00 Program nauki Technik ortopeda 322 13

background image
background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1

Autorzy:
dr n. społeczno-ekonomicznych Zbigniew Ka

ź

mierak

mgr Ewa Ło

ś

prof. dr hab. n. med. Edward Warda



Recenzenci:
prof.dr hab. n. med. Tadeusz Ga

ź

dzik

dr hab. n.med. Robert Latosiewicz



Opracowanie redakcyjne:
mgr Edyta Kozieł

























background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2

Spis tre

ś

ci

Wprowadzenie

4

I. Zało

ż

enia programowo-organizacyjne kształcenia w zawodzie

6

1. Opis pracy w zawodzie

6

2. Zalecenia dotycz

ą

ce organizacji procesu dydaktyczno-

-wychowawczego

8

II. Plany nauczania

17

III. Moduły kształcenia w zawodzie

19

1. Podstawy działalno

ś

ci zawodowej

19

Stosowanie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy

22

Nawi

ą

zywanie i utrzymywanie kontaktów społecznych

26

Charakteryzowanie budowy, czynno

ś

ci oraz zaburze

ń

w funkcjonowaniu organizmu

30

Stosowanie zasad ekonomiki oraz przepisów prawa
w działalno

ś

ci zawodowej

34

2. Podstawy wytwarzania przedmiotów ortopedycznych

37

Posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

41

Wykonywanie obróbki r

ę

cznej i mechanicznej materiałów

45

U

ż

ytkowanie urz

ą

dze

ń

elektrycznych i sterowanych

automatycznie

48

Wykonywanie elementów przedmiotów ortopedycznych
z materiałów metalowych

51

Wykonywanie elementów przedmiotów ortopedycznych
z drewna

55

Wykonywanie elementów przedmiotów ortopedycznych
z tworzyw sztucznych

58

Wykonywanie elementów przedmiotów ortopedycznych
z materiałów włókienniczych

61

Wykonywanie elementów przedmiotów ortopedycznych
ze skóry

64

Wykonywanie odlewów gipsowych w technice ortopedycznej

67

Dobieranie konstrukcji mieszanych w protetyce ortopedycznej

70

3. Podstawy biomechaniki ortopedycznej

73

Stosowanie podstawowych poj

ęć

z zakresu mechaniki

technicznej

75

Stosowanie układów biomechanicznych w protetyce
ortopedycznej

78

4. Produkcja sprz

ę

tu ortopedyczno – rehabilitacyjnego

82

Wykonywanie protez ko

ń

czyn dolnych

85

Wykonywanie protez ko

ń

czyn górnych

89

Wykonywanie aparatów ortopedycznych na ko

ń

czyny i tułów

93

Wykonywanie obuwia ortopedycznego

97

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3

Wykonywanie sprz

ę

tu lokomocyjno-rehabilitacyjnego

101

5. Praktyka zawodowa

105

Dobieranie przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego

107

Wykonywanie przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego

110

































background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4

Wprowadzenie

Celem kształcenia w zawodzie technik ortopeda jest przygotowanie

aktywnego, mobilnego i skutecznie działaj

ą

cego pracownika gospodarki.

Efektywne funkcjonowanie na rynku pracy wymaga: przygotowania
ogólnego, opanowania podstawowych umiej

ę

tno

ś

ci zawodowych oraz

kształcenia ustawicznego.

Absolwent współczesnej szkoły powinien charakteryzowa

ć

si

ę

otwarto

ś

ci

ą

,

wyobra

ź

ni

ą

,

zdolno

ś

ci

ą

do

ci

ą

głego

kształcenia

i doskonalenia zawodowego oraz umiej

ę

tno

ś

ci

ą

oceny swoich

mo

ż

liwo

ś

ci. Wprowadzenie do systemu szkolnego modułowych

programów nauczania ułatwi osi

ą

gni

ę

cie tych celów.

Kształcenie modułowe charakteryzuje si

ę

tym,

ż

e:

– cele kształcenia i materiał nauczania wynikaj

ą

z przyszłych zada

ń

zawodowych,

– przygotowanie ucznia do wykonywania zawodu odbywa si

ę

głównie

poprzez realizacj

ę

zada

ń

zbli

ż

onych do tych, które s

ą

wykonywane na

stanowisku pracy,

– nie ma w nim podziału na zaj

ę

cia teoretyczne i praktyczne,

– wyst

ę

puje w nim prymat umiej

ę

tno

ś

ci praktycznych nad wiedz

ą

teoretyczn

ą

,

– jednostki modułowe integruj

ą

tre

ś

ci kształcenia z ró

ż

nych dyscyplin

wiedzy,

– proces uczenia si

ę

dominuje nad procesem nauczania,

– umiej

ę

tno

ś

ci opanowane w ramach poszczególnych modułów daj

ą

mo

ż

liwo

ść

wykonywania okre

ś

lonego zakresu pracy,

– w szerokim zakresie wykorzystuje si

ę

zasad

ę

transferu wiedzy

i umiej

ę

tno

ś

ci,

– programy nauczania s

ą

elastyczne, poszczególne jednostki mo

ż

na

wymienia

ć

, modyfikowa

ć

, dostosowywa

ć

do poziomu wymaganych

umiej

ę

tno

ś

ci, potrzeb gospodarki oraz lokalnego rynku pracy.

Realizacja modułowego programu nauczania zapewnia opanowanie

przez uczniów umiej

ę

tno

ś

ci okre

ś

lonych w podstawie programowej

kształcenia w zawodzie oraz przygotowuje do kształcenia ustawicznego.

Modułowy program nauczania składa si

ę

z zestawu modułów

kształcenia w zawodzie i odpowiadaj

ą

cych im jednostek modułowych,

umo

ż

liwiaj

ą

cych

zdobywanie

wiadomo

ś

ci

oraz

kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci i postaw wła

ś

ciwych dla zawodu.

Jednostka

modułowa

stanowi

element

modułu

kształcenia

w zawodzie, obejmuj

ą

cy logiczny i mo

ż

liwy do wykonania wycinek pracy,

o wyra

ź

nie okre

ś

lonym pocz

ą

tku i zako

ń

czeniu, który nie podlega

dalszym podziałom, a jego rezultatem jest produkt, usługa lub istotna
decyzja.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5

W strukturze modułowego programu nauczania wyró

ż

niono:

– zało

ż

enia programowo – organizacyjne kształcenia w zawodzie,

– plany nauczania,
– programy modułów i jednostek modułowych.

Moduł kształcenia w zawodzie zawiera: cele kształcenia, wykaz

jednostek modułowych, schemat układu jednostek modułowych,
literatur

ę

.

Jednostka modułowa zawiera: szczegółowe cele kształcenia, materiał

nauczania,

ć

wiczenia,

ś

rodki dydaktyczne, wskazania metodyczne do

realizacji programu jednostki, propozycje metod sprawdzania i oceny
osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia.

Dydaktyczna mapa programu, zamieszczona w zało

ż

eniach

programowo-organizacyjnych, przedstawia schemat powi

ą

za

ń

mi

ę

dzy

modułami i jednostkami modułowymi oraz okre

ś

la kolejno

ść

ich

realizacji. Ma ona ułatwi

ć

dyrekcji szkół i nauczycielom organizowanie

procesu kształcenia.

W programie został przyj

ę

ty system kodowania modułów i jednostek

modułowych, zawieraj

ą

cy elementy:

– symbol cyfrowy zawodu, zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

klasyfikacj

ą

zawodów szkolnictwa zawodowego,

– symbol literowy oznaczaj

ą

cy kategori

ę

modułów:

O - dla modułów ogólnozawodowych,
Z - dla modułów zawodowych,

– cyfr

ę

arabska oznaczaj

ą

c

ą

kolejny moduł lub jednostk

ę

modułow

ą

.


Przykładowy zapis kodowania modułów:
322[13].O1
322[13]
– symbol cyfrowy zawodu: technik ortopeda,
O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy: podstawy działalno

ś

ci

zawodowej.

Przykładowy zapis kodowania jednostki modułowej:
322[13].O1.01
322[13]
– symbol cyfrowy zawodu: technik ortopeda,
O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy: podstawy działalno

ś

ci

zawodowej,
01 – pierwsza jednostka modułowa wyodr

ę

bniona w module O1:

Stosowanie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6

I. Zało

ż

enia programowo-organizacyjne kształcenia

w zawodzie

1. Opis pracy w zawodzie


Typowe stanowiska pracy

Absolwent szkoły kształc

ą

cej w zawodzie technik ortopeda mo

ż

e

podejmowa

ć

prac

ę

w:

– zakładach wytwórczych i naprawczych przedmiotów ortopedycznych,
– przyklinicznych,

przyszpitalnych,

przysanatoryjnych

zakładach

wytwórczych przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– poradniach zaopatrzenia ortopedycznego,
– zakładach

naukowo-badawczych

przedmiotów

ortopedycznych

i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– punktach dystrybucji przedmiotów ortopedycznych,
– oddziałach szpitalnych i przychodniach.

Zadania zawodowe
– projektowanie i wykonywanie sprz

ę

tu zaopatrzenia ortopedycznego

i rehabilitacyjnego,

– dobieranie do potrzeb chorego sprz

ę

tu i zaopatrzenia ortopedycznego

i rehabilitacyjnego,

– dostosowywanie

przedmiotów

ortopedycznych

do

potrzeb

u

ż

ytkowników,

– prowadzenie

instrukta

ż

u

posługiwania

si

ę

przedmiotami

ortopedycznymi,

– dostosowywanie sprz

ę

tu codziennego u

ż

ytku do potrzeb osób

niepełnosprawnych,

– dokonywanie napraw przedmiotów ortopedycznych,
– kierowanie procesem technologicznym, organizowanie stanowiska

pracy i zabezpieczenie materiałowe procesu produkcyjnego,

– prowadzenie

dokumentacji

eksploatacyjnej,

technologicznej,

ewidencyjnej, materiałowej.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7

Umiej

ę

tno

ś

ci zawodowe

W wyniku kształcenia w zawodzie absolwent szkoły powinien umie

ć

:

– korzysta

ć

z wiedzy z zakresu anatomii, fizjologii i patofizjologii

narz

ą

du ruchu w diagnostyce i projektowaniu przedmiotów

ortopedycznych oraz sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– projektowa

ć

przedmioty ortopedyczne i sprz

ę

t rehabilitacyjny,

– planowa

ć

i realizowa

ć

zadania zwi

ą

zane z zaopatrzeniem pacjenta

w przedmioty ortopedyczne i sprz

ę

t rehabilitacyjny,

– nawi

ą

zywa

ć

kontakt z osob

ą

niepełnosprawn

ą

, jej rodzin

ą

,

ś

rodowiskiem zawodowym i społecznym,

– instruowa

ć

pacjenta o sposobach eksploatacji i konserwacji

przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– ocenia

ć

potrzeby

pacjenta,

ustala

ć

sposoby

zaopatrzenia

ortopedycznego,

– współuczestniczy

ć

we wczesnym usprawnianiu narz

ą

du ruchu

pacjenta z protez

ą

ko

ń

czyny,

– wykorzystywa

ć

nowoczesne rozwi

ą

zania konstrukcyjne, technologie,

surowce

i

materiały

podczas

projektowania

przedmiotów

ortopedycznych,

– dobiera

ć

metody przetwarzania i obróbki surowców oraz materiałów

wykorzystywanych w technice ortopedycznej oraz stosowa

ć

gotowe

elementy i półfabrykaty przedmiotów ortopedycznych w rozwi

ą

zaniach

konstrukcyjnych,

– czyta

ć

i sporz

ą

dza

ć

rysunki, szkice i schematy z zakresu protetyki

ortopedycznej,

– pobiera

ć

miary, wykonywa

ć

odlewy gipsowe, dobiera

ć

elementy

i półfabrykaty do wykonania protez tymczasowych,

– wykonywa

ć

monta

ż

i demonta

ż

oraz obróbk

ę

wyko

ń

czeniow

ą

przedmiotów ortopedycznych,

– posługiwa

ć

si

ę

przyrz

ą

dami i aparatur

ą

pomiarow

ą

,

– u

ż

ytkowa

ć

maszyny i urz

ą

dzenia stosowane w produkcji przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– posługiwa

ć

si

ę

dokumentacj

ą

lekarsko-techniczn

ą

i konstrukcyjno-

technologiczn

ą

,

– dobiera

ć

rozwi

ą

zania konstrukcyjne przedmiotów ortopedycznych do

biomechanicznych wła

ś

ciwo

ś

ci organizmu człowieka,

– dokonywa

ć

okresowych

przegl

ą

dów

i

napraw

przedmiotów

ortopedycznych,

– realizowa

ć

proces technologiczny,

– sporz

ą

dza

ć

dokumentacj

ę

technologiczn

ą

przedmiotów

ortopedycznych,

– modernizowa

ć

standardowe konstrukcje przedmiotów ortopedycznych

i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8

– stosowa

ć

metody obróbki r

ę

cznej i maszynowej materiałów

stosowanych

w

produkcji

oraz

naprawach

przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– planowa

ć

i organizowa

ć

własn

ą

prac

ę

,

– sporz

ą

dza

ć

kosztorysy, prowadzi

ć

rozliczenia materiałów i czasu

pracy,

– prowadzi

ć

dokumentacj

ę

finansow

ą

, ewidencyjn

ą

i materiałow

ą

,

– współpracowa

ć

w zespole terapeutyczno-rehabilitacyjnym,

– przestrzega

ć

przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej oraz ochrony

ś

rodowiska,

– organizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

– korzysta

ć

z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji w celu doskonalenia

umiej

ę

tno

ś

ci zawodowych,

– post

ę

powa

ć

zgodnie z zasadami etyki,

– stosowa

ć

przepisy

prawa

dotycz

ą

ce

wykonywania

zada

ń

zawodowych,

– stosowa

ć

przepisy prawa dotycz

ą

ce działalno

ś

ci gospodarczej.

2. Zalecenia dotycz

ą

ce organizacji procesu dydaktyczno-

-wychowawczego

Proces kształcenia zawodowego według modułowego programu

nauczania dla zawodu technik ortopeda mo

ż

e by

ć

realizowany

w czteroletnim technikum na podbudowie gimnazjum oraz szkole
policealnej dla młodzie

ż

y na podbudowie szkoły daj

ą

cej wykształcenia

ś

rednie.

Program

nauczania

obejmuje

kształcenie

ogólnozawodowe

i zawodowe.
Kształcenie ogólnozawodowe zapewnia orientacj

ę

w zawodzie i ułatwia

ewentualn

ą

zmian

ę

zawodu. Kształcenie zawodowe ma na celu

przygotowanie absolwenta szkoły do realizacji zada

ń

na typowych dla

zawodu stanowiskach pracy.

Ogólne i szczegółowe cele kształcenia wynikaj

ą

z podstawy

programowej kształcenia w zawodzie.

Tre

ś

ci programowe zawarte s

ą

w pi

ę

ciu modułach: podstawy

działalno

ś

ci

zawodowej,

podstawy

wytwarzania

przedmiotów

ortopedycznych, podstawy biomechaniki ortopedycznej, produkcja
sprz

ę

tu ortopedyczno-rehabilitacyjnego, praktyka zawodowa.

Moduły uwzgl

ę

dniaj

ą

ce zadania zawodowe s

ą

podzielone na

jednostki modułowe. Ka

ż

da jednostka zawiera tre

ś

ci programowe

stanowi

ą

ce okre

ś

lon

ą

cało

ść

, a ich realizacja umo

ż

liwia opanowanie

umiej

ę

tno

ś

ci, niezb

ę

dnych do wykonania okre

ś

lonego wycinka pracy.

Czynnikiem sprzyjaj

ą

cym nabywaniu umiej

ę

tno

ś

ci zawodowych jest

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9

wykonywanie

ć

wicze

ń

okre

ś

lonych w jednostkach modułowych.

Ć

wiczenia

zapisane

w programach

poszczególnych

jednostek

modułowych s

ą

propozycj

ą

do wykorzystania w procesie dydaktycznym.

Ich tematyka mo

ż

e by

ć

uzupełniona przez nauczyciela realizuj

ą

cego

program.

Program modułu 322[13].O1 – podstawy działalno

ś

ci zawodowej,

składaj

ą

cy

si

ę

z

czterech

jednostek

modułowych,

zawiera

ogólnozawodowe

tre

ś

ci

kształcenia.

Powinien

by

ć

realizowany

w pierwszej kolejno

ś

ci.

Program modułu 322[13].Z1 – podstawy wytwarzania przedmiotów

ortopedycznych, składa z dziesi

ę

ciu jednostek modułowych, zawiera

zawodowe tre

ś

ci kształcenia niezb

ę

dne do wykonywania elementów

przedmiotów ortopedycznych z ró

ż

nych materiałów.

Program modułu 322[13].Z2 – podstawy biomechaniki ortopedycznej

– składa si

ę

z dwóch jednostek modułowych, zawiera tre

ś

ci kształcenia

dotycz

ą

ce stosowania podstawowych poj

ęć

z zakresu mechaniki

technicznej oraz układów biomechanicznych w protetyce ortopedycznej.
Program modułu 322[13].Z3 – produkcja sprz

ę

tu ortopedyczno –

rehabilitacyjnego – składa si

ę

z pi

ę

ciu jednostek modułowych, zawiera

tre

ś

ci

kształcenia

niezb

ę

dne

do

projektowania

i

wytwarzania

przedmiotów ortopedycznych.

Moduł 322[13].Z4 – praktyka zawodowa – składa si

ę

z dwóch

jednostek modułowych. Obejmuje tre

ś

ci programowe umo

ż

liwiaj

ą

ce

utrwalenie wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci niezb

ę

dnych do planowania,

organizowania i wykonywania zada

ń

technika ortopedy.

Praktyka zawodowa powinna by

ć

prowadzona w placówkach

zajmuj

ą

cych

si

ę

dobieraniem

i

wytwarzaniem

zaopatrzenia

ortopedycznego.

Zwi

ą

zki oraz zale

ż

no

ś

ci mi

ę

dzy modułami i jednostkami modułowymi

przedstawiono w wykazie modułów i jednostek modułowych.














background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

10

Wykaz modułów i jednostek modułowych

Symbol
modułu

i jednostki

modułowej

Nazwa modułów i jednostek modułowych

Orientacyjna

liczba godzin na

realizacj

ę

322[13].O1

Podstawy działalno

ś

ci zawodowej

432

322[13].O1.01

Stosowanie przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy

60

322[13].O1.02

Nawi

ą

zywanie i utrzymywanie kontaktów

społecznych

110

322[13].O1.03

Charakteryzowanie budowy, czynno

ś

ci

oraz zaburze

ń

w funkcjonowaniu organizmu

196

322[13].O1.04

Stosowanie zasad ekonomiki oraz przepisów
prawa w działalno

ś

ci zawodowej

66

322[13].Z1

Podstawy wytwarzania przedmiotów

ortopedycznych

628

322[13].Z1.01

Posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

108

322[13].Z1.02

Wykonywanie obróbki r

ę

cznej

i mechanicznej materiałów

72

322[13].Z1.03

U

ż

ytkowanie urz

ą

dze

ń

elektrycznych

i sterowanych automatycznie

60

322[13].Z1.04

Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych z materiałów metalowych

72

322[13].Z1.05

Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych z drewna

54

322[13].Z1.06

Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych z tworzyw sztucznych

54

322[13].Z1.07

Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych z materiałów włókienniczych

54

322[13].Z1.08

Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych ze skóry

54

322[13].Z1.09

Wykonywanie odlewów gipsowych
w technice ortopedycznej

54

322[13].Z1.10

Dobieranie konstrukcji mieszanych
w protetyce ortopedycznej

46

322[13].Z2

Podstawy biomechaniki ortopedycznej

192

322[13].Z2.01

Stosowanie podstawowych poj

ęć

z zakresu

mechaniki technicznej

52

322[13].Z2.02

Stosowanie układów biomechanicznych w
protetyce ortopedycznej

140

322[13].Z3

Produkcja sprz

ę

tu ortopedyczno –

rehabilitacyjnego

448

322[13].Z3.01

Wykonywanie protez ko

ń

czyn dolnych

110

322[13].Z3.02

Wykonywanie protez ko

ń

czyn górnych

110

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11

322[13].Z3.03

Wykonywanie aparatów ortopedycznych na
ko

ń

czyny i tułów

100

322[13].Z3.04

Wykonywanie obuwia ortopedycznego

70

322[13].Z3.05

Wykonywanie sprz

ę

tu lokomocyjno--

rehabilitacyjnego

58

322[13].Z4

Praktyka zawodowa

140

322[13].Z4.01

Dobieranie przedmiotów ortopedycznych
i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego

35

322[13].Z4.02

Wykonywanie przedmiotów ortopedycznych
i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego

105

Razem

1840

Proponowana liczba godzin na realizacj

ę

programu odnosi si

ę

do

planu nauczania w szkole policealnej dla młodzie

ż

y.

Na podstawie wykazu modułów i jednostek modułowych sporz

ą

dzono

dydaktyczn

ą

map

ę

programu.






















background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12

Dydaktyczna mapa programu






322[13].Z3.01

322[13].Z1.02

322[13].Z1.03

322[13].Z1.04

322[13].Z1.05

322[13].Z1.06

322[13].Z1.07

322[13].Z1.08

322[13].Z1.09

322[13].Z1.10

322[13].Z2

322[13].Z3

322[13].Z3.01

322[13].Z3.02

322[13].Z3.03

322[13].Z3.04

322[13].Z4

322[13].Z4.01

322[13].Z4.02

322[13].Z2.01

322[13].Z2.02

322[13].Z3.05

322[13].O1

322[13].O1.01

322[13].O1.02

322[13].O1.03

322[13].O1.04

322[13].Z1

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

13

Dydaktyczna mapa modułowego programu nauczania stanowi

schemat powi

ą

za

ń

mi

ę

dzy modułami oraz jednostkami modułowymi

i okre

ś

la kolejno

ść

ich realizacji. Szkoła powinna z niej korzysta

ć

podczas planowania zaj

ęć

dydaktycznych.

Ewentualna zmiana kolejno

ś

ci realizacji programu modułów lub

jednostek modułowych powinna by

ć

poprzedzona szczegółow

ą

analiz

ą

dydaktycznej mapy programu nauczania oraz tre

ś

ci jednostek

modułowych, przy zachowaniu korelacji tre

ś

ci kształcenia.

Orientacyjna liczba godzin na realizacj

ę

, podana w tabeli wykazu

jednostek modułowych, mo

ż

e ulega

ć

zmianie w zale

ż

no

ś

ci od

stosowanych

przez

nauczyciela

metod

nauczania

i

ś

rodków

dydaktycznych.

W zintegrowanym procesie kształcenia modułowego nie ma podziału

na zaj

ę

cia teoretyczne i praktyczne. Programy nauczania jednostek

modułowych w poszczególnych modułach nale

ż

y realizowa

ć

w ró

ż

nych

formach organizacyjnych, dostosowanych do tre

ś

ci i metod kształcenia.

Stosowane metody i formy organizacyjne pracy uczniów powinny
zapewni

ć

osi

ą

gni

ę

cie, zało

ż

onych w programie nauczania celów

kształcenia. Wymaga to takiej organizacji kształcenia, w którym proces
uczenia si

ę

uczniów b

ę

dzie dominowa

ć

nad procesem nauczania,

dlatego te

ż

szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na dobrze zorganizowan

ą

,

samodzieln

ą

, kierowan

ą

przez nauczyciela prac

ę

uczniów.

W trakcie realizacji programu nauczania nale

ż

y poło

ż

y

ć

du

ż

y nacisk

na samokształcenie uczniów oraz na korzystanie z ró

ż

nych

ź

ródeł

informacji, takich jak: podr

ę

czniki, poradniki, normy, katalogi, instrukcje

i pozatekstowe

ź

ródła informacji. Tre

ś

ci kształcenia powinny by

ć

aktualne i powinny uwzgl

ę

dnia

ć

współczesne technologie, materiały,

narz

ę

dzia i sprz

ę

t.

