Poznaj Siebie

Przewodnik do rozpoznania Podstawowej Jaźni

Oryginał angielski © 2006 Rawn Clark

 

W Hermetyzmie, tak jak i w każdym innym systemie filozoficznym, używamy różnych - czasem powszechnie używanych - określeń, nie definiując specyficznego znaczenia, jakie chcemy przez nie przekazać. Najczęściej chcemy komunikować nimi coś więcej niż wskazują ich powszechne, codzienne definicje i zakładamy, że odbiorca albo wie już co odróżnia takie użycie tego słowa od jego zwykłego znaczenia, albo, że odkryje to samodzielnie. Jednym z takich określeń jest "jaźń". Mimo, że w przypadku poważnego wykonywania pracy Franza Bardona nakreślonej we Wtajemniczeniu do Hermetyzmu, ostatecznie zostaniesz doprowadzony do zrozumienia hermetycznego znaczenia tego słowa, to jednak bardzo korzystne jest posiadanie wcześniejszej wiedzy na ten temat i umiejętności rozpoznawania podstawowej Jaźni już na samym początku. Tematem tego przewodnika jest właśnie to, co w kontekście hermetycznym jest naprawdę przekazywane poprzez to, zdawałoby się proste słowo. Tak jak zwykle, będzie to podróż doświadczalna, a nie wyłącznie intelektualna. :)

Jaźń jest bardzo złożonym, wielowarstwowym połączeniem czynników, których definicja zmienia się w zależności od perspektywy. Niemniej, możemy zdefiniować podstawową, rdzenną Jaźń (przez wielkie "J"), z której powstają te warstwy i do której doczepione są wszystkie te czynniki. Mówiąc prosto, podstawowa Jaźń jest umyślnym (intencjonalnym, celowym) aspektem naszej całościowej świadomości, który jest w stanie dokonywać obiektywnej percepcji i ekspresji.

Słowa umyślny i obiektywny są tutaj ważne, gdyż podstawowa Jaźń jest zawsze umyślna i obiektywna. Są to wartości, które odróżniają ją od innych aspektów ludzkiej świadomości, które tworzą świadomość całościową.

Nasza całościowa, ziemska świadomość jest mieszanką umyślnych (zamierzonych) i mimowolnych (niezamierzonych) czynników. Aspekt umyślny można przyrównać do "świadomego umysłu", a aspekt mimowolny do "podświadomego umysłu". Nie lubię jednak tych określeń, gdyż w ujęciu hermetycznym nie przekazują w praktyczny sposób prawdziwych różnic i powiązań pomiędzy tymi dwoma czynnikami. Będę więc trzymał się określeń "umyślny" i "mimowolny". :)

To nasza umyślna uwaga patrzy na obiekt i postrzega jego szczegóły; nasza mimowolna uwaga równocześnie postrzega wszystko inne w polu widzenia bocznego (poza umyślnym skupieniem) i, normalnie, mimowolna uwaga jest tym, co umieszcza wszystkie te percepcje w osobistym, emocjonalnym kontekście. Umyślna uwaga myśli o rzeczach zanim je wypowie; mimowolna uwaga zabarwia wszystkie te myśli odnosząc je do wspomnień i nastawienia emocjonalnego. Umyślna uwaga jest spontaniczna i działa "w teraźniejszości"; mimowolna uwaga jest nawykowa i zawsze dąży do powiązania chwili obecnej z chwilami przeszłymi.

Oczywiście, świadomość umyślna jest w stanie przekształcić zawartość świadomości mimowolnej, a tym samym intencjonalizować [1] te treści. Na tym generalnie polega proces transformacji charakteru opisany w pierwszych dwóch krokach Wtajemniczenia do Hermetyzmu. Kiedy już transformacja subiektywizujących treści świadomości mimowolnej jest zakończona, świadomość umyślna może ich wtedy używać obiektywnie w percepcji i ekspresji. Innymi słowy, staje się to narzędziem podstawowej Jaźni zamiast czymś, co ją przesłania.

Od tego miejsca zajmiemy się głównie umyślnym aspektem świadomości, gdyż jest to naszą ścieżką do zrozumienia podstawowej Jaźni.

Świadomość umyślna ma dwojaką naturę: postrzega i wyraża. Wykonuje to po kolei albo równocześnie. Postrzega swoje zewnętrzne środowisko i/lub siebie i wyraża siebie transformując siebie i/lub swoje środowisko.

Percepcja jest wodna i magnetyczna. Percepcja wpływa na postrzegającego i w pewien sposób jest on przekształcany przez to doświadczenie. Kiedy postrzegamy coś, doświadczamy obiektywnych skutków, które obiekt percepcji wywiera na naszych zmysłach, a równocześnie, doświadczamy reakcji na te skutki, która tworzona jest przez subiektywizujące aspekty świadomości. Percepcja umieszcza postrzegającego w kontekście wszechświata.

Percepcja pożywia nas fizycznie, astralnie i mentalnie. Ćwiczy i stymuluje nasze zmysły, a tym samym energetyzuje nasze ciała. Rozszerza nasz zakres doświadczenia i sprawia, że wzrastamy i ewoluujemy.

Z kolei ekspresja jest ognista i elektryczna. Ekspresja dąży do zmiany Wszechświata, by wszedł w nasz kontekst lub w pewien sposób odzwierciedlał naszą esencję. W ekspresji, uwalniamy i uzewnętrzniamy naszą wewnętrzną treść. Uczymy się i wzrastamy oceniając sukces lub porażkę naszej ekspresji, a tym samym rozwijamy kontekstową stosowność naszej ekspresji.

Ekspresja opróżnia nas fizycznie, astralnie i mentalnie. Wyciąga z nas energię, gdy uzewnętrzniamy naszą wewnętrzną treść. Jednak uzyskujemy znaczną ilość pożywienia w procesie postrzegania rezultatów naszej ekspresji i zbierania korzyści, gdy nasza ekspresja jest udana; może to dalece przewyższyć nasze opróżnienie.

Tak jak wspomniałem wcześniej, percepcja i ekspresja mogą zachodzić oddzielnie lub równocześnie. Można powiedzieć, że emocjonalna reakcja, jaką tworzymy w odpowiedzi na percepcję jest działaniem świadomości ekspresyjnej; i podobnie, nie możemy dokonywać ekspresji bez równoczesnego postrzegania jej skutków. Tak jak ogień i woda, elektryczność i magnetyzm - również percepcja i ekspresja są dwiema stronami tej samej monety.

Percepcja i ekspresja zachodzą albo w trybie subiektywnym albo obiektywnym albo, co ma miejsce najczęściej, w połączeniu tych dwóch trybów.

Tryb subiektywny jest ziemski. Dotyczy osobistego kontekstu. Na przykład, gdy wąchamy jakiś zapach, natychmiast łączymy go ze wspomnieniem i emocjonalną oceną (dobry/zły/obojętny), a tym samym interpretujemy zapach w kontekście naszego zgromadzonego do tej pory osobistego doświadczenia.

Z kolei tryb obiektywny jest powietrzny i dotyczy dystansowania się od osobistej kontekstualizacji. Tryb obiektywny postrzega aromat jako to czym jest, a nie jako to, co czujemy wobec niego, czy jakie wspomnienia się do niego odnoszą.

Jako przykład weźmy odczucie zimna. W trybie subiektywnym cierpimy, mamy dreszcze i doświadczamy zimna jako czegoś, czego należy unikać. W trybie obiektywnym zauważamy percepcję zimna i skutków jakie wywiera na nasze ciało, lecz bez emocjonalnego oceniania dobra i zła - to po prostu jest - i nie cierpimy, nawet, jeśli mamy dreszcze. :)

W kontekście świadomości ekspresyjnej, tryb subiektywny jest bardzo emocjonalny i osobisty. Z kolei tryb obiektywny jest bardzo beznamiętną i bezosobową ekspresją - która odzwierciedla szerszy kontekst niż tylko osobisty. Gniewna tyrada jest przykładem subiektywnego trybu ekspresji, a ćwiczenia mentalne drugiego kroku Wtajemniczenia do Hermetyzmu (gdzie izolujesz każdy zmysł, nawet od emocji, i używasz go kreatywnie) jest przykładem obiektywnego trybu ekspresji.

W przypadku percepcji, najbardziej pożywny jest tryb obiektywny, gdyż nie zawiera żadnej kreatywnej subiektywizacji, czyli nie zużywa energii. Co więcej, percepcja obiektywna jest dużo bardziej holistycznym doświadczeniem i powoduje większy wzrost.

W przypadku ekspresji, bardziej pożywny jest tryb subiektywny, gdyż ćwiczy i stymuluje samo-kontekstualizujące i samo-potwierdzające aspekty osobowości. Subiektywny tryb ekspresji jest ostatecznie bardziej holistyczny niż ekspresja obiektywna.

Ze względu na swoją naturę, umyślna świadomość postrzega i wyraża przede wszystkim skupiając się albo na obiekcie percepcji albo na odbiorcy ekspresji. Jest również w stanie całkowicie odrzucić skupienie i wejść w pozbawiony skupienia stan czystego BYCIA, na podobieństwo pustki umysłu w pierwszym kroku Bardona, lecz nie zajmiemy się w tym miejscu tą możliwością, gdyż ma ona niewiele wspólnego z wstępnym rozpoznaniem podstawowej Jaźni.

Świadomość umyślna może rozszerzać i zawężać swoje skupienie. Może ograniczać swoje pole percepcji lub ekspresji do pojedynczego nieskończenie skończonego punktu albo może rozszerzyć swoje pole by objąć samą nieskończoność; następuje to poprzez wolę lub intencję. Może utrzymywać pojedyncze skupienie lub może się rozszerzyć by objąć wiele punktów skupienia równocześnie. W tym zakresie, umyślna świadomość jest bardzo płynna i zmienna; jest w stanie przyjąć każdy kształt i rozmiar, jaki tylko chce.

Świadomość umyślna może również przenosić swoje samo-świadome skupienie z jednego miejsca na drugie. Na przykład, może skupić się wewnątrz twojego palucha u prawej stopy, a następnie przenieść swoje skupienie na twój lewy kciuk. Podobnie, może wysłać swoje samo-świadome skupienie z jego normalnego zakotwiczenia na twoim ciele fizycznym, do zewnętrznych obiektów czy osób. Może skupiać się na kontemplacji jednej idei, a w następnej chwili zająć się inną ideą. To wszystko są aspekty jej mocy do przenoszenia swojego samo-świadomego skupienia.

Tak jak wspomniałem wcześniej, nasza normalna, ziemska świadomość ukazuje się jako połączenie czynników umyślnych i mimowolnych. Jednak zachodnie społeczeństwo jest generalnie zbudowane wokół wspierania mimowolnych i subiektywnych czynników świadomości, a hamowania czynników umyślnych i obiektywnych. Dobrym tego przykładem jest inwazyjna obecność reklam komercyjnych, które manipulują mimowolną ("podświadomą"), subiektywizującą świadomością, byś kupił markę "X", gdyż sprawi to, że będziesz się czuł dobrze, sexy, szczęśliwy itp. Niestety, ten rodzaj skierowanej na konsumpcję manipulacji jest obecny w prawie wszystkich aspektach kultury zachodniej - widzimy to w polityce, w systemie edukacji, w medycynie, nauce i religii itd. Z powodu takiej przytłaczającej i nieodłącznej manipulacji, większość ludzi przyzwyczaiła się do życia w trybie mimowolnym-subiektywnym i w niewielkim stopniu odczuwa niezwykle potężną umyślno-obiektywną świadomość, która w nich drzemie.

Gdy się jednak ją rozpozna, umyślno-obiektywna świadomość podstawowej Jaźni zaczyna przenikać całość egzystencji danej osoby i powoli staje się prawdziwym siedziskiem ziemskiej świadomości. To uwolnienie umyślno-obiektywnych mocy podstawowej Jaźni jest główną częścią wstępnej pracy w inicjacji hermetycznej. W pierwszych ćwiczeniach kroku pierwszego, świadomość umyślno-obiektywna jest skupiona do wewnątrz, na umyśle, charakterze i na ciele. Chociaż nigdzie nie jest napisane, że poprzez postrzeżeniowy proces badania i odkrywania siebie, uczeń bezpośrednio ćwiczy swoją podstawową Jaźń, to wciąż owocuje to uniesieniem pierwszej zasłony i wprawieniem w ruch procesu objawiania samego siebie.

W kroku drugim, zasłona jest uniesiona jeszcze dalej, poprzez połączenie ekspresyjnej, kreatywnej mocy świadomości umyślno-obiektywnej z jej mocami postrzegania. W przypadku ćwiczeń mentalnych, uczeń używa swojej ekspresyjnej umyślno-obiektywnej mocy, gdy pracuje kreatywnie z każdym ze swoich wydzielonych zmysłów, równocześnie używając ich percepcyjnych, umyślno-obiektywnych mocy do postrzegania i oceniania swoich kreacji. W przypadku ćwiczeń astralnych, uczeń stosuje swoją umyślno-obiektywną moc twórczą w transformacji swojego charakteru, równocześnie ćwicząc swoją intencjonalno-obiektywną moc postrzegania w postaci monitorowania nawykowej natury charakteru. I ostatecznie, w przypadku ćwiczeń fizycznych, uczeń używa swoich ekspresyjnych, umyślno-obiektywnych mocy do tworzenia określonych stanów w swoim fizycznym ciele, równocześnie wzmacniając swoją percepcyjną, umyślno-obiektywną moc do doświadczania i weryfikowania tych stanów. W swej całości, praca kroku drugiego zaczyna przenosić siedzisko świadomości z pozycji mimowolnie-subiektywnej i prowadzi je do zajęcia stałego miejsca w pozycji umyślno-obiektywnej.

Krok trzeci ustanawia silne siedzisko świadomości w trybie umyślno-obiektywnym, ćwicząc umyślno-obiektywną świadomość, w jaki sposób pracować razem ze świadomością umyślno-subiektywną. Jest to ukazane w finalizacji transformacji charakteru, w której mimowolna treść rządząca świadomością subiektywizującą, została obiektywnie zintencjonalizowana. Przekształca to subiektywizujący charakter w obiektywno-umyślny twór, który wyraża podstawową Jaźń. Ćwiczenia mentalne, astralne i fizyczne trzeciego kroku wpływają również na tę samą unifikację obiektywnych i subiektywnych mocy umyślnej świadomości, pracując z wielozmysłowymi kreacjami, które pośród obiektywnej ekspresji wywołują reakcje subiektywne.

Jeśli praca kroku trzeciego nie przeniesienie na stałe siedziska normalnej świadomości do pozycji umyślno-obiektywnej świadomości podstawowej Jaźni, to praca kroku czwartego będzie praktycznie niemożliwa do ukończenia. Widać to najwyraźniej w przypadku "przenoszenia świadomości", gdyż tylko świadomość umyślno-obiektywna jest w stanie przenieść swoją samo-świadomość z jednego miejsca na drugie. Podobnie w przypadku ćwiczeń astralnych - jedynie świadomość umyślno-obiektywna jest w stanie naprawdę nawiązać połączenie z elementami w sposób wystarczający dla ich akumulacji i jedynie świadomość umyślno-obiektywna jest w stanie przenieść swoje skupienie z jednej wewnętrznej części ciała na drugą. Tak jak odkryło to wiele osób podczas pracy z fizycznymi ćwiczeniami kroku czwartego, jedynie umyślno-obiektywna świadomość podstawowej Jaźni jest w stanie w sposób udany i mądry kierować ekspresyjnymi mocami elementów nie wyrządzając sobie krzywdy.

Kiedy Franz Bardon napisał Wtajemniczenie do Hermetyzmu, świat dopiero rozpoczynał "epokę komercyjną", która tak drastycznie ograniczyła łatwy dostęp do świadomości umyślno-obiektywnej w zachodnim społeczeństwie. Myślę, że w jego czasach wykonywanie kroków bardzo szybko odkrywało przed uczniem naturę podstawowej Jaźni. Dzisiaj jednak, sytuacja jest inna i wiele osób ma z tym problem. Tak jak powiedziałem na wstępie, mam nadzieję, że ta seria medytacji i ćwiczeń pomoże osobom praktykującym WdH w bardzo szybkim rozpoznaniu ich prawdziwej Jaźni, a tym samym ich postępy będą dużo szybsze i bezpieczniejsze.

Wszystkiego dobrego!

Poznaj Siebie

Medytacja pierwsza: percepcja fizyczna

Oryginał angielski © 2006 Rawn Clark

 

W niniejszym ćwiczeniu medytacyjnym zbadamy naturę percepcji przy użyciu fizycznych zmysłów. Zidentyfikujemy występujące w niej różne aspekty świadomości i zbadamy role, jakie każdy z tych aspektów odgrywa w fizycznej percepcji.

Aby skutecznie wypełnić to zadanie, najpierw należy przygotować kilka rzeczy. Wykonuj tę medytację w pokoju, gdzie masz zapewnioną prywatność przez czas jej trwania. Pokój powinien być umiarkowanie oświetlony - ani zbyt jasny ani zbyt ciemny - i powinien zawierać przynajmniej jeden obiekt, na który będziesz patrzeć. Natura tego obiektu nie ma znaczenia. Musisz być w pozycji siedzącej lub półleżącej, byś nie musiał zużywać swojej energii na trzymanie pleców prosto. Idealną pozycją dla tej medytacji jest pozycja półleżąca, z głową lekko podniesioną nad klatką piersiową, gdzie klatka piersiowa jest lekko ponad brzuchem. Można ją uzyskać kładąc się na plecach na kilku poduszkach podłożonych pod głowę i ramiona.

