona

o odsetki, to rzeczywista kwota jaką płaci kupujący i
otrzymuje sprzedający obligacje. Aby ją obliczyć,
należy dodać do ceny rynkowej należne w tym dniu
odsetki. Wysokość odsetek publikowana jest z
wyprzedzeniem (np. w Cedule Giełdy Warszawskiej).

RYZYKO INWESTOWANIA W OBLIGACJE

Obligacje są instrumentami finansowymi o mniejszym

ryzyku niż akcje. Różne rodzaje obligacji charakteryzują

się jednak różnym poziomem ryzyka.

Emitenci obligacji wg ryzyka (od najniższego)

●

Organizacje ponad narodowe np. EBOR - ich obligacje są
bezpieczniejsze nawet od obligacji rządu
amerykańskiego, ponieważ gwarantowane są przez kilka
rządów.

●

Rządy poszczególnych krajów.

●

Agendy rządów, instytucje rządowe.

●

Jednostki samorządowe.

●

Przedsiębiorstwa. Charakteryzują się największym
ryzykiem niedotrzymania warunków umowy (a także
potencjalnym ryzykiem bankructwa).

RYZYKO DLA NABYWCÓW OBLIGACJI

Ryzyko kredytowe

Ryzyko nie dotrzymania przez emitenta warunków

umowy, a w tym:

●

nie zapłacenia odsetek,

●

nie spłacenia kapitału w terminie wykupu,

●

oraz ryzyko związane z otoczeniem rynkowym
emitenta.

RYZYKO CD.

Ryzyko stopy procentowej

Stopień wrażliwości ceny obligacji na przyszłe zmiany

stóp procentowych. Zmiany stóp procentowych w

kraju, mogą spowodować spadek wartości obligacji;

im bardziej wartość obligacji reaguje na zmiany stóp

procentowych, tym ryzyko stopy procentowej jest

większe.

Ryzyko związane z płynnością

Płynność obligacji (łatwość ich zbycia bez utraty

wartości w stosunku do bieżącej ceny rynkowej)

zależy od rodzaju obligacji. Największą mają

obligacje Skarbu Państwa, niższą obligacje

komunalne niewielkich miast, gmin oraz obligacje

mało znanych przedsiębiorstw.

OBLIGACJE W POLSCE

Obligacje Skarbu Państwa

W Polsce największą popularnością wśród

inwestorów cieszą się obligacje Skarbu Państwa.

Emitowane są od czerwca 1992 roku. Łączną

wartość nominalną obligacji skarbowych

wyemitowanych w każdym roku (tzn. na jaką

kwotę państwo zaciągnie dług publiczny) ściśle

określa ustawa budżetowa.

OBLIGACJE W POLSCE CD.

Obligacje skarbowe to papiery wartościowe na

okaziciela. Sprzedawane są na przetargach

prowadzonych przez Narodowy Bank Polski

(obligacje hurtowe) lub w sieci sprzedaży

detalicznej (obligacje detaliczne). Bezpośrednio

na przetargu obligacje mogą nabywać tzw.
uczestnicy przetargu (np. banki), pozostali

korzystają z ich pośrednictwa.

Do obligacji

hurtowych

należą :

●

pięcioletnie obligacje o stałym oprocentowaniu (OS),

●

dwuletnie obligacje zerokuponowe (OK),

●

dziesięcioletnie obligacje o oprocentowaniu stałym (DS),

●

dziesięcioletnie obligacje skarbowe o zmiennym
oprocentowaniu (DZ).

Obligacje

detaliczne

to :

●

dwuletnie oszczędnościowe obligacje skarbowe o stałym
oprocentowaniu (DOS),

●

obligacje trzyletnie o zmiennej stopie procentowej (TZ),

●

czteroletnie indeksowane oszczędnościowe obligacje
skarbowe (COI).

OBLIGACJE KOMUNALNE

Emisji obligacji komunalnych mogą dokonywać

jednostki samorządu terytorialnego, związki tych

jednostek oraz miasto stołeczne Warszawa, a także

dzięki nowelizacji ustawy o obligacjach spółki

komunalne i inne podmioty posiadające osobowość

prawną, które wykonują lub będą wykonywać

zadania z zakresu użyteczności publicznej.

Oprocentowanie tych obligacji najczęściej jest

zmienne i oparte o rentowność 52 tygodniowych

bonów skarbowych (instrument bazowy)

powiększoną o marżę, z tytułu ryzyka kredytowego

emitenta.

OBLIGACJE KORPORACYJNE

W Polsce emisja obligacji korporacyjnych nie cieszy

się popularnością. W roku 2000 emisje obligacji

przeprowadziło jedynie 16 firm. Największe

emisje to emisje spółek zależnych od banków.