Nauczyciel realizuj

ą

cy program nauczania powinien posiada

ć

przygotowanie z zakresu kształcenia modułowego, aktywizuj

ą

cych

metod

nauczania,

pomiaru

dydaktycznego

oraz

projektowania

i opracowywania pakietów edukacyjnych. Nauczyciel kieruj

ą

cy procesem

nabywania umiej

ę

tno

ś

ci przez uczniów powinien udziela

ć

im pomocy

w rozwi

ą

zywaniu problemów zwi

ą

zanych z realizacj

ą

zada

ń

, zapewni

ć

mo

ż

liwo

ść

uczenia si

ę

w indywidualnym tempie z uwzgl

ę

dnieniem

indywidualnych własnych predyspozycji, mo

ż

liwo

ś

ci i do

ś

wiadcze

ń

.

Ponadto powinien rozwija

ć

zainteresowania zawodem oraz wskazywa

ć

mo

ż

liwo

ś

ci kształcenia ustawicznego.

Nauczyciel powinien uczestniczy

ć

w organizowaniu bazy techniczno -

dydaktycznej oraz ewaluacji programów nauczania. Wskazane jest
opracowywanie przez nauczyciela pakietów edukacyjnych, stanowi

ą

cych

dydaktyczn

ą

obudow

ę

programów. Pakiety edukacyjne powinny by

ć

opracowane zgodnie z metodologi

ą

kształcenia modułowego i stanowi

ć

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

14

materiał

wspomagaj

ą

cy

proces

kształtowania

umiej

ę

tno

ś

ci

intelektualnych i praktycznych.

Kształcenie modułowe powinno by

ć

realizowane z zastosowaniem

nast

ę

puj

ą

cych metod nauczania:

ć

wicze

ń

praktycznych, pokazu

z obja

ś

nieniem, pokazu z instrukta

ż

em, metody projektów, metody

przewodniego tekstu. Spo

ś

ród metod aktywizuj

ą

cych szczególnie

przydatne w procesie kształcenia modułowego s

ą

: metoda przypadków,

sytuacyjna, burza mózgów, dyskusja wielokrotna. Po

żą

dane jest

wykorzystywanie filmów dydaktycznych, programów komputerowych
oraz

organizowanie

wycieczek

dydaktycznych

do

zakładów

ortopedycznych,

na

wystawy

i

targi

sprz

ę

tu

ortopedycznego

i rehabilitacyjnego.

Prowadzenie zaj

ęć

praktycznymi i aktywizuj

ą

cymi metodami

nauczania wymaga przygotowania materiałów: tekstu przewodniego,
instrukcji do metody projektów, instrukcji do wykonywania

ć

wicze

ń

.

Istotnym elementem organizacji procesu dydaktycznego jest

sprawdzanie i ocenianie edukacyjnych osi

ą

gni

ęć

ucznia. Monitorowanie

post

ę

pów i osi

ą

gni

ęć

ucznia nale

ż

y do obowi

ą

zków nauczyciela.

Ocenianie powinno u

ś

wiadomi

ć

uczniowi poziom jego osi

ą

gni

ęć

w stosunku do wymaga

ń

edukacyjnych, wdra

ż

a

ć

do systematycznej

pracy, samokontroli i samooceny.

Wskazane jest prowadzenie bada

ń

diagnostycznych, kształtuj

ą

cych

i sumuj

ą

cych.

Badania diagnostyczne, prowadzane przed rozpocz

ę

ciem procesu

kształcenia,

maj

ą

na

celu

sprawdzenie

poziomu

wiadomo

ś

ci

i umiej

ę

tno

ś

ci uczniów w zakresie potrzebnym do podj

ę

cia nauki

w wybranym obszarze. Wyniki tych bada

ń

nale

ż

y wykorzysta

ć

podczas

planowania realizacji procesu kształcenia w danej jednostce modułowej.

Badania kształtuj

ą

ce, prowadzone w trakcie realizacji programu, maj

ą

na celu dostarczanie informacji o efektywno

ś

ci procesu nauczania-

uczenia si

ę

. Informacje uzyskane w wyniku tych bada

ń

pozwalaj

ą

nauczycielowi na dokonywanie niezb

ę

dnych korekt w organizacji

procesu kształcenia tak, aby uczniowie osi

ą

gn

ę

li zało

ż

one cele

kształcenia.

Badania sumuj

ą

ce powinny by

ć

prowadzone po zako

ń

czeniu

realizacji programu jednostki modułowej. Pozwalaj

ą

one stwierdzi

ć

,

w jakim stopniu zało

ż

one cele kształcenia zostały przez uczniów

osi

ą

gni

ę

te.

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno by

ć

realizowane

za pomoc

ą

sprawdzianów ustnych, pisemnych, praktycznych, obserwacji

pracy ucznia podczas realizacji zada

ń

oraz testów osi

ą

gni

ęć

szkolnych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

15

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

szkolnych uczniów wymaga od

nauczyciela

okre

ś

lenia kryteriów,

opracowania

testów,

arkuszy

obserwacji, arkuszy oceny post

ę

pów.

Szkoła, podejmuj

ą

ca kształcenie w zawodzie technik ortopeda według

modułowego programu nauczania, powinna posiada

ć

odpowiednie

warunki lokalowe oraz wyposa

ż

enie techniczne i dydaktyczne.

Ś

rodki dydaktyczne niezb

ę

dne do organizacji i realizacji modułowego

procesu kształcenia, powinny stanowi

ć

:

– pomoce dydaktyczne,
– materiały dydaktyczne,
– techniczne

ś

rodki kształcenia,

– dydaktyczne

ś

rodki pracy.

Szkoła realizuj

ą

ca kształcenie w zawodzie technik ortopeda powinna

posiada

ć

:

– pracowni

ę

ortopedyczn

ą

,

– pracowni

ę

techniczn

ą

,

– pracowni

ę

komputerow

ą

.

Pracownie powinny by

ć

wyposa

ż

one w

ś

rodki dydaktyczne, okre

ś

lone

w programach jednostek modułowych.

Programy

jednostek

modułowych

powinny

by

ć

realizowane

w pracowniach

ć

wicze

ń

praktycznych oraz w placówkach kształcenia

praktycznego na rzeczywistych stanowiskach pracy.
Na stanowiskach do

ć

wicze

ń

nale

ż

y stworzy

ć

warunki umo

ż

liwiaj

ą

ce

kształtowanie umiej

ę

tno

ś

ci okre

ś

lonych w programie.

Wskazane jest, aby zaj

ę

cia były realizowane w grupie do 15 osób.

Inne formy organizacyjne to praca w zespołach 2–3 osobowych i praca
indywidualna

.

W trosce o jako

ść

kształcenia konieczne s

ą

systematyczne działania

szkoły polegaj

ą

ce na:

– pozyskiwaniu

ś

rodków dydaktycznych,

– opracowywaniu obudowy dydaktycznej programu nauczania,
– współpracy ze szkołami wy

ż

szymi, szpitalami oraz firmami

produkuj

ą

cymi sprz

ę

t i pomoce ortopedyczne w celu aktualizacji tre

ś

ci

programowych,

odpowiadaj

ą

cych

wymaganiom

nowoczesnych

technologii stosowanych w ortopedii,

– doskonaleniu nauczycieli w zakresie metodologii kształcenia

modułowego,

aktywizuj

ą

cych

metod

nauczania,

pomiaru

dydaktycznego oraz projektowania pakietów edukacyjnych.
Je

ż

eli szkoła nie mo

ż

e zapewni

ć

realizacji programu niektórych

jednostek modułowych w oparciu o własn

ą

baz

ę

, powinna powierzy

ć

kształcenie

placówkom

dysponuj

ą

cym

dobr

ą

baz

ą

techniczn

ą

i dydaktyczn

ą

, takim jak: zakłady wytwórcze i naprawcze przedmiotów

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16

ortopedycznych, poradnie zaopatrzenia ortopedycznego oraz nawi

ą

za

ć

ś

cisł

ą

współprac

ę

z tymi instytucjami.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17

II. Plany nauczania

PLAN NAUCZANIA


Czteroletnie technikum
Zawód: technik ortopeda 322[13]
Podbudowa programowa: gimnazjum

Dla młodzie

ż

y

Dla dorosłych

Liczba godzin

tygodniowo

w czteroletnim okresie

nauczania

Liczba godzin

tygodniowo

w czteroletnim okresie

nauczania

Semestry I-VIII





Lp.




Moduły kształcenia w

zawodzie

klasa I - IV

Forma stacjonarna

1.

Podstawy działalno

ś

ci

zawodowej

12

8

2.

Podstawy wytwarzania
przedmiotów
ortopedycznych

18

13

3.

Podstawy biomechaniki
ortopedycznej

6

4

4.

Produkcja sprz

ę

tu

ortopedyczno -
rehabilitacyjnego

14

10

Razem

50

35

Praktyka zawodowa: 4 tygodnie – 140 godzin















background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18


PLAN NAUCZANIA


Szkoła policealna
Zawód: technik ortopeda 322[13]
Podbudowa programowa: szkoła daj

ą

ca wykształcenie

ś

rednie

Dla młodzie

ż

y

Dla dorosłych

Liczba godzin

tygodniowo

w dwuletnim okresie

nauczania

Liczba godzin

tygodniowo

w dwuletnim okresie

nauczania

Semestry I-IV


Lp.




Moduły kształcenia

w zawodzie

Semestry I - IV

Forma stacjonarna

1.

Podstawy działalno

ś

ci

zawodowej

12

7

2.

Podstawy wytwarzania
przedmiotów
ortopedycznych

18

13

3.

Podstawy biomechaniki
ortopedycznej

6

5

4.

Produkcja sprz

ę

tu

ortopedyczno -
rehabilitacyjnego

14

12

Razem

50

37

Praktyka zawodowa: 4 tygodnie – 140 godzin




background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19

III. Moduły kształcenia w zawodzie

Moduł 322[13].O1
Podstawy działalno

ś

ci zawodowej

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– korzysta

ć

z wiedzy z zakresu anatomii, fizjologii i patofizjologii

w projektowaniu

przedmiotów

ortopedycznych

i

sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego,

– analizowa

ć

czynno

ś

ci ruchowe człowieka,

– analizowa

ć

stopie

ń

wydolno

ś

ci i braki funkcjonalne w układzie ruchu,

– wyja

ś

nia

ć

budow

ę

i funkcjonowanie układów i narz

ą

dów człowieka,

– charakteryzowa

ć

procesy psychiczne człowieka,

– nawi

ą

zywa

ć

i utrzymywa

ć

kontakt z osob

ą

niepełnosprawn

ą

, jej

rodzin

ą

,

ś

rodowiskiem zawodowym i społecznym,

– współpracowa

ć

z zespołem,

– przestrzega

ć

przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej oraz ochrony

ś

rodowiska,

– organizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

– korzysta

ć

z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji w celu doskonalenia

umiej

ę

tno

ś

ci zawodowych,

– post

ę

powa

ć

zgodnie z zasadami etyki,

– stosowa

ć

przepisy

prawa

dotycz

ą

ce

wykonywania

zada

ń

zawodowych,

– udziela

ć

pierwszej pomocy w stanach zagro

ż

enia

ż

ycia i zdrowia.

2. Wykaz modułów i jednostek modułowych

Symbol jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin na

realizacj

ę

322[13].O1.01

Stosowanie przepisów bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy

60

322[13].O1.02

Nawi

ą

zywanie i utrzymywanie kontaktów

społecznych

110

322[13].O1.03

Charakteryzowanie budowy, czynno

ś

ci

oraz zaburze

ń

w funkcjonowaniu organizmu

196

322[13].O1.04

Stosowanie zasad ekonomiki oraz przepisów
prawa w działalno

ś

ci zawodowej

66

Razem

432

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

20

3. Schemat układu jednostek modułowych









4. Literatura

Akryle M.: Psychologia stosunków mi

ę

dzyludzkich. PWN, Warszawa

1999
Aleksandrowicz R.: Mały atlas anatomiczny. PZWL, Warszawa 2004
Aronson E.: Człowiek istota społeczna. PWN, Warszawa 2004
Boraty

ń

ski J., Dudek B., Morkis G.: Obsługa klienta. Prawo pracy.

Higiena pracy. WSiP, Warszawa 2003
Buchfelder M., Buchfelder A.: Podr

ę

cznik pierwszej pomocy. PZWL,

Warszawa 2003
Buczy

ń

ska T.: Mikroekonomia. Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa

– Łód

ź

1999

Buczy

ń

ska T.: Makroekonomia. Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa

– Łód

ź

2000

Chwierut S., Kulis M., Wójcik D.: Elementy zarz

ą

dzania finansowego

w ochronie zdrowia. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius",
Kraków 2000
Dega W., Senger A.: Ortopedia i rehabilitacja. PZWL Warszawa 1996
Fedrowski J., Ni

ż

ankowski R.: Ekonomika medycyny. PZWL, Warszawa

2005
Feneis H.: Ilustrowany słownik mi

ę

dzynarodowego mianownictwa

anatomicznego. PZWL, Warszawa 1986
Forma

ń

ski J.: Psychologia

ś

rodowiska. PZWL, Warszawa 2004

Forma

ń

ski J.: Psychologia. PZWL, Warszawa 2003

Getzen T.: Ekonomika zdrowia. PWN, Warszawa 2000
Goł

ą

b B., Traczyk W.: Anatomia i fizjologia człowieka. PZWL, Warszawa

1997
Hamer H.: Rozwój przez wprowadzanie zmian. CEM, Warszawa 1998

322[13].O1

Podstawy działalno

ś

ci zawodowej

322[13].O1.01

Stosowanie

przepisów

bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy

322[13].O1.02
Nawi

ą

zywanie

i utrzymywanie

kontaktów

społecznych

322[13].O1.03

Charakteryzowanie

budowy,

czynno

ś

ci

oraz zaburze

ń

w funkcjonowaniu

organizmu

322[13].O1.04

Stosowanie zasad

ekonomiki

oraz przepisów

prawa

w działalno

ś

ci

zawodowej

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

21

Hansen A.: Bezpiecze

ń

stwo i higiena pracy. WSiP, Warszawa 1998

Jakubaszko J. (red): ABC post

ę

powania w urazach. Wydawnictwo

Medyczne A. Górnicki, Wrocław 2003
Jakubaszko J. (red): Medycyna ratunkowa. Urban i Partner, Wrocław
1999
Jarosz M.: Psychologia lekarska. PZWL, Warszawa 1988
Kami

ń

ski B., Dziak A.: Post

ę

powanie w stanach zagro

ż

enia

ż

ycia.

PZWL, Warszawa 1999
Kielanowski T.: Etyka i deontologia lekarska. PZWL, Warszawa 1985
Kru

ś

S.: Patologia. Podr

ę

cznik dla licencjackich studiów medycznych.

PZWL, Warszawa 2004
Mayerscough P.: Jak rozmawia

ć

z pacjentem. GWP, Gda

ń

sk 2001

Michajlik A., Ramotowski W.: Anatomia i fizjologia człowieka. PZWL,
Warszawa 2004
Mierzejewska–Macherek J.: Podstawy ekonomii. Centrum Doradztwa
i Informacji Difin, Warszawa 2003
Musiałkiewicz J.: Zarys wiedzy o gospodarce. Ekonomik 2001,
Warszawa 2001
P

ę

dich W. (red).: Choroby wewn

ę

trzne. PZWL, Warszawa 1994

Przetacznik–Gierowska M., Makiełło-Jar

ż

a G.: Podstawy psychologii

ogólnej. WSiP, Warszawa 1997

Raczkowski B.: BHP w praktyce. ODDK, Gda

ń

sk 2002

S

ę

k H., Cie

ś

lak R. (red): Wsparcie społeczne, stres i zdrowie.

Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004
Sokołowska–Pituchowa J.: Anatomia człowieka. PZWL, Warszawa 2000.
Sokołowska M.: Socjologia medycyny. PZWL Warszawa 1986
Spodaryk K.: Patologia narz

ą

du ruchu. PZWL, Warszawa 2005

Stepczak K.: Ochrona i kształtowanie

ś

rodowiska. WSiP, Warszawa

2001
Sylwanowicz W.: Mały atlas anatomiczny. PZWL, Warszawa 1990
Traczyk W.: Fizjologia człowieka w zarysie. PZWL, Warszawa 2004
Włodarski Z., Matczak A.: Wprowadzenie do psychologii. WSiP,
Warszawa 1996
Wróblewski T., Miechowiecka N.: Patologia. Podr

ę

cznik dla

ś

rednich

szkół medycznych. PZWL, Warszawa 1993

Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych.




background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

22

Jednostka modułowa 322[13].O1.01
Stosowanie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– zinterpretowa

ć

podstawowe przepisy prawa dotycz

ą

ce bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy,

– okre

ś

li

ć

podstawowe obowi

ą

zki pracodawcy w zakresie zapewnienia

bezpiecznych i higienicznych warunków pracy,

– okre

ś

li

ć

prawa i obowi

ą

zki pracownika w zakresie bezpiecze

ń

stwa

i higieny pracy,

– zadba

ć

o wyposa

ż

enie oraz ład i porz

ą

dek w miejscu pracy,

– rozpozna

ć

zagro

ż

enia zwi

ą

zane z wykonywan

ą

prac

ą

,

– dobra

ć

ś

rodki ochrony indywidualnej do rodzaju wykonywanych prac,

– zareagowa

ć

w

przypadku

zagro

ż

enia

po

ż

arowego,

zgodnie

z instrukcj

ą

przeciwpo

ż

arow

ą

,

– wskaza

ć

sposoby likwidacji lub ograniczenia zagro

ż

e

ń

zwi

ą

zanych

z urazami, pr

ą

dem elektrycznym, substancjami chemicznymi,

– zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

– zastosowa

ć

zasady ochrony

ś

rodowiska,

– udzieli

ć

pierwszej pomocy w stanach zagro

ż

enia

ż

ycia i zdrowia.

2. Materiał nauczania

Prawna ochrona pracy.
Podstawowe

obowi

ą

zki

pracodawcy

i

pracownika

w

zakresie

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Czynniki szkodliwe, uci

ąż

liwe i niebezpieczne wyst

ę

puj

ą

ce w procesie

pracy.
Zasady tworzenia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.

Ś

rodki ochrony indywidualnej.

Organizacja stanowiska pracy.
Elementy ergonomii, fizjologii i higieny pracy.
Ochrona przeciwpo

ż

arowa.

Ochrona

ś

rodowiska na stanowisku pracy.

Pierwsza pomoc w stanach zagro

ż

enia

ż

ycia i zdrowia.

3.

Ć

wiczenia

Okre

ś

lanie obowi

ą

zków pracodawcy i pracownika w zakresie

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Stosowanie

sposobu

alarmowania

stra

ż

y

po

ż

arnej,

zgodnie

z instrukcj

ą

przeciwpo

ż

arow

ą

.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

23

Identyfikowanie oznakowania drogi ewakuacyjnej w szkole i placówce

szkolenia praktycznego.

Analizowanie rozmieszczenia sprz

ę

tu ga

ś

niczego na terenie szkoły

i zakładu produkuj

ą

cego przedmioty ortopedyczne.

Rozpoznawanie

zagro

ż

e

ń

wypadkowych

wyst

ę

puj

ą

cych

na

stanowiskach pracy technika ortopedy.

Dobieranie

ś

rodków ochrony indywidualnej w zale

ż

no

ś

ci od rodzaju

wykonywanej pracy.

Nakładanie opatrunku na ran

ę

w obr

ę

bie głowy, ko

ń

czyny górnej,

ko

ń

czyny dolnej.

Tamowanie krwotoków z rany i z nosa.

Unieruchamianie złama

ń

w obr

ę

bie ko

ń

czyny górnej, dolnej

i kr

ę

gosłupa.

Udzielanie pierwszej pomocy w przypadku omdlenia, oparzenia,

ra

ż

enia pr

ą

dem elektrycznym, zatrucia.

Układanie poszkodowanego w pozycji bocznej ustalonej.

Wykonywanie resuscytacji kr

ąż

eniowo-oddechowej u dorosłego

i dziecka na fantomie.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Filmy dydaktyczne na temat resuscytacji.
Regulaminy pracy.
Kodeks Pracy, przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Polskie Normy, wymagania dotycz

ą

ce ergonomii.

Instrukcje dotycz

ą

ce obsługi urz

ą

dze

ń

stwarzaj

ą

cych zagro

ż

enie.

Instrukcja przeciwpo

ż

arowa.

Plansze sprz

ę

tu ga

ś

niczego, ga

ś

nice.

Ś

rodki ochrony indywidualnej.

Schematy, ilustracje, fotografie zagro

ż

e

ń

na stanowisku pracy.

Materiały i sprz

ę

t do udzielania pierwszej pomocy.

Fantom człowieka do

ć

wicze

ń

udzielania pierwszej pomocy.

Programy komputerowe z zakresu udzielania pierwszej pomocy.


5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program

jednostki

modułowej

obejmuje

tre

ś

ci

dotycz

ą

ce

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej, wymaga

ń

ergonomii oraz udzielania pierwszej pomocy w stanach zagro

ż

enia

ż

ycia

i zdrowia. W trakcie realizacji programu nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na

obowi

ą

zki pracownika i pracodawcy w zakresie bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy, na nieprawidłowo

ś

ci, które mog

ą

wyst

ą

pi

ć

podczas pracy oraz na

rol

ę

pracownika w kształtowaniu bezpiecznych i higienicznych warunków

pracy, zwłaszcza na profilaktyk

ę

wypadków przy pracy.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

24

Szczególnie wa

ż

ne jest opanowanie przez uczniów umiej

ę

tno

ś

ci

udzielania pierwszej pomocy w stanach zagro

ż

enia

ż

ycia i zdrowia.

Niejednokrotnie od umiej

ę

tno

ś

ci

ś

wiadków wypadku zale

ż

y prze

ż

ycie

poszkodowanego, zmniejszenie cierpienia i bólu, unikni

ę

cie kalectwa lub

trwałego uszczerbku zdrowia, st

ą

d konieczno

ść

kształtowania tych

umiej

ę

tno

ś

ci u jak najwi

ę

kszej liczby osób.

Szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na dokonywanie oceny stanu

poszkodowanego,

wykonywanie

po

ś

redniego

masa

ż

u

serca

i sztucznego oddychania oraz wykonywanie wszystkich czynno

ś

ci

z zakresu udzielania pierwszej pomocy zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

cymi

procedurami.