Skoro będziemy pracować ze wszystkimi fizycznymi zmysłami, musisz mieć też przygotowane coś do posmakowania, coś do powąchania i do usłyszenia. Nie ma znaczenia, jakie rzeczy wybierzesz, o ile można ich doświadczyć poprzez smak, węch i słuch. Jeśli chodzi o dźwięk, to najlepiej byłoby, gdybyś pracował w nie wyciszonym pokoju i zdał się na dźwięki otoczenia, które w nim będą słyszalne. Jeśli nie jest to możliwe, to polecam dzwonek, talerz lub szklankę, które wydadzą dźwięk przy lekkim stuknięciu.

Zatrzymaj teraz to nagranie i skompletuj wszystko, czego potrzebujesz.

(pauza)

Gdy wszystko jest już gotowe, ułóż się tak wygodnie jak tylko możesz i spędź kilka chwil w spoczynku.

(pauza)

Zaczynamy...

Skup swoje oczy na obiekcie, jaki wybrałeś do wizualnej obserwacji.

(pauza)

W ciągu tych chwil, gdy patrzyłeś na wybrany obiekt, zaszło kilka rzeczy, które razem tworzą twoją percepcję tego obiektu. Jednak tylko informacje przekazywane przez oczy są obiektywnym obrazem szczegółów wybranego obiektu. Pozostała część informacji zawarta w twojej percepcji pochodzi z innych źródeł.

Spójrz teraz bardzo intensywnie na swój obiekt i umyślnie zauważ każdą z jego obiektywnych cech. Zauważ jego rozmiar, kształt, teksturę i kolory. To są obiektywne szczegóły, które twoje oczy ujawniają świadomości umyślnej.

(pauza)

Teraz zwróć uwagę na emocjonalne odczucia i reakcje, które wywoływane są w tobie przez te obiektywne szczegóły. Jak się czujesz wobec tego kształtu? Wobec każdego z kolorów? Wobec rozmiaru i tekstury?

(pauza)

Na początku, te emocjonalne reakcje dotyczą ciebie i naprawdę ich doświadczasz. Teraz jednak chcę, byś spojrzał na nie obiektywnie, bez żadnego bezpośredniego zaangażowania. Zauważ je i zaakceptuj jako obiektywne fakty. Skup swoje oczy na jednym określonym aspekcie obiektu na raz i obiektywnie postrzegaj swoje spontaniczne emocjonalne reakcje na każdy z nich.

(pauza)

A teraz spójrz na obiekt jako całość i obiektywnie postrzegaj swoje emocjonalne reakcje.

(pauza)

Te spontaniczne emocjonalne reakcje na obiektywne informacje wizualne powstają w świadomości mimowolnej i są zakorzenione w twoich przeszłych doświadczeniach z tymi samymi lub z podobnymi obiektywnymi szczegółami, jakie posiada twój obiekt. Ten wkład świadomości mimowolnej nadaje każdemu szczegółowi obiektu osobiste znaczenie.

Poświęć teraz kilka chwil, by ponownie obserwować obiektywne szczegóły twojego obiektu i ponownie postrzegać pojawiające się emocjonalne reakcje. Spróbuj prześledzić te emocjonalne reakcje aż do wspomnień, które dały im podstawę.

(pauza)

Przez kilka ostatnich minut, gdy patrzyłeś na obiekt i postrzegałeś swoje emocjonalne reakcje na jego cechy, być może zauważyłeś wewnętrzny głos, który opisywał słowami to, co postrzegasz. Wymawia on twoje myśli, gdy zachodzą i nazywa wszystko co postrzegasz i czujesz. Ten głos również ma swoje źródło w świadomości mimowolnej i jest środkiem, poprzez który intelektualnie integruje ona twoją percepcję obiektywnych szczegółów z emocjonalnymi reakcjami. Działa jak klej, który utrzymuje te obiektywne szczegóły i ich emocjonalne znaczenie razem w sposób, który umożliwia ci rozumienie.

Kiedy twoja świadomość jest skupiona, wewnętrzny dialog będzie się naturalnie odnosił w pewien sposób do obiektu, na którym się skupiasz. Kiedy jednak umysł nie jest skupiony, wewnętrzny głos staje się mentalną gadaniną i może obejmować szerokie spektrum tematów, idei, odczuć itp., odzwierciedlając zawartość świadomości mimowolnej.

Ponownie spójrz na obiektywne szczegóły swojego obiektu i tym razem obiektywnie zauważaj treść swojego wewnętrznego dialogu.

(pauza)

Teraz przenieś uwagę na swoje reakcje emocjonalne i również zauważ towarzyszący im dialog.

(pauza)

Zazwyczaj wewnętrzny dialog i ocena emocjonalna przekazują informacje, których obiektywnie nie oceniamy ani nie sprawdzamy. Tak naprawdę, najczęściej nie zdajemy sobie sprawy, że one istnieją jako duża część percepcji!

Poświęć teraz chwilę, by porównać obiektywną informację postrzeganą przez oczy, z subiektywną informacją podawaną przez reakcje emocjonalne i wewnętrzny dialog. W jakim stopniu twoje emocjonalne reakcje i wewnętrzny dialog wykrzywiły, uzupełniły lub przekształciły percepcję obiektywnych szczegółów?

(pauza)

To czego właśnie dokonałeś, to postrzeganie umyślno-obiektywne. Umyślnie postrzegałeś obiektywne szczegóły swojego obiektu i obiektywnie postrzegałeś subiektywizujące reakcje świadomości mimowolnej. Chociaż twoja percepcja obejmowała dużą ilość informacji subiektywnych pochodzących ze świadomości mimowolnej, to niemniej postrzegałeś je swoją świadomością umyślno-obiektywną.

Twoja świadomość umyślno-obiektywna to oczywiście twoja podstawowa Jaźń.

Teraz użyjemy świadomości umyślno-obiektywnej do postrzegania dźwięku. Zamknij oczy i skup uwagę na słuchu. Słuchaj zewnętrznych dźwięków (lub zadzwoń dzwonkiem) i skup się uważnie na percepcji dźwięku.

Zauważ jego obiektywne szczegóły - wysokość tonu, głośność, czas trwania, rytm itp.

(pauza)

A teraz skup się na tym, co emocjonalnie czujesz wobec tego dźwięku. Jest on przyjemny, nieprzyjemny, a może obojętny?

(pauza)

Zauważ treść wewnętrznego dialogu i obiektywnie postrzegaj jego trafność.

(pauza)

Zauważ, że gdy postrzegasz dźwięki, których źródła nie widzisz, twój umysł tworzy własne obrazy do opisania źródła pochodzenia dźwięku. Są one blisko związane z wewnętrznym dialogiem i emocjonalnymi reakcjami i mają to samo źródło w twojej świadomości mimowolnej. Swoją świadomością umyślno-obiektywną, obserwuj obrazy, które wyświetla umysł dla przedstawienia źródła lub przyczyny dźwięku.

(pauza)

Teraz porównaj różnice pomiędzy obiektywnymi szczegółami dźwięku, a subiektywną treścią podawaną przez świadomość mimowolną.

(pauza)

Teraz użyjemy świadomości umyślno-obiektywnej do postrzegania zapachu. Zamknij oczy i skup swoją świadomość na zmyśle węchu. Wdychaj aromat wybranego przedmiotu i skup się intensywnie na swojej percepcji jego zapachu.

Zauważ jego obiektywne szczegóły i zauważ, na które części twojego zmysłu węchu wpływa ten aromat.

(pauza)

A teraz skup się na tym, co emocjonalnie czujesz wobec tego zapachu. Czy jest on przyjemny, nieprzyjemny, a może obojętny?

(pauza)

Zauważ treść wewnętrznego dialogu i obiektywnie postrzegaj jego trafność.

(pauza)

Zauważ, że gdy postrzegasz zapach, twój umysł natychmiast próbuje go zdefiniować, próbuje nazwać to, co wąchasz, poprzez obrazy. Są one blisko związane z wewnętrznym dialogiem i emocjonalnymi reakcjami i mają to samo źródło wewnątrz twojej świadomości mimowolnej. Swoją świadomością umyślno-obiektywną, obserwuj obrazy, które wyświetla umysł dla zdefiniowania zapachu.

(pauza)

Teraz porównaj różnice pomiędzy obiektywnymi szczegółami zapachu, a subiektywną treścią podawaną przez świadomość mimowolną.

(pauza)

Teraz użyjemy świadomości umyślno-obiektywnej do postrzegania smaku. Zamknij oczy i skup swoją świadomość na zmyśle smaku. Poliż, wypij lub ugryź trochę wybranej rzeczy i skup się intensywnie na swojej percepcji smaku.

Zauważ obiektywne szczegóły smaku, jaki postrzegasz językiem.

(pauza)

A teraz skup się na tym, co emocjonalnie czujesz wobec tego smaku. Czy jest on przyjemny, nieprzyjemny, a może obojętny?

(pauza)

Zauważ treść wewnętrznego dialogu i obiektywnie postrzegaj jego trafność.

(pauza)

Teraz porównaj różnice pomiędzy obiektywnymi szczegółami smaku, a subiektywną treścią podawaną przez świadomość mimowolną.

(pauza)

Teraz przejdziemy do badania percepcji poprzez zmysł dotyku, czyli zmysł fizycznych odczuć. Tak naprawdę nie istnieje żadna adekwatna nazwa dla tego zmysłu - określenie "dotyk" odnosi się tylko do jednego aspektu, jaki ten zmysł odkrywa przed naszą świadomością. Aspekt dotykowy skierowany jest na odczuwaniu zewnętrznego środowiska i jest zależny od zakończeń nerwowych skóry, które są w stanie wykrywać obiektywne czynniki jak tekstura, temperatura i nacisk. Z kolei aspekt poza-dotykowy skierowany jest na odczuwanie naszego wewnętrznego środowiska, jak ból mięśnia, swędzenie na skórze czy wzdęcie i również jest zależny od wyspecjalizowanych zakończeń nerwowych, tylko że te czujniki nerwowe są rozłożone w głębokich tkankach i kościach ciała.

Ostatecznie, jest to zmysł, który najbardziej wiąże naszą świadomość do fizycznego ciała i fizycznej egzystencji. Przenika on również i zabarwia naszą percepcję dokonywaną poprzez cztery pozostałe zmysły. Na przykład, jeśli to na co patrzymy, jest zbyt jaskrawe, odczuwamy dyskomfort w oczach; jeśli dźwięk jest zbyt głośny lub zbyt przenikliwy, czujemy dyskomfort w uszach; również przy smaku i węchu, pojawiają się odczucia dotykowe gdy wciągasz powietrze przez nozdrza i umieszczasz płyn lub pożywienie w ustach.

Każde z dotykowych odczuć, które zachodzą podczas procesu percepcji, w subtelny, lub w oczywisty sposób wpływa na wynikową percepcję, szczególnie na poziomie emocjonalnym. Na przykład, jeśli patrzenie na coś wywołuje fizyczny ból oczu, to przestajemy na to patrzeć i tworzymy negatywne wspomnienie emocjonalne, które trzyma nas z dala od patrzenia na podobną rzecz, gdybyśmy ją napotkali. I odwrotnie, jeśli patrzenie na coś daje nam fizyczną przyjemność, to dalej na to patrzymy i formujemy pozytywne wspomnienie emocjonalne, przez które dążymy do obserwowania podobnych rzeczy.

Percepcje fizycznych odczuć są normalnie przetwarzane przez świadomość mimowolno-subiektywną zanim w ogóle zostaną zarejestrowane przez świadomość umyślną. Innymi słowy, tworzymy natychmiastową emocjonalną ocenę odczucia. Jest to biologicznie "wszyta" cecha instynktu samozachowawczego, która wywołuje natychmiastową reakcję na fizyczne zagrożenie. Na przykład, gdy dotykasz czegoś tak gorącego, że parzysz sobie palce, twoja ręka natychmiast się wycofuje zanim w ogóle pomyślisz "To jest zbyt gorące, lepiej cofnę rękę zanim zejdzie mi skóra z palców".

Pomimo tego biologicznego imperatywu samozachowawczego, możemy dokonywać umyślno-obiektywnej percepcji poprzez ten zmysł i razem z nim. Nie możemy oczywiście wyeliminować elementu mimowolno-subiektywnego, lecz możemy obserwować go obiektywnie i bez zaangażowania i przyjmować go jako obiektywną informację dotyczącą tego, jak dane odczucie na nas wpływa.

Wróćmy więc do naszej eksploracji i wprowadźmy słowa i idee w praktykę.

Zamknij oczy i poczuj temperaturę powietrza w pokoju, w którym teraz jesteś. Czy jest ciepła? Chłodna? A może w sam raz?

(pauza)

Zwróć uwagę na wartościujący osąd związany z określeniem temperatury. Jest całkowicie oparty na odległości temperatury od twojej "strefy komfortu". Jeśli temperatura jest niższa niż ta strefa, to osądzasz ją jako chłodną; jeśli jest wyższa, to osądzasz ją jako ciepłą. Jedyną obiektywną informacją jest relacja faktycznej temperatury powietrza do twojego osobistego poziomu komfortu.

Skierujmy teraz ten zmysł do wewnątrz i postrzegajmy wnętrze ciała. Zauważ odczucie powietrza wchodzącego z wdechem do twoich nozdrzy lub przechodzącego nad językiem, jeśli oddychasz ustami. Skup swoją uwagę na dokładnym fizycznym umiejscowieniu tego odczucia i doświadczaj go z bliska.

(pauza)

Ponownie, istnieje tutaj bezpośredni wartościujący osąd, czy powietrze jest względnie ciepłe lub chłodne i czy względnie jest dobre czy złe.  Lecz poza tą emocjonalną reakcją na fizyczne odczucie, istnieje też obiektywne doświadczenie odczucia. Obiektywne doświadczenie obejmuje mimowolno-subiektywne wartościowanie, lecz jest czymś więcej niż tylko tym, jak się czujemy wobec takiego odczucia - jest również trwającym doświadczaniem odczucia, gdy ono zachodzi.

Skup swoją umyślną świadomość na doświadczaniu odczucia, jak wdychane powietrze przepływa nad zakończeniami nerwowymi i zignoruj wszelkie emocjonalne osądy wartościujące, które się pojawiają.

(pauza)

Teraz podążaj za tym odczuciem do wewnątrz. Poczuj powietrze, gdy dotyka głębszych obszarów nosa i gardła. Z każdym wdechem podążaj za odczuciem coraz głębiej aż będziesz czuł jak powietrze wypełnia twoje płuca.

(pauza)

Teraz rozszerz swoją uwagę, byś odczuwał cały obszar klatki piersiowej jako całość. Doświadczaj odczucia, jak z każdym wdechem twoja klatka piersiowa się rozszerza i jak się kurczy z każdym wydechem.

(pauza)

Teraz rozszerz swoją świadomość, by doświadczać odczucia całego fizycznego ciała jako całości.

(pauza)

Spędź tutaj kilka chwil, doświadczając jakie to uczucie być w swoim fizycznym ciele. Swobodnie pozwalaj, by pojawiały się subiektywne emocjonalne osądy i pozwól, by informowały cię o twoim stosunku emocjonalnym do własnego ciała.

(długa pauza)

Skup się ponownie na brzmieniu mojego głosu i łagodnie powróć świadomością do swojego otoczenia.

(pauza)

Otwórz oczy i usiądź prosto, słuchając moich słów.

Mam nadzieję, że ta krótka eksploracja nauczyła cię kilku ważnych rzeczy na temat fizycznej percepcji. Pierwszą z nich jest zakres wpływu świadomości mimowolno-subiektywnej na proces postrzegania. A drugą jest stopień, w jakim twoja świadomość umyślno-obiektywna może włączać się w proces percepcji i wyciągać z niego dużo więcej informacji.

Gdy pozostawimy percepcję świadomości mimowolno-subiektywnej, informuje nas ona głównie o nas samych i o naszej relacji wobec świata. Lecz kiedy włączymy się w nią świadomością umyślno-obiektywną, percepcja zaczyna informować nas o rzeczywistości obiektywnej, która istnieje niezależnie od naszych emocjonalnych reakcji na nią. Daje nam również obiektywną percepcję naszej subiektywizującej treści i jej związku z rzeczywistością obiektywną.

Używanie świadomości umyślno-obiektywnej odkrywa przed nami subiektywny filtr, poprzez który normalnie postrzegamy świat i siebie.

Sugeruję, byś w najbliższych dniach i tygodniach używał zdolności umyślno-obiektywnej świadomości w swojej percepcji. Prawdziwie oglądaj rzeczy, na które patrzysz i doświadczaj odczuć, które napotykasz. Smakuj je w pełni i wyciągaj z nich obiektywne znaczenia ukryte wśród subiektywnych reakcji. Używaj swoich odczuć i świadomości, by spędzać czas prawdziwie doświadczając życia z wnętrza cudu, jakim jest twoje własne ciało!

Wszystkiego dobrego!

 

 

Poznaj Siebie

Medytacja druga: percepcja astralna

Oryginał angielski © 2006 Rawn Clark

 

W niniejszym ćwiczeniu medytacyjnym zbadamy naturę własnego ciała astralnego i percepcji przez zmysły astralne. Naszym pierwszym zadaniem będzie doświadczalne zidentyfikowanie własnego ciała astralnego i użyjemy do tego nowej techniki.