Mimo, że polskie prawo dopuszcza możliwość

wprowadzenie wyemitowanych obligacji do

obrotu publicznego (a później na GPW lub CeTO),

firmy jak do tej pory nie decydowały się na takie

przedsięwzięcie. Jedynym przedsiębiorstwem,

którego obligacje znalazły się na giełdzie jest

CliF SA Jego obligacje są nie zabezpieczone, co

oznacza że wierzytelności nie zostały

zabezpieczone jednym z ustawowych

zabezpieczeń m.in. zastawem lub hipoteką,

gwarancją NBP lub Skarbu Państwa.

OBLIGACJE ZAMIENNE

Obligacja zamienna jest papierem wartościowym

dającym posiadaczowi prawo wymiany na

określoną liczbę akcji tzn. nabywca ma

możliwość wyboru: albo potraktuje on obligacje,

jak zwykłe papiery tego typu, albo zamieni je na

akcje przedsiębiorstwa, które je wyemitowało.

Wybór wariantu jest związany ściśle z

korzyściami jakie może odnieść obligatariusz.

Obligacje zamienne charakteryzują się niższym

oprocentowaniem niż zwykłe obligacje, ponieważ

zawierają korzystną dla nabywców opcję

konwersji na akcje.

WYCENA

Wycena obligacji polega na określeniu wartości obligacji

Wartość obligacji (cena), podobnie jak każdego

instrumentu finansowego, zależy od popytu i podaży na

obligacje. Najważniejszym czynnikiem kształtującym

wartość obligacji jest poziom stóp procentowych.

stopa procentowa rośnie -> wartość obligacji maleje
stopa procentowa maleje -> wartość obligacji rośnie

Inwestorzy często dokonują zw. sprawiedliwej ceny

obligacji, która powinna odzwierciedlać wartość

obligacji. Najczęściej stosowaną metodą przy wycenie

obligacji jest metoda dochodowa, inaczej metoda

zdyskontowanych przepływów pieniężnych.

WYCENA CD.

Według metody dochodowej:

Wartość obligacji jest sumą dochodów, które inwestor

otrzyma w okresie posiadania obligacji, przy czym

dochody te są zdyskontowane, czyli "przeliczone na

moment dokonywania wyceny".

DOCHODY Z OBLIGACJI

Dochód z obligacji określony jest przez stopę dochodu

obligacji, nazywaną również stopą dochodu w okresie

do wykupu obligacji. Najczęściej oznacza się ją przez

YTM (ang. Yield To Maturity).

KOSZTY OBLIGACJI DLA EMITENTA

Koszt związany z emisjią obligacji powinien być

dopasowany do okresów obrachunkowych,
które będą korzystać z obligacji.

KOSZTY OBLIGACJI CD.

Na przykład, jeżeli spółka ponosi koszty emisji obligacji

150.000 dolarów w celu wydania 5.000.000 dolarów obligacji
zapadających w 15 lat, spółka powinna zgłosić roczne koszty
emisji obligacji koszt 10.000 dolarów (150.000 dolarów dzieli
się przez 15 lat).
Ponieważ spółka musi zapłacić koszty emisji obligacji 150.000
dolarów, gdy obligacje są emitowane, ale może wydatek tylko
10.000 dolarów rocznie, koszty emisji obligacji muszą być
odłożone do długoterminowego konta aktywów. W efekcie
koszty emisji obligacji są czynne rozliczenia międzyokresowe
kosztów, które są częścią definicji aktywów. (Przypomnijmy,
że wypłata 6-miesięcznej lub 12-miesięcy składki
ubezpieczeniowej wykazywane jako aktywa obrotowe, dopóki
nie wygaśnie a następnie rozliczane.)

KOSZTY CD.

Wpis do dziennika na pokrycie kosztów emisji obligacji

początkowo będzie karta z 150.000 dolary do
kosztów emisji obligacji oraz kredytów do gotówki
lub rachunków do zapłaty. Następnie każdy rok, że
obligacje są wybitne nie musi być zapis księgowy
kosztów obligacjach w kredytowaniu Emisji do
10.000 dolarów i debetowej Koszty emisji obligacji
koszt. Określa się to jako amortyzację i powoduje w
bilansie w długoterminowych kosztów Bond aktywów
uwagę Emisji zmniejsza się do 0 dolarów do czasu
obligacje dojrzałej.

KOSZTY OBLIGACJI NA PRZYKŁADZIE KOSZTÓW
WPROWADZENIA OBLIGACJI NA Catalyst

Koszty związane z procedurą wprowadzenia obligacji na

rynek Catalyst ponoszone są przez emitenta na rzecz
Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie SA,
BondSpot SA oraz KDPW SA. Ich wysokość zależy przede
wszystkim od tego, czy dana emisja jest wyłącznie
autoryzowana, czy podlega wprowadzeniu do obrotu. W
przypadku autoryzacji emisji, jeżeli obligacje nie
będą zdematerializowane, emitent ponosi
następujące koszty na rzecz Krajowego Depozytu:

• jednorazową opłatę za nadanie kodów ISIN oraz CFI
• roczną opłatę za utrzymywanie tych kodów.