Istotn

ą

rol

ę

w osi

ą

ganiu celów kształcenia spełnia dobór metod

nauczania. Wskazane jest stosowanie takich metod, jak: wykład
problemowy, pogadanka, dyskusja dydaktyczna, pokaz z obja

ś

nieniem,

ć

wiczenia, metoda projektów. Zaleca si

ę

organizowanie wycieczek

dydaktycznych do nowoczesnych zakładów pracy oraz spotkania
z inspektorem bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Program jednostki modułowej nale

ż

y realizowa

ć

w pracowni

wyposa

ż

onej w techniczne

ś

rodki kształcenia,

ś

rodki ochrony

indywidualnej, sprz

ę

t do udzielania pierwszej pomocy.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w grupie do 15 osób. Inne formy

organizacyjne to praca w zespołach 2–3 osobowych i praca
indywidualna

.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku

zaj

ęć

. Kryteria oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres i poziom

opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci oraz umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych

ze szczegółowych celów kształcenia.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych

form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

– wykonywanie czynno

ś

ci zgodnie z przyj

ę

tymi procedurami,

– jako

ść

i sprawno

ść

wykonania zadania,

– dobór

ś

rodków ochrony indywidualnej,

– organizowanie własnego miejsca pracy.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych ucznia mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na

podstawie:

sprawdzianów

ustnych

i

pisemnych

oraz

testów

dydaktycznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

25

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

, ocen

ę

projektu, sprawdziany praktyczne.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.






















background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

26

Jednostka modułowa 322[13].O1.02
Nawi

ą

zywanie i utrzymywanie kontaktów

społecznych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– scharakteryzowa

ć

procesy psychiczne człowieka,

– scharakteryzowa

ć

procesy poznawcze, emocjonalne i motywacyjne,

– okre

ś

li

ć

wpływ

procesów

poznawczych,

emocjonalnych

i motywacyjnych na rozwój człowieka,

– okre

ś

li

ć

składniki osobowo

ś

ci człowieka i czynniki kształtuj

ą

ce

osobowo

ść

,

– scharakteryzowa

ć

sytuacje trudne oraz ich wpływ na stan psychiczny

człowieka,

– udzieli

ć

pacjentowi pomocy w radzeniu sobie z trudn

ą

sytuacja,

– okre

ś

li

ć

rodzaje sytuacji problemowych,

– dobra

ć

metody skutecznego rozwi

ą

zywania problemów w ró

ż

nych

sytuacjach zawodowych i

ż

yciowych,

– udzieli

ć

wsparcia osobie niepełnosprawnej i jej rodzinie,

– nawi

ą

za

ć

kontakt z pacjentem, jego rodzin

ą

i współpracownikami,

– rozpozna

ć

problemy wyst

ę

puj

ą

ce w procesie komunikowania si

ę

,

– zachowa

ć

si

ę

asertywnie,

– okre

ś

li

ć

zasady i warunki skutecznego negocjowania,

– zastosowa

ć

techniki

aktywnego

słuchania,

wyrazi

ć

empati

ę

,

zaobserwowa

ć

emocje,

– scharakteryzowa

ć

procesy społeczne,

– scharakteryzowa

ć

zbiorowo

ś

ci społeczne,

– scharakteryzowa

ć

struktur

ę

i funkcje rodziny,

– okre

ś

li

ć

rol

ę

grupy społecznej w procesie rehabilitacji osoby

niepełnosprawnej,

– scharakteryzowa

ć

zachowania zdrowotne ludzi i ich uwarunkowania,

– scharakteryzowa

ć

społeczne uwarunkowania choroby,

– okre

ś

li

ć

społeczne konsekwencje choroby i niepełnosprawno

ś

ci,

– scharakteryzowa

ć

postawy wobec choroby i niepełnosprawno

ś

ci,

– zastosowa

ć

zasady i metody promowania zdrowia,

– dotrzyma

ć

tajemnicy zawodowej.

2. Materiał nauczania

Procesy psychiczne człowieka.
Procesy poznawcze, emocjonalne i motywacyjne.
Osobowo

ść

człowieka.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

27

Sytuacje trudne (konflikt, frustracja, kryzys, stres) oraz ich wpływ na stan
psychiczny człowieka.
Radzenie sobie ze stresem.
Sytuacje problemowe, rozwi

ą

zywanie problemów.

Wsparcie społeczne.
Komunikowanie si

ę

z drugim człowiekiem.

Problemy i bł

ę

dy w komunikowaniu si

ę

.

Zachowania asertywne.
Negocjacje.
Procesy społeczne.
Zbiorowo

ś

ci społeczne.

Struktura i funkcje rodziny.
Zachowania zdrowotne.
Społeczne uwarunkowania choroby.
Społeczne konsekwencje choroby i niepełnosprawno

ś

ci.

Promocja zdrowia.
Etyka zawodowa, prawa pacjenta.

3.

Ć

wiczenia

Nadawanie komunikatów werbalnych, posługuj

ą

c si

ę

zmian

ą

tonu

głosu i szybko

ś

ci

ą

mówienia.

Wysyłanie komunikatów niewerbalnych – wykonywanie gestów

otwarto

ś

ci

i

współpracy,

zło

ś

ci,

niech

ę

ci,

zniecierpliwienia,

zniech

ę

cenia.

Odczytywanie i interpretowanie komunikatów niewerbalnych.

Przekazywanie i przyjmowanie informacji zwrotnych.

Nadawanie komunikatów JA.

Okazywanie zrozumienia i parafrazowanie.

Identyfikowanie problemów osób niepełnosprawnych na podstawie

opisu przypadków i ustalanie sposobów ich rozwi

ą

zania.

Rozwi

ą

zywanie sytuacji konfliktowych z wykorzystaniem strategii

separacji, dominacji, tłumienia, kompromisu i twórczego rozwi

ą

zania

konfliktu w warunkach symulowanych.

Prowadzenie negocjacji z osob

ą

, nie wyra

ż

aj

ą

c

ą

zgody na udzielenie

pomocy medycznej z wykorzystaniem metody inscenizacji.

Okre

ś

lanie wpływu niepełnosprawno

ś

ci na zachowania i reakcje

psychiczne pacjenta na podstawie analizy opisu przypadków.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Foliogramy dotycz

ą

ce procesów psychicznych.

Opisy przypadków, opisy sytuacji.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

28

Filmy

dydaktyczne

na

temat

kształtowania

umiej

ę

tno

ś

ci

interpersonalnych.
Ta

ś

my z nagraniami technik relaksacyjnych.

Scenariusze

ć

wicze

ń

.

Materiały

ź

ródłowe.

Kwestionariusze wywiadów.
Prezentacje multimedialne.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program nauczania jednostki modułowej obejmuje tre

ś

ci dotycz

ą

ce:

podstawowych procesów psychicznych, komunikowania si

ę

z drugim

człowiekiem, sytuacji problemowych, podstaw socjologii i etyki. W trakcie
realizacji programu nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na praktyczne zastosowanie

nabytych umiej

ę

tno

ś

ci w pracy technika ortopedy z osobami

niepełnosprawnymi, potrzebuj

ą

cymi wsparcia i pomocy w rozwi

ą

zywaniu

problemów zdrowotnych i społecznych.

W procesie kształcenia nale

ż

y stosowa

ć

metody nauczania,

rozwijaj

ą

ce

logiczne

my

ś

lenie,

inspiruj

ą

ce

aktywny

udział

w rozwi

ą

zywaniu okre

ś

lonych problemów osób niepełnosprawnych oraz

współprac

ę

w zespole. Dominuj

ą

cymi metodami nauczania – uczenia si

ę

powinny by

ć

: wykład problemowy, pogadanka, dyskusja dydaktyczna,

metoda sytuacyjna, inscenizacja,

ć

wiczenia praktyczne. Warunkiem

osi

ą

gni

ę

cia zało

ż

onych celów edukacyjnych jest systematyczno

ść

w uczeniu si

ę

, rozwijanie zainteresowania tematyk

ą

realizowanego

programu. Zaj

ę

cia powinny by

ć

prowadzone w klimacie zaufania,

otwarto

ś

ci i partnerstwa. Atmosfera partnerstwa wyzwala aktywno

ść

ucznia,

sprzyja

wzajemnemu

zrozumieniu,

okazywaniu

uczu

ć

,

kreatywnemu

rozwi

ą

zywaniu

problemów.

Podstawow

ą

metod

ą

nauczania powinny by

ć

ć

wiczenia realizowane w formie zaj

ęć

warsztatowych.

Podczas

ć

wicze

ń

nale

ż

y

przestrzega

ć

zasady

dobrowolno

ś

ci w uzewn

ę

trznianiu przez uczniów swoich prze

ż

y

ć

i dozna

ń

osobistych.

Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej i indywidualnej.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w grupie do 15 osób z podziałem na

zespoły 2–3 osobowe, w pracowni wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki

dydaktyczne. Uczniowie powinni mie

ć

mo

ż

liwo

ść

korzystania z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku

zaj

ęć

. Kryteria oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres i poziom

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

29

opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci oraz umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych

ze szczegółowych celów kształcenia.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych

form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwróci

ć

uwag

ę

na:

– posługiwanie si

ę

terminologi

ą

z dziedziny psychologii,

– okre

ś

lanie

wpływu

procesów

psychicznych,

emocjonalnych

i motywacyjnych na rozwój człowieka,

– okre

ś

lanie składników osobowo

ś

ci i czynników wpływaj

ą

cych na

rozwój osobowo

ś

ci,

– komunikowanie si

ę

z drugim człowiekiem,

– dobieranie metod rozwi

ą

zywania problemów,

– identyfikowanie problemów społecznych.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych ucznia mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na

podstawie:

sprawdzianów

ustnych

i

pisemnych

oraz

testów

dydaktycznych.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

zachowania uczniów podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

ucznia nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.












background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

30

Jednostka modułowa 322[13].O1.03
Charakteryzowanie budowy, czynno

ś

ci oraz

zaburze

ń

w funkcjonowaniu organizmu

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– posłu

ż

y

ć

si

ę

podstawowymi poj

ę

ciami z zakresu anatomii, fizjologii,

patofizjologii

,

– rozró

ż

ni

ć

poszczególne cz

ęś

ci ciała człowieka oraz okre

ś

li

ć

ich

poło

ż

enie,

– scharakteryzowa

ć

budow

ę

tkanek,

– scharakteryzowa

ć

ogóln

ą

budow

ę

ko

ś

ci i ich poł

ą

cze

ń

,

– scharakteryzowa

ć

budow

ę

i czynno

ść

mi

ęś

ni szkieletowych,

– okre

ś

li

ć

budow

ę

, topografi

ę

i czynno

ść

ko

ń

czyny dolnej,

– okre

ś

li

ć

budow

ę

, topografi

ę

i czynno

ść

ko

ń

czyny górnej,

– okre

ś

li

ć

budow

ę

, topografi

ę

i czynno

ść

tułowia,

– scharakteryzowa

ć

budow

ę

i czynno

ść

układu nerwowego,

– wyja

ś

ni

ć

nadrz

ę

dn

ą

rol

ę

układu nerwowego w sterowaniu ruchami,

– scharakteryzowa

ć

budow

ę

i czynno

ść

układu kr

ąż

enia,

– opisa

ć

budow

ę

i funkcje układu oddechowego, moczowego,

trawiennego, endokrynologicznego i skóry,

– wyja

ś

ni

ć

poj

ę

cie zdrowia i choroby,

– dokona

ć

klasyfikacji chorób oraz wyja

ś

ni

ć

przebieg i objawy choroby,

– okre

ś

li

ć

czynniki chorobotwórcze,

– wyja

ś

ni

ć

proces starzenia si

ę

ustroju,

– wyja

ś

ni

ć

podstawowe procesy patologiczne,

– scharakteryzowa

ć

najcz

ę

stsze choroby poszczególnych układów

i narz

ą

dów,

– scharakteryzowa

ć

stany patologiczne prowadz

ą

ce do zaburze

ń

funkcjonowania narz

ą

du ruchu,

– okre

ś

li

ć

nast

ę

pstwa uszkodze

ń

rdzenia kr

ę

gowego,

– oceni

ć

skutki funkcjonalnych uszkodze

ń

układu kostno-stawowego,

układu mi

ęś

niowego i układu nerwowego,

– okre

ś

li

ć

zwi

ą

zek funkcjonalnych uszkodze

ń

oraz zasad i metod

leczenia z zapotrzebowaniem na okre

ś

lone przedmioty ortopedyczne

i sprz

ę

t rehabilitacyjny.

2. Materiał nauczania

Budowa i poło

ż

enie cz

ęś

ci ciała człowieka.

Rodzaje tkanek.
Budowa ko

ś

ci i ich poł

ą

cze

ń

.

Budowa i czynno

ść

mi

ęś

ni szkieletowych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

31

Układ nerwowy.
Anatomia opisowa, topograficzna i czynno

ś

ciowa ko

ń

czyny dolnej.

Anatomia opisowa, topograficzna i czynno

ś

ciowa ko

ń

czyny górnej.

Anatomia opisowa, topograficzna i czynno

ś

ciowa tułowia.

Układ krwiono

ś

ny.

Układ oddechowy, moczowy, trawienny, endokrynologiczny, skóra.
Poj

ę

cie zdrowia i choroby.

Czynniki chorobotwórcze.
Klasyfikacja chorób.
Przebieg i objawy chorób.
Starzenie si

ę

ustroju,

ś

mier

ć

i jej znamiona.

Podstawowe procesy patologiczne.
Patologia narz

ą

dowa.

Patologia narz

ą

du ruchu – zniekształcenia wrodzone, choroby, urazy

ko

ń

czyn i kr

ę

gosłupa, choroby reumatoidalne, amputacje ko

ń

czyn.

Uszkodzenia rdzenia kr

ę

gowego, pora

ż

enia.

Wskazania do zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne i sprz

ę

t

rehabilitacyjny.


3.

Ć

wiczenia

Analizowanie budowy, poło

ż

enia i poł

ą

cze

ń

ko

ś

ci na modelu szkieletu

człowieka i na radiogramach.

Identyfikowanie poło

ż

enia poszczególnych mi

ęś

ni na modelu

muskulatury człowieka.

Analizowanie ruchów w stawach ko

ń

czyn i kr

ę

gosłupa.

Analizowanie pracy mi

ęś

ni szyi, ko

ń

czyn, tułowia.

Analizowanie

zaburze

ń

w

funkcjonowaniu

układu

ruchu

i okre

ś

lanie ich przyczyn.

Analizowanie budowy układu nerwowego w oparciu o modele, tablice,

atlasy anatomiczne i programy komputerowe.

Analizowanie istoty i przebiegu chorób układu nerwowego na

podstawie opisu przypadków.

Analizowanie budowy serca i przebiegu naczy

ń

krwiono

ś

nych

w oparciu o tablice, atlasy anatomiczne, modele, programy
komputerowe.

Dokonywanie pomiaru t

ę

tna i ci

ś

nienia t

ę

tniczego.

Analizowanie

budowy

układu

oddechowego,

moczowego,

trawiennego, endokrynologicznego i skóry w oparciu o modele,
tablice, atlasy anatomiczne, programy komputerowe.

Analizowanie istoty i przebiegu chorób poszczególnych układów na

podstawie opisu przypadków.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

32

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Fantomy człowieka do

ć

wicze

ń

z zakresu anatomii.

Modele układów i narz

ą

dów.

Plansze anatomiczne i z zakresu patologii.
Foliogramy dotycz

ą

ce budowy i funkcjonowania organizmu człowieka.

Programy komputerowe, prezentacje multimedialne z zakresu anatomii.
Atlasy anatomiczne, albumy ilustruj

ą

ce budow

ę

narz

ą

dów.

Filmy dydaktyczne na temat funkcji narz

ą

dów.

Radiogramy zmian patologicznych.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Program jednostki modułowej obejmuje tre

ś

ci dotycz

ą

ce: budowy,

czynno

ś

ci oraz zaburze

ń

w funkcjonowaniu organizmu człowieka.

Celem realizacji programu jednostki modułowej jest kształtowanie
umiej

ę

tno

ś

ci niezb

ę

dnych do rozumienia funkcji organizmu człowieka,

wskazywania

wzajemnych

powi

ą

za

ń

i

zale

ż

no

ś

ci

mi

ę

dzy

poszczególnymi

układami

i

narz

ą

dami

oraz

zaburze

ń

w ich

funkcjonowaniu.

W trakcie realizacji programu nale

ż

y wskazywa

ć

na przydatno

ść

nabytych umiej

ę

tno

ś

ci z anatomii, fizjologii i patofizjologii w przyswajaniu

wiedzy

z

zakresu

biomechaniki,

zaopatrzenia

ortopedycznego

i rehabilitacyjnego.

Podczas realizacji programu szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na

budow

ę

i czynno

ś

ci narz

ą

dów ruchu i układu nerwowego oraz na

przyczyny dysfunkcji tych narz

ą

dów. Tre

ś

ci dotycz

ą

ce pozostałych

układów i narz

ą

dów proponuje si

ę

ograniczy

ć

do najwa

ż

niejszych

zagadnie

ń

z zakresu topografii, ogólnej budowy i czynno

ś

ci.

W procesie nauczania wskazane jest stosowanie metod, które

umo

ż

liwi

ą

uczniowi osi

ą

gni

ę

cie zało

ż

onych celów kształcenia, przygotuj

ą

ucznia do logicznego my

ś

lenia, aktywnego udziału w rozwi

ą

zywaniu

okre

ś

lonych zada

ń

i problemów, stosowania w praktyce nabytych

umiej

ę

tno

ś

ci. Dominuj

ą

cymi metodami nauczania – uczenia si

ę

powinny

by

ć

:

wykład

problemowy,

wykład

konwersatoryjny,

dyskusja

dydaktyczna,

metoda

przypadków,

metoda

sytuacyjna,

pokaz

z obja

ś

nieniem oraz

ć

wiczenia. Warunkiem osi

ą

gni

ę

cia zało

ż

onych

celów edukacyjnych jest systematyczno

ść

w uczeniu si

ę

oraz rozwijanie

zainteresowania tematyk

ą

realizowanego programu.

Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej i indywidualnej.

Zaj

ę

cia powinny by

ć

prowadzone w 15 osobowej grupie, w pracowni

wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne.

W trakcie realizacji programu nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na kształtowanie

u ucznia nast

ę

puj

ą

cych postaw:

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

33

– zainteresowania budow

ą

i funkcjonowaniem organizmu człowieka

w zdrowiu i chorobie,

– odpowiedzialno

ś

ci za zdrowie i

ż

ycie człowieka,

– wra

ż

liwo

ś

ci wobec ludzi potrzebuj

ą

cych pomocy,

– systematyczno

ś

ci w d

ąż

eniu do podnoszenia kwalifikacji i aktualizacji

wiedzy.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku

zaj

ęć

. Kryteria oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres i poziom

opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci oraz umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych

ze szczegółowych celów kształcenia.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych

form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwróci

ć

uwag

ę

na:

– posługiwanie si

ę

poj

ę

ciami z zakresu anatomii, fizjologii oraz

patofizjologii,

– charakteryzowanie budowy, topografii, czynno

ś

ci poszczególnych

cz

ęś

ci aparatu ruchu,

– wskazywanie przyczyn zaburze

ń

w funkcjonowaniu narz

ą

dów ruchu,

– charakteryzowanie budowy i funkcji poszczególnych układów

i narz

ą

dów,

– wyja

ś

nianie podstawowych stanów patologicznych,

– dostrzeganie zwi

ą

zków mi

ę

dzy faktami.

Osi

ą

gni

ę

cia uczniów mo

ż

na ocenia

ć

na podstawie: sprawdzianów

ustnych i pisemnych, testów dydaktycznych oraz obserwacji aktywno

ś

ci

ucznia podczas wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.




background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

34

Jednostka modułowa 322[13].O1.04
Stosowanie zasad ekonomiki oraz przepisów prawa
w działalno

ś

ci zawodowej

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– wyja

ś

ni

ć

podstawowe poj

ę

cia prawne,

– rozró

ż

ni

ć

podstawowe gał

ę

zie prawa,

– przedstawi

ć

rodzaje aktów prawnych i

ź

ródła informacji o nich,

– przedstawi

ć

zakres obowi

ą

zywania prawa,

– posłu

ż

y

ć

si

ę

przepisami prawa cywilnego, rodzinnego i opieku

ń

czego,

prawa pracy oraz prawa o ubezpieczeniach społecznych,

– scharakteryzowa

ć

system organizacji ochrony zdrowia w Polsce,

– wskaza

ć

instytucje wpływaj

ą

ce na polityk

ę

zdrowotn

ą

pa

ń

stwa,

– okre

ś

li

ć

ź

ródła i sposoby finansowania

ś

wiadcze

ń

zdrowotnych,

– wyja

ś

ni

ć

istot

ę

i zasady funkcjonowania systemu ubezpiecze

ń

zdrowotnych w Polsce,

– wyja

ś

ni

ć

specyfik

ę

rynku

ś

wiadcze

ń

zdrowotnych,

– zastosowa

ć

przepisy prawa dotycz

ą

ce działalno

ś

ci zawodowej,

– wskaza

ć

czynniki wpływaj

ą

ce na popyt i poda

ż

usług medycznych,

– wyja

ś

ni

ć

mechanizmy konkurencji mi

ę

dzy podmiotami

ś

wiadcz

ą

cymi

usługi medyczne,

– zastosowa

ć

zasady marketingu w obrocie sprz

ę

tu ortopedycznego,

– scharakteryzowa

ć

system organizacji zaopatrzenia ortopedycznego

w Polsce.

2. Materiał nauczania

Poj

ę

cie prawa,

ź

ródła prawa.

Normy prawne, przepisy prawa, obowi

ą

zywanie prawa.

System ubezpiecze

ń

zdrowotnych w Polsce.

Specyficzne cechy rynku usług medycznych.
Podstawy prawne funkcjonowania zakładów opieki zdrowotnej.

Ź

ródła prawa pracy i prawa działalno

ś

ci gospodarczej: Kodeks cywilny,

Kodeks pracy, Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej, Ustawa
o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia.
Organizacja ochrony zdrowia w Polsce.
Instytucje wpływaj

ą

ce na polityk

ę

zdrowotn

ą

pa

ń

stwa.

Finansowanie

ś

wiadcze

ń

zdrowotnych.

Ustawa o ubezpieczeniach społecznych.
Marketing usług ortopedycznych
System organizacji zaopatrzenia ortopedycznego w Polsce.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

35

Przepisy prawa dotycz

ą

ce trybu i zasad przyznawania przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.


3.

Ć

wiczenia

Analizowanie

przepisów

prawa

dotycz

ą

cych

zaopatrzenia

ortopedycznego.

Interpretowanie przepisów prawa cywilnego, prawa pracy, prawa

o ubezpieczeniach społecznych i zdrowotnych.

Okre

ś

lanie sposobu finansowania

ś

wiadcze

ń

zdrowotnych.

Pozyskiwanie materiałów na temat prowadzenia działalno

ś

ci

gospodarczej z zasobów internetowych.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Tablice dotycz

ą

ce organizacji ochrony zdrowia w Polsce.

Foliogramy dotycz

ą

ce wiedzy ekonomicznej i prawnej oraz ubezpiecze

ń

społecznych.
Urz

ę

dowe publikatory (Dziennik Ustaw, Monitor Polski, dzienniki

resortowe).
Materiały

ź

ródłowe.

Filmy dydaktyczne na temat zaopatrzenia ortopedycznego.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci

my

ś

lenia

w

kategoriach

prawnych,

analizowania

i interpretowania norm prawnych oraz korzystania z tekstów

ź

ródłowych,

a

tak

ż

e

przygotowania

ucznia

do

wej

ś

cia

na

rynek

pracy

w bran

ż

y medycznej. Wiedza z zakresu prawa umo

ż

liwi zrozumienie

mechanizmów funkcjonowania pa

ń

stwa, ułatwi stosowanie w praktyce

przepisów prawa dotycz

ą

cych uczestnictwa w

ż

yciu społecznym

i w działalno

ś

ci zawodowej.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie metod nauczania –

uczenia si

ę

, takich jak: wykład problemowy, dyskusja dydaktyczna,

metoda sytuacyjna, metoda przypadków,

ć

wiczenia z wykorzystaniem

materiałów

ź

ródłowych.

Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej i indywidualnej.

Zaj

ę

cia powinny by

ć

prowadzone w grupie do15 osób z mo

ż

liwo

ś

ci

ą

pracy ucznia w 2–3 osobowych zespołach, w pracowni komputerowej
wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne, literatur

ę

i teksty

ź

ródłowe.