Nasza praca tym razem nie wymaga żadnych szczególnych przygotowań, jak przy pierwszej medytacji. Wszystko, czego tutaj potrzeba, to pokój gdzie masz zapewnioną prywatność i możliwość wygodnego ułożenia się. Ponownie, zalecanym ułożeniem dla tej medytacji jest pozycja półleżąca, z głową lekko podniesioną nad klatką piersiową, gdzie klatka piersiowa jest lekko ponad brzuchem.

Ułóż się zatem wygodnie i zamknij oczy...

(pauza)

Na początku musimy prawdziwie połączyć umyślno-obiektywną świadomość z fizycznym ciałem. Najlepiej jest to osiągnąć przez skierowanie naszego dotykowego, czuciowego zmysłu do wewnątrz i doświadczanie tego, jakie to uczucie być w swoim ciele.

Skup swoją uwagę na lewej stopie i postrzegaj obecne w niej odczucia.

Obiektywnie zauważ subiektywną treść związaną z tą percepcją i skup uwagę na doświadczaniu odczucia.

(pauza)

Teraz przenieś swoją świadomość do lewej łydki i podobnie, postrzegaj obecne w niej odczucia. Obiektywnie zauważ subiektywną treść i skup się na doświadczaniu odczucia.

(pauza)

Teraz przenieś swoją uwagę do lewego uda i powtórz tę samą regułę postrzegania i doświadczania.

(pauza)

Teraz przenieś się na lewe biodro i pośladek.

(pauza)

Teraz powtórz tę samą sekwencję z prawą stopą, (pauza) łydką, (pauza) udem, (pauza) biodrem i pośladkiem (pauza).

Teraz rozszerz swoją świadomość, by objąć całą lewą i prawą nogę, od bioder do stóp równocześnie i postrzegaj odczucia obecne w tym obszarze.

(pauza)

Obiektywnie zauważ subiektywną treść związaną z tą percepcją i skup uwagę na doświadczaniu odczucia.

(pauza)

Teraz rozszerz swoją świadomość by obszarem postrzegania objęła lewą dłoń, prawą dłoń i obszar miednicy. Postrzegaj i doświadczaj swoich dłoni i obszaru miednicy, gdy obejmujesz je uwagą.

(pauza)

Teraz rozszerz uwagę, by objąć lewe przedramię, prawe przedramię i brzuch, postrzegając i doświadczając każde z nich, gdy włączane jest w obszar twojej percepcji.

(pauza)

Teraz rozszerz uwagę, by objąć lewe ramię i bark, prawe ramię i bark oraz cały obszar klatki piersiowej.

(pauza)

Na koniec, rozszerz swoje pole percepcji, by włączyć w nie szyję i głowę. Postrzegaj i doświadczaj szyi i głowy, gdy obejmujesz je uwagą.

(pauza)

Rozciągnij swoją świadomość na całe fizyczne ciało i prawdziwie doświadczaj tego, jakie to uczucie być w jego wnętrzu.

(pauza)

Zobacz, że ty - umyślna, obiektywna świadomość, podstawowa Jaźń - jesteś wewnątrz własnego fizycznego ciała. Zamieszkujesz fizyczne ciało. Używasz fizycznego ciała. Lecz nie jesteś zależny od fizycznego ciała. Istniejesz poza swoim fizycznym ciałem. Możesz zdecydować, by ciało na ciebie nie wpływało, by nie doświadczać ciała.

(pauza)

Skup swoją uwagę na subiektywnym emocjonalnym aspekcie postrzegania swojego fizycznego ciała. Postrzegaj emocjonalne odczucia dotyczące twojego ciała jako całości i każdej z jego części.

(długa pauza)

To ciało emocjonalnych odczuć jest najgęstszym, najbardziej osobistym aspektem twojego ciała astralnego. Przeciętnie jego zawartość jest prawie wyłącznie oparta na świadomości mimowolnej. Oznacza to, że przeciętna osoba ma znikomy albo żaden wpływ na kształtowanie tego, co czuje wobec swojego ciała, nawet jeśli ten stosunek w dużym stopniu zabarwia ekspresję takiej osoby dokonywaną poprzez jej ciało.

Następna warstwa naszego ciała astralnego złożona jest z tej samej substancji emocjonalnej, lecz w nieco rozrzedzonej formie. Skoro generalnie nie jesteśmy przyzwyczajeni do bezpośredniego postrzegania tej astralnej substancji emocjonalnej, będziemy musieli rozpocząć proces uzyskiwania percepcji od wyobrażania jej obecności, co doprowadzi nas do doświadczania jej.

Rozpocznij wyobrażając sobie, że ta substancja emocjonalna tworzy grubą, podobną do kokona warstwę otaczającą twoje ciało fizyczne. W tej chwili niech będzie pozbawiona szczegółów i koloru. Jest to surowa substancja emocjonalna.

(pauza)

Teraz skup uwagę na własnych cechach osobowości, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych.

(pauza)

Nazwij je najlepiej jak możesz i gdy nazywasz każdą z nich, wyobraź sobie, że nadaje ona formę jakiejś części substancji emocjonalnej otaczającej twoje fizyczne ciało.

(długa pauza)

Ostatecznie, całość substancji emocjonalnej otaczającej ciało zostaje objęta przez cechy twojego charakteru. Rezultatem jest bardzo złożona powłoka, wypełniona symbolicznymi kolorami i kształtami określonych cech charakteru.

(pauza)

Teraz skup się na konkretnej formie wybranej cechy charakteru, która istnieje w tym ciele substancji emocjonalnej.

(pauza)

Użyj swojej umyślno-obiektywnej świadomości do postrzegania tej cechy charakteru i obiektywnie obserwuj subiektywną treść związaną z tą percepcją.

(pauza)

Teraz skup swoją uwagę na doświadczaniu tej cechy. Naprawdę umieść się w środku doświadczania tego, jak to jest być tą cechą.

(pauza)

Teraz przenieś skupienie na sąsiednią cechę wewnątrz ciała substancji emocjonalnej i zbadaj ją wykonując ten sam proces percepcji i doświadczania. Postrzegaj ją i zauważ jej subiektywną treść, a potem doświadczaj tego, jak to jest być tą cechą.

(pauza)

Kontynuuj w ten sposób, przenosząc skupienie z jednej cechy na następną, aż postrzeżesz i doświadczysz wszystkich swoich cech osobowości, odzwierciedlonych w ciele substancji emocjonalnej.

(długa pauza)

Teraz rozszerz swoją świadomość by objąć całe ciało substancji emocjonalnej i wszystkie cechy charakteru równocześnie. Postrzegaj i prawdziwie doświadczaj, jakie to uczucie być wewnątrz niego.

(długa pauza)

Ta warstwa ciała astralnego przedstawia formę, jaką twój charakter nadaje substancji astralnej. Normalnie, cechy charakteru, które formują ten aspekt ciała astralnego, są produktem mimowolnych procesów, więc ten aspekt ciała astralnego napełnia percepcję i ekspresję treścią mimowolno-subiektywną. Ta astralna treść działa jako jeden z naszych głównych subiektywizujących filtrów postrzegania.

Postrzeganie tym aspektem ciała astralnego zachodzi poprzez proces emocjonalnej emulacji, w którym zewnętrzny stan emocjonalny porównywany jest z treścią naszego charakteru. Doświadczamy wtedy albo rezonansu albo dysonansu wobec zewnętrznego stanu emocjonalnego; w zależności od tego, czy rozpoznaliśmy ten stan w naszej własnej treści emocjonalnej czy nie. Rezonans zachodzi, gdy znajdujemy podobieństwo i jesteśmy w stanie emulować ten stan wewnątrz własnego ciała astralnego. Dysonans zachodzi, gdy nie rozpoznajemy tego stanu i nie możemy osiągnąć emulacji. Zatem zakres i jakość emocji, którym na tej warstwie astralnego ciała nadawana jest forma, określają naszą astralną wrażliwość.

Kiedy przekształcamy swój charakter, z jego zwykłego stanu mimowolności w twór świadomości umyślno-obiektywnej, wtedy natura oraz jakość ciała astralnego i jego mocy postrzegania i ekspresji, zmieniają się z mimowolnych w umyślne. Innymi słowy, gdy cechy charakteru, które nadają formę substancji emocjonalnej ciała astralnego, staną się kwestią pozytywnej intencji i celu, wtedy samo ciało astralne staje się narzędziem podstawowej Jaźni.

Kiedy już charakter zostanie przekształcony w stan zintencjonalizowany, przestaje być ograniczony swoją własną treścią i może osiągać rezonans ze stanami emocjonalnymi, które nie są obecne w zakresie własnej treści. Wtedy właśnie tak zwane astralne zmysły jasnowidzenia, jasnosłyszenia i jasnoczucia stają się dostępne dla świadomości umyślnej. Tutaj świadomość umyślna jest w stanie używać uszlachetnionego ciała astralnego, by osiągać rezonans z dowolnie wybranym stanem emocjonalnym, zyskując bezpośrednie emocjonalne doświadczenie tych stanów.

Teraz jednak odłożymy na bok dyskusję o cechach przekształconego ciała astralnego i powrócimy do naszego zgłębiania podstawowej astralnej percepcji, która jest dostępna dla wszystkich.

Ponownie, skup swoją uwagę na postrzeganiu całego ciała substancji emocjonalnej i wszystkich swoich cech charakteru, które nadają mu formę. Doświadczaj, jakie to uczucie być wewnątrz tego ciała.

(pauza)

Teraz powoli otwórz oczy i rozszerz swoją postrzegającą świadomość, by objęła zewnętrzne badanie pokoju, w którym się znajdujesz. Równocześnie, utrzymuj świadomość ciała astralnego.

(pauza)

Zwróć uwagę na sposób, w jaki ciało astralne reaguje na szczegóły pokoju. Zauważ, które szczegóły wywołują doświadczanie rezonansu w ciele astralnym, a które wywołują doświadczenie dysonansu. Zauważ, które szczegóły dają ci emocjonalny komfort i satysfakcję, a które wywołują poczucie niechęci i emocjonalnego dyskomfortu.

(pauza)

Skup swoją świadomość wewnątrz doświadczania rezonansu i dysonansu, gdy zachodzą w ciele astralnym.

(długa pauza)

Zauważ, w jakim stopniu astralna percepcja twojego otoczenia informuje cię głównie o twojej reakcji na obiektywne szczegóły, które obserwujesz.

(pauza)

Poza subiektywną astralną reakcją, istnieje również emocjonalny stan samego obiektu, który w żaden sposób nie zależy od twojej emocjonalnej reakcji. Jest to obiektywny emocjonalny stan samego obiektu, na który reaguje twoje ciało astralne. Skup swoją umyślno-obiektywną świadomość na bezpośrednim postrzeganiu stanu emocjonalnego, który każdy obiekt posiada oddzielnie od twojej astralnej reakcji na niego.

(długa pauza)

Skup się ponownie na dźwięku mojego głosu i powoli powróć do normalnego postrzegania swojego otoczenia.

Usiądź prosto i wysłuchaj moich słów na zakończenie.

Wielką trudnością w zaprojektowaniu ćwiczeń medytacyjnego zgłębiania ciała astralnego jest fakt, że muszą one być dopasowane do szerokiego spektrum osobowości. :) Jeśli już osiągnąłeś transformację charakteru zgodnie z pierwszymi trzema krokami Wtajemniczenia do Hermetyzmu, to naturalnie twoja percepcja będzie dużo precyzyjniejsza niż zostało to opisane w tej krótkiej eksploracji. Jeśli tak jest, to zalecam dalsze zgłębianie i eksperymentowanie idące w tym kierunku. Użyj metod, które nakreśliłem, by pogłębiać obiektywną percepcję obiektywnych stanów emocjonalnych zawartych w twoim otoczeniu.

Z drugiej strony, jeśli nie angażowałeś się w zdyscyplinowane badanie i transformację swojego osobistego charakteru, to bardzo to polecam! :) Ta praca, poza innymi korzyściami, otwiera zdolności postrzegania na całkiem nowe i dużo bogatsze spojrzenie na świat i na siebie.

W każdym bądź razie, sugeruję, byś w nadchodzących dniach i tygodniach używał zdolności swojej świadomości umyślno-obiektywnej i aktywnie ćwiczył astralną percepcję w codziennym życiu. Prawdziwie doświadczaj stanów emocjonalnych, które napotykasz. Smakuj je w pełni i wyciągaj z nich obiektywne znaczenie ukryte w subiektywnych reakcjach. Używaj swojej świadomości, by spędzać czas prawdziwie doświadczając życia z wnętrza cudu, jakim jest twoje własne ciało astralne!

Wszystkiego dobrego!

 

 

Poznaj Siebie

Medytacja trzecia: percepcja mentalna

Oryginał angielski © 2007 Rawn Clark

 

W niniejszym ćwiczeniu medytacyjnym zbadamy naturę naszego ciała mentalnego i percepcji mentalnej.

Tym razem musisz mieć pod ręką jeden prosty obiekt. Nie ma znaczenia, jaki jest to obiekt. Tak jak zazwyczaj, potrzebny będzie też pokój gdzie masz zapewnioną prywatność i możliwość wygodnego ułożenia się. Zalecanym ułożeniem dla tej medytacji jest pozycja półleżąca, z głową lekko podniesioną nad klatką piersiową, gdzie klatka piersiowa jest lekko ponad brzuchem.

Ułóż się zatem wygodnie i zamknij oczy...

(pauza)

Na początku, musimy w pełni zrelaksować fizyczne ciało i odłączyć naszą świadomość od rozkojarzeń ciała.

Zacznij od przeniesienia uwagi równocześnie do obu stóp i rozluźnij wszystkie mięśnie w stopach. Teraz łagodnie przenoś uwagę w górę swojego ciała i rozluźniaj mięśnie w każdym obszarze, przez który przechodzi twoja uwaga. Najpierw kostki, potem łydki, uda, biodra i dłonie; następnie brzuch, dolna część pleców i przedramiona; potem klatka piersiowa, plecy, ramiona i barki; następnie szyja, szczęka, czubek głowy i ostatecznie, rozluźnij wszystkie mięśnie twarzy.

(pauza)

Teraz, gdy mięśnie twojego ciała są rozluźnione, skieruj uwagę z daleka od ciała i skup się na moich słowach.

Pierwsze słowo do rozważenia to "wojownik".

(pauza)

W odpowiedzi na to słowo, twój umysł automatycznie wytworzył serię obrazów, emocji i myśli, które wszystkie wiążą się jakoś z koncepcją "wojownika". Wszystkie powstały spontanicznie ze świadomości mimowolnej i pochodziły z twoich wcześniejszych doświadczeń i myśli, jakie zebrały się w czasie dotychczasowego życia.

Twoja reakcja na to słowo była unikalna, gdyż zawartość twojej świadomości mimowolnej odzwierciedla unikalne okoliczności twojego życia. Inna osoba doświadczy trochę innych obrazów, emocji i myśli niż ty.

Spróbujmy jeszcze raz, lecz z nowym słowem - tym razem zwróć uwagę na to, co się dzieje, w czasie, gdy będzie się wydarzać. Nowe słowo to "słoń".

(pauza)

Tak jak poprzednio, świadomość mimowolna stworzyła obraz lub serię obrazów, związanych ze "słoniem". Użyj świadomości umyślno obiektywnej i spróbuj określić, skąd te obrazy pochodzą. Czy pochodzą z osobistego spotkania ze słoniem? Z filmu o słoniach? A może z książki?

(pauza)

Teraz, ponownie używając świadomości umyślno-obiektywnej, zbadaj emocje, które towarzyszą tym obrazom. Co czujesz wobec obrazu "słonia"? Czy jest to uczucie związane ze stanem emocjonalnym z czasu, gdy pierwotnie utworzyłeś obraz "słonia"? Na przykład, jeśli obraz pochodzi z momentu, gdy jako małe dziecko zobaczyłeś słonia w zoo i spędzałeś wtedy przyjemnie czas z rodzicami, to prawdopodobnie emocje, które się teraz pojawiają, niosą ze sobą odcisk lub posmak tej dziecięcej radości.

(pauza)

Ponownie, używając swojej świadomości umyślno-obiektywnej, zbadaj myśli i idee, które powstają razem z obrazami i emocjami w odpowiedzi na słowo "słoń". Tak jak poprzednio, spróbuj określić źródło pochodzenia tych myśli. Czy są to twoje własne myśli, czy może myśli, które zasłyszałeś lub przyswoiłeś od innych osób?

(pauza)

Zobacz, w jakim stopniu twoja automatyczna reakcja na słowo "słoń" opiera się na osobistym doświadczaniu słonia, a jaka część tej reakcji pochodzi z drugiej ręki, z czegoś co usłyszałeś lub przeczytałeś?

(pauza)

W ten sam sposób, w jaki astralna substancja emocjonalna kondensuje się dokoła naszych cech charakteru, formując najgęstszą warstwę ciała astralnego, tak samo i mentalna substancja myślowa kondensuje się dokoła idei i wzorców myślowych obecnych w naszej świadomości mimowolnej i tym samym formuje najgęstszą warstwę naszego ciała mentalnego. Każda rzecz i idea, jaką napotykamy i postrzegamy, przechodzi przez tę gęstą warstwę ciała mentalnego, zanim wpłynie na świadomość umyślno-obiektywną.

Domeną ciała mentalnego jest podstawowe znaczenia. Chodzi tu o znaczenie, które ukazuje każda rzecz. Jest to coś innego niż znaczenie, jakie nadajemy rzeczom w procesie personalizacji i subiektywizacji. Jest to drugorzędne, interpretowane znaczenie i nie jest ono podstawowym znaczeniem.

