Przeciętne zapamiętanie i rozumienie czytanego prostego tekstu, zaznacza się zakłócający wpływ pośpiechu, spadku koncentracji uwagi na dokładność odczytu treści (w tym instrukcji i poleceń).
Znajomość liter w rozpoznawaniu pełna.
Pismo spełnia funkcję komunikatywną.
Częściowa znajomość podstawowych zasad ortograficznych
|
Niski poziom umiejętności czytania w zakresie tempa. Uczeń zazwyczaj czyta techniką mieszaną: wyrazową i sylabizując z syntezą. W czytaniu występują liczne usterki: zamiany, przestawianie i dodawanie liter oraz zniekształcanie końcówek wyrazów.
Trudności w różnicowaniu dz-dź-dż.
W pisemnym odtwarzaniu liter z pamięci utrwalenia wymaga wielka litera F.
Obniżony poziom funkcji grafomotorycznych w zakresie precyzji i płynności ruchów ręki wiodącej, nieprawidłowy uchwyt narzędzia pisarskiego.
Poziom graficzny i estetyka prac są znacznie obniżone, również z powodu leworęczności dziecka. Charakterystyczna dla zapisów jest mała płynność połączeń między znakami, litery często odbiegają od liniatury, obserwuje się ich zmienne zagęszczenie w wyrazie.
Błędy szczególnie w pisaniu ze słuchu i z pamięci (w pisaniu ze wzoru mniejsza ilość błędów). Oprócz usterek typowo ortograficznych w pisowni uzasadnionej i nieuzasadnionej występują zniekształcenia specyficzne, m.in.: mylenie liter odpowiedników głosek zbliżonych fonetycznie oraz liter podobnych pod względem kształtu, pomijanie znaków, zapisy fonetyczne i łączenie wyrazów. Zdarza się, że pisząc przyimki w, z myli nazwę litery z głoską wy, zy.
Adam nie zawsze kojarzy problem ortograficzny ze znaną sobie zasadą. Obserwuje się także brak wypracowanej umiejętności praktycznego zastosowania reguł pisowni (jednocześnie obserwuje się brak koncentracji uwagi w miejscach z trudnościami ortograficznymi, małą dbałość o poprawność zapisu, brak nawyku kontroli i korekty błędów).
|