Wskazane jest zapraszanie na zaj

ę

cia prawników, praktyków

gospodarczych, wykorzystanie filmów edukacyjnych oraz organizowanie
wycieczek dydaktycznych do organów administracji i s

ą

dów.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

36

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej według
ustalonych kryteriów i zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

skal

ą

ocen. Kryteria

oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres oraz poziom opanowania przez

uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych ze szczegółowych

celów kształcenia.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych

form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

– poziom spełnienia wymaga

ń

programowych,

– wykonywanie zada

ń

zgodnie z przyj

ę

tymi procedurami,

– jako

ść

i sprawno

ść

wykonania zadania.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

uczniów mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na podstawie:

sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów dydaktycznych oraz
obserwacji bezpo

ś

redniej pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.














background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

37

Moduł 322[13].Z1
Podstawy wytwarzania przedmiotów
ortopedycznych

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

sporz

ą

dza

ć

dokumentacj

ę

konstrukcyjn

ą

i

technologiczn

ą

produkowanych

przedmiotów

ortopedycznych

i

sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego,

czyta

ć

rysunki, szkice i schematy z zakresu protetyki ortopedycznej,

– posługiwa

ć

si

ę

dokumentacj

ą

lekarsk

ą

i

konstrukcyjno-

technologiczn

ą

,

– dobiera

ć

metody obróbki r

ę

cznej i mechanicznej materiałów

stosowanych

w

produkcji

oraz

naprawach

przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– dobiera

ć

metody przetwarzania i obróbki surowców oraz materiałów

wykorzystywanych w technice ortopedycznej,

– wykonywa

ć

typowe elementy konstrukcyjne maszyn i urz

ą

dze

ń

,

– pobiera

ć

miary od pacjentów i wykonywa

ć

odlewy gipsowe,

– posługiwa

ć

si

ę

przyrz

ą

dami i aparatur

ą

pomiarow

ą

,

– u

ż

ytkowa

ć

maszyny i urz

ą

dzenia stosowane w produkcji przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– u

ż

ytkowa

ć

urz

ą

dzenia

elektryczne

zgodnie

z

przepisami

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

– modernizowa

ć

standardowe konstrukcje przedmiotów ortopedycznych

i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.













background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

38

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin na

realizacj

ę

322[13].Z1.01

Posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

108

322[13].Z1.02

Wykonywanie obróbki r

ę

cznej

i mechanicznej materiałów

72

322[13].Z1.03

U

ż

ytkowanie urz

ą

dze

ń

elektrycznych

i sterowanych automatycznie

60

322[13].Z1.04

Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych z materiałów metalowych

72

322[13].Z1.05

Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych z drewna

54

322[13].Z1.06

Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych z tworzyw sztucznych

54

322[13].Z1.07

Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych z materiałów włókienniczych

54

322[13].Z1.08

Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych ze skóry

54

322[13].Z1.09

Wykonywanie odlewów gipsowych
w technice ortopedycznej

54

322[13].Z1.10

Dobieranie konstrukcji mieszanych
w protetyce ortopedycznej

46

Razem

628

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

39

3. Schemat układu jednostek modułowych


322[13].Z1.03

U

ż

ytkowanie urz

ą

dze

ń

elektrycznych i sterowanych

automatycznie

322[13].Z1.01

Posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

322[13].Z1.02

Wykonywanie obróbki

r

ę

cznej

i mechanicznej materiałów

322[13].Z1.04

Wykonywanie elementów

przedmiotów

ortopedycznych

z materiałów metalowych

322[13].Z1.07

Wykonywanie elementów

przedmiotów

ortopedycznych

z materiałów włókienniczych

322[13].Z1

Podstawy

wytwarzania przedmiotów

ortopedycznych

322[13].Z1.06

Wykonywanie elementów

przedmiotów

ortopedycznych

z tworzyw sztucznych

322[13].Z1.09

Wykonywanie odlewów

gipsowych w technice

ortopedycznej

322[13].Z1.10

Dobieranie konstrukcji

mieszanych w protetyce

ortopedycznej

322[13].Z1.05

Wykonywanie elementów

przedmiotów

ortopedycznych

z drewna

322[13].Z1.08

Wykonywanie elementów

przedmiotów

ortopedycznych ze skóry

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

40

4. Literatura

Bolkowski S.: Elektrotechnika. WSiP, Warszawa 2004
Buksi

ń

ski T., Szpecht A.: Rysunek techniczny. WSiP, Warszawa 2004

Dega W., Senger A.: Ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa 1996
Deyda B. i inni.: Technologia drewna. Wydawnictwo rea, Warszawa
1999
Dretkiewicz–Wi

ę

ch J.: Materiałoznawstwo. OBRPN i SSz, Warszawa

1993
Dretkiewicz–Wi

ę

ch J.: Technologia mechaniczna. Techniki wytwarzania.

WSiP, Warszawa 2000
Górecki A., Grzegórski Z.:

Ś

lusarstwo przemysłowe i usługowe. WSiP,

Warszawa 2004,
Górecki A.: Technologia ogólna. WSiP, Warszawa 2004
Lewandowski T.:Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP,
Warszawa 2004
Marciniak W., Szulc A.: Wiktora Degi ortopedia i rehabilitacja. PZWL,
Warszawa 2004
My

ś

liborski T.: Zaopatrzenie ortopedyczne. PZWL, Warszawa 1985

Poty

ń

ski A.: Podstawy technologii i konstrukcji mechanicznych. WSiP,

Warszawa 2004
Prosnak M.: Podstawy protetyki ortopedycznej. Materiały pomocnicze.
CMDN

Ś

SM, Warszawa 1988

Prosnak M.:Podstawy technologii ortopedycznej. Materiały pomocnicze.
CMDN

Ś

SM, Warszawa 1987

Prze

ź

dziak B.: Zaopatrzenie rehabilitacyjne. Via Media, Gda

ń

sk 2003

Rutkowski A.: Cz

ęś

ci maszyn. WSiP, Warszawa 2004

Siuta W.: Mechanika techniczna. WSiP, Warszawa 2000

Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych.









background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

41

Jednostka modułowa 322[13].Z1.01
Posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

techniczn

ą

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– scharakteryzowa

ć

przebieg procesu produkcyjnego,

– rozró

ż

ni

ć

rodzaje dokumentacji technicznej,

– rozró

ż

ni

ć

rodzaje rysunków i ich znaczenie w technice,

– dobra

ć

materiały i przybory kre

ś

larskie do wykonania rysunków,

– wykona

ć

rysunek techniczny zgodnie z wymaganiami Polskich Norm,

– wykona

ć

rysunki figur płaskich, brył geometrycznych w rzutach

prostok

ą

tnych i aksonometrycznych,

– rozpozna

ć

symbole graficzne i oznaczenia stosowane w rysunku

technicznym,

– zwymiarowa

ć

rysowane przedmioty,

– odczyta

ć

rysunki z uwzgl

ę

dnieniem wymiarowania,

– wyja

ś

ni

ć

istot

ę

tolerancji i pasowania oraz chropowato

ś

ci powierzchni,

– odczyta

ć

odchyłki, obliczy

ć

wymiary graniczne i tolerancj

ę

, dobra

ć

pasowanie z tablic,

– wykona

ć

szkice elementów odwzorowuj

ą

c kształty zewn

ę

trzne

i wewn

ę

trzne z zachowaniem proporcji i z oznaczeniem materiałów,

wymiarów, tolerancji, pasowania, odchyłek kształtów i poło

ż

enia,

chropowato

ś

ci powierzchni, zbie

ż

no

ś

ci i pochylenia zgodnie

z obowi

ą

zuj

ą

cymi normami,

– wykona

ć

rysunki techniczne prostych elementów maszyn,

– wykona

ć

dokumentacj

ę

konstrukcyjn

ą

i

technologiczn

ą

produkowanych

przedmiotów

ortopedycznych

i

sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego,

– odczyta

ć

prost

ą

dokumentacje techniczn

ą

,

– posłu

ż

y

ć

si

ę

katalogami wyrobów gotowych, katalogami przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego oraz Polskimi Normami.

2. Materiał nauczania

Rodzaje dokumentacji technicznej.
Rodzaje rysunków i ich znaczenie w technice.
Materiały i przybory rysunkowe.
Polskie Normy rysunkowe.
Rzutowanie prostok

ą

tne i aksonometryczne.

Klasyfikacja rzutów prostok

ą

tnych.

Odwzorowywanie zewn

ę

trznych i wewn

ę

trznych zarysów przedmiotów.

Wymiarowanie rysunkowe.
Chropowato

ść

powierzchni.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

42

Tolerancja wymiarów, odchyłki, wymiary graniczne.
Rodzaje pasowa

ń

i ich oznaczenia.

Dokumentacja konstrukcyjna i technologiczna.

3.

Ć

wiczenia

Dobieranie linii rysunkowych do rysowania przedmiotów i ich osi,

przekrojów, linii wymiarowych, kraw

ę

dzi widocznych i niewidocznych.

Opisywanie podstawowej tabliczki rysunkowej pismem technicznym.

Szkicowanie w rzutach aksonometrycznych i w rzutach prostok

ą

tnych

wskazanych obiektów.

Wykonywanie rysunków prostych cz

ęś

ci maszyn.

Wykonywanie szkiców przekroju oraz półwidoku i półprzekroju

elementu maszyny.

Wykonywanie

szkiców

poł

ą

cze

ń

spawanych,

zgrzewanych

i gwintowych.

Wymiarowanie szkiców cz

ęś

ci maszyn.

Wykonywanie rysunków wykonawczych.

Czytanie rysunków zło

ż

eniowych, wykonawczych i monta

ż

owych.

Obliczanie wymiarów granicznych, odchyłek granicznych i tolerancji.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Materiały i przybory rysunkowe.
Polskie Normy rysunkowe.
Plansze dotycz

ą

ce rysunku technicznego.

Foliogramy dotycz

ą

ce rysunku technicznego.

Modele: rzutni, brył geometrycznych, mechanizmów.
Figury płaskie do

ć

wicze

ń

z wymiarowania.

Eksponaty wzorców chropowato

ś

ci, elementów pasowanych.

Modele cz

ęś

ci maszyn. Przekroje cz

ęś

ci maszyn.

Cz

ęś

ci przedmiotów ortopedycznych do rysowania w rzutach.

Rysunki wykonawcze i zło

ż

eniowe elementu.

Szkice i schematy.
Przykładowa dokumentacja lekarska i konstrukcyjno – technologiczna.
Katalogi przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.

Programy komputerowe wspomagaj

ą

ce projektowanie.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Podstawowym celem realizacji programu jednostki jest kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci odtwarzania kształtów przedmiotu na podstawie rzutów

prostok

ą

tnych lub aksonometrycznych, wykonywania szkicu lub rysunku

przedmiotu, tworzenia i czytania dokumentacji technicznej oraz
posługiwania si

ę

ni

ą

podczas wytwarzania przedmiotów ortopedycznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

43

Podczas realizacji programu jednostki nale

ż

y scharakteryzowa

ć

proces

produkcyjny i rodzaje dokumentacji technicznej.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania

uczenia

si

ę

jak:

ć

wiczenia

praktyczne,

pokaz

z obja

ś

nieniem, dyskusja wielokrotna. Do pokazów nale

ż

y wykorzysta

ć

modele oraz cz

ęś

ci maszyn. W czasie

ć

wicze

ń

nale

ż

y posługiwa

ć

si

ę

rysunkami, szkicami i modelami cz

ęś

ci maszyn.

Ć

wiczenia powinny by

ć

wykonywane w grupie do 15 osób, w zespołach 2–3 osobowych oraz
indywidualnie,

w

czasie

umo

ż

liwiaj

ą

cym

ka

ż

demu

uczniowi

ukształtowanie zaplanowanych w programie umiej

ę

tno

ś

ci.

Ć

wiczenia

indywidualne uczniowie powinni wykonywa

ć

na stanowiskach pracy

wyposa

ż

onych w materiały i przybory rysunkowe.

Podczas wykonywania

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien obserwowa

ć

prac

ę

ka

ż

dego ucznia oraz zapewni

ć

mu dodatkowe konsultacje.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej według
ustalonych kryteriów i zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

skal

ą

ocen. Kryteria

oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres oraz poziom opanowania przez

uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych ze szczegółowych

celów kształcenia. Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny
post

ę

pów uczniów umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod

nauczania, organizacyjnych form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do

predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwróci

ć

uwag

ę

na:

– poprawno

ść

wykonania rysunków technicznych, szkiców, schematów,

– stosowanie Polskich Norm rysunkowych,
– poprawno

ść

odwzorowania kształtów zewn

ę

trznych i wewn

ę

trznych

z zachowaniem proporcji i z oznaczeniem materiałów, wymiarów,
tolerancji, pasowania, odchyłek kształtów i poło

ż

enia, chropowato

ś

ci

powierzchni, zbie

ż

no

ś

ci i pochylenia zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

cymi

normami,

– staranno

ść

wykonania zadania.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych uczniów mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

za

pomoc

ą

: sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz testów dydaktycznych.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

44

Jednostka modułowa 322[13].Z1.02
Wykonywanie obróbki r

ę

cznej i mechanicznej

materiałów

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– rozró

ż

ni

ć

elementy procesu technologicznego,

– zaplanowa

ć

proces technologiczny na podstawie dokumentacji

technologicznej,

– scharakteryzowa

ć

metody

wytwarzania

elementów

maszyn

i urz

ą

dze

ń

,

– wyja

ś

ni

ć

proces kształtowania przedmiotu przez odlewanie i obróbk

ę

plastyczn

ą

,

– wyja

ś

ni

ć

podstawy procesu skrawania,

– scharakteryzowa

ć

podstawowe rodzaje obróbki skrawaniem,

– wyja

ś

ni

ć

zasady działania maszyn do obróbki skrawaniem,

– wykona

ć

podstawowe operacje na tokarce, frezarce, szlifierce,

wiertarce,

– scharakteryzowa

ć

czynno

ś

ci obróbki r

ę

cznej,

– dobra

ć

narz

ę

dzia do obróbki r

ę

cznej,

– wykona

ć

podstawowe prace z zakresu obróbki r

ę

cznej,

– wykona

ć

podstawowe poł

ą

czenia nierozł

ą

czne i rozł

ą

czne,

– dobra

ć

narz

ę

dzia do wykonywania poł

ą

cze

ń

,

– scharakteryzowa

ć

osie, wały, ło

ż

yska oraz okre

ś

li

ć

ich zastosowanie,

– sklasyfikowa

ć

sprz

ę

gła i hamulce oraz okre

ś

li

ć

ich zastosowanie,

– rozró

ż

ni

ć

rodzaje przekładni i okre

ś

li

ć

ich przeznaczenie,

– okre

ś

li

ć

zastosowanie mechanizmów funkcjonalnych w maszynach,

– dobra

ć

narz

ę

dzia pomiarowe i wykona

ć

pomiary warsztatowe,

– zastosowa

ć

przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy podczas

wykonywania obróbki r

ę

cznej i mechanicznej.

2. Materiał nauczania

Elementy procesu technologicznego.
Metody wytwarzania elementów maszyn i urz

ą

dze

ń

.

Kształtowanie przedmiotu przez odlewanie i obróbk

ę

plastyczn

ą

.

Obróbka skrawaniem i obróbka r

ę

czna.

Maszyny, narz

ę

dzia i przyrz

ą

dy do obróbki skrawaniem i obróbki r

ę

cznej.

Podstawy

konstrukcji

elementów

mechanicznych:

poł

ą

czenia

nierozł

ą

czne i rozł

ą

czne, osie, wały, ło

ż

yska, sprz

ę

gła, hamulce,

przekładnie.
Mechanizmy funkcjonalne maszyn.
Pomiary warsztatowe.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

45

Przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

3.

Ć

wiczenia

Dobieranie narz

ę

dzi do obróbki r

ę

cznej.

Mocowanie w imadłach materiału obrabianego r

ę

cznie.

Trasowanie elementów geometrycznych na powierzchni płaskiej.

Wykonywanie prac z zakresu obróbki r

ę

cznej, takich jak: ci

ę

cie,

piłowanie, wiercenie, rozwiercanie, gwintowanie, gi

ę

cie.

Toczenie powierzchni.

Szlifowanie płaszczyzn.

Frezowanie płaszczyzn i rowków.

Wykonywanie poł

ą

czenia lutowanego, zgrzewnego, klejonego,

gwintowego, sworzniowego, nitowanego.

Wykonywanie pomiarów suwmiark

ą

i mikrometrem.

Wykonywanie pomiarów k

ą

tomierzem uniwersalnym.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Foliogramy dotycz

ą

ce obróbki r

ę

cznej i mechanicznej.

Plansze narz

ę

dzi i urz

ą

dze

ń

ś

lusarskich.

Filmy dydaktyczne dotycz

ą

ce procesu technologicznego.

Instrukcje do

ć

wicze

ń

.

Teksty przewodnie.
Katalog ło

ż

ysk tocznych.

Maszyny i narz

ę

dzia do obróbki r

ę

cznej i mechanicznej.

Urz

ą

dzenia i przyrz

ą

dy do wykonywania poł

ą

cze

ń

.

Instrukcje u

ż

ytkowania przyrz

ą

dów i obsługi urz

ą

dze

ń

i maszyn.

Instrukcje bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Narz

ę

dzia pomiarowe.

Poradniki, normy PN.
Eksponaty cz

ęś

ci maszyn i mechanizmów.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu nauczania jednostki modułowej ma na celu

kształtowanie umiej

ę

tno

ś

ci z zakresu obróbki plastycznej, r

ę

cznej

i mechanicznej, wytwarzania elementów maszyn i urz

ą

dze

ń

oraz

konstrukcji elementów mechanicznych. Umiej

ę

tno

ś

ci te stanowi

ą

podstaw

ę

do

podejmowania

działa

ń

zwi

ą

zanych

z

procesem

technologicznym wytwarzania przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego. Szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci wykonywania poł

ą

cze

ń

i pomiarów warsztatowych.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania – uczenia si

ę

jak: wykład problemowy, pokaz z obja

ś

nieniem

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

46

i instrukta

ż

em, metoda przewodniego tekstu, metoda projektów.

Podstawow

ą

metod

ą

nauczania powinny by

ć

ć

wiczenia praktyczne.

Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej i indywidualnej.

Zaj

ę

cia nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób, a

ć

wiczenia

w zespołach 2–3 osobowych, w pracowniach: technicznej, obróbki
mechanicznej i

ś

lusarskiej, wyposa

ż

onych w nowoczesne

ś

rodki

dydaktyczne lub w zakładzie ortopedycznym na stanowisku pracy.
Ucze

ń

wykonuj

ą

cy

ć

wiczenia powinien mie

ć

do dyspozycji instrukcj

ę

zawieraj

ą

c

ą

przebieg i wskazówki do wykonania zadania, teksty

przewodnie, instrukcje obsługi maszyn i urz

ą

dze

ń

, normy, dokumentacj

ę

techniczn

ą

, dokumentacj

ę

warsztatow

ą

i poradniki.

W trakcie

ć

wicze

ń

nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na przestrzeganie przez

uczniów przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, staranno

ść

i dokładno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

, utrwala

ć

nawyki bezpiecznej pracy

i prawidłowego u

ż

ytkowania narz

ę

dzi, przyrz

ą

dów, maszyn i urz

ą

dze

ń

,

korzystania z norm, dokumentacji technicznej oraz na umiej

ę

tno

ść

współpracy w zespole.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
ustalonych kryteriów i zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

skal

ą

ocen. Kryteria

oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres oraz poziom opanowania przez

uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych ze szczegółowych

celów kształcenia. Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny
post

ę

pów uczniów umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod

nauczania, organizacyjnych form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do

predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwróci

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

– dobieranie i posługiwanie si

ę

sprz

ę

tem do wytwarzania elementów

maszyn, urz

ą

dze

ń

, konstrukcji elementów mechanicznych,

– poprawno

ść

wykonania obróbki r

ę

cznej i skrawaniem,

– poprawno

ść

wykonania poł

ą

cze

ń

,

– poprawno

ść

wykonania pomiarów warsztatowych,

– sprawno

ść

wykonania zadania,

– organizowanie miejsca pracy,
– przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy na

stanowisku pracy.
Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych uczniów mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

za

pomoc

ą

: sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz testów dydaktycznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

47

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

48

Jednostka modułowa 322[13].Z1.03
U

ż

ytkowanie urz

ą

dze

ń

elektrycznych i sterowanych

automatycznie

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– posłu

ż

y

ć

si

ę

poj

ę

ciami: pr

ą

d, napi

ę

cie elektryczne, energia i moc,

obwód elektryczny,

– rozró

ż

ni

ć

materiały przewodz

ą

ce i elektroizolacyjne,

– rozró

ż

ni

ć

podstawowe elementy obwodu elektrycznego,

– poł

ą

czy

ć

szeregowo i równolegle elementy obwodu elektrycznego,

– dobra

ć

mierniki i wykona

ć

pomiar napi

ę

cia i nat

ęż

enia pr

ą

du, mocy,

energii elektrycznej, rezystancji i pojemno

ś

ci,

– wyja

ś

ni

ć

przeznaczenie i zasady działania transformatora,

– przedstawi

ć

klasyfikacj

ę

i zastosowanie maszyn elektrycznych pr

ą

du

stałego i zmiennego,

– okre

ś

li

ć

wykorzystanie

silników

elektrycznych

w

maszynach

i urz

ą

dzeniach,

– wyja

ś

ni

ć

zjawisko przetwarzania energii elektrycznej w energi

ę

ciepln

ą

i poda

ć

przykłady urz

ą

dze

ń

elektrotermicznych,

– scharakteryzowa

ć

o

ś

wietlenie elektryczne,

– rozró

ż

ni

ć

rodzaje instalacji elektrycznych i jej elementy funkcjonalne,

– obsłu

ż

y

ć

urz

ą

dzenia

elektryczne

zgodnie

z

przepisami

bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

– rozró

ż

ni

ć

podstawowe elementy elektroniczne,

– wyja

ś

ni

ć

podstawowe poj

ę

cia dotycz

ą

ce automatyki,

– rozró

ż

ni

ć

urz

ą

dzenia automatyki,

– zastosowa

ć

elementy automatyki do sterowania mechanizmami

wykonawczymi

w

przedmiotach

ortopedycznych

i

sprz

ę

cie

rehabilitacyjnym.

2. Materiał nauczania

Podstawowe poj

ę

cia - pr

ą

d, napi

ę

cie elektryczne, energia i moc, obwód

elektryczny.
Materiały przewodz

ą

ce, elektroizolacyjne i oporowe.

Obwody elektryczne pr

ą

du stałego i przemiennego.

Miernictwo elektryczne.
Transformatory.
Maszyny elektryczne pr

ą

du stałego i zmiennego.

Podstawy nap

ę

du elektrycznego.

Grzejnictwo elektryczne.
O

ś

wietlenie elektryczne.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

49

Instalacje elektryczne.
Zarys elektroniki.
Bezpiecze

ń

stwo i higiena pracy podczas eksploatacji urz

ą

dze

ń

elektrycznych.
Podstawowe poj

ę

cia dotycz

ą

ce automatyki.

Urz

ą

dzenia automatyki.

3.

Ć

wiczenia

Wykonywanie pomiarów wielko

ś

ci elektrycznych i odczytywanie

wskaza

ń

przyrz

ą

dów pomiarowych.

Podł

ą

czanie i uruchamianie urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

Wykonywanie poł

ą

cze

ń

równoległych i szeregowych obwodów

elektrycznych.

Budowanie obwodów elektrycznych.

Rozró

ż

nianie elementów półprzewodnikowych w urz

ą

dzeniach

elektronicznych.

Rozró

ż

nianie zabezpiecze

ń

w sieciach zasilaj

ą

cych i odbiornikach

elektrycznych.

Analizowanie zasad prawidłowej eksploatacji i bezpiecznej obsługi

urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Plansze elementów i urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

Schematy i modele obwodów elektrycznych, instalacji elektrycznych.
Zestawy elementów elektrycznych, elektronicznych i automatyki.
Przyrz

ą

dy do pomiarów wielko

ś

ci elektrycznych.

Eksponaty urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

Foliogramy dotycz

ą

ce urz

ą

dze

ń

elektrycznych.

Polskie Normy Elektryczne.
Katalogi elementów i układów elektronicznych, poradniki.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci bezpiecznej obsługi urz

ą

dze

ń

i instalacji elektrycznych.

Szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na opanowanie przez uczniów

podstawowych poj

ęć

, zrozumienie podstawowych zjawisk i praw

elektrotechniki oraz nabycie umiej

ę

tno

ś

ci posługiwania si

ę

miernikami,

planowania pracy i organizacji bezpiecznego stanowiska pracy.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania - uczenia si

ę

jak: pokaz z obja

ś

nieniem i instrukta

ż

em,

metoda przewodniego tekstu, metoda projektów. Podstawow

ą

metod

ą

nauczania powinny by

ć

ć

wiczenia praktyczne. Wskazane s

ą

formy pracy

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

50

zespołowej, grupowej i indywidualnej. Zaj

ę

cia nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie

do 15 osób, z podziałem na zespoły 2–3 osobowe, w pracowni
technicznej wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne. Ucze

ń

wykonuj

ą

cy

ć

wiczenia powinien mie

ć

do dyspozycji instrukcj

ę

zawieraj

ą

c

ą

przebieg i wskazówki do wykonania zadania, teksty

przewodnie, instrukcje obsługi urz

ą

dze

ń

, normy, dokumentacj

ę

techniczn

ą

, poradniki. W trakcie

ć

wicze

ń

nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na

przestrzeganie przez uczniów przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

staranno

ść

i dokładno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

, utrwala

ć

nawyki

bezpiecznej pracy i prawidłowego u

ż

ytkowania narz

ę

dzi, przyrz

ą

dów,

maszyn i urz

ą

dze

ń

oraz korzystania z norm i dokumentacji technicznej.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku

zaj

ęć

. Kryteria oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres i poziom

opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci oraz umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych

ze szczegółowych celów kształcenia.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych

form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.

Obserwuj

ą

c czynno

ś

ci ucznia podczas wykonywania

ć

wicze

ń

i dokonuj

ą

c oceny pracy nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

– posługiwanie si

ę

terminologi

ą

z zakresu elektrotechniki, elektroniki

i automatyki,

– interpretowanie

danych

technicznych

urz

ą

dze

ń

elektrycznych,

elektronicznych oraz automatyki,

– dobieranie

ż

nych

rodzajów

mierników

elektrycznych

do

prowadzenia pomiarów pr

ą

du stałego i przemiennego,

– rozró

ż

nianie

podstawowych

odbiorników

elektrycznych,

elektronicznych i urz

ą

dze

ń

automatyki.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych uczniów mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

za

pomoc

ą

: sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz testów dydaktycznych.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

51

Jednostka modułowa 322[13].Z1.04
Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych z materiałów metalowych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– scharakteryzowa

ć

wła

ś

ciwo

ś

ci fizyczne, chemiczne, mechaniczne

i technologiczne metali,

– rozró

ż

ni

ć

stopy

ż

elaza,

– wyja

ś

ni

ć

proces otrzymywania stali i klasyfikacj

ę

stali,

– okre

ś

li

ć

postacie u

ż

ytkowe, rodzaje i gatunki stali u

ż

ywane

w przemy

ś

le ortopedycznym,

– scharakteryzowa

ć

metale i stopy nie

ż

elazne oraz proces ich

otrzymywania,

– okre

ś

li

ć

postacie u

ż

ytkowe i mo

ż

liwo

ś

ci wykorzystania stopów metali

nie

ż

elaznych w przemy

ś

le ortopedycznym,

– scharakteryzowa

ć

materiały i wyroby spiekane oraz produkcj

ę

spieków,

– skorzysta

ć

przy doborze materiałów metalowych z informacji

zawartych w PN, katalogach, informatorach,

– rozpozna

ć

na podstawie oznaczenia: stal, staliwo,

ż

eliwo, metale

nie

ż

elazne i ich stopy,

– wykona

ć

czynno

ś

ci zwi

ą

zane z obróbk

ą

ciepln

ą

, cieplno-chemiczn

ą

,

chemiczn

ą

i galwaniczn

ą

metali,

– wykona

ć

cz

ęś

ci

przedmiotów

ortopedycznych

i

sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego z materiałów metalowych,

– dobra

ć

rodzaj obróbki metalu i wykona

ć

obróbk

ę

,

– rozró

ż

ni

ć

rodzaje korozji,

– wykona

ć

zabiegi antykorozyjne,

– zmagazynowa

ć

materiały metalowe,

– wykona

ć

prac

ę

zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy

oraz ochrony przeciwpo

ż

arowej.

2. Materiał nauczania

Wła

ś

ciwo

ś

ci metali i ich stopów.

Stopy

ż

elaza, proces otrzymywania stali, klasyfikacja stali.

Metale i stopy nie

ż

elazne.

Rodzaje i gatunki stali u

ż

ywane w przemy

ś

le ortopedycznym.

Stosowanie metali i stopów nie

ż

elaznych w przemy

ś

le ortopedycznym.

Materiały i wyroby spiekane.
Znakowanie metali według PN.
Obróbka: cieplna, cieplno-chemiczna, chemiczna, galwaniczna metali.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

52

Wytwarzanie elementów metalowych przedmiotów ortopedycznych.
Przetwarzanie materiałów metalowych.
Korozja metali i jej rodzaje.
Ochrona przed korozj

ą

.

Bezpiecze

ń

stwo i higiena pracy podczas obróbki metali.

3.

Ć

wiczenia

Analizowanie mo

ż

liwo

ś

ci zastosowania stopów Fe-C i metali

nie

ż

elaznych do wyrobu przedmiotów ortopedycznych.

Rozpoznawanie metali i ich stopów na podstawie wygl

ą

du

zewn

ę

trznego.

Rozró

ż

nianie stopów Fe-C i metali nie

ż

elaznych na podstawie

oznacze

ń

.

Dobieranie sposobów obróbki, maszyn, urz

ą

dze

ń

i narz

ę

dzi do

obróbki metalowych elementów sprz

ę

tu ortopedycznego.

Planowanie czynno

ś

ci zwi

ą

zanych z wykonywaniem elementów

protez i ortez z metalu.

Wykonywanie elementów protez i ortez: szyn, strzemienia, opaski,

mechanizmów przegubowych, konstrukcji ramowych podpórek do
chodzenia.

Rozpoznawanie ró

ż

nego typu zniszcze

ń

korozyjnych.

Wykonywanie zabezpiecze

ń

antykorozyjnych elementów metalowych

zaopatrzenia ortopedycznego i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Zestawy próbek metali i ich stopów.
Zestawy próbek metali i ich stopów z objawami ró

ż

nych zniszcze

ń

korozyjnych.
Zestawy próbek metali i ich stopów z powłokami ochronnymi.
Polskie Normy.
Przykłady wyrobów metalowych.
Plansze tematyczne z zakresu technologii metali.
Foliogramy dotycz

ą

ce metali i ich obróbki.

Filmy dydaktyczne na temat wykonywania przedmiotów ortopedycznych.
Narz

ę

dzia, przyrz

ą

dy, maszyny i urz

ą

dzenia do obróbki metali.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci rozró

ż

niania i doboru materiałów do wytwarzania

elementów przedmiotów ortopedycznych z materiałów metalowych.
Ucze

ń

powinien rozró

ż

nia

ć

metale i ich stopy, oznaczenia według PN,

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

53

okre

ś

la

ć

postacie u

ż

ytkowe i mo

ż

liwo

ś

ci wykorzystania metali do

wykonywania przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania – uczenia si

ę

jak: wykład problemowy, pokaz z obja

ś

nieniem

i instrukta

ż

em, metoda przewodniego tekstu, metoda projektów.

Podstawow

ą

metod

ą

nauczania powinny by

ć

ć

wiczenia praktyczne.

Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej i indywidualnej.

Ć

wiczenia nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób z podziałem na

zespoły 2–3 osobowe.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w pracowniach: technicznej, obróbki

mechanicznej i

ś

lusarskiej, wyposa

ż

onych w nowoczesne

ś

rodki

dydaktyczne lub na stanowisku pracy w zakładzie ortopedycznym.
Ucze

ń

w trakcie

ć

wicze

ń

powinien mie

ć

mo

ż

liwo

ść

obróbki elementów

metalowych, takich jak: szyny, półopaski, opaski. Ucze

ń

wykonuj

ą

cy

ć

wiczenia powinien mie

ć

do dyspozycji instrukcj

ę

zawieraj

ą

c

ą

przebieg

i wskazówki do wykonania zadania, teksty przewodnie, instrukcje obsługi
maszyn i urz

ą

dze

ń

, normy, dokumentacj

ę

techniczn

ą

, dokumentacj

ę

warsztatow

ą

i poradniki.

W trakcie

ć

wicze

ń

nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na przestrzeganie przez

uczniów przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, staranno

ść

i dokładno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

, utrwala

ć

nawyki bezpiecznej pracy

i prawidłowego u

ż

ytkowania narz

ę

dzi, przyrz

ą

dów, maszyn i urz

ą

dze

ń

,

korzystania z norm, dokumentacji technicznej oraz na umiej

ę

tno

ść

współpracy w zespole.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku

zaj

ęć

. Kryteria oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres i poziom

opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci oraz umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych

ze szczegółowych celów kształcenia.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych

form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.

Obserwuj

ą

c czynno

ś

ci ucznia podczas wykonywania

ć

wicze

ń

i dokonuj

ą

c oceny pracy nale

ż

y zwróci

ć

uwag

ę

na:

– rozró

ż

nianie metali i ich stopów na podstawie oznaczenia,

– dobieranie materiałów na elementy przedmiotów ortopedycznych

i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego z uwzgl

ę

dnieniem wymaga

ń

technicznych

i eksploatacyjnych,

– dobieranie sposobów obróbki, maszyn, urz

ą

dze

ń

i narz

ę

dzi do

obróbki metalowych elementów sprz

ę

tu ortopedycznego,

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

54

– wykonywanie elementów protez i ortez na urz

ą

dzeniach do

skrawania,

– jako

ść

i sprawno

ść

wykonania zadania,

– przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa pracy podczas obróbki

cz

ęś

ci

metalowych

przedmiotów

ortopedycznych

i

sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego.
Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych uczniów mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na

podstawie: sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów dydaktycznych
oraz wykonanych projektów.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

55

Jednostka modułowa 322[13].Z1.05
Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych z drewna

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– scharakteryzowa

ć

budow

ę

oraz wła

ś

ciwo

ś

ci fizyczne i chemiczne

drewna,

– scharakteryzowa

ć

wła

ś

ciwo

ś

ci mechaniczne i technologiczne drewna,

– wyja

ś

ni

ć

istot

ę

obróbki wst

ę

pnej drewna,

– scharakteryzowa

ć

gatunki drewna wykorzystywane w technice

ortopedycznej,

– dobra

ć

odpowiedni gatunek drewna do wykonania okre

ś

lonego

wyrobu,

– przygotowa

ć

drewno do obróbki,

– dobra

ć

i u

ż

ytkowa

ć

maszyny i narz

ę

dzia do obróbki drewna,

– zastosowa

ć

podstawowe rodzaje obróbki r

ę

cznej i maszynowej

drewna,

– wykona

ć

elementy

drewniane

przedmiotów

ortopedycznych

z półfabrykatów lub półwyrobów,

– dobra

ć

sposoby ł

ą

czenia elementów drewnianych,

– wykona

ć

ł

ą

czenie elementów drewnianych w technice ortopedycznej,

– wykona

ć

obróbk

ę

ko

ń

cow

ą

wyrobów drewnianych,

– zabezpieczy

ć

i zmagazynowa

ć

materiały i wyroby drewniane,

– wykona

ć

prac

ę

zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy

oraz ochrony przeciwpo

ż

arowej.

2. Materiał nauczania

Klasyfikacja drewna.
Budowa i wła

ś

ciwo

ś

ci drewna.

Obróbka wst

ę

pna drewna.

Gatunki drewna wykorzystywane w technice ortopedycznej.
Maszyny i narz

ę

dzia do obróbki drewna.

Obróbka r

ę

czna i maszynowa drewna.

Wykonywanie elementów drewnianych przedmiotów ortopedycznych.
Ł

ą

czenie elementów drewnianych w technice ortopedycznej.

Obróbka ko

ń

cowa wyrobów drewnianych.

Magazynowanie materiałów i wyrobów drewnianych.
Przepisy bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy podczas wykonywania prac

stolarskich.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

56

3.

Ć

wiczenia

Przygotowywanie

materiału

drewnianego

do

wykonania

leja

kikutowego.

Dobieranie metod obróbki drewna.

Dobieranie maszyn i narz

ę

dzi do obróbki drewna.

Wykonywanie

poł

ą

cze

ń

elementów

drewnianych

w

technice

ortopedycznej.

Wzmacnianie elementów drewnianych

ż

ywic

ą

.

Wykonywanie obróbki r

ę

cznej drewna – piłowanie, struganie,

szlifowanie, dłutowanie, wiercenie.

Wykonywanie stóp protezowych z kostk

ą

.

Dostosowywanie prawideł – kopyt obuwniczych do wymiarów

i zniekształce

ń

stopy pacjenta.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Maszyny i narz

ę

dzia do obróbki drewna.

Instrukcje do

ć

wicze

ń

, teksty przewodnie.

Katalogi gatunków drewna.
Gabloty z próbkami drewna.
Eksponaty elementów sprz

ę

tu ortopedycznego wykonanych z drewna.

Plansze sprz

ę

tu ortopedycznego.

Foliogramy dotycz

ą

ce obróbki drewna.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci: rozró

ż

niania gatunków drewna, doboru odpowiednich

gatunków

do

wytwarzania

przedmiotów

ortopedycznych

oraz

mechanicznej i r

ę

cznej obróbki drewna.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania – uczenia si

ę

jak: wykład problemowy, pokaz z obja

ś

nieniem

i instrukta

ż

em, metoda przewodniego tekstu, metoda projektów.

Podstawow

ą

metod

ą

nauczania powinny by

ć

ć

wiczenia praktyczne.

Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej i indywidualnej. Zaj

ę

cia

nale

ż

y realizowa

ć

w grupie do 15 osób, z podziałem na zespoły 2–3

osobowe.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w pracowni stolarskiej wyposa

ż

onej

w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne lub w zakładzie ortopedycznym.

Ucze

ń

wykonuj

ą

cy

ć

wiczenia powinien mie

ć

do dyspozycji instrukcj

ę

zawieraj

ą

c

ą

przebieg i wskazówki do wykonania zadania, teksty

przewodnie, instrukcje obsługi maszyn i urz

ą

dze

ń

, normy, dokumentacj

ę

techniczn

ą

, dokumentacj

ę

warsztatow

ą

, poradniki.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

57

W trakcie

ć

wicze

ń

nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na przestrzeganie przez

uczniów przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, staranno

ść

i dokładno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

, utrwala

ć

nawyki bezpiecznej pracy

i prawidłowego u

ż

ytkowania narz

ę

dzi, przyrz

ą

dów, maszyn i urz

ą

dze

ń

,

korzystania z norm, dokumentacji technicznej oraz na umiej

ę

tno

ść

współpracy w zespole.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
ustalonych kryteriów i zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

skal

ą

ocen. Kryteria

oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres oraz poziom opanowania przez

uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych ze szczegółowych

celów kształcenia. Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny
post

ę

pów uczniów umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod

nauczania, organizacyjnych form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do

predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

– dobieranie

odpowiednich

gatunków

drewna

do

wykonania

okre

ś

lonego wyrobu ortopedycznego,

– stosowanie podstawowych rodzajów obróbki r

ę

cznej i maszynowej

drewna,

– wykonywanie drewnianych elementów przedmiotów ortopedycznych

z półfabrykatów lub półwyrobów,

– wykonywanie

poł

ą

cze

ń

elementów

drewnianych

w

technice

ortopedycznej,

– jako

ść

i sprawno

ść

wykonania zadania,

– wykonywanie pracy zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy oraz ochrony przeciwpo

ż

arowej.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych ucznia mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

za

pomoc

ą

: sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów dydaktycznych oraz

wykonanych projektów.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.




background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

58

Jednostka modułowa 322[13].Z1.06
Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych z tworzyw sztucznych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– sklasyfikowa

ć

tworzywa sztuczne,

– scharakteryzowa

ć

proces otrzymywania polimerów i ich struktur

ę

,

– scharakteryzowa

ć

tworzywa termoplastyczne, elastomery i silikony

oraz

ż

ywice syntetyczne,

– posłu

ż

y

ć

si

ę

urz

ą

dzeniami, aparatur

ą

, narz

ę

dziami i przyborami do

wykonania laminatów i tworzyw sztucznych,

– wykona

ć

laminowanie elementów przedmiotów ortopedycznych,

– zastosowa

ć

tworzywa

sztuczne

do

produkcji

przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– wykona

ć

z tworzyw sztucznych proste elementy i przedmioty,

– wykona

ć

powłoki ochronne z tworzyw sztucznych,

– zabezpieczy

ć

i zmagazynowa

ć

materiały i wyroby z tworzyw

sztucznych,

– wykona

ć

prac

ę

zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy

oraz ochrony przeciwpo

ż

arowej.

2. Materiał nauczania

Klasyfikacja tworzyw sztucznych.
Otrzymywanie polimerów i ich struktura.
Tworzywa termoplastyczne, elastomery, silikony.

ś

ywice syntetyczne.

Urz

ą

dzenia, aparatura, narz

ę

dzia i przybory do wykonywania laminatów.

Wykonywanie laminatów.
Zastosowanie tworzyw sztucznych w rozwi

ą

zaniach konstrukcyjnych

przedmiotów ortopedycznych.
Wytwarzanie elementów przedmiotów ortopedycznych z tworzyw
sztucznych.
Powłoki ochronne z tworzyw sztucznych.
Magazynowanie materiałów i wyrobów z tworzyw sztucznych.
Bezpiecze

ń

stwo i higiena pracy w pracach z tworzywami sztucznymi.

3.

Ć

wiczenia

Wykonywanie leja protezowego z

ż

ywicy syntetycznej.

Wykonywanie skorupowej konstrukcji no

ś

nej protezy podudzia

z tworzywa sztucznego.

Wykonywanie łuski na r

ę

k

ę

i przedrami

ę

z tworzywa sztucznego.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

59

Wykonywanie

z

tworzywa

sztucznego

elementów

kołnierza

ortopedycznego typu Floryda.

Wykonywanie poduszki przeciwodle

ż

ynowej z pianki poliuretanowej.

Wykonywanie fluidyzacji szyny metalowej do gorsetu.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Sprz

ę

t, zestawy przyrz

ą

dów, narz

ę

dzia do obróbki tworzyw sztucznych.

Katalogi tworzyw sztucznych.
Próbki tworzyw sztucznych.
Przykładowa dokumentacja techniczna wykonania laminatów.
Tablice pogl

ą

dowe dotycz

ą

ce obróbki tworzyw sztucznych.

Foliogramy dotycz

ą

ce obróbki tworzyw sztucznych.

Eksponaty elementów sprz

ę

tu ortopedycznego wykonane z tworzyw

sztucznych.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci dotycz

ą

cych: klasyfikowania i otrzymywania tworzyw

sztucznych oraz doboru odpowiednich tworzyw do wytwarzania
przedmiotów ortopedycznych. Ucze

ń

w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

powinien opanowa

ć

umiej

ę

tno

ść

przygotowywania ró

ż

nych tworzyw

sztucznych do obróbki i wykonywania z nich elementów przedmiotów
ortopedycznych (leje protezowe, r

ę

ce kosmetyczne, skorupowe

elementy no

ś

ne protez, łuski ortopedyczne, kołnierze ortopedyczne,

poduszki przeciwodle

ż

ynowe, wypełnienia w butach, powłoki ochronne).

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania - uczenia si

ę

jak: wykład problemowy, pokaz z obja

ś

nieniem

i instrukta

ż

em, metoda przewodniego tekstu, metoda projektów.

Podstawow

ą

metod

ą

nauczania powinny by

ć

ć

wiczenia praktyczne.

Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej i indywidualnej. Zaj

ę

cia

nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób, z podziałem na zespoły 2–3

osobowe.

Zaj

ę

cia powinny odbywa

ć

si

ę

w pracowni tworzyw sztucznych

wyposa

ż

onej w stanowisko laminatów i termoplastów. Ucze

ń

wykonuj

ą

cy

ć

wiczenia powinien mie

ć

do dyspozycji instrukcj

ę

zawieraj

ą

c

ą

przebieg

i wskazówki do wykonania zadania, teksty przewodnie, instrukcje obsługi
maszyn i urz

ą

dze

ń

, normy, dokumentacj

ę

techniczn

ą

, dokumentacj

ę

warsztatow

ą

, poradniki.

W trakcie

ć

wicze

ń

nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na przestrzeganie przez

uczniów przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy staranno

ść

i dokładno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

, utrwala

ć

nawyki bezpiecznej pracy

i prawidłowego u

ż

ytkowania narz

ę

dzi, przyrz

ą

dów, maszyn i urz

ą

dze

ń

,

korzystania z norm, dokumentacji technicznej oraz na umiej

ę

tno

ść

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

60

współpracy w zespole. Nale

ż

y zach

ę

ca

ć

uczniów do stałego korzystania

ze

ź

ródeł informacji na temat nowych technologii wytwarzania tworzyw

sztucznych, ich zastosowania oraz technologii obróbki.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
ustalonych kryteriów i zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

skal

ą

ocen. Kryteria

oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres oraz poziom opanowania przez

uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych ze szczegółowych

celów kształcenia.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych

form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

– obja

ś

nianie zasady wytwarzania typowych mas plastycznych,

– dobieranie

tworzyw

sztucznych

do

produkcji

przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– wykonywanie mas plastycznych i laminatów,
– wykonywanie laminowania,
– jako

ść

i sprawno

ść

wykonania zadania,

– wykonywanie pracy zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy oraz ochrony przeciwpo

ż

arowej.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych ucznia mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na

podstawie: sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów dydaktycznych
oraz wykonanych projektów.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.






background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

61

Jednostka modułowa 322[13].Z1.07
Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych z materiałów włókienniczych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– scharakteryzowa

ć

surowce włókiennicze,

– sklasyfikowa

ć

surowce włókiennicze,

– wyja

ś

ni

ć

sposoby otrzymywania prz

ę

dzy,

– wyja

ś

ni

ć

technologi

ę

tkactwa i dziewiarstwa,

– scharakteryzowa

ć

podstawowe typy tkanin,

– scharakteryzowa

ć

ortopedyczne materiały włókiennicze,

– obsłu

ż

y

ć

maszyny, narz

ę

dzia i przybory do obróbki materiałów

włókienniczych,

– wyja

ś

ni

ć

zasady modelowania form płaskich i przestrzennych,

– dokona

ć

rozkroju materiałów włókienniczych,

– wykona

ć

modelowanie przestrzenne,

– wyja

ś

ni

ć

zasady wykonywania form samomodeluj

ą

cych,

– zastosowa

ć

materiały

samomodeluj

ą

ce

w

rozwi

ą

zaniach

konstrukcyjnych przedmiotów ortopedycznych,

– zastosowa

ć

ż

ne techniki ł

ą

czenia materiałów włókienniczych,

– zastosowa

ć

materiały włókiennicze w konstrukcji przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– zmagazynowa

ć

materiały i gotowe wyroby włókiennicze,

– scharakteryzowa

ć

materiały sztywniej

ą

ce,

– wykona

ć

prac

ę

zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy

oraz ochrony przeciwpo

ż

arowej.

2. Materiał nauczania

Surowce włókiennicze i ich klasyfikacja.
Sposoby otrzymywania prz

ę

dzy.

Technologia tkactwa i dziewiarstwa.
Podstawowe typy tkanin.
Ortopedyczne materiały włókiennicze.
Maszyny, narz

ę

dzia i przybory do obróbki materiałów włókienniczych.

Modelowanie form płaskich i przestrzennych – rozkrój i formowanie
materiałów włókienniczych.
Wykonywanie form samomodeluj

ą

cych.

Ł

ą

czenie materiałów włókienniczych.

Zastosowanie materiałów włókienniczych w konstrukcjach przedmiotów
ortopedycznych.
Bezpiecze

ń

stwo i higiena pracy podczas wykonywania prac krawieckich.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

62

Magazynowanie materiałów i gotowych wyrobów włókienniczych.
Materiały sztywniej

ą

ce.


3.

Ć

wiczenia

Wykonywanie formy gorsetu do rozkroju materiału.

Wykonywanie rozkroju materiałów włókienniczych na podstawie

przygotowanej formy.

Sporz

ą

dzanie wykazu sprz

ę

tu, przyrz

ą

dów i narz

ę

dzi niezb

ę

dnych do

wykonania rozkroju i modelowania materiałów włókienniczych.

Wykonywanie modelowania przestrzennego na manekinie.

Wykonywanie elementów i przedmiotów ortopedycznych z materiałów

włókienniczych.