Podstawowe znaczenie jest mentalną materią, która konstytuuje samą sferę mentalną i to właśnie ta mentalna materia krystalizuje się, poprzez ideologiczną zawartość naszej świadomości mimowolnej, w najgęstszym poziomie naszego mentalnego ciała. Jednak na swoim najczystszym poziomie manifestacji, ludzkie ciało mentalne doskonale odzwierciedla podstawowe znaczenie swojej Indywidualności, czyli podstawowej Jaźni, a nie spersonalizowaną treść świadomości mimowolnej.

Podstawowym czynnikiem odpowiedzialnym za strukturę i funkcjonowanie ciała mentalnego jest to, że w świecie mentalnym podstawą przyciągania jest podobieństwo. Przeciwne podstawowe znaczenia nie przyciągają się wzajemnie. Natomiast podobne podstawowe znaczenia są nierozdzielne. Zatem materia mentalna jest podobna do ideologicznej treści, jaką świadomość mimowolna krystalizuje, formując gęstą warstwę naszego ciała mentalnego. A skoro postrzegamy właśnie poprzez tę gęstą warstwę, jakość naszej mimowolnej ideologii określa obiektywną jakość naszej percepcji. Innymi słowy, jeśli idee, które kształtują podstawę naszej percepcji świata i samych siebie, są pełne nienawiści do samego siebie i powątpiewania w siebie, wtedy nasze doświadczanie świata będzie zabarwione tymi ponurymi odcieniami. I podobnie, jeśli jesteśmy wypełnieni ideami miłości do siebie i pewności siebie, wtedy nasze doświadczanie świata będzie jasne i spełniające.

Rodzaje idei, które krystalizują ciało mentalne, określają również rodzaje podstawowego znaczenia, do których przyciągane jest nasze ciało mentalne i które ono samo przyciąga. Właśnie te idee jest nam najłatwiej przetworzyć, zrozumieć i lubić i one wpływają na nas najbardziej bezpośrednio. Napotykamy również manifestacje podstawowego znaczenia, które nie jest do nich podobne i oczywiście te idee będzie nam najtrudniej przetworzyć i zrozumieć. Jednak, gdy już je przetworzymy i zrozumiemy, te obce idee mają największą moc całkowitej i skrajnej przemiany nas samych, poprzez poszerzenie obszaru podobieństwa w sferze mentalnej.

Ciało mentalne może integrować podstawowe znaczenie na dwa sposoby. Najczęstszy, zwykły sposób jest kontrolowany przez świadomość mimowolną i polega na modyfikowaniu podstawowego znaczenia, by ono dopasowało się do naszej własnej ideologii. Zapobiega to przed znaczącą zmianą ideologicznej treści świadomości mimowolnej. Twoja automatyczna reakcja na słowa "wojownik" i "słoń" jest przykładem działania tego trybu.

Wyciągasz treść ze świadomości mimowolnej, która ograniczyła twoje doświadczenie do poziomu przewidywalnego i komfortowego. Niczego się nie nauczyłeś na podstawie pierwotnej reakcji i to doświadczenie nie dokonało w tobie żadnej zmiany.

Drugi sposób, kontrolowany przez świadomość umyślną, polega na otworzeniu siebie na zmianę i przekształcenie, byś ty osiągnął większe powinowactwo z napotkanym podstawowym znaczeniem. Oznacza to odłożenie na bok oporu przed zmianą i skłonności do subiektywizowania, a zamiast nich, używanie swojej mocy do prawdziwego zgłębiania podstawowego znaczenia takiego, jakim ono jest. Innymi słowy, polega to na prawdziwym otworzeniu siebie na doświadczanie podstawowego znaczenia.

Jednym ze sposobów dokonania tego jest myślenie o idei. Kiedy robimy to z otwartym umysłem, wolnym od odgórnych założeń i uprzedzeń, wtedy idea wywrze na nas swoją siłę przyciągania i wprowadzi do naszej świadomości oświecające myśli. Może to być długi proces patrzenia na ideę pod każdym możliwym do wyobrażenia kątem i pozwalania, by umysł podążał za znaczeniami, które się samoczynnie ukazują. Krótkim przykładem takiego podejścia było obiektywne badanie i analiza automatycznej reakcji na słowo "słoń".

Wadą tej metody myślenia o czymś jest to, że sam proces myślenia jest obarczony wpływem świadomości mimowolnej. Innymi słowy, zachodzi w obszarze naszej podstawowej mentalności, układu fundamentalnych idei, które kształtują każde nasze doświadczenie. Zatem myślenie nie jest w stanie bezpośrednio doświadczać podstawowego znaczenia.

Aby bezpośrednio postrzegać podstawowe znaczenie, należy go doświadczać. Bezpośrednie postrzeganie podstawowego znaczenia nigdy nie zostanie osiągnięte przez interpretację, czy przez myślenie. Osiąga się je jedynie przez stanie się. Rozumiem przez to, że całkowicie otwierasz się na wpływ podstawowego znaczenia. Myślenie i interpretacja przychodzą po bezpośrednim postrzeganiu i nie są w żadnej mierze częścią aktu postrzegania.

Gdy podejdziemy do niego w ten sposób, podstawowe znaczenie otwiera się przed twoją świadomością i dzieli się sobą, tworząc najgłębszy rodzaj wzajemnego podobieństwa. To doświadczanie podstawowego znaczenia zwiększa twój zakres powinowactwa na płaszczyźnie mentalnej i umożliwia łatwy dostęp do szerszej różnorodności podstawowego znaczenia niż przed tym doświadczeniem. Innymi słowy, zwiększa to twoje obiektywne Rozumienie.

Aby to zademonstrować, poprowadzę cię teraz przez technikę doświadczania podstawowego znaczenia zawartego w abstrakcyjnej idei. Pierwszy krok tej techniki jeden z moich ulubionych poetów opisuje jako "przebywanie z pytaniem". Jest to czas, w którym po prostu pozwalasz, by słowa opisujące ideę, pływały w twoim umyśle. Po prostu siedzisz z nimi spokojnie i pozwalasz im krystalizować się w twojej świadomości. Pobądź zatem przez kilka chwil z tymi słowami:

"Wszechświat jest nieskończony".

(pauza)

Aby jakaś rzecz była nieskończona, musi obejmować całą przestrzeń, cały czas i całe znaczenie. Wyobraź sobie teraz, że przestrzeń rozciąga się bez końca we wszystkich kierunkach z miejsca w którym się teraz znajdujesz.

(pauza)

Jesteś w dokładnym środku tej nieskończonej ekspansji. Niezależnie od tego, gdzie się przemieścisz, przestrzeń wciąż rozciąga się nieskończenie we wszystkich kierunkach z miejsca, w którym jesteś ty.

(pauza)

Teraz poczuj, jak czas rozciąga się nieskończenie za tobą i przed tobą.

(pauza)

Istniejesz w dokładnym środku czasu w bańce teraźniejszości, a czas zawsze rozciąga się nieskończenie w obu kierunkach.

(pauza)

A teraz poczuj nieskończoną różnorodność podstawowego znaczenia, które wypełnia tę nieskończoną przestrzeń i czas. Ta różnorodność nie ma końca.

(pauza)

Twoje własne podstawowe znaczenie istnieje w kontekście całej nieskończonej różnorodności podstawowego znaczenia, które cię otacza i niezależnie od tego, jak bardzo się zmienisz, zawsze będziesz otoczony przez nieskończoną różnorodność.

(pauza)

Wewnątrz tego nieskończonego Wszechświata, niezależnie od tego, jak mało przestrzeni, czasu i znaczenia obejmujesz, zawsze jesteś w dokładnym środku przestrzeni, czasu i znaczenia.

(pauza)

Jest to prawdziwe dla każdego punktu w przestrzeni, każdego momentu w czasie i każdego urywka znaczenia, nie tylko dla tych, które obejmujesz ty. Istnieje nieskończona liczba takich środków w nieskończonym Wszechświecie.

(pauza)

Teraz rozszerz swoją świadomość nieskończenie na zewnątrz i stań się całością. Poczuj, że jesteś nieskończoną przestrzenią. Poczuj, że jesteś nieskończoną doczesnością. Poczuj, że ukazujesz nieskończoną różnorodność podstawowego znaczenia. BĄDŹ nieskończonym wszechświatem. 

(długa pauza)

Teraz łagodnie skup się na moim głosie i posłuchaj. Chociaż właśnie poprowadziłem cię przez serię wniosków zakorzenionych w prostym zdaniu "Wszechświat jest nieskończony", to jednak wszystkie te wnioski są zawarte w tej idei i w naturalny sposób pojawiają się w świadomości, gdy otworzysz się na tę ideę, nie włączając myślenia i interpretacji. Innymi słowy, po jakimś czasie i mając odpowiednią otwartość, samodzielnie doszedłbyś do tego samego doświadczenia podstawowego znaczenia bez mojego prowadzenia przez jego warstwy. Moje prowadzenie jest konieczne tylko do przedstawienia tej techniki.

Podstawowe znaczenie ukazuje się we wszystkich rzeczach, nie tylko w ideach. Aby to pokazać, poprowadzę cię przez technikę doświadczania podstawowego znaczenia zawartego w obiekcie. Będzie to podstawowe znaczenie ukazujące się w obiekcie, jaki wybrałeś na początku tej medytacji.

Zauważ, że samo wspomnienie o obiekcie wywołało serię zdarzeń w twoim umyśle. Prawdopodobnie od razu wyobraziłeś sobie ten obiekt, doświadczyłeś swoich emocji wobec niego i nazwałeś albo opisałeś ten obiekt.

Jednak, aby bezpośrednio postrzegać jego podstawowe znaczenie, musisz teraz zostawić to wszystko za sobą i używać jedynie swojej umyślno-obiektywnej świadomości. Jeśli zaczniesz myśleć o obiekcie, to nie postrzegasz. Zamiast tego myślisz, interpretujesz i próbujesz ukształtować jego podstawowe znaczenie. Pamiętaj o tym w trakcie procesu.

Teraz otwórz oczy i skup spojrzenie na wybranym obiekcie. Odłóż na bok myślenie i odczuwanie dotyczące obiektu i obserwuj go obiektywnie przez chwilę. Pobądź z nim przez chwilę i pozwól, by jego obiektywne szczegóły krystalizowały się w twojej świadomości.

(pauza)

Teraz otwórz swoją świadomość na sam obiekt i obiektywnie postrzegaj, w jaki sposób wpływa on na twoją świadomość.

(pauza)

Jeśli zauważysz, że twój wewnętrzny dialog myśli o obiekcie, to oddal swoje myślenie i skup świadomość ponownie na samym postrzeganiu.

(długa pauza)

Spróbuj przez chwilę doświadczyć, jakie by to było odczucie, gdybyś był tym obiektem.

(pauza)

Teraz pozwól, by umysł myślał o obiekcie i obiektywnie obserwuj znaczenie, które wyrażają te myśli.

(pauza)

W jakim stopniu i w jaki sposób twoje myśli wyrażają twoje doświadczanie podstawowego znaczenia obiektu?

(pauza)

Teraz obiektywnie postrzegaj swoje emocjonalne reakcje na ten obiekt i zadaj sobie pytanie, w jakim stopniu i w jaki sposób wyrażają one twoje doświadczanie podstawowego znaczenia obiektu.

(pauza)

Teraz obiektywnie zbadaj fizyczne szczegóły obiektu i obserwuj, w jaki sposób ukazują one i komunikują podstawowe znaczenie obiektu.

(pauza)

Teraz ponownie zamknij oczy i skieruj uwagę do swojego wnętrza. Poświęć kilka chwil, by przejrzeć swoje bezpośrednie spotkanie z podstawowym znaczeniem i badaj unikalne cechy swojego doświadczania podstawowego znaczenia, które czynią jego bezpośrednie postrzeganie odmiennym od każdej innej formy postrzegania. Spróbuj zatrzymać tę różnicę w umyśle, byś mógł w przyszłości przypomnieć sobie to odczucie.

(długa pauza)

Skup się ponownie na dźwięku mojego głosu i łagodnie powróć do normalnego stanu świadomości. Łagodnie otwórz oczy, usiądź prosto i wysłuchaj moich słów na zakończenie.

Nasze doczesne ciało mentalne jest ubraniem idei i wzorców myślowych, przez które ukazujemy swoje podstawowe znaczenie. Kiedy ich tworzenie jest pozostawione kaprysom świadomości mimowolnej, pozwalają nam one jedynie na częściową ekspresję naszego podstawowego znaczenia i na skrzywioną percepcję obiektywnego Wszechświata. Z drugiej strony, gdy te podstawowe idee i nawyki myślenia zostaną zbadane i przekształcone przez świadomość umyślno-obiektywną, nasze wyrażanie siebie staje się wtedy wyraźniejsze i pewniejsze, a nasze postrzeganie odkrywa przed naszym rozumieniem obiektywny Wszechświat.

Intencjonalizując nasze ciało mentalne, zyskujemy również moc do otwierania własnej świadomości na nieskończony zakres podstawowego znaczenia. Jest to ważne, gdyż to właśnie poprzez przyłączanie nowych rodzajów podstawowego znaczenia, podstawowa Jaźń się rozwija i rozszerza i ostatecznie obejmuje cały nieskończony Wszechświat.

Sugeruję, byś w nadchodzących dniach i tygodniach używał zdolności swojej świadomości umyślno-obiektywnej i aktywnie ćwiczył bezpośrednie postrzeganie podstawowego znaczenia w codziennym życiu. Prawdziwie doświadczaj podstawowych znaczeń, które napotykasz i smakuj je w pełni. Używaj swojej świadomości, by spędzać czas prawdziwie doświadczając życia z wnętrza cudu, jakim jest twoje własne ciało mentalne!

Wszystkiego dobrego!

 

 

 Ścieżka do rozumienia

Oryginał angielski © 1997 Rawn Clark

Wersja polska © 2006 FranzBardon.pl

W załączniku do współczesnych komentarzy do „Sepher Yetzirah” można znaleźć

tłumaczenie „32 Ścieżek Mądrości”. Te dwa dokumenty były przez kilka wieków łączone ze

sobą zarówno w hebrajskiej, jak i zachodniohermetycznej tradycji.

Ostatnie badania przypisują autorstwo dokumentu „32 Ścieżki Mądrości” do „Kręgu

kontemplacji”, „grupy” XIII-wiecznych, żydowskich kabalistów założonej w Kastylii, która

opracowała tak klasyczne teksty jak: „Księga Kontemplacji” (The Book of Contemplation),

„Dziesięć (i 13) Mocy” (Ten (and 13) Powers), „Fontanna Mądrości” (The Fountain of

Wisdom) etc. Potwierdza to fakt, że specyficzne kabalistyczne określenia wypracowane przez

tę „grupę” pisarzy stale pojawiają się w tekście „32 Ścieżek..”.. Sam tekst zdaje się

przedstawiać ziemię środka pomiędzy niegdyś całkiem odmiennymi koncepcjami

dziesięciu/trzynastu „mocy” i dziesięciu „sefir”.

Zatem historycznie, dokument „32 Ścieżki Mądrości” powstał z kontekstu tradycji

hebrajskiej. Jest to ważny punkt, ponieważ ten kontekst jest zupełnie odmienny od

zachodniohermetycznego, w którym interpretujemy dzisiaj ten dokument.

W zakresie tych 32 ścieżek istnieją dwa poziomy różnicy pomiędzy tradycją

zachodniohermetyczną a hebrajską. Pierwszym poziomem jest różnica pomiędzy

przypisaniem sefir i liter do ścieżek, a drugim jest różnica w obrazach Drzewa Życia, do

których mają zastosowanie te ścieżki.

W tradycji hebrajskiej, 32 ścieżki wywodzą się z historii tworzenia: Genesis, rozdział

pierwszy. Tam imię Elohim pojawia się trzydzieści dwa razy, za każdym razem związane z

jakimś działaniem. Dziesięć z tych działań to „mówienie” i przypisane są one do dziesięciu

sefir; trzy z nich to „czynienie” i przypisywane są to liter matek; siedem to „widzenie” i

przypisywane są do liter podwójnych; a dwanaście pozostałych to różnorodność działań

przypisywanych do liter prostych.