Opłata ta wynosi 500 zł za nadanie kodu dla danej serii i

200 zł rocznie za utrzymywanie kodu.

CD.

W przypadku autoryzacji emisji, emitent ponosi także

stałą, jednorazową opłatę na rzecz Giełdy w

wysokości 3.000 zł za każdą emisję. Emitent, którego

instrumenty dłużne są już notowane na Catalyst,

płaci 2.000 zł za każdą emisję.

CD.

Jeżeli obligacje będą podlegały wprowadzeniu do

obrotu, emitent będzie ponosił opłaty na rzecz KDPW
(z tytułu zarejestrowania obligacji w depozycie i
obsługi wypłaty świadczeń) oraz opłaty na rzecz
Giełdy (BondSpot SA). Wysokość tych opłat zależy
przede wszystkim od następujących czynników:

- wielkości (kwoty) poszczególnych serii,

- liczby serii,
- wysokości oprocentowania i częstotliwości
wypłaty odsetek,
- okresu zapadalności obligacji.

CD.

KDPW pobiera opłatę roczną za uczestnictwo – 2.000 zł

oraz opłaty z tytułu rejestracji papierów
wartościowych (jednorazowa) i z tytułu obsługi
wypłaty odsetek wykupu obligacji.

-Opłata z tytułu rejestracji, pobierana od każdej serii,
wynosi 0,0075% wartości rynkowej obligacji, lecz nie
mniej niż 2.000 zł i nie więcej niż 50.000 zł.
-Opłata z tytułu obsługi wypłaty odsetek i wykupu
wynosi 0,04% wartości przekazywanych kwot, lecz
nie mniej niż 500 zł i nie więcej niż 4.000 zł.

CD.

Opłaty różnią się nieznacznie w zależności od tego, czy

papiery wartościowe wprowadzane są do obrotu na
rynku regulowanym, czy w alternatywnym systemie
obrotu (w ASO opłaty są nieznacznie niższe). Jeżeli
obligacje wprowadzane są równocześnie na rynek
prowadzony przez GPW (w obszarze handlu
detalicznego) i rynek prowadzony przez BondSpot
(obszar handlu hurtowego), to, co do zasady, opłaty
za każdy z tych rynków są obniżane tak, że dla
emitenta nie stanowi to dodatkowego kosztu.

CD.

Giełda Papierów Wartościowych pobiera niższe opłaty

za wprowadzenie dla emisji do 10.000.000 zł. W
przypadku pierwszej emisji (serii) o wartości
nominalnej do 10.000.000 zł, opłata za wprowadzenie
do obrotu wynosi 0,01% wartości nominalnej danej
emisji (serii) oraz 100 zł za każdy planowany rok
terminu realizacji praw z dłużnych instrumentów
finansowych danej emisji (serii), jednak nie mniej niż
1.000 zł (łącznie).

CD.

Opłaty pobierane są od każdej serii i przykładowo, dla emitenta,

który zamierza wprowadzić obligacje do alternatywnego
systemu obrotu, opłata za wprowadzenie na rzecz GPW
wyniesie 0,01% wartości nominalnej danej emisji (serii) do
kwoty 100.000.000 zł, a od części przekraczającej kwotę
100.000.000 zł wartości nominalnej danej emisji (serii)
0,0075% wartości nominalnej danej emisji
(serii), oraz 300 zł za każdy planowany rok do terminu realizacji
praw z dłużnych instrumentów finansowych danej emisji (serii),
jednak nie mniej niż 3.000 zł i nie więcej niż 30.000 zł (łącznie).
Poniżej zaprezentowano szacunkowy koszt (łącznie GPW i
KDPW) dla dwóch hipotetycznych emisji o wartości 50.000.000
zł: pierwszej emitowanej w jednej serii oraz drugiej, w pięciu
seriach po 10.000.000 zł, wprowadzanych do obrotu na rynki
prowadzone przez GPW.

CD.

Emisja o wartości 50.000.000 zł, jedna seria, 5 lat, 6,5

% p.a., okres odsetkowy półroczny (tabelka)

CD.

Emisja o wartości 50.000.000 zł, pięć serii po

10.000.000 zł, 5 lat, 6,5 % p.a., okres odsetkowy
półroczny (tabelka)

CD.

Jak widać w tabelach, rozsądna strukturyzacja emisji

może przyczynić się do istotnego zmniejszenia
kosztów, dlatego emitentom, którzy zamierzają
ubiegać się o wprowadzenie obligacji na Catalyst
należy zalecić niedzielenie emisji na zbyt wiele serii.