Ł

ą

czenie materiałów włókienniczych za pomoc

ą

szwów i kleju.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Sprz

ę

t, zestawy przyrz

ą

dów, narz

ę

dzia do obróbki materiałów

włókienniczych.
Katalogi materiałów włókienniczych.
Próbki materiałów włókienniczych.
Eksponaty elementów sprz

ę

tu ortopedycznego wykonane z materiałów

włókienniczych.
Przykładowe wzorniki do rozkroju materiałów włókienniczych.
Przykładowa dokumentacja techniczna.
Plansze dotycz

ą

ce materiałów włókienniczych i ich przetwarzania.

Foliogramy dotycz

ą

ce materiałów włókienniczych i ich obróbki.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci:

rozró

ż

niania

surowców

włókienniczych,

doboru

odpowiednich rodzajów surowców do wytwarzania przedmiotów
ortopedycznych, rozkroju, modelowania, ł

ą

czenia i obróbki.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania – uczenia si

ę

jak: wykład problemowy, pokaz z obja

ś

nieniem

i instrukta

ż

em, metoda przewodniego tekstu, metoda projektów.

Podstawow

ą

metod

ą

nauczania powinny by

ć

ć

wiczenia praktyczne.

Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej i indywidualnej. Zaj

ę

cia

nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób, z podziałem na zespoły 2–3

osobowe,

w

pracowni

krawiecko

kaletniczej

wyposa

ż

onej

w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne.

Ucze

ń

wykonuj

ą

cy

ć

wiczenia powinien mie

ć

do dyspozycji instrukcj

ę

zawieraj

ą

c

ą

przebieg i wskazówki do wykonania zadania, teksty

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

63

przewodnie, instrukcje obsługi maszyn i urz

ą

dze

ń

, normy, dokumentacj

ę

techniczn

ą

, dokumentacj

ę

warsztatow

ą

i poradniki.

W trakcie

ć

wicze

ń

nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na przestrzeganie przez

uczniów przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, staranno

ść

i dokładno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

, utrwala

ć

nawyki bezpiecznej pracy

i prawidłowego u

ż

ytkowania narz

ę

dzi, przyrz

ą

dów, maszyn i urz

ą

dze

ń

,

korzystania z norm, dokumentacji technicznej oraz na umiej

ę

tno

ść

pracy

w zespole.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku

zaj

ęć

. Kryteria oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres i poziom

opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci oraz umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych

ze szczegółowych celów kształcenia.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych

form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

– modelowanie form płaskich i przestrzennych,
– wykonywanie rozkroju materiałów włókienniczych,
– wykonywanie modelowania przestrzennego,
– wykonywanie prac krawieckich,
– ł

ą

czenie materiałów włókienniczych,

– jako

ść

i sprawno

ść

wykonania zadania.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych ucznia mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na

podstawie: sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów dydaktycznych
oraz wykonanych projektów.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.


background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

64

Jednostka modułowa 322[13].Z1.08
Wykonywanie elementów przedmiotów
ortopedycznych ze skóry

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– scharakteryzowa

ć

skóry surowe i zasady ich konserwacji,

– scharakteryzowa

ć

proces wyprawiania skór,

– scharakteryzowa

ć

handlowe gatunki skór gotowych,

– scharakteryzowa

ć

materiały skóropodobne,

– dobra

ć

rodzaj skóry i materiałów skóropodobnych do budowy

przedmiotów ortopedycznych,

– obsłu

ż

y

ć

maszyny, narz

ę

dzia i przybory do obróbki i szycia skóry oraz

materiałów skóropodobnych,

– wyja

ś

ni

ć

zasady modelowania form płaskich i przestrzennych ze

skóry,

– dokona

ć

rozkroju skór,

– dokona

ć

formowania skór,

– wykona

ć

ze skóry elementy i przedmioty ortopedyczne,

– zastosowa

ć

ż

ne

techniki

ł

ą

czenia

skóry

i

materiałów

skóropodobnych,

– zabezpieczy

ć

i zmagazynowa

ć

skóry i wyroby skórzane,

– wykona

ć

prac

ę

zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy

oraz ochrony przeciwpo

ż

arowej.

2. Materiał nauczania

Skóry surowe i ich konserwacja.
Garbowanie skór.
Handlowe gatunki skóry wygarbowanej.
Materiały skóropodobne.
Skóry ortopedyczne.
Maszyny, narz

ę

dzia i przybory do obróbki i szycia skóry oraz materiałów

skóropodobnych.
Modelowanie form płaskich i przestrzennych ze skóry – rozkrój skóry,
formowanie skóry.
Wykonywanie elementów i przedmiotów ortopedycznych ze skóry.
Magazynowanie surowców i gotowych elementów wykonanych ze skóry.
Bezpiecze

ń

stwo i higiena pracy w pracach kaletniczych i rymarskich.


background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

65

3.

Ć

wiczenia

Sporz

ą

dzanie wykazu sprz

ę

tu, przyrz

ą

dów i narz

ę

dzi niezb

ę

dnych do

wykonania rozkroju skóry.

Dobieranie rodzaju skóry do wykonania leja, zawieszenia protezy,

poszczególnych cz

ęś

ci obuwia ortopedycznego.

Dobieranie materiałów skóropodobnych do wykonania wkładek

ortopedycznych, butów ortopedycznych.

Wykonywanie wzorników do rozkroju skóry na podstawie wymiarów

pobranych od pacjenta.

Wykonywanie rozkroju skóry w oparciu o przygotowane wzorniki.

Wykonywanie formowania skóry na modelu podudzia.

Ł

ą

czenie elementów skórzanych przez szycie, klejenie, nitowanie.

Wykonywanie skórzanej tulejki uda do protezy podudzia.

Wykonywanie leja protezowego ze skóry.

Wykonywanie pasków ze skóry do zawieszenia protezy podudzia.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Sprz

ę

t, zestawy przyrz

ą

dów, narz

ę

dzia do obróbki skóry.

Katalogi skór.
Próbki skór i materiałów skóropodobnych.
Przykładowe wzorniki do rozkroju skór.
Przykładowa dokumentacja techniczna.
Tablice pogl

ą

dowe z zakresu technologii skór.

Eksponaty elementów skórzanych sprz

ę

tu ortopedycznego.

Foliogramy dotycz

ą

ce rodzajów i obróbki skóry.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci: rozró

ż

niania gatunków skóry, doboru odpowiednich

gatunków do wytwarzania przedmiotów ortopedycznych, rozkroju,
modelowania, ł

ą

czenia i obróbki skóry.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania – uczenia si

ę

jak: wykład problemowy, pokaz z obja

ś

nieniem

i instrukta

ż

em, metoda przewodniego tekstu, metoda projektów.

Podstawow

ą

metod

ą

nauczania powinny by

ć

ć

wiczenia praktyczne.

Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej i indywidualnej. Zaj

ę

cia

nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób, z podziałem na zespoły 2–3

osobowe, w pracowni krawiecko-kaletniczej wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne.

Ucze

ń

wykonuj

ą

cy

ć

wiczenia powinien mie

ć

do dyspozycji instrukcj

ę

zawieraj

ą

c

ą

przebieg i wskazówki do wykonania zadania, teksty

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

66

przewodnie, instrukcje obsługi maszyn i urz

ą

dze

ń

, normy, dokumentacj

ę

techniczn

ą

, dokumentacj

ę

warsztatow

ą

, poradniki.

W trakcie

ć

wicze

ń

nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na przestrzeganie przez

uczniów przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, staranno

ść

i dokładno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

, nale

ż

y utrwala

ć

nawyki bezpiecznej

pracy i prawidłowego u

ż

ytkowania narz

ę

dzi, przyrz

ą

dów, maszyn

i urz

ą

dze

ń

, korzystania z norm, dokumentacji technicznej oraz na

umiej

ę

tno

ść

pracy w zespole.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej według
ustalonych kryteriów i zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

skal

ą

ocen.

Kryteria oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres oraz poziom

opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych ze

szczegółowych celów kształcenia. Systematyczne prowadzenie kontroli
i oceny post

ę

pów uczniów umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod

nauczania, organizacyjnych form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do

predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

– modelowanie form płaskich i przestrzennych ze skóry,
– wykonywanie rozkroju skóry,
– wykonywanie formowania skór,
– wykonywanie ze skóry elementów i przedmiotów ortopedycznych,
– stosowanie

ż

nych

techniki

ł

ą

czenia

skóry

i

materiałów

skóropodobnych,

– zabezpieczanie i magazynowanie skóry i wyrobów skórzanych,
– wykonywanie pracy zgodnie z przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy oraz ochrony przeciwpo

ż

arowej,

– jako

ść

i

sprawno

ść

wykonania

elementów

i

przedmiotów

ortopedycznych.
Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych ucznia mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na

podstawie: sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów dydaktycznych
oraz wykonanych projektów.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

67

Jednostka modułowa 322[13].Z1.09
Wykonywanie odlewów gipsowych w technice
ortopedycznej

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– okre

ś

li

ć

wła

ś

ciwo

ś

ci chemiczne gipsu,

– wyja

ś

ni

ć

metody otrzymywania gipsu,

– scharakteryzowa

ć

postacie

u

ż

ytkowe

gipsu

wykorzystywane

w technice ortopedycznej,

– scharakteryzowa

ć

wyposa

ż

enie sali gipsowej,

– posłu

ż

y

ć

si

ę

sprz

ę

tem, przyrz

ą

dami i narz

ę

dziami do obróbki gipsu,

– scharakteryzowa

ć

techniki wykonywania odlewów gipsowych,

– wykona

ć

negatywy gipsowe ró

ż

nymi metodami,

– wykona

ć

pozytywy gipsowe,

– wykona

ć

leje gipsowe,

– zabezpieczy

ć

i zmagazynowa

ć

materiały i wyroby z gipsu,

– wykona

ć

prac

ę

zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy

oraz ochrony przeciwpo

ż

arowej.

2. Materiał nauczania

Wła

ś

ciwo

ś

ci chemiczne gipsu.

Metody otrzymywania gipsu.
Postacie u

ż

ytkowe gipsu w technice ortopedycznej.

Sprz

ę

t, przyrz

ą

dy i narz

ę

dzia do obróbki gipsu.

Techniki gipsowania.
Wykonywanie negatywów, pozytywów i lejów gipsowych.
Magazynowanie gipsu i wyrobów gipsowych.
Bezpiecze

ń

stwo i higiena pracy w pracach z u

ż

yciem gipsu.

3.

Ć

wiczenia

Sporz

ą

dzanie wykazu sprz

ę

tu, przyrz

ą

dów i narz

ę

dzi do wyposa

ż

enia

stanowiska do wykonania negatywu gipsowego.

Przygotowywanie gipsu, opasek gipsowych i płatów gipsowych.

Wykonywanie negatywu gipsowego stopy metod

ą

opaskow

ą

, płatow

ą

i skrzynkow

ą

.

Przygotowywanie formy negatywowej do wykonania pozytywu.

Wykonywanie pozytywu gipsowego stopy.


background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

68

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Sprz

ę

t, zestawy przyrz

ą

dów, narz

ę

dzia i materiały do wykonywania

odlewów gipsowych.
Tablice z zakresu technologii gipsu.
Negatywy i pozytywy gipsowe ko

ń

czyn.

Foliogramy dotycz

ą

ce wytwarzania odlewów gipsowych.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci przygotowywania gipsu i wykonywania ró

ż

nymi metodami

negatywów i pozytywów gipsowych na u

ż

ytek techniki ortopedycznej.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania – uczenia si

ę

jak: wykład problemowy, pokaz z obja

ś

nieniem

i instrukta

ż

em, metoda przewodniego tekstu, metoda projektów,

ć

wiczenia praktyczne. Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej

i indywidualnej. Zaj

ę

cia nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób,

z podziałem na zespoły 2–3 osobowe, w pracowni technicznej
wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne i stanowisko do

wykonywania elementów z gipsu.

Ucze

ń

wykonuj

ą

cy

ć

wiczenia powinien mie

ć

do dyspozycji instrukcj

ę

zawieraj

ą

c

ą

przebieg i wskazówki do wykonania zadania, teksty

przewodnie, dokumentacj

ę

techniczn

ą

, dokumentacj

ę

warsztatow

ą

oraz

poradniki.

W trakcie

ć

wicze

ń

nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na przestrzeganie przez

uczniów przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, staranno

ść

i dokładno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

, utrwala

ć

nawyki bezpiecznej pracy

i prawidłowego u

ż

ytkowania narz

ę

dzi, przyrz

ą

dów, maszyn i urz

ą

dze

ń

,

korzystanie z norm, dokumentacji technicznej oraz na umiej

ę

tno

ść

pracy

w zespole.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
ustalonych kryteriów i zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

skal

ą

ocen. Kryteria

oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres oraz poziom opanowania przez

uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych ze szczegółowych

celów kształcenia. Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny
post

ę

pów uczniów umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod

nauczania, organizacyjnych form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do

predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

– dobieranie technik wykonywania odlewów gipsowych,

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

69

– wykonywanie negatywów i pozytywów gipsowych,
– zabezpieczanie i magazynowanie materiałów i wyrobów z gipsu,
– wykonywanie pracy zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy oraz ochrony przeciwpo

ż

arowej,

– jako

ść

i sprawno

ść

wykonania negatywów i pozytywów gipsowych.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych ucznia mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na

podstawie: sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów dydaktycznych
oraz wykonanych projektów.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.























background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

70

Jednostka modułowa 322[13].Z1.10
Dobieranie konstrukcji mieszanych w protetyce
ortopedycznej

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– scharakteryzowa

ć

układy konstrukcyjne stosowane w technice

ortopedycznej,

– wyja

ś

ni

ć

zasady doboru materiałów do ró

ż

nych układów konstrukcji

mieszanych,

– dobra

ć

materiały do ró

ż

nych układów konstrukcyjnych,

– wykorzysta

ć

nowoczesne rozwi

ą

zania konstrukcyjne, technologie,

surowce

i

materiały

podczas

projektowania

przedmiotów

ortopedycznych,

– zmodernizowa

ć

standardowe

konstrukcje

przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– wykona

ć

poł

ą

czenia ró

ż

nych materiałów w konstrukcjach mieszanych.

2. Materiał nauczania

Podstawowe poj

ę

cia i ogólne wiadomo

ś

ci o konstrukcjach mieszanych.

Układy konstrukcyjne w technice ortopedycznej.
Dobór materiałów w ró

ż

nych układach konstrukcyjnych.

Ł

ą

czenie ró

ż

nych materiałów w konstrukcjach mieszanych.

Nowoczesne rozwi

ą

zania konstrukcyjne w technice ortopedycznej.

3.

Ć

wiczenia

Dobieranie materiałów, rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych i sposobów

wykonania protezy modularnej dla pacjenta po amputacji ko

ń

czyny

dolnej na poziomie ½ uda.

Dobieranie materiałów do wykonania leja protezowego.

Dobieranie

materiałów

do

wykonania

wózka

inwalidzkiego

i planowanie sposobów ich poł

ą

czenia.

Opracowywanie

dokumentacji

technologicznej

obuwia

ortopedycznego.

Wykonywanie rysunków technologicznych do wykonania kołnierza

ortopedycznego.

Wykonywanie

schematów

konstrukcyjnych

aparatu

szynowo-

-opaskowego na obr

ę

cz ko

ń

czyny górnej i staw barkowy.


background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

71

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Tablice pogl

ą

dowe dotycz

ą

ce rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych w protetyce

ortopedycznej.
Foliogramy, fotografie sprz

ę

tu ortopedycznego.

Katalogi wyrobów ortopedycznych, poradniki.
Tablice z próbkami ró

ż

nych materiałów stosowanych w technice

ortopedycznej.
Eksponaty sprz

ę

tu ortopedycznego.

Polskie Normy.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu przygotowanie

ucznia do stosowania ró

ż

nych materiałów (w oparciu o kryteria

wytrzymało

ś

ci materiałów) w produkcji przedmiotów ortopedycznych

i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego oraz stosowania nowoczesnych rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych i technologicznych.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania – uczenia si

ę

jak: wykład problemowy, pokaz z obja

ś

nieniem

i instrukta

ż

em, metoda przewodniego tekstu, metoda projektów,

ć

wiczenia praktyczne. Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej

i indywidualnej. Zaj

ę

cia nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób,

z podziałem na zespoły 2–3 osobowe, w pracowni technicznej
wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne.

Ucze

ń

wykonuj

ą

cy

ć

wiczenia powinien mie

ć

do dyspozycji instrukcj

ę

zawieraj

ą

c

ą

przebieg i wskazówki do wykonania zadania, normy,

dokumentacj

ę

techniczn

ą

, dokumentacj

ę

warsztatow

ą

, poradniki.

W trakcie

ć

wicze

ń

nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na przestrzeganie przez

uczniów przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, staranno

ść

i dokładno

ść

wykonania

ć

wicze

ń

, utrwalanie nawyki bezpiecznej pracy,

korzystania z norm, dokumentacji technicznej oraz na umiej

ę

tno

ść

pracy

w zespole.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
ustalonych kryteriów i zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

skal

ą

ocen. Kryteria

oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres oraz poziom opanowania przez

uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych ze szczegółowych

celów kształcenia. Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny
post

ę

pów uczniów umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

72

nauczania, organizacyjnych form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do

predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

– dobieranie materiałów do ró

ż

nych układów konstrukcyjnych,

– modernizowanie

standardowych

konstrukcji

przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– stosowanie

nowoczesnych

rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych

w projektowaniu przedmiotów ortopedycznych,

– wykonywanie pracy zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy oraz ochrony przeciwpo

ż

arowej,

– jako

ść

i sprawno

ść

wykonania zadania.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych ucznia mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na

podstawie: sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów dydaktycznych
oraz wykonanych projektów.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.



















background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

73

Moduł 322[13].Z2
Podstawy biomechaniki ortopedycznej

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– wyja

ś

nia

ć

zjawiska statyki i dynamiki ciał materialnych,

– charakteryzowa

ć

kinematyk

ę

punktu, ruch punktu i ciała sztywnego,

– charakteryzowa

ć

wytrzymało

ść

materiałów i wykonywa

ć

obliczenia

wytrzymało

ś

ciowe,

– analizowa

ć

siły działaj

ą

ce w układzie kostno – stawowym,

– okre

ś

la

ć

struktury

kinematyczne

i

dynamiczne

czynno

ś

ci

lokomocyjnych człowieka,

– charakteryzowa

ć

procesy zwi

ą

zane ze sterowaniem układem ruchu,

– okre

ś

la

ć

typy postawy człowieka,

– obja

ś

nia

ć

zasady pomiaru siły mi

ęś

niowej w warunkach statyki

i dynamiki,

– dokonywa

ć

pomiarów i okre

ś

la

ć

sprawno

ść

narz

ą

du ruchu

w warunkach fizjologii i patologii,

– obja

ś

nia

ć

zasady kompensacji siły mi

ęś

niowej w warunkach statyki

i dynamiki,

– okre

ś

la

ć

anatomiczne i funkcjonalne kryteria doboru przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– dobiera

ć

rozwi

ą

zania

konstrukcyjne

do

biomechanicznych

wła

ś

ciwo

ś

ci organizmu człowieka.

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin na

realizacj

ę

322[13].Z2.01

Stosowanie podstawowych poj

ęć

z zakresu

mechaniki technicznej

52

322[13].Z2.02

Stosowanie układów biomechanicznych
w protetyce ortopedycznej

140

Razem

192






background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

74

3. Schemat układu jednostek modułowych
















4. Literatura

Błaszczyk J. W.: Biomechanika kliniczna. PZWL, Warszawa 2004
Bober T., Zawadzki J.: Biomechanika układu ruchu człowieka.
Wydawnictwo BK, Wrocław 2001
Dega W., Senger A.: Ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa 1996
Ga

ź

dzik T.: Ortopedia i traumatologia. PZWL, Warszawa 2005

Górecki A.: Technologia ogólna. WSiP, Warszawa 2004
Kiwerski J.: Rehabilitacja medyczna. PZWL, Warszawa 2003
Marciniak W., Szulc A. (red): Wiktora Degi Ortopedia i rehabilitacja.
PZWL, Warszawa 2005
My

ś

liborski T.: Zaopatrzenie ortopedyczne. PZWL, Warszawa 1985

Poty

ń

ski A.: Podstawy technologii i konstrukcji mechanicznych. WSiP,

Warszawa 2004
Prosnak M., Łuczak E.: Podstawy biomechaniki ortopedycznej. Materiały
pomocnicze. CMDN

Ś

SM, Warszawa 1988,

Prosnak M.: Podstawy protetyki ortopedycznej. Materiały pomocnicze.
CMDN

Ś

SM, Warszawa 1988

Prosnak M.:Podstawy technologii ortopedycznej. Materiały pomocnicze.
CMDN

Ś

SM, Warszawa 1987

Prze

ź

dziak B.: Zaopatrzenie rehabilitacyjne. Via Media, Gda

ń

sk 2003

Rutkowski A.: Cz

ęś

ci maszyn. WSiP, Warszawa 2004

Siuta W.: Mechanika techniczna. WSiP, Warszawa 1995

Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych.

322[13].Z2

Podstawy biomechaniki

ortopedycznej

322[13].Z2.01

Stosowanie podstawowych poj

ęć

z zakresu mechaniki technicznej

322[13].Z2.02

Stosowanie układów biomechanicznych

w protetyce ortopedycznej

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

75

Jednostka modułowa 322[13].Z2.01
Stosowanie podstawowych poj

ęć

z zakresu

mechaniki technicznej


1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– wyja

ś

ni

ć

poj

ę

cia: siła, układ sił, moment siły,

– wykona

ć

rachunek wektorowy sił,

– wyznaczy

ć

graficznie sił

ę

wypadkowa i wypadkowy moment siły,

– zastosowa

ć

poj

ę

cia masa i ci

ęż

ar ciała,

ś

rodek masy,

– rozró

ż

ni

ć

rodzaje równowagi,

– obliczy

ć

sił

ę

tarcia,

– wyja

ś

ni

ć

poj

ę

cie ruchu,

– rozró

ż

ni

ć

rodzaje ruchów,

– wyja

ś

ni

ć

ż

nice w ruchu punktu i bryły sztywnej,

– zapisa

ć

zasady dynamiki punktu materialnego i bryły sztywnej za

pomoc

ą

wzorów,

– zastosowa

ć

zasady dynamiki punktu materialnego i bryły sztywnej,

– wyja

ś

ni

ć

poj

ę

cie energia, praca mechaniczna,

– obliczy

ć

sił

ę

spr

ęż

ysto

ś

ci i zastosowa

ć

prawo Hookea,

– wyja

ś

ni

ć

zjawisko odkształcenia ciał pod wpływem działaj

ą

cych sił,

– wyja

ś

ni

ć

zjawisko napr

ęż

e

ń

,

– wyja

ś

ni

ć

proces

odkształcania

materiałów

spowodowany

rozci

ą

ganiem,

ś

ciskaniem, zginaniem, skr

ę

caniem,

– scharakteryzowa

ć

wytrzymało

ść

zło

ż

on

ą

i

wytrzymało

ść

zm

ę

czeniow

ą

materiałów,

– wykona

ć

obliczenia wytrzymało

ś

ciowe.

2. Materiał nauczania

Siła.
Rachunek wektorowy sił.
Płaski układ sił.
Przestrzenny układ sił.
Moment siły.
Tarcie.
Masa i ci

ęż

ar ciała.

Ś

rodek ci

ęż

ko

ś

ci.

Równowaga ciała.
Ruch. Rodzaje ruchów.
Ruch punktu. Ruch bryły.
Składanie ruchu.
Zasady dynamiki Newtona.
Dynamika punktu i bryły sztywnej.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

76

Ruch

ś

rodka masy układu.

Dynamika ruchu obrotowego ciała sztywnego.
Energia i praca mechaniczna.
Podstawy wytrzymało

ś

ci materiałów.

3.

Ć

wiczenia

Wyznaczanie ci

ęż

aru ciała.