Sefira: “Elohim rzekł:”

Kether -- “Na początku stworzył Elohim niebo i ziemię” 1:1*

Chokmah -- “Niech stanie się światłość” 1:3

Binah -- “Niech powstanie sklepienie [...] niech oddzieli [...]” 1:6

Gedulah -- “Niech się zbiorą wody [...] niech się ukaże suchy ląd [...]” 1:9

Geburah -- “Niech się zazieleni ziemia zieloną trawą [...]” 1:11

Tiphareth -- “Niech powstaną światła na sklepieniu niebios [...]” 1:14

Netzach -- “Niech zaroją się wody [...] ptactwo niech lata [...]” 1:20

Hod -- “Niech wyda ziemia istotę żywą [...]” 1:24

Yesod -- “Uczyńmy człowieka [...]” 1:26

Malkuth -- “Rozradzajcie się i rozmnażajcie się [...]” 1:28

Litera matka: “Elohim uczynił:”

Aleph -- “sklepienie i oddzielił wody [...]” 1:7

Mem -- “dwa wielkie światła [...] oraz gwiazdy” 1:16

1

Shin -- “dzikie zwierzęta według rodzajów ich [...]” 1:25

Litera podwójna: “Elohim widział:”

Beth -- “że światłość była dobra” 1:4

Gimel -- “że to było dobre” (oddzielenie suchego lądu i wód) 1:10

Daleth -- “że to było dobre” (ziemia wydająca zieloną trawę etc) 1:12

Kaph -- “że to było dobre” (dwa światła na sklepieniu niebios) 1:18

Peh -- “że to było dobre” (zarojenie wód stworzeniami; powietrza ptactwem) 1:21

Resh -- “że to było dobre” (dzikie zwierzęta ziemi) 1:25

Tav -- “wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre” 1:31

Litera prosta: “Elohim --”

Heh -- “unosił się nad powierzchnią wód” 1:2

Vav -- “oddzielił tedy światłość od ciemności” 1:4

Zayin -- “nazwał światłość dniem, a ciemność nazwał nocą” 1:5

Cheth -- “nazwał sklepienie niebem” 1:8

Teth -- “nazwał suchy ląd ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem” 1:10

Yod -- “umieścił je [dwa światła] na sklepieniu niebios” 1:17

Lamed -- “stworzył wielkie potwory i wszelkie żywe, ruchliwe istoty” 1:21

Nun -- “błogosławił im [potworom, wszelkim żywym, ruchliwym istotom]” 1:22

Samekh -- “stworzył człowieka na obraz swój” 1:27

Ayin -- “stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich” 1:27

Tzaddi -- “błogosławił im [mężczyźnie i niewieście]” 1:28

Qooph -- “rzekł: Oto daję wam wszelką [...]” 1:29*

* Są tutaj dwa wyjątki: Pierwszym jest Gen 1:1 i sefira 1/Kether, gdzie “Elohim rzekł” jest

domniemane. Drugim jest Gen 1:29 i litera pojedyncza 12/Qooph, gdzie punkt widzenia jest

przeniesiony z “Elohim rzekł” do “Oto daję wam wszelką [...]”.

Te trzydzieści dwa kreatywne akty są wybierane w kolejności zgodnej z rozdziałem Tory i

stosowane wobec dokumentu „32 Ścieżek..”., co skutkuje innym przypisaniem ścieżek do

sefir/liter, niż ma to miejsce w tradycji zachodniohermetycznej.

Ścieżka: Sekwencja zach-herm: Sekwencja Tory (Genesis 1):

1 Kether 1:1 - Kether - sefira 1

2 Chokmah 1:2 - Heh - litera prosta 1

3 Binah 1:3 - Chokmah - sefira 2

4 Chesed 1:4 - Beth - litera podwójna 1

5 Geburah 1:4 - Vav - litera prosta 2

6 Tiphareth 1:5 - Zayin - litera prosta 3

7 Netzach 1:6 - Binah - sefira 3

8 Hod 1:7 - Aleph - litera matka 1

9 Yesod 1:8 - Cheth - litera prosta 4

10 Malkuth 1:9 - Chesed - sefira 4

11 Aleph 1:10 - Teth - litera prosta 5

12 Beth 1:10 - Gimel - litera podwójna 2

13 Gimel 1:11 - Geburah - sefira 5

14 Daleth 1:12 - Daleth - litera podwójna 3

15 Heh 1:14 - Tiphareth - sefira 6

16 Vav 1:16 - Mem - litera matka 2

2

17 Zayin 1:17 - Yod - litera prosta 6

18 Cheth 1:18 - Kaph - litera podwójna 4

19 Teth 1:20 - Netzach - sefira 7

20 Yod 1:21 - Lamed - litera prosta 7

21 Kaph 1:21 - Peh - litera podwójna 5

22 Lamed 1:22 - Nun - litera prosta 8

23 Mem 1:24 - Hod - sefira 8

24 Nun 1:25 - Shin - litera matka 3

25 Samekh 1:25 - Resh - litera podwójna 6

26 Ayin 1:26 - Yesod - sefira 9

27 Peh 1:27 - Samekh - litera prosta 9

28 Tzaddi 1:27 - Ayin - litera prosta 10

29 Qooph 1:28 - Tzaddi - litera prosta 11

30 Resh 1:28 - Malkuth - sefira 10

31 Shin 1:29 - Qooph - litera prosta 12

32 Tav 1:31 - Tav - litera podwójna 7

Tak naprawdę istnieją tylko trzy punkty zgodności pomiędzy dwoma tradycjami: 1-Kether,

14-Daleth i 32-Tav. Skoro jednak litery ścieżek określane są przez sefiry, z którymi się łączą,

to zgodność na ścieżce 14-tej jest tylko częściowa. Jest tak, ponieważ obraz Drzewa Życia

stosowany przez hebrajską tradycję z XIII wieku jest inny od tego stosowanego przez

współczesną tradycję zachodniohermetyczną.

W naszym zachodniohermetycznym Drzewie, litery brane są w ogólnie alfabetycznej

kolejności i przypisywane do ścieżek pomiędzy sefirami w kolejności, w jakiej są

emanowane, od najwyższej do najniższej. Mówię „ogólnie”, gdyż w trzech miejscach nie jest

to ściśle przestrzegane. Skutkuje to umieszczeniem Daleth pomiędzy Chokmah i Binah.

Dokładna sekwencja A-B: Sekwencja zach-herm:

1-2 Aleph 1-2 Aleph

1-3 Beh 1-3 Beth

1-6 Gimel 1-6 Gimel

2-3 Daleth 2-3 Daleth

2-4 Heh 2-4 Vav

2-6 Vav 2-6 Heh

3

3-5 Zayin 3-5 Cheth

3-6 Cheth 3-6 Zayin

4-5 Teth 4-5 Teth

4-6 Yod 4-6 Yod

4-7 Kaph 4-7 Kaph

5-6 Lamed 5-6 Lamed

5-8 Mem 5-8 Mem

6-7 Nun 6-7 Nun

6-8 Samekh 6-8 Ayin

6-9 Ayin 6-9 Samekh

7-8 Peh 7-8 Peh

7-9 Tzaddi 7-9 Tzaddi

7-10 Qooph 7-10 Qooph

8-9 Resh 8-9 Resh

8-10 Shin 8-10 Shin

9-10 Tav 9-10 Tav

Z drugiej strony hebrajska tradycja interpretuje “Sepher Yetzirah” jako przypisanie liter

matek do trzech poziomych ścieżek, liter podwójnych do siedmiu ścieżek pionowych, a liter

prostych do dwunastu ścieżek ukośnych. Kiedy zastosuje się to do zarysu Drzewa

stosowanego w XIII wieku, to rezultatem jest Drzewo Życia, które wygląda podobnie do

Drzewa zachodniohermetycznego, lecz ma znacząco różne przypisania liter do ścieżek

pomiędzy sefirami. W tym Drzewie, dla kontrastu, Daleth przebiega pomiędzy Binah a

Geburah.

Tradycja hebrajska i zachodniohermetyczna zgodnie umieszczają tylko dwie literowe ścieżki:

Kaph (pomiędzy Gedulah i Netzach) oraz Tav (pomiędzy Yesod i Malkuth).

W kontekście hebrajskiego Drzewa połączonego z sekwencją Tory, dokument „32 Ścieżki

Mądrości” przekazuje trochę inne rozumienie sefir, łączących ich ścieżek oraz samych liter

niż w przypadku analizowania go w kontekście zachodniohermetycznym.

4

Widać tutaj, że istnieje pięć punktów zgodności: ścieżka 1 (Kether), ścieżka 25 (Tiphareth do

Yesod), ścieżka 29 (Netzach do Malkuth), ścieżka 31 (Hod do Malkuth) oraz ścieżka 32

(Yesod do Malkuth).

Aby lepiej zilustrować konsekwencję tych filozoficznych różnic, przejdę przez tekst „32

Ścieżek Mądrości” zestawiony z odpowiednim wersem Genesis 1 i wypisanie, jak sekwencja

Tory i zachodniego hermetyzmu odnosi się do tych dwóch obrazów Drzewa. Razem z tym

przedstawię swój skromny komentarz w zakresie 32 ścieżek, oparty wyłącznie na drzewie

hebrajskim i kontekście sekwencyjnym Tory. Ograniczyłem swój komentarz do tej

perspektywy, gdyż istnieje już kilka dobrych komentarzy odnośnie znaczenia ścieżek w

tradycji zachodniohermetycznej.

Moją szczerą nadzieją jest, że będziesz badał i porównywał, i w ten sposób dojdziesz do

pełniejszego rozumienia tego cennego tekstu. Umieszczając „32 Ścieżki Mądrości” w ich

historycznym kontekście, możemy zobaczyć, jak wyjątkowa jest zachodniohermetyczna

interpretacja i, mam nadzieję, lepiej rozumieć znaczenie tych fundamentalnych różnic.

5

1: Pierwsza ścieżka nazywana jest cudowną (albo mistyczną) świadomością, najwyższą

koroną. Jest to światło pierwotnej przyczyny, które nie ma początku; i jest to pierwotna

chwała. Żadne stworzenie (dosł. „stworzona istota”) nie może osiągnąć jej esencji.

Gen 1:1 - “Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię”.

./rah tav ,ymwh ta ,yhla arb tywarb

Przypisanie Tory / Przypisanie zach-herm -- sefira 1: Kether

Kether, pierwotna chwała, opisywana jest jako Światło pierwotnej przyczyny. Pierwotna

przyczyna jest esencją Kether i jest tym nie mającym początku prawem, którego „nie może

osiągnąć żadne stworzenie”.

W terminologii „Kręgu Kontemplacji”, Kether jest również nazywany „Pierwotną mądrością”

i jest postrzegany jako pierwsza emanacja Pierwotnej Przyczyny.

Pierwotna Chwała jest najwyższą koroną tworzenia. Koroną stojącą nad wszystkim innym:

diademem wiążącym naszą wierność wobec Jedności: świadectwem jeszcze wyższego

autorytetu - Pierwotnej Przyczyny.

Wers Tory jest bardzo, bardzo złożony.

2: Druga ścieżka jest promienistą (lub oświetlającą) świadomością. Jest to korona (Kether)

tworzenia (Briah), splendor Jedności, taki, który “podnosi się jako głowa nad wszystkim”.

Mistrzowie kabały nazywają to Drugą Chwałą.

Gen 1:2 - “A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność była nad otchłanią, a duch Boga

unosił się nad powierzchnią wód”.

,vht ynp=li ;wxv vhbv vht htyh /rahv

.,ymh ynp=li tpxrm ,yhla xvrv

Przypisanie Tory - litera prosta 1: Heh

Drzewo hebrajskie: Kether do Chokmah

Drzewo zach-herm: Chokmah do Tiphareth

Przypisanie zach-herm - sefira 2: Chokmah

6

Tutaj widzimy Kether, Światło promieniujące w dół, do Chokmah. To promieniowanie

Światła koronuje Briah, tj. stoi ponad briatycznym światem Chokmah-Binah, tak jak

Pierwotna Przyczyna stoi ponad Kether. To promieniowanie Światła jest Splendorem

Jedności, czyli Splendorem Kether, Pierwotnej Chwały. Jako taka, nazywana jest Drugą

Chwałą.

Wers Tory opisuje tę Promienistość jako „unoszenie się”, stanie ponad kreacją na

podobieństwo Korony.

3: Trzecia ścieżka nazywana jest uświęcającą świadomością. Jest to podstawa (Yesod)

pierwotnej mądrości i nazywana jest Trwającą Wiarą, a jej źródłem jest Amen. Jest to rodzic

[ojciec] Wiary, z którego emanuje moc Wiary.

Gen 1:3 - „I rzekł Bóg: >>Niech stanie się światłość<<. I stała się światłość”.

.rva=yhyv rva yhy ,yhla rmayv

Przypisanie Tory - sefira 2: Chokmah

Przypisanie zach-herm - sefira 3: Binah

Chokmah jest Podstawą Pierwotnej Mądrości, co oznacza, że Pierwotna Mądrość (Kether)

stoi ponad Chokmah. Chokmah jest zestaleniem wyższej Pierwotnej Mądrości. Chokmah jest

wynikiem Amen i jest utytułowana Trwającą Wiarą oraz Rodzicem [Ojcem] Wiary. Z niej

emanuje Wiara.

Wers Tory opisuje manifestację Pierwotnej Mądrości w postaci Światła. To Światło, niższe

niż „Światło Pierwotnej Przyczyny” (Kether), oświetla świat Briah emanacją Wiary.

4: Czwarta ścieżka nazywana jest przelewającą się (lub otrzymującą) świadomością, gdyż z

niej emanują wszystkie święte moce i wszystkie eteryczne emanacje o najbardziej

7

wysublimowanych esencjach: emanują one jedna z drugiej poprzez moc Pierwotnego

Emanatora.

Gen 1:4 - „I widział Bóg, że światłość była dobra”.

bvu=yk rvah=ta ,yhla aryv

Przypisanie Tory - litera podwójna 1: Beth

Drzewo hebrajskie: Kether do Tiphareth

Drzewo zach-herm: Kether do Binah

Przypisanie zach-herm - sefira 4: Chesed

Promieniste Kether emanuje teraz wszystkie Święte Moce (najbardziej eteryczne emanacje o

najbardziej wysublimowanych esencjach) w dół, do Tiphareth, poprzez literę Beth. Beth jest

„domem” i jako pierwsza litera Tory, mówi się o niej, że mieści wszystkie litery, które

następują po niej - poprzez Beth, emanują wszystkie święte moce Tory.

Co więcej, jest to Pierwotny Emanator, który sprawia, że ten blask przepływa z Kether do

Tiphareth.

Wers Tory opisuje tę emanację świętych mocy do słonecznego Tiphareth jako Elohim

widzący światło i jako Elohim osądzający jego dobro. To dobro jest „najbardziej eterycznymi

emanacjami o najbardziej wysublimowanych esencjach”.

5: Piąta ścieżka nazywana jest radykalną (albo źródłową) świadomością, ponieważ jest to

substancja Jedności, łącząca się z tym zrozumieniem (Binah), które samo emanuje z wnętrza

obszaru Pierwotnej Mądrości (Chokmah).

Gen 1:4 -- “Oddzielił tedy Bóg światłość od ciemności”.

.!wxh ]ybv rvah ]yb ,yhla ldbyv

Przypisanie Tory - litera prosta 2: Waw

Drzewo hebrajskie: Kether do Binah

Drzewo zach-herm: Chokmah do Chesed

Przypisanie zach-herm - sefira 5: Geburah

8

Kether emanuje teraz substancję Jedności w dół do Binah, poprzez literę Waw. Waw jest

„gwoździem” i Kether zasadniczo przymocowuje nim Jedność w briatycznym świecie

Chokmah-Binah.

Binah („Ukryta Świadomość” - zobacz ścieżkę 7) opisywana jest tutaj jako emanująca „z

wnętrza obszaru Pierwotnej Mądrości”. W ścieżce 3, Chokmah opisywane jest jako

„podstawa Pierwotnej Mądrości”. Obszar jest podobny do królestwa (Malkuth). Widać więc

tutaj, że podczas gdy Chokmah-Kether jest Yesod Pierwotnej Mądrości, to Chokmahemanujące-

Binah jest Malkuth Pierwotnej Mądrości. Binah jest wobec Chokmah tym, czym

fizyczna Ziemia jest do sefiry Malkuth.

Wers Tory mówi o dzieleniu. To, co zostało podzielone, to Jedność! Splendor Jedności był

emanowany przy Heh do Chokmah; jej Święte Moce (eteryczne emanacje i wysublimowane

esencje) były emanowane do Tiphareth poprzez Beth; a teraz jej Substancja została

emanowana do Binah poprzez Waw. W ten sposób Elohim oddzielił światło Atziluthic od

(relatywnej) ciemności Briah. Zauważ, że to również ustanawia znaczenie filarów -

srogość/substancja, środkowy/święte moce i miłosierdzie/splendor.

6: Szósta ścieżka nazywana jest pośredniczącą świadomością (lub świadomością

oddzielonego wpływu), ponieważ poprzez nią nasila się (lub zwiększa) emanacja wpływu

atzilutycznego. Powoduje to, że ten wpływ płynie na wszystkich tych, którzy błogosławieni

są, będąc zjednoczeni w jego esencji.

Gen 1:5 - „I nazwał Bóg światłość Dniem, a ciemność nazwał Nocą. I nastał wieczór, i nastał

poranek - dzień pierwszy”.

hlyl arq ;wxlv ,vy rval ,yhla arqyv

.rxa ,vy rqb=yhyv briyhyv

Przypisanie Tory - litera prosta 3: Zayin

Drzewo hebrajskie: Chokmah do Tiphareth

Drzewo zach-herm: Binah do Tiphareth

Przypisanie zach-herm - sefira 6: Tiphareth

9

Z Chokmah - wyższego briatycznego aspektu zawierającego Splendor Jedności - emanuje

wpływ, który pośredniczy tej separacji Atziluth od Briah. Poprzez Zayin („miecz”), Święte

Moce, które schodzą z Kether do Tiphareth, są powiększone. Jest to skutkiem połączenia się

dwóch z trzech oddzielonych aspektów Jedności, w mniejszej skali. To miejsce połączenia to

Tiphareth i w stosownej kolejności (dzień drugi), wpływ Substancji Jedności z Binah również

dołączy do Tiphareth. Wers Tory opisuje to połączenie jako nazywanie, które skutkuje

wieczorem, porankiem, dniem pierwszym.

7: Siódma ścieżka jest ukrytą świadomością, gdyż jest promienistością, która oświetla

wszystkie moce umysłu widziane okiem intelektu i poprzez kontemplację Wiary

Gen 1:6 - “Potem rzekł Bóg: Niech powstanie firmament pośród wód i niech oddzieli wody

od wód!”.

