Tytuł pracy : Wpływ czynników zewnętrznych na skórę - wysoka i niska temperatura.

Skóra jest największym narządem ludzkiego ciała. U dorosłej osoby jej powierzchnia stanowi około 2m², waży 3 kg i ma średnio 3 mm grubości.

Organizm człowieka przystosowany jest do optymalnych warunków temperaturowych, mieszczą się one miedzy 20, a 30 stopniami Celsjusza.

Jeżeli organizm będzie narażony na zbyt niską lub wysoką temperaturę, może doprowadzić nawet do śmierci.

Wpływ wysokich temperatur -

Człowiek narażony na zbyt wysoką temperaturę może ulec przegrzaniu, tzw. udarowi słonecznemu , a w skrajnych przypadkach również oparzeniu.

Udar słoneczny - stan chorobowy wywołany przegrzaniem organizmu. Do udaru dochodzi najczęściej w wyniku przegrzania głowy i karku. Polega na gromadzeniu zbyt dużej ilości ciepła w organizmie i zaburzeniu regulacji cieplnej organizmu. W takich warunkach zdolność naturalnego chłodzenia się organizmu przez pocenie znacznie spada - zmniejsza się oddawanie ciepła do otoczenia.

Objawy -

• Osłabienie organizmu

• Podwyższenie ciśnienia krwi

• Gorączka

• Wymioty i duszności

• Bóle i zawroty głowy

• Utrata przytomności

• Oparzenia skóry I i II stopnia

• Sucha, gorąca, zaczerwieniona skóra, pokryta bąblami

Oparzenie słoneczne - jest ostrym odczynem posłonecznym, pojawia się na obszarze skóry poddanemu bezpośredniemu działaniu światła i polega na wystąpieniu rumieńca i uczuciu pieczenia.

Następstwem oparzenia słonecznego może być bliznowacenie lub powstanie trwałych zmian barwnikowych.

Oparzenie I stopnia - obejmuje tylko naskórek.

Objawem jest zaczerwienie skóry i ból. Po 2-3 dniach występuje mocne swędzenie oparzonego obszaru. Objawy występują po kilku dniach, bez pozostawienia blizn.

Oparzenie II stopnia powierzchowne - obejmuje naskórek i część skóry właściwej, pojawiają się pęcherze z surowiczym płynem, goi się w ciągu 10-21 dni, nie pozostawia blizn.

Oparzenie II stopnia głębokie - obejmuje naskórek i pełną grubość skóry właściwej z przydatkami. Skóra jest biała z czerwonymi punktami w okolicy cebulek włosowych. Goi się przez kilka tygodni, pozostawia blizny.

Oparzenie III stopnia - Martwica obejmuje skórę właściwą wraz z naczyniami i nerwami skórnymi i z podskórną tkanką tłuszczową. Skóra przyjmuje barwę od perłowo białej, przez białoszarą do brunatnej, jest twarda i sucha. Goi się długo i zazwyczaj wymaga przeszczepu. Pozostawia widoczne blizny.

Oparzenie IV stopnia - Martwica sięga tkanek głębiej położonych. Obejmuje mięśnie, ścięgna, kości. Cechą charakterystyczną jest zwęglenie oparzonej części ciała. Czasami także rozróżnia się oparzenia IV stopnia, gdzie martwica obejmuje mięśnie, V stopnia, gdzie martwica sięga do kości i VI stopnia, gdzie martwica obejmuje całą kość.

Głębokość oparzenia	Lekkie	Średnio ciężkie	Ciężkie
I i II stopień	<15% powierzchni ciała	15-30% powierzchni ciała	>30% powierzchni ciała
III stopień	<5% powierzchni ciała	5-15% powierzchni ciała	>15% powierzchni ciała

Jak chronić skórę przed słońcem ? -

• Unikać słońca w południe, między 11, a 15

• Używać kosmetyków ochronnych

• Polecane są jasne ubrania, nakrycia głowy, okulary słoneczne z filtrem nie przepuszczającym promieni ultrafioletowych

• Stosowanie zewnętrznych środków chroniących przed światłem - kosmetyków zawierających filtry przeciwsłoneczne ( kosmetyk taki powinien być nałożony na wszystkie odsłonięte partie skóry ).

Wpływ niskich temperatur -

Niekorzystny wpływ na kondycję cery wywierają duże zmiany temperatury. Skóra cierpi także z powodu klimatyzacji i centralnego ogrzewania.

Zima to okres oznaczający uboższą dietę. Skóra traci elastyczność i sprężystość, jest odwodniona i podrażniona, miejscowo zaczerwieniona i piecze, a naskórek pęka i łuszczy się.

Uszkodzenia skóry spowodowane niską temperaturą to odmrożenia i odmroziny.

Odmrożenie - uszkodzenie skóry, powstające w wyniku działania na nią niskiej temperatury. Ciężkość i rozległość uszkodzenia skóry zależą od temperatury otoczenia oraz czasu, w jakim skóra była poddana działaniu niskiej temperatury. Miejsca szczególnie narażone na odmrożenia to -

• Nos

• Uszy

• Policzki

• Palce rąk i stóp

Odmrożenia I stopnia - charakteryzują się przejściowymi zaburzeniami w krążeniu krwi w skórze, bólem, często silnym, bladością lub sinoczerwonym zabarwieniem skóry, obrzękiem, pieczeniem i świądem skóry.

Odmrożenia II stopnia - pojawiają się na skórze pęcherze z płynem surowiczym.

Odmrożenia III stopnia - martwica powierzchowna skóry.

Odmrożenia IV stopnia - martwica głęboka, której ulegają np. palce, uszy lub nos. W takim przypadku może dojść do samoistnej amputacji odmrożonej części ciała.

Odmroziny - sino czerwone, siatkowate i ciastowate nacieki, które występują głównie w dalszych częściach kończyn. Powodują one niewielki ból i swędzenie. Są dużym problemem, ponieważ ich leczenie jest znacznie trudniejsze i długotrwałe. Należy stosować gimnastykę, masaże, naprzemienne kąpiele i naświetlenia, których uzupełnieniem jest przyjmowanie leków działających rozszerzająco na naczynia krwionośne.

Pod wpływem mrozu skóra intensywnie wy­sycha. Zwiększa się ryzyko „pęknięcia” naczynek krwionośnych. Zalecane jest stosowanie kremów tłustych, półtłustych, lipożeli oraz emulsji w/o.

Preparaty do pielęgnacji powinny zawierać -

• wit. K,

• oleje roślinne i zwierzęce,

• ceramidy (po­wodują uszczelnianie naskórka i ograniczenie parowania),

• filtry UV,

• a także NMF (czynnik uelastyczniający skórę).

Dopełnieniem ochron­nym dla skóry twarzy są podkłady (fluidy) o konsystencji kremowej lub płynnej.

---