Wyznaczanie graficzne siły wypadkowej.

Wyznaczanie składowych siły.

Wyznaczanie

ś

rodka masy.

Wyznaczanie siły tarcia za pomoc

ą

równi.

Wyznaczanie przyspieszenia.

Badanie ruchu punktu materialnego i bryły sztywnej.

Wyznaczanie reakcji dynamicznej.

Obliczanie wytrzymało

ś

ci ciała na

ś

ciskanie, rozci

ą

ganie, zginanie,

skr

ę

canie.

Obliczanie rozszerzalno

ś

ci i kurczliwo

ś

ci obj

ę

to

ś

ciowej pod wpływem

zmian temperatury.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Foliogramy z zakresu fizyki i biomechaniki.
Modele fizyczne.
Tablice pogl

ą

dowe dotycz

ą

ce statyki, dynamiki, kinematyki.

Schematy układu sił.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Realizacja programu jednostki modułowej ma na celu kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci stosowania podstawowych poj

ęć

mechaniki technicznej:

statyki, dynamiki, kinematyki, wytrzymało

ś

ci materiałów w projektowaniu

sprz

ę

tu ortopedycznego.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania – uczenia si

ę

jak: wykład problemowy, pokaz z obja

ś

nieniem

i instrukta

ż

em, metoda przewodniego tekstu, metoda projektów.

Podstawow

ą

metod

ą

nauczania powinny by

ć

ć

wiczenia praktyczne.

Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej i indywidualnej. Zaj

ę

cia

nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób, z podziałem na zespoły 2–3

osobowe, w pracowni technicznej wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki

dydaktyczne.

Ucze

ń

wykonuj

ą

cy

ć

wiczenia powinien mie

ć

do dyspozycji instrukcj

ę

zawieraj

ą

c

ą

przebieg i wskazówki do wykonania zadania, teksty

przewodnie, normy i poradniki.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

77

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej według
ustalonych kryteriów i zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

skal

ą

ocen. Kryteria

oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres oraz poziom opanowania przez

uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych ze szczegółowych

celów kształcenia. Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny
post

ę

pów uczniów umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod

nauczania, organizacyjnych form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do

predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

uwag

ę

na:

– poprawno

ść

i czytelno

ść

wykonanych oblicze

ń

,

– merytoryczn

ą

jako

ść

wypowiedzi,

– poprawno

ść

wnioskowania.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

ucznia mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na podstawie:

sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów dydaktycznych oraz
obserwacji bezpo

ś

redniej pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.











background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

78

Jednostka modułowa 322[13].Z2.02
Stosowanie układów biomechanicznych w protetyce
ortopedycznej

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– okre

ś

li

ć

obszar zainteresowa

ń

biomechaniki ortopedycznej,

– okre

ś

li

ć

uwarunkowania maj

ą

ce wpływ na wykonywanie ruchu,

– scharakteryzowa

ć

procesy zwi

ą

zane ze sterowaniem układem

ruchowym,

– okre

ś

li

ć

metody badawcze stosowane w biomechanice,

– przedstawi

ć

elementy statyczne i dynamiczne organizmu człowieka,

– okre

ś

li

ć

– systematyk

ę

ruchów człowieka,

– scharakteryzowa

ć

ła

ń

cuchy kinematyczne,

– wyja

ś

ni

ć

znaczenie siły ci

ęż

ko

ś

ci dla statyki i dynamiki człowieka,

– scharakteryzowa

ć

d

ź

wignie biomechaniczne,

– scharakteryzowa

ć

biomechanik

ę

tkanek,

– okre

ś

li

ć

zachowanie si

ę

tkanek w kontakcie z przedmiotami

ortopedycznymi,

– scharakteryzowa

ć

biomechanik

ę

mi

ęś

ni,

– scharakteryzowa

ć

biomechanik

ę

postawy stoj

ą

cej,

– scharakteryzowa

ć

biomechanik

ę

chodu,

– okre

ś

li

ć

warunki zachowania równowagi ciała u osób korzystaj

ą

cych z

zaopatrzenia ortopedycznego,

– opisa

ć

główne układy biomechaniczne w protetyce ortopedycznej,

– scharakteryzowa

ć

biomechanik

ę

kr

ę

gosłupa i tułowia oraz zespoły

chorobowe powoduj

ą

ce zaburzenia biomechaniczne,

– dobra

ć

rozwi

ą

zania konstrukcyjne przedmiotów ortopedycznych do

biomechanicznych wła

ś

ciwo

ś

ci kr

ę

gosłupa i tułowia,

– scharakteryzowa

ć

biomechanik

ę

ko

ń

czyny

górnej

i

zespoły

chorobowe powoduj

ą

ce zaburzenia biomechaniczne,

– dobra

ć

rozwi

ą

zania konstrukcyjne przedmiotów ortopedycznych do

biomechanicznych wła

ś

ciwo

ś

ci ko

ń

czyny górnej,

– scharakteryzowa

ć

biomechanik

ę

ko

ń

czyny

dolnej

i

zespoły

chorobowe powoduj

ą

ce zaburzenia biomechaniczne,

– dobra

ć

rozwi

ą

zania konstrukcyjne przedmiotów ortopedycznych do

biomechanicznych wła

ś

ciwo

ś

ci ko

ń

czyny dolnej,

– oceni

ć

funkcjonalno

ść

przedmiotów ortopedycznych,

– obja

ś

ni

ć

zasady

i

metody

usprawniania

ruchowego

osób

zaopatrywanych w protezy ko

ń

czyn.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

79

2. Materiał nauczania

Metody badawcze w biomechanice.
Elementy statyczne i dynamiczne organizmu człowieka.
Systematyka ruchów człowieka.
Ła

ń

cuchy kinematyczne.

Znaczenie siły ci

ęż

ko

ś

ci dla statyki i dynamiki człowieka.

D

ź

wignie biomechaniczne.

Biomechanika tkanek.
Zachowanie si

ę

tkanek w kontakcie z przyrz

ą

dami ortopedycznymi.

Biomechanika mi

ęś

ni.

Biomechanika postawy stoj

ą

cej.

Biomechanika chodu.
Warunki

zachowania

równowagi

ciała

u

osób

korzystaj

ą

cych

z zaopatrzenia ortopedycznego.
Układy biomechaniczne w protetyce ortopedycznej.
Biomechanika kr

ę

gosłupa, tułowia, ko

ń

czyn.

Biomechanika zaopatrzenia ortopedycznego kr

ę

gosłupa, tułowia,

ko

ń

czyn.

Ocena funkcjonalno

ś

ci przedmiotów ortopedycznych.

Zasady i metody usprawniania ruchowego osób zaopatrywanych
w protezy ko

ń

czyn.

3.

Ć

wiczenia

Wyznaczanie

ś

rodka ci

ęż

ko

ś

ci ciała.

Analizowanie czynno

ś

ci chwytnej i d

ź

wigniowej ko

ń

czyny górnej.

Wykonywanie ustawienia ko

ń

czyny górnej w pozycji czynnej.

Wykonywanie ustawienia ko

ń

czyny dolnej w pozycji czynnej.

Analizowanie czynno

ś

ci ruchowej ko

ń

czyny dolnej.

Analizowanie przebiegu chodu.

Wykonywanie wykresu prawidłowego chodu.

Wykonywanie wykresu chodu z utykaniem.

Przeprowadzanie oceny zakresu ruchów w poszczególnych stawach.

Ocenianie ruchowych sprawno

ś

ci mi

ęś

ni.

Ocenianie protezy ko

ń

czyny górnej pod wzgl

ę

dem funkcjonalnym.

Ocenianie protezy ko

ń

czyny dolnej pod wzgl

ę

dem funkcjonalnym.

Okre

ś

lanie postawy ciała ró

ż

nymi metodami.

Analizowanie patomechaniki kr

ę

gosłupa w przebiegu zespołów

chorobowych.



background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

80

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Model ko

ść

ca człowieka.

Fotogramy ciała człowieka i jego cz

ęś

ci w ró

ż

nych pozycjach

funkcjonalnych.
Fotogramy ciała ludzkiego w stanach patologicznych.
Plansze obrazuj

ą

ce przedmioty ortopedyczne i sprz

ę

t rehabilitacyjny.

Tablice pogl

ą

dowe dotycz

ą

ce postawy ciała prawidłowej i patologicznej.

Tablice pogl

ą

dowe czynno

ś

ci chwytnych i d

ź

wigniowych ko

ń

czyny

górnej.
Tablice pogl

ą

dowe czynno

ś

ciowej oceny i analizy chodu w protezach.

Modele statyczne i dynamiczne przedmiotów ortopedycznych.
Katalogi przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.

Przyrz

ą

dy do pomiarów antropometrycznych.

Dokumentacja techniczna typowych przedmiotów ortopedycznych.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Celem realizacji programu jednostki modułowej jest kształtowanie

umiej

ę

tno

ś

ci rozpoznawania wpływu ró

ż

nych czynników mechanicznych

na organizm człowieka oraz analizy zjawisk mechanicznych zwi

ą

zanych

z aktywno

ś

ci

ą

człowieka. Zrozumienie praw biomechaniki i zastosowanie

ich w projektowaniu przedmiotów ortopedycznych pozwala ł

ą

czy

ć

okre

ś

lone

biomechanizmy

naturalne

ze

współdziałaj

ą

cymi

mechanizmami przyrz

ą

dów ortopedycznych. Znalezienie odpowiedzi na

pytanie: „jak porusza si

ę

człowiek” wymaga zrozumienia praw mechaniki

oraz opanowania podstaw anatomii, fizjologii i psychologii. Dlatego
podczas

realizacji

programu

nauczyciel

powinien

wykorzysta

ć

umiej

ę

tno

ś

ci opanowane przez ucznia podczas realizacji programu

jednostki modułowej: 322[13].O1.02, 322[13].O1.03, 322[13]Z2.01 oraz
umiej

ę

tno

ś

ci z fizyki i matematyki opanowane w szkole

ś

redniej.

Szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na: analiz

ę

siły działaj

ą

cej na układ

kostno-stawowy, systematyk

ę

ruchów oraz ła

ń

cuchy biokinematyczne.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania – uczenia si

ę

jak: wykład problemowy, dyskusja dydaktyczna,

ć

wiczenia praktyczne. Wskazane s

ą

formy pracy zespołowej, grupowej

i indywidualnej. Zaj

ę

cia nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób,

z podziałem na zespoły 2–3 osobowe, w pracowni ortopedycznej
wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne.

Ucze

ń

wykonuj

ą

cy

ć

wiczenia powinien mie

ć

do dyspozycji instrukcj

ę

zawieraj

ą

c

ą

przebieg i wskazówki do wykonania zadania, poradniki,

tablice pogl

ą

dowe.

W trakcie

ć

wicze

ń

nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na staranno

ść

i dokładno

ść

wykonania zadania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

81

W procesie nauczania nale

ż

y zwraca

ć

uwag

ę

na kształtowanie

wra

ż

liwo

ś

ci na specyficzne problemy osób niepełnosprawnych,

odpowiedzialno

ś

ci za poziom własnych umiej

ę

tno

ś

ci zawodowych oraz

za efekty działa

ń

i podejmowanych decyzji.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej według
ustalonych kryteriów i zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

skal

ą

ocen. Kryteria

oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres oraz poziom opanowania przez

uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych ze szczegółowych

celów kształcenia. Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny
post

ę

pów uczniów umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod

nauczania, organizacyjnych form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do

predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

uwag

ę

na:

– okre

ś

lenie uwarunkowa

ń

maj

ą

cych wpływ na wykonywanie ruchu,

– przedstawienie elementów statycznych i dynamicznych organizmu

człowieka,

– przedstawienie systematyki ruchów człowieka,
– charakteryzowanie ła

ń

cuchów kinematycznych,

– charakteryzowanie d

ź

wigni biomechanicznych,

– okre

ś

lanie warunków zachowania równowagi ciała u osób

korzystaj

ą

cych z zaopatrzenia ortopedycznego,

– dobieranie rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych przedmiotów ortopedycznych

do biomechanicznych wła

ś

ciwo

ś

ci kr

ę

gosłupa, tułowia, ko

ń

czyny

górnej, ko

ń

czyny dolnej,

– ocen

ę

funkcjonalno

ś

ci przedmiotów ortopedycznych.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych ucznia mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

za

pomoc

ą

: sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz testów dydaktycznych.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

82

Moduł 322[13].Z3
Produkcja sprz

ę

tu ortopedyczno-rehabilitacyjnego

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– stosowa

ć

wiedz

ę

z

dziedziny

anatomii,

fizjologii,

patologii

i biomechaniki w projektowaniu przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego,

– charakteryzowa

ć

zaburzenia funkcjonalne narz

ą

du ruchu wymagaj

ą

ce

zaopatrzenia ortopedyczno-rehabilitacyjnego,

– ocenia

ć

potrzeby pacjenta i ustala

ć

sposoby zaopatrzenia

ortopedycznego,

– projektowa

ć

przedmioty ortopedyczne i sprz

ę

t rehabilitacyjny,

– wykorzystywa

ć

nowoczesne rozwi

ą

zania konstrukcyjne i technologie

w projektowaniu i wytwarzaniu przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego,

– dobiera

ć

surowce i materiały oraz sposoby ich przetwarzania

i obróbki,

– stosowa

ć

gotowe

elementy

i

półfabrykaty

przedmiotów

ortopedycznych

do

wykonywania

sprz

ę

tu

ortopedyczno-

-rehabilitacyjnego,

– pobiera

ć

miary i wykonywa

ć

odlewy gipsowe,

– oblicza

ć

koszty wykonania protezy,

– u

ż

ytkowa

ć

maszyny i urz

ą

dzenia stosowane w produkcji przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– nadzorowa

ć

proces technologiczny produkcji sprz

ę

tu ortopedycznego.

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin na

realizacj

ę

322[13].Z3.01

Wykonywanie protez ko

ń

czyn dolnych

110

322[13].Z3.02

Wykonywanie protez ko

ń

czyn górnych

110

322[13].Z3.03

Wykonywanie aparatów ortopedycznych na
ko

ń

czyny i tułów

100

322[13].Z3.04

Wykonywanie obuwia ortopedycznego

70

322[13].Z3.05

Wykonywanie zaopatrzenia lokomocyjno-
rehabilitacyjnego

58

Razem

448



background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

83

3. Schemat układu jednostek modułowych








4. Literatura

Bolkowski S.: Elektrotechnika. WSiP, Warszawa 2004
Buksi

ń

ski T., Szpecht A.: Rysunek techniczny. WSiP, Warszawa 2004

Dega W., Senger A.: Ortopedia i rehabilitacja. PZWL, Warszawa 1996
Ga

ź

dzik T.: Ortopedia i traumatologia. PZWL, Warszawa 2005

Górecki A., Grzegórski Z.:

Ś

lusarstwo przemysłowe i usługowe. WSiP,

Warszawa 2004
Górecki A.: Technologia ogólna. WSiP, Warszawa 2004
Kiwerski J.: Rehabilitacja medyczna. PZWL, Warszawa 2003
Lewandowski T.:Rysunek techniczny dla mechaników. WSiP, Warszawa
2004
Marciniak W., Szulc A.: Wiktora Degi ortopedia i rehabilitacja. PZWL,
Warszawa 2005
My

ś

liborski T.: Zaopatrzenie ortopedyczne. PZWL, Warszawa 1985

322[13].Z3

Produkcja sprz

ę

tu ortopedyczno

-

-

rehabilitacyjnego

322[13].Z3.01

Wykonywanie protez

ko

ń

czyn dolnych

322[13].Z3.02

Wykonywanie protez

ko

ń

czyn górnych

322[13].Z3.03

Wykonywanie aparatów

ortopedycznych na

ko

ń

czyny i tułów

i tułów

322[13].Z3.05

Wykonywanie sprz

ę

tu

lokomocyjno-

-rehabilitacyjnego

322[13].Z3.04

Wykonywanie obuwia

ortopedycznego

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

84

Poty

ń

ski A.: Podstawy technologii i konstrukcji mechanicznych. WSiP,

Warszawa 2004
Prosnak M., Łuczak E.: Podstawy biomechaniki ortopedycznej. Materiały
pomocnicze. CMDN

Ś

SM, Warszawa 1988

Prosnak M.: Podstawy protetyki ortopedycznej. Materiały pomocnicze.
CMDN

Ś

SM, Warszawa 1988

Prosnak M.:Podstawy technologii ortopedycznej. Materiały pomocnicze.
CMDN

Ś

SM, Warszawa 1987

Prze

ź

dziak B.: Zaopatrzenie rehabilitacyjne. Via Media, Gda

ń

sk 2003,

Rutkowski A.: Cz

ęś

ci maszyn. WSiP, Warszawa 2004

Spodarek K.: Patologia narz

ą

du ruchu. PZWL, Warszawa 2005

Wykaz literatury nale

ż

y aktualizowa

ć

w miar

ę

ukazywania si

ę

nowych

pozycji wydawniczych.





















background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

85

Jednostka modułowa 322[13].Z3.01
Wykonywanie protez ko

ń

czyn dolnych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– scharakteryzowa

ć

przyczyny, poziomy i rodzaje amputacji ko

ń

czyn

dolnych,

– scharakteryzowa

ć

konstrukcje protez ko

ń

czyn dolnych,

– dobra

ć

rodzaj protezy ko

ń

czyny dolnej do poziomu, rodzaju amputacji

i stanu kikuta,

– dobra

ć

rozwi

ą

zania konstrukcyjne do potrzeb pacjenta,

– opracowa

ć

dokumentacj

ę

technologiczn

ą

i warsztatow

ą

protezy

ko

ń

czyny dolnej,

– dobra

ć

oprzyrz

ą

dowanie do wykonania protezy ko

ń

czyny dolnej,

– pobra

ć

miary od pacjenta, wykona

ć

negatywy i pozytywy gipsowe,

– dobra

ć

elementy, półfabrykaty i drobne wyposa

ż

enie do wytwarzania

protez ko

ń

czyn dolnych,

– dobra

ć

rodzaj zawieszenia protezy ko

ń

czyny dolnej,

– wykona

ć

lej protezowy,

– wykona

ć

monta

ż

i obróbk

ę

wyko

ń

czeniow

ą

protezy ko

ń

czyny dolnej,

– dokona

ć

przymiarki protezy,

– wykona

ć

pionowanie protezy,

– oceni

ć

funkcjonowanie protezy w czasie chodu,

– oceni

ć

poprawno

ść

dopasowania leja w warunkach statycznych

i dynamicznych,

– zastosowa

ć

nowoczesne rozwi

ą

zania konstrukcyjne w protezowaniu

ko

ń

czyn dolnych,

– wykona

ć

napraw

ę

protezy ko

ń

czyny dolnej,

– wykona

ć

elementy i półfabrykaty protez ko

ń

czyn dolnych,

– sporz

ą

dzi

ć

kosztorys wykonania protezy ko

ń

czyny dolnej,

– rozliczy

ć

czas pracy i zu

ż

ycie materiałów niezb

ę

dnych do wykonania

protezy,

– wypełni

ć

dokumentacj

ę

ewidencyjn

ą

, materiałow

ą

i finansow

ą

.

2. Materiał nauczania

Poziomy i rodzaje amputacji ko

ń

czyn dolnych.

Podstawowe oraz specjalne konstrukcje protez ko

ń

czyn dolnych.

Sposoby i mo

ż

liwo

ś

ci protezowania ko

ń

czyny dolnej.

Kryteria doboru rodzaju protezy ko

ń

czyny dolnej.

Dokumentacja technologiczna i warsztatowa protez ko

ń

czyny dolnej.

Materiały, elementy i półfabrykaty do wytwarzania protez ko

ń

czyny

dolnej.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

86

Pobranie miar, wykonywanie negatywów i pozytywów gipsowych.
Procesy technologiczne produkcji elementów, półwyrobów i protez
ko

ń

czyn dolnych.

Ocena poprawno

ś

ci wykonania protez ko

ń

czyn dolnych.

Naprawa protez ko

ń

czyn dolnych.

Nowoczesne rozwi

ą

zania konstrukcyjne w protezowaniu ko

ń

czyn

dolnych.
Protezowanie kikutów nietypowych.
Sporz

ą

dzanie kosztorysów.

Dokumentacja materiałowa, ewidencyjna i finansowa.

3.

Ć

wiczenia

Wykonywanie protezy typu sandałowego dla pacjenta po amputacji

w

ś

ródstopiu.

Wykonywanie leja protezowego ze skóry, laminatu, silikonu.

Wykonywanie ze skóry protezy stopy bez stawu skokowego,

po amputacji metod

ą

Pirogowa lub Syme

`

a.

Wykonywanie protezy podudzia o konstrukcji wewn

ą

trzszkieletowej.

Wykonywanie protezy goleni z podparciem podrzepkowym.

Wykonywanie protezy podudzia z tulejk

ą

udow

ą

.

Wykonywanie protezy podudzia z lejem silikonowym stanowi

ą

cym

zawieszenie protezy.

Wykonywanie protezy ko

ń

czyny po amputacji w obr

ę

bie uda,

o konstrukcji skorupowej i konstrukcji modularnej.

Wykonywanie protezy ko

ń

czyny po wyłuszczeniu w stawie biodrowym

z koszem biodrowym

wykonanym z laminatu o konstrukcji

wewn

ą

trzszkieletowej.

Wykonywanie pasów do zawieszenia protezy udowej – pasa

ś

l

ą

skiego, biodrowego podgrzebieniowego, kalifornijskiego.

Opracowywanie projektu dokumentacji technologicznej protezy

ko

ń

czyny dolnej.

Dobieranie oprzyrz

ą

dowania do wykonania zaprojektowanej protezy

ko

ń

czyny dolnej.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Katalogi przedmiotów ortopedycznych, sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

półfabrykatów.
Przykładowa dokumentacja techniczna protezy ko

ń

czyny dolnej.

Normy

dotycz

ą

ce

projektowania

i

wytwarzania

przedmiotów

ortopedycznych.
Foliogramy dotycz

ą

ce protez ko

ń

czyn dolnych.

Tablice przedstawiaj

ą

ce protezy ko

ń

czyny dolnej.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

87

Eksponaty elementów protezy ko

ń

czyny dolnej.

Filmy dydaktyczne na temat stosowania nowoczesnych protez ko

ń

czyn

dolnych.
Materiały, narz

ę

dzia, przyrz

ą

dy, maszyny do wykonywania protez.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Podstawowym celem realizacji programu jednostki jest przygotowanie

ucznia do projektowania i wytwarzania przedmiotów ortopedycznych
oraz do zaopatrzenia ubytków w obr

ę

bie ko

ń

czyny dolnej. Program

nauczania jednostki nale

ż

y realizowa

ć

w korelacji z jednostkami 322[13],

Z1.01 i 322[13].Z1.02. Podczas realizacji programu szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na: zagadnienia dotycz

ą

ce procesu technologicznego

protetyki ko

ń

czyny dolnej, w tym na dobór rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych do

potrzeb pacjenta, dopasowanie leja protezowego do kikuta, pionowanie
protezy, biomechanik

ę

chodu protezowego oraz ocen

ę

poprawno

ś

ci

wykonania protezy.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania – uczenia si

ę

jak: metoda przypadków,

ć

wiczenia praktyczne,

pokaz z obja

ś

nieniem, pokaz z instrukta

ż

em dyskusja wielokrotna.

Podczas

ć

wicze

ń

nale

ż

y prezentowa

ć

modele protez, materiały,

półfabrykaty i elementy do ich wykonania oraz posługiwa

ć

si

ę

dokumentacj

ą

przedmiotów ortopedycznych, rysunkami, szkicami

i katalogami.

Nale

ż

y podkre

ś

la

ć

znaczenie samokształcenia w pracy technika

ortopedy oraz korzystania z nowych metod i technik protezowania
ko

ń

czyny

dolnej,

stosowania

nowych

materiałów

i

rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych.

Zaleca si

ę

, aby

ć

wiczenia były wykonywane indywidualnie oraz

w zespołach 2–3 osobowych, w czasie umo

ż

liwiaj

ą

cym ka

ż

demu

uczniowi ukształtowanie zaplanowanych w programie umiej

ę

tno

ś

ci.