.,yml ,ym ]yb lydbm yhyv ,ymh ;vtb iyqr yhy ,yhla rmayv

Przypisanie Tory - sefira 3: Binah

Przypisanie zach-herm - sefira 7: Netzach

O Binah myśli się zazwyczaj jako o Ciemności, a jednak widzimy, że jest to promienistość,

która oświetla. Wprowadza to bardzo złożoną filozofię, którą najlepiej jest podsumować

słowami R. Ariel: „Ciemnością nazywane jest ukryte światło, które jest przyciemnione od

oświetlania”. Tutaj jednak widzimy receptywne Binah, które wypełnione jest Substancją

Jedności.

Binah jest kulminacją świata Briah i jako takie odnosi się do „mocy umysłu” i skierowanej do

góry „kontemplacji wiary”.

Wers Tory ponownie wspomina podział, tym razem umieszczając Binah jako oddzielające

Briah od Yetzirah.

10

8: Ósma ścieżka nazywana jest doskonałą świadomością, gdyż jest to plan pierwotności. Nie

ma ona żadnego źródła, w którym może mieszkać, poza ukrytymi komnatami majestatu

(Gedulah), z którego emanuje jego własna tajemnicza esencja.

Gen 1:7 - “Uczynił więc Bóg firmament, i oddzielił wody pod firmamentem od wód nad

sklepieniem; i tak się stało”.

rwa ,ymh ]yb ldbyv iyqrh=ta ,yhla wiyv

.]k=yhyv iuqrl lim rwa ,ymh ]ybv iyqrl txtm

Przypisanie Tory - litera matka 1: Aleph

Drzewo hebrajskie: Chesed do Geburah

Drzewo zach-herm: Kether do Chokmah

Przypisanie zach-herm - sefira 8: Hod

Przy Aleph, Elohim czyni po raz pierwszy, wskazując Świat Yetzirah, dla którego Aleph

zapewnia Plan Pierwotności. Mówi się nam, że jego sekretna esencja emanuje z Chesed. W

ścieżce 10, Chesed (które jest „oświetlone Splendorem wszystkich świateł”) ma powodować

że „wpływ wychodzi z Księcia Oblicz”… tym wpływem jest Aleph. Wers Tory mówi nam, że

to konkretnie ukazuje podział pomiędzy wyższymi wodami a niższymi wodami.

9: Dziewiąta ścieżka nazywana jest czystą świadomością, gdyż oczyszcza ona esencję sefir.

Zapewnia i przystosowuje projekt ich obrazów (dosł. „wzorów”) i ustanawia ich jedność.

Pozostają zjednoczone, bez umniejszenia ani dzielenia.

Gen 1:8 - „I nazwał Bóg sklepienie Niebem. I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień drugi”.

.ynw ,vy rqb=yhyv bri=yhyv ,ymw iyqrl ,yhla arqyv

Przypisanie Tory - litera prosta 4: Cheth

Drzewo hebrajskie: Binah do Tiphareth

Drzewo zach-herm: Binah do Geburah

Przypisanie zach-herm - sefira 9: Yesod

11

A teraz Binah, zbiornik Substancji Jedności, emanuje w dół, do Tiphareth, dołączając trzecią

część Jedności, która wpływa z Kether i Chokmah do Tiphareth. Emanacja z Chokmah do

Tiphareth „powiększyła, wzmocniła” przepływ atzilutyczny; a tutaj widzimy, że emanacja

Binah „oczyszcza” tę esencję. Jej przejście przez Aleph (Plan Pierwotności) daje Substancji

Jedności moc wypróbowywania i dostosowywania „projektu ich obrazów”.

Przy Cheth, Jedność jest ustanowiona. Ten proces ustanawiania wymaga, by Pierwotna

Jedność się podzieliła, a następnie na nowo zjednoczyła swoje podzielone części. Ponownie,

wers Tory opisuje to połączenie jako nazywanie i mamy wieczór, poranek, dzień drugi.

10: Dziesiąta ścieżka nazywana jest olśniewającą świadomością, gdyż wyniesiona jest nad

każdą głowę i siedzi na tronie Binah. Oświetlona jest splendorem wszystkich świateł i

powoduje, że wpływ wychodzi od Księcia Oblicz.

Gen 1:9 - „Potem rzekł Bóg: Niech się zbiorą wody spod nieba na jedno miejsce i niech się

ukaże suchy ląd! I tak się stało”.

,ymwh txtm ,ymh vvqy ,yhla rmayv

.]k=yhyv hwbyh hartv dxa ,vqm=la

Przypisanie Tory - sefira 4: Chesed

Przypisanie zach-herm - sefira 10: Malkuth

Oznajmia się nam tutaj, że Chesed „siedzi na tronie Binah”. Ten tron to podstawa/Yesod

Binah, więc Chesed jest ustawione w relacji do Binah w podobny sposób co Chokmah było

wobec Pierwotnej Mądrości.

Dalej mówi się nam, że Chesed jest „oświetlony splendorem wszystkich świateł”. Jest to

przepływ z Chokmah (zbiornika Splendoru Jedności), który przychodzi do Chesed poprzez

12

Gimel (ścieżka 12). Gimel jest „przezroczystą świadomością” proroctwa i objawienia, na

której Książę Oblicz stoi na straży.

Sefiry Chokmah do Yesod są połączeniem mówienia z pozwalaniem. Tutaj wers Tory opisuje

wody „spod nieba” (co określa świat Yetzirah) i ich skupienie skutkujące „suchym lądem”,

czyli Chesed - pierwszą manifestacją/sefirą yetziratyczną.

11: “Jedenasta ścieżka nazywana jest iskrzącą (lub ognistą) świadomością, ponieważ jest

esencją zasłony, która umieszczona jest przed uporządkowanym ułożeniem Mocy. Ten, kto

kroczy tą ścieżką, nabywa specjalną godność - może stać twarzą w twarz z Przyczyną

Przyczyn”.

Gen 1:10 - „Wtedy nazwał Bóg suchy ląd Ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem”.

,ymy arq ,ymh hvqmlv /Ra hwbyl ,yhla arqyv

Przypisanie Tory - litera prosta 5: Teth

Drzewo hebrajskie: Chesed do Tiphareth

Drzewo zach-herm: Chesed do Geburah

Przypisanie zach-herm - litera matka 1: Aleph

Drzewo hebrajskie: Chesed do Geburah

Drzewo zach-herm: Kether do Chokmah

Teth, którego obraz przypomina zawiniętego węża, nazywany jest „esencją Zasłony”

umieszczonej przez „uporządkowanym ułożeniem Mocy”. Ta emanacja z Chesed (która jest

oświetlona Splendorem) do Tiphareth, jest esencją, a Yod (zobacz ścieżkę 17), który emanuje

z Geburah (zbiornika aspektu Substancji) do Tiphareth, jest ubraniem. Zatem dwa aspekty

Jedności - Splendor i Substancja - na nowo łączą się w Tiphareth, lecz tym razem na niższą

yetziratyczną skalę.

Aspekt Świętych Mocy Jedności pochodzi bezpośrednio z Kether (poprzez Beth) i jego

początkowe połączenie w Tiphareth nie jest naśladowane na poziomie yetziratycznym.

Zamiast tego, jest on dorozumiany poprzez odniesienie do Aleph, Planu Pierwotności -

„uporządkowanego ułożenia” - poprzez które przechodzi wpływ Kether.

Określenie „Ten, kto kroczy tą ścieżką” odnosi się do przejścia tą ścieżką w górę z Tiphareth

do Chesed, gdyż to z Chesed osiągana jest ścieżka 12 objawienia i proroctwa, gdzie osoba stoi

„przed Przyczyną Przyczyn”.

Wers Tory ponownie opisuje to połączenie w Tiphareth jako nazywanie. Tutaj kończy

definicję „ziemi” i „morza”.

13

12: Dwunasta ścieżka nazywana jest klarowną (lub przezroczystą) świadomością, ponieważ

jest to substancja tej fazy Majestatu (Gedulah), która nazywana jest Objawieniem

(Khazkhazit). Jest to źródło proroctw, które jasnowidz uzyskuje w wizjach.

Gen 1:10 - „I widział Bóg, że to było dobre”.

.bvu=yk ,yhla aryv

Przypisanie Tory - litera podwójna 2: Gimel

Drzewo hebrajskie: Chokmah do Chesed

Drzewo zach-herm: Kether do Tiphareth

Przypisanie zach-herm - litera podwójna 1: Beth

Drzewo hebrajskie: Kether do Tiphareth

Drzewo zach-herm: Kether do Binah

Słowo Chazchazit zostało ukute przez autora „Księgi Kontemplacji” i różnie jest tłumaczone.

Kaplan tłumaczy je jako „wizualizację”, inni jako „szklaną kulę”. Wszystkie te tłumaczenia

równają się objawieniu i boskiej wizji.

Jednak tutaj, dość subtelnie, znajduje się zasłona, do której odnoszono się wcześniej, gdyż

objawienie jest kabałowane i strzeżone - otrzymywane jest przez szklaną kulę. Definiuje to

separację pomiędzy Briah - sferą czystej myśli - a Yetzirah - sferą obrazów. Zasłona ukrywa

(referencja do Binah, ukrytej świadomości) czystą myśl; a sama zasłona złożona jest z

obrazów, które reprezentują tę myśl.

Emanacja Gimel z Chokmah do Chesed nazywana jest przezroczystą, ponieważ jest to wpływ

czystej myśli do sfery obrazów. Ta emanacja jest „dobrem”, do którego odnosi się wers Tory.

Tej emanacji towarzyszy ważne ukończenie i Elohim przechodzi do wypełnienia „ziemi”

„roślinnością”.

13: Trzynasta ścieżka nazywana jest jednoczącą świadomością (lub świadomością

prowadzącą do Jedności), gdyż jest podstawą chwały. Reprezentuje ona dopełnienie

podstawowej Prawdy zjednoczonych duchowych istot.

Gen 1:11 - „Potem rzekł Bóg: Niech się zazieleni ziemia zieloną trawą, wydającą nasienie i

drzewem owocowym, rodzącym według rodzaju swego owoc, w którym jest jego nasienie na

ziemi! I tak się stało”.

yrp /i irz iyrzm bwi awd /rah awdt ,yhla rmayv

14

.]k==yhyv /rah=li vb=virz rwa vnyml yrp hwi

Przypisanie Tory - sefira 5: Geburah

Przypisanie zach-herm - litera podwójna 2: Gimel

Drzewo hebrajskie: Chokmah do Chesed

Drzewo zach-herm: Kether do Tiphareth

Filar Substancji Jedności przyjmuje teraz yetziratyczną manifestację jako Geburah. Ta sfera

opisywana jest jako świadomość, która jednoczy, gdyż jest to „esencja Chwały”. Ta Chwała

jest Jednością.

Drugie zdanie jest tłumaczone przez Kaplana jako: „To reprezentuje ukończenie prawdziwej

esencji zjednoczonych duchowych istot”. Odnosi się to do Geburah jako do zbiornika

emanacji z Chesed - Aleph. Skutkuje to tym, że Geburah dopełnia Aleph i służy jako

yetziratyczne ugruntowanie (Substancja) Planu Pierwotności.

To tłumaczenie zdaje się bardziej pasować do wersu Tory.

14: Czternasta ścieżka nazywana jest świetlistą świadomością, gdyż jest esencją tego

promienistego płomienia (Khashmal), który jest instruktorem Sekretnych Podstaw (Razi

Yesodoth) Świętości i ich (stadiów) przygotowań.

Gen 1:12 - „I wydała ziemia zieleń, ziele wydające nasienie według rodzajów jego, i drzewo

owocowe, w którym jest nasienie według rodzaju jego. I widział Bóg, że to było dobre”.

Gen 1:13 - „I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień trzeci”.

vhnyml irz iyrzm bwi awd /rah ajvtv

.bvu=yk ,yhla aryv vhnyml vb=virz rwa yrp=hwi /iv

.ywylw ,vy rqb=yhyv bdi=yhyv

Przypisanie Tory / przypisanie zach-herm - litera podwójna 3: Daleth

Drzewo hebrajskie: Binah do Geburah

Drzewo zach-herm: Chokmah do Binah

15

Kluczem do zrozumienia tej ścieżki jest zrozumienie słowa Chashmal. Jest to specyficzne,

techniczne określenie wczesnych kabalistów, które zostało tutaj słabo przetłumaczone. O ile

zawiera ono podtekst „promienistego płomienia” i zazwyczaj ubiera się je w znaczenie

„elektron” lub „bursztyn”, to jego tłumaczenie w tradycji talmudzkiej bliższe jest do

„mówiącej (Mal) ciszy (Chash)”.

Jako określenie kabalistyczne, odnosi się do określonej sekwencyjnej emanacji - Chashmal

zostało stworzone ze Zdumiewającego Światła i zrodziło Arafel (Ciemność). Tutaj Chashmal

postrzegane jest jako wspomniana wcześniej zasłona, ubierająca Zdumiewające Światło i

pośrednicząca pomiędzy „mową” a „ciszą”. Jest to prekursor Ciemności, co oznacza, że jego

skutkiem jest zasłanianie.

Samo Chashmal stoi pomiędzy Chokmah a Binah i widzimy tutaj, że Binah emanuje „esencję

Chashmal” w dół, do yetziratycznego Geburah. Ta esencja jest „dobrem”, do którego odnosi

się wers Tory.

Dalej widzimy, że ścieżka Daleth daje instrukcje do sekretnych podstaw „Świętości i ich

stadiów przygotowań”. Jest to bezpośrednie odwołanie do Aleph - Planu Pierwotności - i

struktury zasłony, która leży pomiędzy Briah a Yetzirah. Tej instrukcji towarzyszy wieczór,

poranek, dzień trzeci.

15: Piętnasta ścieżka nazywana jest świadomością ustanawiającą, ponieważ konstytuuje ona

Esencję Kreacji w czystej ciemności. Według mistrzów kontemplacji właśnie do tej

ciemności odnoszono się w zapisie: „...i gęsta ciemność jej oplatającą powłoką”.

Gen 1:14 - „Potem rzekł Bóg: Niech powstaną światła na sklepieniu niebios, aby oddzielały

dzień od nocy i były znakami dla oznaczania pór, dni i lat!”.

Gen 1:15 - „Niech będą światłami na sklepieniu niebios, aby świecić nad ziemią! I tak się

stało”.

lydbhl ,ymwh iyqrb tram yhy ,yhla r,ayv

.,ynwv ,ymylv ,ydivmlv ttal vyhv hlylh ]ybv ,vyh ]yb

.]k=yhyv /rah=li ryahl ,ymwh iyqrb trvaml vyhv

Przypisanie Tory - sefira 6: Tiphareth

Przypisanie zach-herm - litera prosta 1: Heh

Drzewo hebrajskie: Kether do Chokmah

Drzewo zach-herm: Chokmah do Tiphareth

16

Tiphareth jest miejscem łączenia się oddzielonych części Jedności, dlatego też nazwany jest

„ustanawiającą” świadomością. Mówi się nam, że to ustanawianie zachodzi w „czystej

ciemności”. Ta Ciemność to wspominany wcześniej Arafel i jest to kolejne bardzo

specyficzne kabalistyczne określenie. Oznacza to, że Tiphareth ustanawia „esencję kreacji”

(tj. aspekty Jedności, które są weń emanowane), poniżej zasłony (w środku ciemności/Arafel).

Pamiętaj, że ta ciemność jest produktem Chashmal.

Jest to powtórzone w wersie Tory. W Genesis 1:3 Elohim powiedział: „Niech stanie się

światłość”, ustanawiając Chokmah, briatyczne światło. W 1:4 Elohim „oddzielił światłość od

ciemności” (odniesienie do Chashmal). W 1:6 Elohim ustanowił Binah jako „firmament

(Niebo) pośrodku” tej ciemności. A teraz Elohim ustanawia „światła na sklepieniu nieba”,

oddzielając „dzień od nocy”.

16: Szesnasta ścieżka nazywana jest wieczną (lub triumfującą) świadomością, ponieważ jest

to upodobanie tej Chwały, poza którą nie ma innej chwały jej podobnej. Jest również

nazywana Ogrodem Przyjemności (Eden), który jest przygotowany dla Miłosiernych

(Khasidim).

Gen 1:16 - „I uczynił Bóg dwa wielkie światła: większe światło, aby rządziło dniem, i

mniejsze światło, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy”.

tlwmml ldgh rvamh=ta ,yldgh tramh ynw=ta ,yhla wiyv

.,ybkvkh tav hlylh tlwmml ]uqh rvamh==tav ,vyh

Przypisanie Tory -litera matka 2: Mem

Drzewo hebrajskie: Netzach do Hod

Drzewo zach-herm: Geburah do Hod

Przypisanie zach-herm - litera prosta 2: Vav

Drzewo hebrajskie: Kether do Binah

Drzewo zach-herm: Chokmah do Chesed

17

Litera matka Mem zaznacza drugie połączenie pomiędzy dwoma bocznymi filarami

Splendoru i Substancji. Pierwszym takim połączeniem był Aleph, Plan Pierwotności. Przy

Mem mamy za to Ogród Przyjemności/Upodobania (Eden). Jest to niższa manifestacja Planu

i służy jako stabilizujący wpływ wewnątrz niższego poziomu yetziratycznego, podobnie jak

Aleph w wyższym poziomie yetziratycznym.

Ta manifestacja Planu, emanowana z Netzach do Hod, opisywana jest jako Ogród Edenu

„przygotowany dla Chasidim”. Resh, ścieżka 25 (Tiphareth do Yesod), przecina Mem i jest

nazywana „pierwotnym testem, którym Stwórca sprawdza Chasidim”.

