Zalecenia dla pacjenta po amputacji kończyny
Zaleca się wczesną i możliwie pełna reintegrację z jego środowiskiem domowym, społecznym, zawodowym.
Reintegracja ma na celu wzmocnienie psychiczne chorego, ukazywanie pozytywnych stron życia.
W proces reintegracji należy włączyć rodzinę chorego, która powinna mobilizować chorego do samodzielności i powinna wspierać pacjenta psychicznie.
Samokontrola w zakresie obserwacji kikuta w kierunku wystąpienia niepożądanych objawów.
Samopielęgnacja w zakresie czynności higienicznych i bandażowania kikuta.
Stałe usprawnianie, które powinno obejmować grupy mięśniowe, jak i ćwiczenia w obrębie kikuta.
Pacjenci z nadwagą powinni dążyć do optymalizacji masy ciała. W tym celu należy uwzględnić w swoim życiu dietę dostosowaną do chorób współistniejących.
Systematyczne ćwiczenia fizyczne.
Pacjenci z cukrzycą powinni być mobilizowani do systematycznej kontroli glikemii,, regularnym przyjmowaniu leków hipoglikemizujących (insulina, i/lub leki doustne). Brak kontroli glikemii i/lub niewłaściwe leczenie cukrzycy u pacjenta, u którego amputacja kończyny była wykonana, grozi wystąpieniem powikłań ze strony kikuta (np. ropienie kikuta). Na drugiej kończynie mogą powstać zmiany,które mogą doprowadzić do amputacji drugiej kończyny.
Przyjmowanie leków poprawiających ukrwienie kikuta (wazodilatatory) oraz leki przeciw bólowe zwalczające odczucia związane z bólem fantomowym.
Niektórym chorym już w szpitalu konieczna jest pomoc psychologa.
Ważne jest aby kikut miał optymalny kształt umożliwiający zaprotegowanie. Kikut amputowanej kończyny powinien mieć lekko stożkowaty, blizny powinny być tak usytuowane, aby nie były uwierane przez protezę, z zachowanym dobrym ukrwieniem i czuciem; staw kikuta powinien mieć dobrą ruchomość, a sam kikut, który ma być zaprotegowany nie powinien wykazywać przykurczu.