35. PROBLEM OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH I SPOSÓY ICH ROZWIĄZYWANIA W DROGOWNICTWIE
Za osobę niepełnosprawną, uważa się osobę niepełnosprawną ruchowo, pozbawioną całkowicie lub częściowo organów ruchu lub osobę upośledzoną słuchowo lub wzrokowo.
Za osobę niepełnosprawną uważa się również osobę niepełnosprawną czasowo – z połamanymi kończynami, niosącą dwie torby, trzymającą dziecko za rękę, pchające wózek itp.
Osoby te potrzebują:
większej szerokości pasa ruchu
należy usunąć wszystkie przeszkody z pasa ruchu mogące utrudnić poruszanie się osobą niepełnosprawnym
Przeszkodami tymi mogą być:
schody terenowe
złe rozwiązania poręczy
wysokie krawężniki
złe rozwiązania techniczne
brak miejsc do odpoczynku
oznakowanie pionowe umieszczone zbyt blisko jezdni mogące ograniczyć widoczność osobą słabo widzącym
rodzaj nawierzchni – śliska bądź nierówna
brak odpowiednich urządzeń na przejściach dla pieszych, np. brak sygnalizacji dźwiękowej
brak lub słabe oświetlenie przejść dla pieszych
brak miejsc postojowych dla osób niepełnosprawnych
komunikacja zbiorowa - zbyt duża wysokość pionowa między poziomem wejścia do autobusu, a poziomem przestanku autobusowego
miejsca postojowe dla osób niepełnosprawnych powinny być zlokalizowane możliwie blisko wejść do budynków i wyraźnie oznakowane. Wymiary miejsc postojowych dla samochodów osób niepełnosprawnych wynoszą 4,5x3,6m, powinny być co najmniej 2 przy obiekcie. miejsca postojowe dla osób niepełnoprawnych nie powinny być zagrodzone łańcuchami barierami itp.
Krawężnik powinien być wzniesiony ponad jezdnie na wysokość 10-12cm. Na przejściach dla pieszych na wyspach azylu, krawężnik należy obniżyć na wysokość nie więcej niż 2cm ponad powierzchnie jezdni.
W przypadku projektowania schodów w ciągu chodników, należy zapewnić inną alternatywną drogę bez schodów, dla osób niepełnosprawnych. Wysokość stopnia chodów terenowych powinna się zawierać w graniach od 14-17,5cm, liczba stopni w biegu schodów nie powinna być mniejsza niż 3 i nie większa niż 13 – dopuszcza się wyjątkowo 17 stopni w schodach jednobiegowych. Należy unikać projektowania pojedynczych schodów w pasie ruchu pieszego.
W celu ułatwienia korzystania z przejść bezkolizyjnych osobom niepełnosprawnym należy projektować pochylnie doprowadzające do przejść jeżeli odległość od najbliższego przejścia w poziomie jezdni jest większa niż 200m.
Pochylnie na pasach ruchu pieszego powinny mieć pochylenie podłużne nie większe niż 8%, wyjątkowo 10% dla pochylni o długości do 10m. Jeżeli długość pochylni większa niż 10m należy podzielić ją na krótsze odcinki przedzielone pośrednimi spocznikami. Pochylnie powinny być wyposażone w dwie poręcze w tym jedna obniżona na wysokości 75cm. Szerokość użytkowa pochylni nie powinna być mniejsza niż 2m.
Szerokość pasa przeznaczonego dla ruchu pieszego wynosi 1,5m. Parkowanie pojazdów na chodniku przy jezdni jest dopuszczalne pod warunkiem zapewnienia wygody i bezpieczeństwa ruchu pieszego zwłaszcza osób niepełnosprawnych. W tym przypadku szerokość chodnika powinna być zwiększona a parkujące pojazdy powinny być oddzielone od ruchu pieszego krawężnikami, barierami, elementami małej architektury.
W przypadku wykonywania remontów w pasie ruchu pieszego, np. w studzienkach, wloty studzienek powinny być zabezpieczone, aby uniknąć sytuacji, w której osoba słabo widząca mogłaby wpaść do studzienki. Przy wykonywaniu remontów na ulicach wszystkie urządzenia powinny być oznakowane i ustawione w miejscach nie utrudniających poruszania się osobom niepełnosprawnym.
Budki telefoniczne dla osób niepełnosprawnych powinny mieć większą szerokość, aby osoba na wózku inwalidzkim mogła do niej wjechać.