Wers Tory mówi nam, że przy Mem Elohim uczynił dwa wielkie światła i gwiazdy. W

następnym wersie będą one „umieszczone na sklepieniu niebios”, gdzie te dwa światła będą

„rządzić dniem i nocą”, a gwiazdy będą „oddzielały światłość od ciemności”. Tiphareth

rządzi dniem, Yesod nocą, a „gwiazdy” Netzach i Hod „oddzielają światłość od ciemności”.

Te „gwiazdy” naśladują funkcję Chashmal na niższym poziomie i w swej esencji ustanawiają

niższą zasłonę - oddzielenia Tiphareth od Yesod.

Mówi się nam, że jest to najniższa manifestacja Chwały, dająca pozycję w tej niższej

zasłonie, która jest podobna do pozycji Aleph w wyższej zasłonie.

17: Ścieżka siedemnasta nazywana jest świadomością doznania (lub świadomością

usposobienia). Zapewnia wiarę Miłosiernym (Khasidim) i ubiera ich w Ducha Świętego

(Ruach Elohim). Wśród Boskich nazywana jest Podstawą Piękna (Yesod ha-Tiphareth).

Gen 1:17 - „I umieścił je Bóg na sklepieniu niebios, aby świeciły nad ziemią”.

Gen 1:18 - „I rządziły dniem i nocą oraz aby oddzielały światłość od ciemności”.

./rah==li ryahl ,ymwh iyqrb ,yhla ,ta ]tyv

;wxh ]ybv rvah ]yb lyrbhlv hlylbv ,vyb lwmlv

Przypisanie Tory - litera prosta 6: Yod

Drzewo hebrajskie: Geburah do Tiphareth

Drzewo zach-herm: Chesed do Tiphareth

Przypisanie zach-herm - litera prosta 3: Zayin

Drzewo hebrajskie: Chokmah do Tiphareth

Drzewo zach-herm: Binah do Tiphareth

18

Yod, emanacja z Geburah do Tiphareth, jest ostatecznym połączeniem aspektu Substancji

Jedności w Tiphareth. To dopełnia wyższe Yetzirah i w ten sposób ubiera wypełnionego

wiarą (tj. podróżującego w górę) Chasidim w Ruach Elohim.

Yod służy jako Yesod wobec Tiphareth, co oznacza, że Tiphareth jest Malkuth dla wyższego

Yetzirah. Ta emanacja do Tiphareth opisywana jest przez wers Tory jako konkretne działanie

- „Elohim umieścił je”.

18: Osiemnasta ścieżka nazywana jest świadomością domu wpływu. Z jej najgłębszego

środka płynie Arcanum i zakryte idee, które “mieszkają w jego cieniu”; zatem jest tam

spójność (lub jedność) z najgłębszą substancją Przyczyny Przyczyn.

Gen 1:18 - „I widział Bóg, że to było dobre”.

Gen 1:19 - „I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień czwarty”.

.bvu=yk ,yhla aryv

.yiybr ,vy rqb=yhyv bri=yhyv

Przypisanie Tory - litera podwójna 4: Kaph

Drzewo hebrajskie / Drzewo zach-herm: Chesed do Netzach

Przypisanie zach-herm - litera prosta 4: Cheth

Drzewo hebrajskie: Binah do Tiphareth

Drzewo zach-herm: Binah do Geburah

Przy Heh, Kether emanowało Splendor Jedności do Chokmah. Z kolei Chokmah emanowało

„czystą myśl” do Chesed poprzez ścieżkę Gimel. Przy każdym zbiorniku czy sefirze Splendor

ukazywał się na różnym poziomie: w Chokmah jako briatyczna myśl, a w Chesed jako

yetziratyczne obrazy. Teraz widzimy, że ten Splendor schodzi jeszcze niżej, z Chesed do

Netzach - z wyższego Yetzirah do niższego - i „czysta myśl” ubrana w obrazy jest tutaj

„arcanum i zakrytymi ideami”. „Najgłębszym środkiem”, z którego wypływają, jest Chesed

oświetlony przez Gimel. Ich zbiornikiem jest sefira Netzach (świadomość Sekretu wszelkiej

Duchowej Aktywności).

Jest to pierwsza emanacja z wyższego Yetzirah do niższego. Niższy kończy się na Yesod i

jest cieniem Shaddai/Yesod, do którego odnosi się „mieszkanie w jego cieniu”. Mówi się

więc, że Kaph przekazuje aspekt Splendoru do niższego Yetzirah. Ta transmisja jest

„dobrem”, do którego odnosi się wers Tory i towarzyszy mu wieczór, poranek, dzień czwarty.

19

19: Dziewiętnasta ścieżka jest świadomością sekretu wszelkiej duchowej aktywności. Jest tak

nazywana z powodu wpływu rozszerzanego przez nią od Najwyższego Błogosławieństwa i

boskiej Chwały.

Gen 1:20 - „Potem rzekł Bóg: Niech zaroją się wody mrowiem istot żywych, a ptactwo niech

lata nad ziemią pod sklepieniem niebios!”.

hyx wpn /rw ,ymh vjrwy ,yhla rmayv

.,ymwh iyqr ynp=li /rah=li [pviy [viv

Przypisanie Tory - sefira 7: Netzach

Przypisanie zach-herm - litera prosta 5: Teth

Drzewo hebrajskie: Chesed do Tiphareth

Drzewo zach-herm: Chesed do Geburach

To określa początek piątego dnia i Elohim przechodzi teraz do wypełniania mórz żywymi

stworzeniami, a sklepienia niebios latającym ptactwem. To zadanie skupione jest dookoła

Netzach.

Szóstego dnia Elohim wypełnia ziemię żywymi stworzeniami. W tej sferze „ziemi” tworzenie

bydła, płazów i dzikich zwierząt ziemi skupione jest wokół Hod, a tworzenie ludzi - wokół

Yesod.

Netzach otrzymuje przepływ „najwyższego błogosławieństwa i boskiej Chwały” z Chesed,

poprzez ścieżkę Kaph. Jest to „Arcanum i ukryte idee”, które są tłumaczone przez ten

zbiornik na „sekret wszelkiej Duchowej Aktywności”.

20: Dwudziesta ścieżka nazywana jest świadomością woli, gdyż jest wzorem wszystkiego, co

jest kształtowane. Poprzez ten tryb (lub stan) świadomości można poznać rzeczywistość

Pierwotnej Mądrości.

Gen 1:21 - „I stworzył Bóg wielkie potwory i wszelkie żywe, ruchliwe istoty, którymi

zaroiły się wody, według ich rodzajów, nadto wszelkie ptactwo skrzydlate według rodzajów

jego”.

twm rh hyxh wpn=lk tav ,yldgh ,nynth=ta ,yhla arbyv

vhnyml [nk [vi=lk tav ,hnyml ,ymh vjrw rwa

Przypisanie Tory - litera prosta 7: Lamed

20

Drzewo hebrajskie: Tiphareth do Netzach

Drzewo zach-herm: Geburah do Tiphareth

Przypisanie zach-herm - litera prosta 6: Yod

Drzewo hebrajskie: Geburah do Tiphareth

Drzewo zach-herm: Chesed do Tiphareth

Wers Tory opisuje tworzenie tych istot ze specyficzną klauzulą „według rodzajów jego”.

Odnosi się to do Planu Pierwotności i mówi nam, że w niższym poziomie yetziratycznym

Tiphareth (świadomość ustanawiająca) jest emanatorem tego Planu.

Jest to również pierwszy wers, w którym widzimy słowa „I stworzył Bóg”. Jest to akt „woli”

zupełnie innej niż początkowa linia Genesis, w której widzimy „Na początku Bóg

stworzył…”, i ukazuje kontrast pomiędzy aktem atzilutycznym a yetziratycznym.

Opis ścieżki mówi nam, że poprzez kontemplację nad tym niższym aktem tworzenia „można

poznać rzeczywistość „Pierwotnej Mądrości (tj. Kether)”. Jest tak, ponieważ niższy akt jest

echem wyższego, zawierając w sobie inspirację Pierwotnej Mądrości, która została

urzeczywistniona swoim przejściem przez zasłonę Pierwotnego Planu.

Przy Kaph „arcanum i zakryte idee” Splendoru były emanowane do Netzach. Tutaj, poprzez

Lamed, połączone aspekty Jedności, których zbiornikiem jest Tiphareth, są teraz emanowane

na Netzach, ożywiając mieszczące się tam Sekrety wszelkiej Duchowej Aktywności.

W wielkim stopniu Lamed jest echem Cheth - emanacji z Binah do Tiphareth. Cheth

„wypróbowuje i dostosowuje projekt”, a Lamed „jest wzorem wszystkiego, co jest

kształtowane”. Widzimy tutaj, że Tiphareth spełnia kreatywną rolę w stosunku do niższego

Yetzirah, podobnie jak Boskość w odniesieniu do wyższego Yetzirah. Tiphareth - połączona

Jedność - urzeczywistnia kreację na niższym poziomie, emanując swój aspekt Substancji ku

filarowi Splendoru i skutkuje nową mieszaniną.

21: Dwudziesta pierwsza ścieżka jest nazywana świadomością upragnionego, które spełnia,

gdyż otrzymuje ona boski Wpływ wlewający się w nią na skutek błogosławieństwa, jakim

obdarza ona wszystko, co istnieje.

Gen 1:21 - „i widział Bóg, że to było dobre”.

.bvu=yk ,yhla aryv

Przypisanie Tory - podwójna litera 5: Peh

Drzewo hebrajskie: Geburah do Hod

21

Drzewo zach-herm: Netzach do Hod

Przypisanie zach-herm - podwójna litera 4: Kaph

Drzewo hebrajskie / Drzewo zach-herm: Chesed do Netzach

Z Geburah („jednoczącej świadomości” i zakończenia ścieżki Aleph/Plan Pierwotności),

Substancja Jedności schodzi jeszcze dalej, do Hod („mocy podtrzymywania pośród

wszystkich sefir” i zakończenia ścieżki Mem/Ogród Przyjemności).

By to zrozumieć, musimy zbadać tytuł tej ścieżki. Tutaj został on przetłumaczony jako

„Upragnione i to, które Spełnia”, lecz proponuję, by dużo jaśniej ująć to jako „Upragnione i

Potrzebne” - dwie oddzielne potrzeby.

„Błogosławieństwo”, jakim Peh „obdarza wszystko, co istnieje”, jest przepływem z aspektu

Substancji. W ten sposób Elohim błogosławi to, co zostało stworzone, wszystkim tym, co

może być pożądane, i wszystkim, co może być potrzebne do utrzymania.

To błogosławieństwo przepływa z wyższego Yetzirah do niższego i jest „dobrem”, do którego

odnosi się wers Tory.

22: Dwudziesta druga ścieżka nazywana jest wierną świadomością, gdyż poprzez nią

zwiększane są duchowe moce. Wszyscy mieszkańcy ziemi „trzymają się w jej cieniu”.

Gen 1:22 - „I błogosławił im Bóg, mówiąc: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i

napełniajcie wody w morzach, a ptactwo niech się rozmnaża na ziemi!”.

Gen 1:23 - „I nastał wieczór, i nastał poranek - dzień piąty”.

vbrv vrp rmal ,yhla ,ta ;rbyv

./rab bry [vihv ,ymyb ,ymh=ta valmv

.ywymx ,vy rqb=yhyv bri==yhyv

Przypisanie Tory - litera prosta 8: Nun

Drzewo hebrajskie: Tiphareth do Hod

Drzewo zach-herm: Tiphareth do Netzach

Przypisanie zach-herm - litera prosta 7: Lamed

Drzewo hebrajskie: Tiphareth do Netzach

Drzewo zach-herm: Geburah do Tiphareth

22

Zbiornik połączenia Jedności, Tiphareth, emanuje teraz w dół, do Hod, zwiększając/mnożąc

„duchowe moce”. Ta emanacja równoważy Lamed i jest echem Zayin (Chokmah do

Tiphareth). Tak jak Lamed był echem Cheth, tak Nun („poprzez nią zwiększają się duchowe

moce”) jest echem Zayin („poprzez nią zwiększana jest emanacja wpływu Atziluth”).

Ukazuje to Tiphareth emanujący aspekt Splendoru do filaru Substancji, skutkując

wymieszaniem w Hod, podobnym do osiągniętego w Netzach ścieżką Lamed.

Wers Tory opisuje ten przepływ duchowych mocy jako błogosławieństwo, które powoduje

płodność i rozmnożenie. Lecz zwróć uwagę, że to błogosławienie kładzione jest na

stworzenia wody i ptactwo powietrza, których tworzenie jest wyśrodkowane dookoła

Netzach. Ścieżki Peh i Nun również dotyczą tego tworzenia, pomimo że kończą się w Hod

(które samo w sobie określa tworzenie dzikich zwierząt ziemi).

To błogosławieństwo jest kulminacją, której towarzyszy wieczór, poranek, dzień piąty.

Innymi słowy, koniec dnia piątego.

23: Dwudziesta trzecia ścieżka jest nazywana stałą (lub trwającą) świadomością, ponieważ

jest to moc podtrzymywania wśród wszystkich sefir.

Gen 1:24 - „Potem rzekł Bóg: Niech wyda ziemia istotę żywą według rodzaju jej: bydło,

płazy i dzikie zwierzęta według rodzajów ich. I tak się stało”.

hnyml hyx wpn /rah ajvt ,yhla rmayv

.]k=hyv hnyml /Ra=vtyxv wmrv hmhb

Przypisanie Tory - sefira 8: Hod

Przypisanie zach-herm - litera matka 2: Mem

Drzewo hebrajskie: Netzach do Hod

Drzewo zach-herm: Geburah do Hod

23

Przy ustanowieniu Hod, filar Substancji jest ukończony. Wers Tory określa to jako tworzenie

kolejnych żywych stworzeń (tym razem na ziemi), równoważąc stworzenia wody i powietrza

tworzone przez filar Splendoru - Netzach. Hod nadaje stabilność strukturze Drzewa i, co

bardzo ważne, dopełnia niższą zasłonę, kończąc ścieżkę Mem.

Ponownie w stwierdzeniu Elohim załączona jest klauzula „według rodzajów jej”. Odnosi się

to do Planu Pierwotności i jego niższej manifestacji jako Mem.

Mem i struktura zasłony, jaką wspiera, są „morzami”, które zostały wypełnione poprzez

Netzach. „Niebiosa” leżą powyżej Tiphareth. [Według tradycji te stworzenia powietrza i

wody to anioły]. Przy Hod zwracamy się do wypełniania stworzeniami samej „ziemi”.

W tworzeniu Netzach Elohim powiedział: „Niech zaroją się wody… a ptactwo niech lata…”,

a następnie Elohim „stworzył” je. Przy tworzeniu Hod jednakże, Elohim mówi: „Niech

ziemia wyda”. Jest to przejście od spontanicznej kreacji, która wypełnia substancję (woda,

powietrze), do takiej, która powstaje z już stworzonej substancji (ziemia). Tutaj Elohim

„czyni” coś z ziemi, w przeciwieństwie do wypełniania ziemi. Jest to widoczne na wyższym

poziomie przy Chesed („Niech się zbiorą wody… i niech się ukaże suchy ląd…”) i Geburach

(„Niech się zazieleni ziemia zieloną trawą…”).

24: Dwudziesta czwarta ścieżka nazywana jest wyobrażającą świadomością, gdyż każdej

stworzonej rzeczy posiadającej wygląd zapewnia obraz, w formie pasującej do niej.

Gen 1:25 - „I uczynił Bóg dzikie zwierzęta według rodzajów ich, i bydło według rodzaju

jego, i wszelkie płazy ziemne według rodzajów ich”.

hnyml hmhbh=tav hnyml /rah tyx=ta ,yhla wiyv

vhnml hmrah wmr==lk tav

Przypisanie Tory - litera matka 3: Shin

Drzewo hebrajskie: Chokmah do Binah

Drzewo zach-herm: Hod do Malkuth

Przypisanie zach-herm - litera prosta 8: Nun

Drzewo hebrajskie: Tiphareth do Hod

Drzewo zach-herm: Tiphareth do Netzach

Przy Hod ziemia zrodziła stworzenia, a teraz przy Shin Elohim czyni te stworzenia. To

czynienie jest bardzo specjalne, gdyż zabiera nas w tył Drzewa, do sfery ognistego Chashmal,

pomiędzy Chokmah i Binah.

24

Implikuje to, że to czynienie oznacza, że stworzenia, które ziemia wydała, są wypełniane

przez Elohim wyższą iskrą życia. Innymi słowy, w wydane przez ziemię stworzenia wpojony

jest Chashmal. To przygotowuje scenę i jest ważnym prekursorem dla skupionej wokół Yesod

kreacji ludzi.

Opis ścieżki mówi o „wyobrażaniu” i „wyglądzie”, co jest stosowne dla połączenia Chokmah-

Binah. Na głębszym poziomie słowo „obraz” można odnieść do „krew”, prekursora „Adam” i

do „błoto/glina”. To ostatnie słowo może również znaczyć „gołąb”. Zatem przy Shin Elohim

daje tę wyższą krew stworzeniom zrobionym z gliny (tj. zrodzonym z ziemi). Te stworzenia

są czynione „według rodzajów ich”, co jest synonimiczne z zastrzeżeniem, że „mają formę

pasującą do nich”.

