Karol Zawiło 3BT

*

Powitanie.
Obyczaj w
różnych
kulturach
świata.

Powitanie w krajach arabskich

- wylewny uścisk -

W krajach arabskich powitania
bywają bardzo wylewne. Arabowie
sprawiają wrażenie, iż witanie się
sprawia im dużą przyjemność. Są
przy tym dość otwarci. Przy
kolejnym spotkaniu mogą wziąć
rękę rozmówcy w swoje dłonie,
pokazując tym samym, że cieszą się
na nasz widok. Znając już naszego
rozmówcę, możemy się spodziewać,
że zostaniemy pocałowani w
policzki.

Powitanie w krajach arabskich

- wylewny uścisk -

Spotykając mieszkańca Arabii Saudyjskiej
mówimy „As-Salãmu `Alaykum”, co
oznacza
„pokój z tobą”; odpowiedzią będzie „wa
alejkum as-salam” — czyli „z tobą też
niech będzie pokój”.

Oprócz uścisków dłoni i pocałunków w
policzek wymienia się w tym rejonie świata
informacje na temat tego, co się ostatnio
wydarzyło. Istnieją jednak pewne zakazy,
dotyczące szczególnie powitań z
kobietami: np. żaden mężczyzna nie
odważy się podać ręki kobiecie.

Powitanie w krajach Azji (Japonia)

- ukłon -

W Japonii kłanianie się zyskało dodatkową popularność, ponieważ
stroni się tu od bezpośredniego kontaktu. Mężczyźni kłaniają się
trzymając ręce na udach, kobiety mając ręce złożone przed sobą.
Podczas ukłonu nie wolno patrzeć prosto w oczy, odczytywane jest
to bowiem jako oznaka arogancji. Kłanianie się jest gestem
uniwersalnym i zrozumiałym dla większości z nas.

W Japonii na powitanie i pożegnanie
składa się ukłony. Nieodpowiedzenie
ukłonem na czyjś ukłon jest oznaką
pogardy i braku szacunku dla drugiej
osoby. Nieodwzajemnienie ukłonu w
kulturze japońskiej jest praktycznie
niedopuszczalne, a skutkiem tak
nagannego zachowania jest zwykle
wyłączenie z danego kręgu społecznego.

Powitanie w krajach Azji (Japonia)

- ukłon -

Oficjalny (keirei) – 30-45 stopni i bardzo oficjalny (saikeirei) – do
90 stopni. Podwładny kłania się niżej niż przełożony, a osoby o
równym statusie kłaniają się podobnie. Im większy szacunek
okazuje się osobie (albo im większe jest przewinienie, za które się
przeprasza), tym ukłon głębszy i trwa dłużej.

W Japonii obowiązuje zasada: im głębszy
ukłon, tym większy wyraz szacunku dla
drugiej osoby. Od wieków, zamiast
podawania ręki, padano do nóg osobom
starszym, wyższym rangą, władcom,
pokazując im swoją uległość. Rozróżnia
się trzy podstawowe typy ukłonów:
nieformalny (eshaku) – do 15 stopni
zgięcia.

Powitanie w krajach Azji (Japonia)

- ukłon -

Cudzoziemcowi trudno jest właściwie ocenić rangę i znaczenie
spotykanych Japończyków, więc wystarczy, gdy przy powitaniu lekko
się ukłoni, nawet jeśli zachowa się nie do końca zgodnie z
przyjętymi regułami, nie zostanie to odczytane jako nietakt. Młodzi
Japończycy podają cudzoziemcowi tylko rękę. Ukłon jest bardzo
ważnym elementem w komunikacji międzyludzkiej wśród
Japończyków; jest wyrazem obowiązkowego szacunku i kultury
osobistej.

Etykieta japońska nie
wymaga jednak ukłonu od
cudzoziemców.

Powitanie w krajach Europy

- uścisk dłoni -

W odróżnieniu od kultur azjatyckich i
afrykańskich, gdzie bezpośredni
kontakt wzrokowy podczas powitania
uchodzi za nieuprzejmość i w ogóle się
go unika albo przerywa bardzo
szybko, w kulturze Zachodu patrzenie
sobie prosto w oczy należy ściśle do
rytuału. Spoglądamy sobie w oczy, aby
pokazać, że jesteśmy zdolni do
konfrontacji; ale pozostałe gesty
powitalne wyrażają rezygnację z
roszczeń terytorialnych. Z reguły
podajemy sobie otwartą dłoń.

Istnieją narody, które zwracają szczególną uwagę na dystans
fizyczny, który przy powitaniach dzieli ich od innych.
Brytyjczycy zachowują zazwyczaj odległość ok. dwóch
kroków – tego samego wymagają od przedstawicieli  innych
nacji. Podobnie zachowują się Niemcy.

Powitanie w krajach Europy

- uścisk dłoni -

Skandynawowie odnoszą się z rezerwą
do wszelkich kontaktów fizycznych
poza kręgiem własnej rodziny. Nie
należy próbować więc z
przedstawicielem jednej z północnych
nacji witać się wylewnie, potrząsać
energicznie jego dłońmi, obejmować
lub całować w policzek – takie
zachowania mogą wywołać jedynie
zażenowanie.

W niemieckim obszarze językowym bezpośredni kontakt
wzrokowy i silny uścisk rąk należy do dobrych obyczajów.
Wszelkie odstępstwa wyrażają indywidualny stosunek. W
uścisku i potrząśnięciu dłoni ujawnia się stopień witalności,
uczucia czy też rzeczowości osób witających się.

Powitanie w krajach Europy

- obejmowanie ramionami -

W krajach bałkańskich osoby
witające się przytrzymują się rękami
za ramiona; symbolicznie i
praktycznie unieruchamia to ręce.
Potem następuje braterski pocałunek
w policzki -lecz także tutaj należy
odróżnić odcienie, zależne od
pozycji, znaczenia i stosunków, które
łączą witających się. Może to być
pocałunek w powietrze, przy lekko
stykających się policzkach, albo całus
wyciśnięty na policzkach czy nawet
ustach. Wśród mężczyzn jest to
oznaka wielkiego uznania. Także w
krajach romańskich obejmowanie się
i pocałunek w policzki należą do
swobodnego rytuału powitalnego,
który wyraża szacunek i sympatię.

*

Wykonanie:
Karol Zawiło
3BT