Historia wychowania - ćwiczenia
T. Wychowanie w starożytnych Atenach na przykładzie tekstu Platona „Protagoras”
1. Autor tekstu to Platon (427 - 347 p.n.e) Grecki filozof, pedagog, pisarz. Uczeń sokratesa założyciel szkoły filozoficznej zwanej Akademią. Opowiadał się za kształceniem dzieci bez względu na płeć, w zakładach państwowych wychowanie uważał za składową część polityki państwa. Przywiązywał dużą wagę do wychowania przedszkolnego; zalecał gry, zabawy, bajki, muzykę i gimnastyke. Napisał m.in. Obronę Sokratesa, Państwo, O Prawach, Ucztę
2. Protagoras żył w latach 481-411 p.n.e. Jest przedstawicielem filozofii Sofistycznej i autorem słynnej wypowiedzi, że „miarą wszechrzeczy jest człowiek”
I. Wychowanie w rodzinie ateńskiej:
Dziecko Ateńskie wychowywane w rodzinie przez rodziców. Podkreślona jest rola ojca w procesie wychowania chłopca. W procesie tym pomagali niańka i guwerner. Priorytetem wychowania w rodzinie była nauka tego co dobre i złe i jak należy w życiu postępować. Wychowanie moralne i etyczne. W sytuacjach niespołuszeństwa następowały kary cielesne i słowne.
1. etap życia szkolnegoo:
W wieku 7 lat chłopcy byli wysyłani do Ateńskiej szkoły
Nauczyciel Gramatysta
Nauka pisania i czytania
Poznawanie dzieł wielkich poetów
Wychowanie moralno etyczne
Metoda pamięciowa
Pomoce naukowe: tabliczka i rysik
2. etap Nauka pod kątem muzycznym
Nauczyciel Kitarzysta
Wychowanie moralne…
Gra na instrumencie muzycznym
Nauka pieśni znanych poetów
3. etap. Nauka u nauczyciela gimnastyki żeby doskonalić sprawność fizyczną, którą można wykorzystać na wojnie ale także w czasie pokoju.
Po szkole uczą się praw państwowych i muszą wg. Tego prawa postępować
Wychowanie ateńskie było wszechstronne. Chopcy czyli się zachować pożądanych prtzez społeczeństwo już w rodzinie gdzie uczono rozróżniać dobnro od zła a główną rolę w wychowaniu dziecka miał ojciec, który pouczał i karał (słownie lub cieleśnie). W szkole uczono dzieci przede wszystkim etyki i moralności i na to kładziono największy nacisk. Chłopcy uczyli się także czytania i pisania oraz muzyki i gimnastyki. Po zakońcxzeniu szkoły musielio przysfoić sobie prawa państwowe zgodnie z którymi mieli żyć.
Sparta |
Ateny |
Selekcja dzieci |
brak |
Dzieci wychowywane przez mamki |
Przez rodziców |
Wychowanie dzieci na wojowników poprzez przyzwyczajanie do złych warunków i naukę posłuszeństwa oraz umiejętności militarnych |
Wychowanie dzieci na dobrych obywateli, skupienie się na walorach moralnych i etnicznych |
Szkoła w formie koszarów |
Zwykła szkoła |
Każdy należy do państwa |
Dzieci nie są własnością państwa ale muszą umieć w nim żyć i się podpożądkować prawu |
Obowiązkowa służba wojskowa |
Brak przymusu do kontynuowania nauki po szkole elementarnej |
Nie przywiązywanie wagi do nauki pisania i czytania. |
Przywiązywanie wagi do nauki pisania i czytania |
Kary tylko cielesne |
Kary cielesne i słowne |
Wychowanie jednostronne |
Wych wszechstronne (kształtowanie ciała, umysłu i ducha |
Podobieństwa:
Stawianie bohaterów za wzór
Nauka pieśni o bohaterskich czynach
Wychowanie na obywateli (różnica w sposobach)
Stosowanie kar (w sparcie bardziej drastycznych)
Wychowanie wg idei państwowych.
T. wychowanie w starożytnym rzymie przybliżone przez Marka Fabiusza Kwintyliana w dziele „o wychowaniu mówcy”
1. Marek Fabiusz Kwintylian 35 - 95 n.e.
Z pochodzenia był Hiszpanem. Jego ojciec i dziadek prowadzili własne szkoły retoryczne. Studia ukończył w Rzymie. Wrócił w rodzinne strony i został tam nauczycielem retoryki. W 68r. ponownie przeniusł się do Rzymu i pełnił funkcję adwokata i nauczyciela retoryki. Został pierwszym profesorem retoryki mianowanym przez cesarza płatnym z kasy państwowej. Po przejściu na emeryturę napisał dzieło poświęconewychowaniu i kształceniu „o wychowaniu mówcy” w dziele tym przybliżył obraz wychowania rzymskieskiego na poziomie elementarnym średnim i wyższym w okresie cesarstwa.
1