25: Dwudziesta piąta ścieżka nazywana jest świadomością próby (lub egzaminu), gdyż jest

głównym testem, którym Stwórca wypróbowuje Miłosiernego (Chasidim).

Gen 1:25 - „i widział Bóg, że to było dobre”.

.bvu=yk ,yhla aryv

Przypisanie Tory - litera podwójna 6: Resh

Drzewo hebrajskie: Tiphareth do Yesod

Drzewo zach-herm: Hod do Yesod

Przypisanie zach-herm - litera prosta 9: Samekh

Drzewo hebrajskie: Netzach do Yesod

Drzewo zach-herm: Tiphareth do Yesod

Tiphareth, zbiornik połączonej na nowo Jedności, emanuje teraz w dół, w poprzek/przez

ścieżkę Mem, do Yesod.

Opis ścieżki mówi o „testowaniu, eksperymentowaniu, wypróbowywaniu”. Można również

postrzegać, że to słowo oznacza „testować/wypróbowywać” „glinę”. Tutejsze testowanie i

wypróbowywanie jest wpajaniem Shin/ducha w stworzenia ziemi. Jest to „eksperyment”

polegający na tym, że te stworzenia dostały stopień autonomii podobny do należącego do

Elohim!

To przygotowuje scenę dla tworzenia ludzi w następnej ścieżce - Yesod.

Własna wola jest „podstawowym/oryginalnym testem, poprzez który stwórca wypróbowuje

Chasidim”. Miejscem testu jest punkt, w którym Resh przecina Mem/Ogród Edenu. W tej

25

wodnej sferze poniżej zasłony, Resh jest jak pień Drzewa Życia. Jego korzenie leżą „na

górze”, w sferze powyżej Tiphareth, a jego gałęzie rozpościerają się „na dół”, do Yesod.

Jednak podczas podróżowania ścieżką Mem Ogród Edenu odwraca perspektywę i korzenie

zdają się iść „w dół”, do Tiphareth, a gałęzie rozpościerać „w górę”, do Yesod. To właśnie

Resh przebija tę zasłonę wykrzywionych perspektyw, dając osobie podróżującej w górę

ścieżkę skręcającą do wewnątrz, a osobie podróżującej w dół - promieniste wynurzenie; obie

te rzeczy testują podróżnika!

Resh jest przewodem Shin i jego emanacja jest „dobrem”, do którego odnosi się wers Tory.

26: Dwudziesta szósta ścieżka nazywana jest odnawiającą się świadomością, ponieważ

poprzez nią Bóg - niech będzie On błogosławiony! - odnawia wszystkie rzeczy, które są na

nowo rozpoczęte w tworzeniu świata.

Gen 1:26 - „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz, podobnego do nas i niech

panuje nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad bydłem, i nad całą ziemią, i nad

wszelkim płazem pełzającym po ziemi”.

vntvmdk vnmljb ,da hwin ,yhla dmayv

hmhbbv ,ymwh [vibv ,yh tgdb vdryv

./rah=li wmrh wmrh=lkbv /rah=lkbv

Przypisanie Tory - sefira 9: Yesod

Przypisanie zach-herm - litera prosta 10: Ayin

Drzewo hebrajskie: Hod do Yesod

Drzewo zach-herm: Tiphareth do Hod

Przy zejściu Shin formowany jest Yesod i obmyślane są ludzkie istoty. Ludzie mają być

stworzeni „na obraz nasz” i „podobni do nas”. „Obraz” odnosi się do niższej manifestacji

Planu Pierwotności (struktura skupiona na Mem) - co oznacza podstawową strukturę Drzewa.

Słowo „podobieństwo” zawiera „krew” i odnosi się do stworzeń natchniętych Shin.

Do tych dwóch składników dodany jest kolejny - „władza nad”, która umieszcza ludzi w

specyficznej relacji do tych innych istot. To właśnie czynnik panowania „odnawia”

powstającą kreację. Zatem „Bóg, niech będzie On błogosławiony”, oświetlił „mniejsze

światło” panowaniem nad całą ziemią. Elohim stworzył tym samym kolejny zbiornik na

Środkowym Filarze połączonej Jedności - echo tworzenia Tiphareth na niższym poziomie.

26

27: Dwudziesta siódma ścieżka nazywana jest ekscytującą świadomością, ponieważ poprzez

nią tworzony jest oddech życia każdego stworzenia (dosł. stworzonej istoty) pod Najwyższą

Sferą, jak również ruch ich wszystkich.

Gen 1:27 - „I stworzył Bóg człowieka na obraz Swój”.

vmljb ,dah=ta ,yhla arbyv

Przypisanie Tory - litera prosta 9: Samekh

Drzewo hebrajskie: Netzach do Yesod

Drzewo zach-herm: Tiphareth do Yesod

Przypisanie zach-herm - litera podwójna 5: Peh

Drzewo hebrajskie: Geburah do Hod

Drzewo zach-herm: Netzach do Hod

Przy Resh, Święte Moce Shin były emanowane z Tiphareth - zbiornika połączonej Jedności -

w dół, do Yesod. Teraz przy Samek mamy Netzach - zbiornik Filaru Splendoru - emanujące

w dół, do Yesod. To wypełnienie Yesod będzie ukończone emanacją Ayin, z Hod - zbiornika

Filaru Substancji - do Yesod.

Samekh-Ayin-Resh tworzą razem słowo oznaczające „burzę, sztorm” i naśladuje to tytuł

ścieżki, który pochodzi od słowa oznaczającego „wściekać się, robić tumult, być

podekscytowanym”. To burzliwe tworzenie dotyczy istot ludzkich: jest to ożywienie gliny

oddechem życia.

Ta emanacja pochodzi z Netzach, które otrzymało „arcanum i zasłonięte idee” z Filaru

Splendoru (poprzez Kaph) jak również i aspekt Substancji połączonej Jedności z Tiphareth

(poprzez Lamed). Pierwszą skierowaną w dół emanacją Netzach jest Mem i struktura niższej

zasłony Ogrodu Edenu (mieszanki Splendoru i Substancji). Jego druga emanacja, Samek,

dzieli tę mieszaną naturę i dlatego właśnie opis ścieżki wspomina zarówno tworzenie oddechu

życia, jak i „ruchu ich wszystkich”. Ich „ruch” łączy aspekty „ekscytacji” (Shin) i „porządku”

(Plan Pierwotności).

„Najwyższa Sfera” widziana spod zasłony Mem to generalnie Tiphareth - z perspektywy

Yesod i Malkuth jest to „większe ciało świetlne”. Jednakże głębszym znaczeniem

„Najwyższej Sfery” jest to, że jest to wyższy heksagon (Kether do Tiphareth), którego

Tiphareth jest zbiornikiem i wyrazicielem.

28: Dwudziesta ósma ścieżka nazywana jest naturalną świadomością. Poprzez nią dopełniona

(tj. udoskonalona) jest natura wszystkiego, co istnieje poniżej sfery Słońca.

27

Gen 1:27 - „Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich”.

.,ta arb hbqnv rkz vta arb ,yhla ,ljb

Przypisanie Tory - litera prosta 10: Ayin

Drzewo hebrajskie: Hod do Yesod

Drzewo zach-herm: Tiphareth do Hod

Przypisanie zach-herm - litera prosta 11: Tzaddi

Drzewo hebrajskie: Netzach do Malkuth

Drzewo zach-herm: Netzach do Yesod

Hod - oparcie Filaru Substancji, zbiornik aspektu Splendoru połączonej Jedności i

zakończenie ścieżki Mem - teraz emanuje na Yesod, „dopełniając naturę wszystkiego, co

istnieje” poniżej zasłony Mem.

Na tym poziomie mamy pierwsze bezpośrednie określenie rodzaju. „Obraz” Elohim poniżej

zasłony Mem ukazuje się jako dwa różne rodzaje: męski i żeński. Lecz powyżej tej zasłony

mamy jedynie dorozumiany rodzaj - rodzaj, który wyraźnie trzeba rozumieć jako

nierozdzielnie zmieszany (np. słowo Elohim).

Przy tej manifestacji rodzaju i wszystkiego, co oznacza, Yesod - „Odnowiona Świadomość”

- jest ukończony. Naśladuje on Tiphareth w tym, że Jedność jest ponownie zjednoczona:

chociaż teraz jest dużo dogłębniej zmieszana, dużo bardziej substancyjnie ukazana i na

niższym poziomie.

29: Dwudziesta dziewiąta ścieżka nazywana jest cielesną świadomością, ponieważ oznacza

ona formy i reprodukcję wszystkich ciał, które są włączone w każdy cykl niebios.

Gen 1:28 - „I błogosławił im Bóg”.

,yhla ,ta ;rbyv

Przypisanie Tory - litera prosta 11: Tzaddi

Drzewo hebrajskie: Netzach do Malkuth

Drzewo zach-herm: Netzach do Yesod

Przypisanie zach-herm - litera prosta 12: Qooph

Drzewo hebrajskie: Hod do Malkuth

Drzewo zach-herm: Netzach do Malkuth

28

Tzaddi rozpoczyna zejście do Assiah i ostateczne połączenie Jedności w Malkuth. To zejście

jest w wersie Tory ujęte jako „błogosławieństwo”.

Błogosławieństwo przekazywane przez Tzaddi jest ucieleśnieniem - a raczej „zaznaczaniem”,

„opisywaniem” fizycznych form i ich własnej reprodukcji. To definiowanie fizycznych form

pochodzi ze zbiornika „arcanum i zasłoniętych idei” - Netzach.

Ponownie (jak przy Mem i Samekh), mieszanka aspektu Substancji połączonej Jedności z

aspektem Filaru Splendoru w Netzach, są razem emanowane z Netzach, tym razem do

Malkuth. Ta mieszanka wyrażona jest w opisie ścieżki jako „formy” oraz „reprodukcja”: obie

przypominają klauzulę „według rodzajów swoich”, lecz na znacząco niższym poziomie

zdefiniowanego rodzaju.

Tzaddi przekazuje podstawowy wzór dla fizycznych ciał. Oznacza to, że ostateczny rezultat

„arcanum i zasłoniętych idei” schodzących poprzez „Sekret wszelkiej Duchowej Aktywności”

jest ustanowieniem szablonu dla fizycznej formy.

Mem, Samekh i Tzaddi są Sekretami wszelkiej Duchowej Aktywności, wyrażonymi na trzech

kolejnych poziomach: Mem - obrazy i Ogród Edenu, Samekh - oddech życia i ruch, Tzaddi -

szablon fizycznej formy.

30: Trzydziesta ścieżka nazywana jest uniwersalną świadomością, ponieważ poprzez nią

astrolodzy (dosł. „Władcy Niebios”) czerpią swoje osądy o gwiazdach i (zodiakalnych)

konstelacjach i doskonalą swoją wiedzę o niebiańskich cyklach.

Gen 1:28 -„I rzekł do nich Bóg: Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię, i

czyńcie ją sobie poddaną; panujcie nad rybami morskimi i nad ptactwem niebios, i nad

wszelkimi zwierzętami, które się poruszają po ziemi!”.

hwbkv /rah=ta valmv vbrv VIP ,yhla ,hl rmayv

./rah=li twmrh hyx=lkbv ,ymwh [vibv ,yh tgrb vdrv

Przypisanie Tory - sefira 10: Malkuth

Przypisanie zach-herm - litera podwójna 6: Resh

Drzewo hebrajskie: Tiphareth do Yesod

Drzewo zach-herm: Hod do Yesod

29

Malkuth jest manifestacją „błogosławieństwa” Tzaddi. Tutaj szablon formy jest spełniony.

Nadawana jest mu konkretna egzystencja poprzez moce płodności, odnawiania i panowania.

Moc panowania jest szczególnie nad stworzeniami etc., co oznacza, że Malkuth zapewnia

ostateczną strukturę fizycznej materii, lecz nie jest, mówiąc ściśle, samą fizyczną materią.

Fizyczna materia przylega do Malkuth i przyjmuje swoją formę bezpośrednio z niego. Innym

sposobem wyrażenia tego jest to, że Malkuth odciska swoją strukturę na fizycznej materii.

Oba stwierdzenia są prawdziwe. Bez Malkuth nie ma fizycznej manifestacji i vice versa - bez

fizycznej materii, Malkuth nie jest w pełni ukazany.

Wszystkie moce Drzewa stoją ponad Malkuth, jak gwiazdy na nocnym niebie. Wygląd jest

dokładnie ułożoną wewnętrzną grą wielościanowej Jedności. Z Malkuth, te moce jawią się

jako konkretne obiekty, symbolicznie przedstawiające wyższe Tajemnice, których interakcji

używamy w dążeniu do zrozumienia większego kosmosu.

Malkuth jest bramą, poprzez którą zyskujemy wejście do przechodzenia ścieżkami Drzewa.

By osiągnąć Malkuth, trzeba podróżować do wewnątrz. Ta wewnętrzna podróż jest podstawą

wtajemniczenia - kontemplująca siebie medytacja, która prowadzi do realizacji połączenia

pomiędzy wewnętrznym a zewnętrznym kosmosem. Zatem osoba staje się „panem”

wewnętrznych „niebios”, aby osiągnąć Malkuth, a następnie z Malkuth osoba dąży do

„doskonalenia (własnej) wiedzy o niebiańskich cyklach”.

31: Trzydziesta pierwsza ścieżka nazywana jest nieustającą świadomością. Dlaczego jest tak

nazywana? Ponieważ kieruje ruchem Słońca i Księżyca według ich naturalnego porządku -

każde w jego właściwej orbicie.

Gen 1:29 - „Potem rzekł Bóg: Oto daję wam wszelką roślinę wydającą nasienie na całej

ziemi i wszelkie drzewa, których owoc ma w sobie nasienie: niech będzie dla was

pokarmem!”.

Gen 1:30 - „Wszystkim zaś dzikim zwierzętom i wszelkiemu ptactwu niebios, i wszelkim

płazom na ziemi, w których jest tchnienie życia, [daję] na pokarm wszystkie rośliny. I tak się

stało”.

rwa irz irz bwi=lb=ta ,kl yttn hnh ,ihla rmayv

vb=rwa /ih=lk=tav /rah=lk ,ymwh /rah=li ynp=li

.hlkal hyhy ,kl irz irz /i==yrp

Wmvr lklv [vi=lklv /rah tyx=lklv

.]k=yhyv hlkal bwi qry=lk=ta hyh wpn vb=rwa

30

Przypisanie Tory - litera prosta 12: Qooph

Drzewo hebrajskie: Hod do Malkuth

Drzewo zach-herm: Netzach do Malkuth

Przypisanie zach-herm - litera matka 3: Shin

Drzewo hebrajskie: Chokmah do Binah

Drzewo zach-herm: Hod do Malkuth

Przy Qooph, Hod emanuje aspekt Substancji Jedności w dół, do Malkuth. Ayin „dopełniła

naturę wszystkich rzeczy”, a teraz Qooph ożywia je „zgodnie z ich naturalnym porządkiem,

każde w jego właściwej orbicie”.

Wers Tory podobnie ustanawia porządek. Mamy tutaj Elohim ustanawiające hierarchię i

zapewniające utrzymanie dla wszystkiego. To utrzymanie (rośliny etc.) pochodzi z Geburah

(zobacz ścieżka 13). Zeszło do Hod poprzez Peh (Upragnione i Potrzebne), a teraz schodzi do

Malkuth jako potrzebne fizyczne utrzymanie dla stworzonych istot.

Zawarty w opisie ścieżki obraz nieustającego ruchu „Słońca i Księżyca” odnosi się

bezpośrednio do wzrostu roślin i drzew oraz do ich cykli sadzenia i zbierania plonów. Jak

również do cykli życia i śmierci wszystkich żywych istot.

32: Trzydziesta druga ścieżka jest nazywana służącą (lub administrującą) świadomością,

ponieważ kieruje ona ruchem siedmiu planet - każdej w jej własnym właściwym kursie.

Gen 1:31 - „I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre. I nastał wieczór,

i nastał poranek - dzień szósty”.

dam bvu==hnhv hwi rwa=lk=ta ,yhla aryv

.ywwh ,vy rqb=yhyv bri=yhyv

Przypisanie Tory / Przypisanie zach-herm - podwójna litera 7: Tav

Drzewo hebrajskie / drzewo zach-herm: Yesod do Malkuth

31

Podczas, gdy Qooph ustanowiła ruchy Słońca i Księżyca, Tav ustanawia ruchy siedmiu

planet. Tutaj planety postrzegane są za przedstawicieli Słońca i Księżyca, jeszcze bardziej

uszczegóławiające ich emanacje. Zatem Tav dodaje do Malkuth ostateczny składnik życia -

indywidualizację, specjalizację.

Tzaddi przyniosła wzory form z „Sekretu wszelkiej Duchowej Aktywności”; Qooph

przyniosła podtrzymanie i substancję form ze „Stałości/Wytrzymania”, a teraz Tav sprowadza

indywidualizację form z „Odnowienia”. Zjednoczone, są mocą, którą Malkuth musi odciskać

siebie na fizycznej substancji.

Malkuth jest zbiornikiem Jedności, która się podzieliła, połączyła swoje części, podzieliła na

nowo, zmieszała swoje części i która ostatecznie przesłała wszystkie swoje części ponownie

razem. A teraz, gdy wszystkie te części się zeszły, Elohim widzi, że każda rzecz została

uczyniona. Określenie „bardzo dobre” widniejące w wersie Tory, jest pełnością i

perspektywą, którą to połączenie dostarcza Elohim.

Towarzyszy temu wieczór, poranek, dzień szósty.

---