Podczas wykonywania

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien obserwowa

ć

prac

ę

ka

ż

dego ucznia oraz zapewni

ć

mu dodatkowe konsultacje.

Ć

wiczenia

nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób, w pracowni ortopedycznej

wyposa

ż

onej

w

nowoczesne

ś

rodki

dydaktyczne

oraz

w zakładach wytwórczych zaopatrzenia ortopedycznego.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej według
ustalonych kryteriów i zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

skal

ą

ocen. Kryteria

oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres oraz poziom opanowania przez

uczniów wiadomo

ś

ci i umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych ze szczegółowych

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

88

celów kształcenia. Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny
post

ę

pów uczniów umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod

nauczania, organizacyjnych form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do

predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

– dobieranie protezy ko

ń

czyny dolnej do poziomu, rodzaju amputacji

i stanu kikuta,

– dobieranie rozwi

ą

zania konstrukcyjnego do potrzeb pacjenta,

– opracowywanie dokumentacji technologicznej i warsztatowej protezy

ko

ń

czyny dolnej,

– dobieranie oprzyrz

ą

dowania do wykonania protezy ko

ń

czyny dolnej,

– wykonywanie elementów protezy i ich monta

ż

,

– ocen

ę

poprawno

ś

ci wykonania protezy.

Przedmiotem oceny powinna by

ć

tak

ż

e postawa zawodowa ucznia:

– odpowiedzialno

ść

za wykonywane zadania,

– aktywno

ść

, zdyscyplinowanie, gotowo

ść

do ci

ą

głego rozwoju,

– post

ę

powanie zgodnie z zasadami etyki.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych ucznia mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

za

pomoc

ą

: sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz testów dydaktycznych.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.













background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

89

Jednostka modułowa 322[13].Z3.02
Wykonywanie protez ko

ń

czyn górnych

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– scharakteryzowa

ć

poziomy i rodzaje amputacji ko

ń

czyn górnych,

– scharakteryzowa

ć

konstrukcj

ę

protez kinetycznych, kosmetycznych

i roboczych,

– dobra

ć

rodzaj protezy ko

ń

czyny górnej w zale

ż

no

ś

ci od poziomu

i rodzaju amputacji,

– dobra

ć

rozwi

ą

zania konstrukcyjne do potrzeb funkcyjnych pacjenta,

– wykona

ć

zaopatrzenie protezowe ko

ń

czyny górnej na poziomie r

ę

ki,

przedramienia i ramienia,

– opracowa

ć

dokumentacj

ę

technologiczn

ą

i warsztatow

ą

protezy

ko

ń

czyny górnej,

– dobra

ć

materiały i oprzyrz

ą

dowanie do wykonania protezy ko

ń

czyny

górnej,

– pobra

ć

miary od pacjenta, wykona

ć

negatywy i pozytywy gipsowe,

– wykona

ć

lej protezowy,

– dobra

ć

elementy, półfabrykaty oraz dodatkowe wyposa

ż

enie do

wytworzenia protezy ko

ń

czyny górnej,

– wykona

ć

monta

ż

i obróbk

ę

ko

ń

cow

ą

protezy ko

ń

czyny górnej,

– dobra

ć

rodzaj zawieszenia protezy ko

ń

czyny górnej,

– zastosowa

ć

w

konstrukcji

protezy

mechanizmy

kinetyczne

poruszaj

ą

ce protez

ą

,

– wykona

ć

przymiarki protezy,

– zastosowa

ć

nowoczesne rozwi

ą

zania konstrukcyjne w protezowaniu

ko

ń

czyn górnych,

– oceni

ć

poprawno

ść

dopasowania leja w warunkach statycznych

i dynamicznych,

– oceni

ć

za pomoc

ą

przyrz

ą

dów pomiarowych funkcjonalno

ść

protezy,

– oceni

ć

funkcjonalno

ść

protezy za pomoc

ą

testów zr

ę

czno

ś

ciowych,

– wykona

ć

elementy i półfabrykaty protez ko

ń

czyn górnych,

– sporz

ą

dzi

ć

kosztorys wykonania protezy ko

ń

czyny górnej,

– rozliczy

ć

czas pracy i zu

ż

ycie materiałów niezb

ę

dnych do wykonania

protezy,

– wypełni

ć

dokumentacj

ę

ewidencyjn

ą

, materiałow

ą

i finansow

ą

.

2. Materiał nauczania

Poziomy i rodzaje amputacji ko

ń

czyn górnych.

Protezy kinetyczne, kosmetyczne i robocze.
Sposoby i mo

ż

liwo

ś

ci protezowania ko

ń

czyny górnej.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

90

Kryteria doboru rodzaju protezy ko

ń

czyny górnej.

Dokumentacja technologiczna i warsztatowa protezy ko

ń

czyny górnej.

Materiały, elementy i półfabrykaty do wytwarzania protez ko

ń

czyny

górnej.
Pobranie miar, wykonywanie negatywów i pozytywów gipsowych.
Proces technologiczny produkcji elementów, półwyrobów i protez
ko

ń

czyn górnych.

Ocena poprawno

ś

ci wykonania protezy ko

ń

czyny górnej.

Naprawa protez ko

ń

czyn górnych.

Nowoczesne rozwi

ą

zania konstrukcyjne w protezowaniu ko

ń

czyn

górnych.
Sporz

ą

dzanie kosztorysów.

Dokumentacja materiałowa, ewidencyjna i finansowa.

3.

Ć

wiczenia

Wykonywanie protezy kosmetycznej r

ę

ki z PCV.

Wykonywanie ze skóry protezy kosmetycznej ko

ń

czyny po

wyłuszczeniu r

ę

ki w stawie nadgarstkowym, ze sznurowanym

mankietem.

Wykonywanie protezy czynnej z hakiem dwudzielnym na długi kikut

przedramienia z zachowanymi ruchami pronacji i supinacji.

Wykonywanie protezy kosmetycznej ko

ń

czyny z krótkim kikutem

przedramienia, z przekładni

ą

d

ź

wigniow

ą

w łokciu.

Wykonywanie protezy kosmetycznej ko

ń

czyny po wyłuszczeniu

w stawie łokciowym, z zamkiem stawu łokciowego.

Wykonywanie

protezy

kosmetycznej

ko

ń

czyny

górnej

po

wyłuszczeniu w stawie barkowym.

Wykonywanie protezy ko

ń

czyny typu czynnego po wyłuszczeniu

w stawie łokciowym i na długi kikut ramienia.

Opracowywanie projektu dokumentacji technologicznej protezy

ko

ń

czyny górnej.

Dobieranie oprzyrz

ą

dowania do wykonania zaprojektowanej protezy

ko

ń

czyny górnej.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Katalogi przedmiotów ortopedycznych, sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

półfabrykatów.
Przykładowa dokumentacja techniczna protezy ko

ń

czyny górnej.

Zestaw norm dotycz

ą

cych projektowania i wytwarzania przedmiotów

ortopedycznych.
Eksponaty elementów protez ko

ń

czyn górnych.

Foliogramy dotycz

ą

ce rodzajów i wykonywania protez ko

ń

czyny górnej.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

91

Filmy dydaktyczne dotycz

ą

ce wykonywania protez ko

ń

czyny górnej.

Materiały, narz

ę

dzia, przyrz

ą

dy, maszyny do wykonania protezy.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Podstawowym celem realizacji programu jednostki jest przygotowanie

ucznia do projektowania i wytwarzania przedmiotów ortopedycznych do
zaopatrzenia ubytków w obr

ę

bie ko

ń

czyny górnej. Program nauczania

jednostki nale

ż

y realizowa

ć

w korelacji z jednostkami modułowymi:

322[13] Z1.01 i JM.322[13]. Z1.02. Podczas realizacji programu nale

ż

y

zwróci

ć

uwag

ę

na: na dobór rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych do potrzeb

pacjenta, dobór materiałów, funkcjonalno

ść

, estetyk

ę

oraz ocen

ę

poprawno

ś

ci wykonania protezy ko

ń

czyny górnej.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania-uczenia si

ę

jak: metoda przypadków,

ć

wiczenia praktyczne,

pokaz z obja

ś

nieniem, pokaz z instrukta

ż

em, dyskusj

ę

wielokrotn

ą

.

Podczas

ć

wicze

ń

nale

ż

y prezentowa

ć

modele protez, materiały,

półfabrykaty i elementy do ich wykonania. W czasie

ć

wicze

ń

nale

ż

y

posługiwa

ć

si

ę

katalogami przedmiotów ortopedycznych, rysunkami,

szkicami i dokumentacj

ą

techniczn

ą

.

Nale

ż

y podkre

ś

la

ć

rol

ę

, jak

ą

spełnia w pracy technika ortopedy stałe

samokształcenie, korzystanie z nowych metod i technik protezowania
ko

ń

czyny górnej, stosowanie nowych materiałów i rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych (protezy bioelektryczne, elektroniczne „sztuczne r

ę

ce”).

Zaleca si

ę

, aby

ć

wiczenia były wykonywane indywidualnie oraz

w zespołach 2–3 osobowych, w czasie umo

ż

liwiaj

ą

cym ka

ż

demu

uczniowi ukształtowanie zaplanowanych w programie umiej

ę

tno

ś

ci.

Podczas wykonywania

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien obserwowa

ć

prac

ę

ka

ż

dego ucznia oraz zapewni

ć

mu dodatkowe konsultacje.

Ć

wiczenia nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób, w pracowni

ortopedycznej wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne oraz

w zakładach wytwórczych zaopatrzenia ortopedycznego.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku

zaj

ęć

. Kryteria oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres i poziom

opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci oraz umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych

ze szczegółowych celów kształcenia.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych

form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

szczególn

ą

uwag

ę

na:

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

92

– dobieranie rodzaju protezy ko

ń

czyny górnej do poziomu, rodzaju

amputacji i stanu kikuta,

– dobieranie rozwi

ą

zania konstrukcyjnego do potrzeb pacjenta,

– wykonywanie projektu dokumentacji technologicznej i warsztatowej

protezy ko

ń

czyny górnej,

– dobieranie oprzyrz

ą

dowania do wykonania protezy ko

ń

czyny górnej,

– wykonywanie elementów protezy i ich monta

ż

,

– dokonywanie oceny poprawno

ś

ci wykonania protezy.

Przedmiotem oceny powinna by

ć

tak

ż

e postawa zawodowa ucznia:

– odpowiedzialno

ść

za wykonywane zadania,

– aktywno

ść

, zdyscyplinowanie, gotowo

ść

do ci

ą

głego rozwoju,

– post

ę

powanie zgodnie z zasadami etyki.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych uczniów mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez: sprawdziany ustne i prace pisemne oraz testy dydaktyczne.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.













background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

93

Jednostka modułowa 322[13].Z3.03
Wykonywanie aparatów ortopedycznych na
ko

ń

czyny i tułów

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– okre

ś

li

ć

wskazania do stosowania ortez,

– scharakteryzowa

ć

grupy funkcjonalne ortez,

– scharakteryzowa

ć

formy konstrukcyjne ortez,

– scharakteryzowa

ć

ortezy uniwersalne

,

– scharakteryzowa

ć

ortotyk

ę

przypadków nagłych,

– wskaza

ć

ujemne skutki stosowania ortez,

– wyja

ś

ni

ć

zasady eksploatacji ortez,

– wyja

ś

ni

ć

zasady stosowania ortez tułowia, ko

ń

czyn górnych i dolnych,

– scharakteryzowa

ć

formy konstrukcyjne ortez tułowia, ko

ń

czyn

górnych i dolnych,

– dobra

ć

rozwi

ą

zania konstrukcyjne ortez do potrzeb pacjenta,

– dobra

ć

materiały, elementy i półfabrykaty do wykonania ortez tułowia,

ko

ń

czyny górnej i dolnej,

– dobra

ć

oprzyrz

ą

dowanie do wykonania ortez tułowia i ko

ń

czyn,

– pobra

ć

miary od pacjenta,

– opracowa

ć

dokumentacj

ę

technologiczn

ą

i warsztatow

ą

wykonania

ortez tułowia, ko

ń

czyny górnej i dolnej,

– wykona

ć

ortezy tułowia, ko

ń

czyny górnej i dolnej,

– dopasowa

ć

ortez

ę

tułowia, ko

ń

czyny górnej i dolnej,

– oceni

ć

funkcjonalno

ść

, estetyk

ę

i wykonanie ortez tułowia i ko

ń

czyn,

– wykona

ć

przedmioty ortopedyczne do leczenia bocznego skrzywienia

kr

ę

gosłupa,

– scharakteryzowa

ć

formy

konstrukcyjne

pasów

brzusznych

i przepuklinowych,

– wykona

ć

pasy brzuszne i przepuklinowe,

– scharakteryzowa

ć

formy konstrukcyjne kołnierzy ortopedycznych,

– wykona

ć

kołnierze ortopedyczne,

– scharakteryzowa

ć

formy konstrukcyjne pomocy do pionizacji,

– sporz

ą

dzi

ć

kosztorys wykonania aparatu ortopedycznego,

– rozliczy

ć

czas pracy i zu

ż

ycie materiałów niezb

ę

dnych do wykonania

aparatu ortopedycznego,

– wypełni

ć

dokumentacj

ę

ewidencyjn

ą

, materiałow

ą

i finansow

ą

.


background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

94

2. Materiał nauczania

Wskazania do stosowania ortez.
Grupy funkcjonalne ortez.
Formy konstrukcyjne ortez.
Ortezy uniwersalne

.

Ortotyka przypadków nagłych.
Ujemne skutki stosowania ortez.
Zasady stosowania i eksploatacji ortez.
Formy konstrukcje ortez tułowia, ko

ń

czyn górnych i dolnych.

Produkcja ortez.
Dopasowywanie ortez.
Ocenia funkcjonalno

ś

ci ortez.

Przedmioty ortopedyczne do leczenia bocznego skrzywienia kr

ę

gosłupa.

Pasy brzuszne i przepuklinowe.
Kołnierze ortopedyczne.
Parapodia.
Sporz

ą

dzanie kosztorysów.

Dokumentacja materiałowa, ewidencyjna i finansowa.

3.

Ć

wiczenia

Wykonywanie ortezy stabilizuj

ą

cej nadgarstek, z szyn

ą

na przedrami

ę

i z podparciem strony dłoniowej r

ę

ki.

Wykonywanie ortezy wspomagaj

ą

cej prostowanie r

ę

ki.

Wykonywanie ortezy stabilizuj

ą

cej staw barkowy.

Wykonywanie aparatu odci

ąż

aj

ą

cego ko

ń

czyn

ę

doln

ą

typu Thomasa,

ze strzemieniem zewn

ę

trznym.

Wykonywanie aparatu szynowo-opaskowego goleni.

Wykonywanie aparatów stabilizuj

ą

cych staw kolanowy, z szynami

bocznymi.

Wykonywanie ortezy koryguj

ą

cej przeprost kolana.

Wykonywanie ortez zapobiegaj

ą

cych opadaniu stopy pora

ż

ennej.

Wykonywanie gorsetu Jewetta.

Wykonywanie sznurówki l

ę

d

ź

wiowo-krzy

ż

owej typu mi

ę

kkiego.

Wykonywanie pasów przepuklinowych i brzusznych.

Wykonywanie kołnierzy typu Schanza i typu Floryda.

Wykonywanie aparatu odwodz

ą

cego Frejki.

Wykonywanie łuski na stop

ę

i gole

ń

.

Wykonywanie projektu dokumentacji technologicznej ortez.

Dobieranie oprzyrz

ą

dowania do wykonania zaprojektowanej ortezy.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

95

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Katalogi przedmiotów ortopedycznych, sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

półfabrykatów.
Przykładowa dokumentacja techniczna ortez.
Normy

dotycz

ą

ce

projektowania

i

wytwarzania

przedmiotów

ortopedycznych.
Foliogramy dotycz

ą

ce wytwarzania ortez.

Tablice przedstawiaj

ą

ce ró

ż

nego rodzaju ortezy.

Filmy dydaktyczne.
Eksponaty ortez, kołnierzy ortopedycznych.
Materiały, narz

ę

dzia, przyrz

ą

dy, maszyny do wytwarzania ortez.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Podstawowym celem realizacji programu jednostki jest przygotowanie

ucznia do projektowania i wytwarzania aparatów ortopedycznych na
tułów i ko

ń

czyny. Program jednostki modułowej nale

ż

y realizowa

ć

w korelacji z jednostkami modułowymi: 322[13].Z1.01 i 322[13].Z1.02.
Szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na: proces technologiczny

wytwarzania ortez, dost

ę

pno

ść

i terminowo

ść

zaopatrzenia ortotycznego,

dobór rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych i gotowych produktów do potrzeb

pacjenta,

dobór

materiałów,

funkcjonalno

ść

,

estetyk

ę

,

zasady

dopasowywania oraz wskazania dotycz

ą

ce eksploatacji ortez.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania - uczenia si

ę

jak: metoda przypadków,

ć

wiczenia praktyczne,

pokaz z obja

ś

nieniem, pokaz z instrukta

ż

em, metoda dyskusji

wielokrotnej. Podczas

ć

wicze

ń

nale

ż

y prezentowa

ć

modele ortez,

materiały, półfabrykaty i elementy do ich wykonania. W czasie

ć

wicze

ń

nale

ż

y posługiwa

ć

si

ę

katalogami przedmiotów ortopedycznych,

rysunkami, szkicami i dokumentacj

ą

techniczn

ą

.

Nale

ż

y podkre

ś

la

ć

istotn

ą

rol

ę

, jak

ą

spełnia w pracy technika ortopedy

stałe samokształcenie, korzystanie z nowych metod i technik
wytwarzania aparatów ortopedycznych, nowych materiałów i rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych.

Zaleca si

ę

, aby

ć

wiczenia były wykonywane indywidualnie oraz

w zespołach 2–3 osobowych, w czasie umo

ż

liwiaj

ą

cym ka

ż

demu

uczniowi ukształtowanie zaplanowanych w programie umiej

ę

tno

ś

ci.

Podczas wykonywania

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien obserwowa

ć

prac

ę

ka

ż

dego ucznia oraz zapewni

ć

mu dodatkowe konsultacje. Zaj

ę

cia

nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób, w pracowni ortopedycznej

wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne oraz w zakładach

wytwórczych zaopatrzenia ortopedycznego.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

96

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku

zaj

ęć

. Kryteria oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres i poziom

opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci oraz umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych

ze szczegółowych celów kształcenia.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych

form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

uwag

ę

na:

– charakteryzowanie form konstrukcyjnych ortez tułowia, ko

ń

czyn

górnych i dolnych,

– dobieranie rozwi

ą

zania konstrukcyjnego ortezy do potrzeb pacjenta,

– wykonywanie ortezy tułowia, ko

ń

czyny górnej i dolnej,

– dopasowywanie ortezy tułowia, ko

ń

czyny górnej i dolnej,

– dokonywanie oceny funkcjonalno

ś

ci i estetyki wykonania ortez tułowia

i ko

ń

czyn,

Przedmiotem oceny powinna by

ć

tak

ż

e postawa zawodowa ucznia:

– odpowiedzialno

ść

za wykonywane zadania,

– aktywno

ść

, zdyscyplinowanie, gotowo

ść

do ci

ą

głego rozwoju,

– post

ę

powanie zgodnie z zasadami etyki.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych uczniów mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na

podstawie:

sprawdzianów

ustnych

i

pisemnych

oraz

testów

dydaktycznych.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.








background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

97

Jednostka modułowa 322[13].Z3.04
Wykonywanie obuwia ortopedycznego

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– wskaza

ć

zmiany patologiczne wymagaj

ą

ce zastosowania obuwia

ortopedycznego,

– scharakteryzowa

ć

grupy funkcjonalne obuwia ortopedycznego,

– scharakteryzowa

ć

elementy konstrukcyjne stałe i dodatkowe obuwia

ortopedycznego,

– dostosowa

ć

formy konstrukcyjne obuwia ortopedycznego do zmian

patologicznych,

– pobra

ć

miary od pacjenta i wykona

ć

projekt obuwia ortopedycznego,

– dobra

ć

surowce i materiały do wykonania poszczególnych elementów

obuwia ortopedycznego,

– dobra

ć

metody i techniki do wykonania obuwia ortopedycznego,

– obsłu

ż

y

ć

maszyny, narz

ę

dzia i przybory stosowane w obuwnictwie

ortopedycznym,

– wykona

ć

wa

ż

niejsze formy konstrukcyjne obuwia ortopedycznego,

– dostosowa

ć

obuwie ortopedyczne do kształtu i wielko

ś

ci stopy,

– przystosowa

ć

obuwie standardowe do zmian funkcjonalnych stopy,

– okre

ś

li

ć

wskazania do zastosowania wkładek ortopedycznych,

– scharakteryzowa

ć

rodzaje

wkładek

ortopedycznych

i

ich

przeznaczenie,

– dobra

ć

surowce i materiały do wykonania wkładki ortopedycznej,

– wykona

ć

wa

ż

niejsze formy konstrukcyjne wkładek ortopedycznych,

– dopasowa

ć

wkładk

ę

ortopedyczn

ą

do buta,

– sporz

ą

dzi

ć

kosztorys wykonania obuwia ortopedycznego,

– rozliczy

ć

czas pracy i zu

ż

ycie materiałów niezb

ę

dnych do wykonania

obuwia,

– wypełni

ć

dokumentacj

ę

ewidencyjn

ą

, materiałow

ą

i finansow

ą

.

2. Materiał nauczania

Wskazania do stosowania obuwia ortopedycznego.
Grupy funkcjonalne obuwia ortopedycznego.
Budowa obuwia ortopedycznego.
Formy konstrukcyjne obuwia ortopedycznego.
Projektowanie obuwia ortopedycznego i wkładek ortopedycznych.
Surowce i materiały do wykonania obuwia i wkładek ortopedycznych.
Wskazania do stosowania wkładek ortopedycznych.
Formy konstrukcyjne wkładek ortopedycznych.
Proces technologiczny obuwia i wkładek ortopedycznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

98

Adaptacja typowego obuwia do celów ortopedycznych.
Dopasowywanie obuwia i wkładek ortopedycznych.
Sporz

ą

dzanie kosztorysów.

Dokumentacja materiałowa, ewidencyjna i finansowa.

3.

Ć

wiczenia

Wykonywanie obuwia wyrównuj

ą

cego skrócenie stopy w ustawieniu

ko

ń

skim.

Wykonywanie obuwia na stop

ę

ko

ń

sko-szpotaw

ą

z resztkow

ą

deformacj

ą

.

Wykonywanie obuwia na stop

ę

pi

ę

tow

ą

utrwalon

ą

.

Wykonywanie obuwia na stop

ę

płasko-ko

ś

law

ą

nie utrwalon

ą

.

Wykonywanie wkładek uzupełniaj

ą

cych ubytek stopy w obr

ę

bie

palców lub głów ko

ś

ci

ś

ródstopia.

Wykonywanie obuwia wyrównuj

ą

cego skrócenie ko

ń

czyny.

Wykonywanie wkładek do obuwia dla dzieci na stopy płasko-ko

ś

lawe.

Wykonywanie wkładek unosz

ą

cych sklepienie poprzeczne stopy.

Opracowywanie projektu dokumentacji technologicznej obuwia

ortopedycznego.

Dobieranie oprzyrz

ą

dowania do wykonania zaprojektowanego

obuwia.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Modele anatomiczne stopy.
Plansze ciała ludzkiego w stanach patologicznych.
Plansze ciała ludzkiego i jego cz

ęś

ci w ró

ż

nych pozycjach

funkcjonalnych.
Plansze postawy prawidłowej i postaw patologicznych.
Plansze faz i okresów chodu.
Katalogi przedmiotów ortopedycznych, sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

półfabrykatów.
Przykładowa dokumentacja techniczna obuwia ortopedycznego.
Normy

dotycz

ą

ce

projektowania

i

wytwarzania

przedmiotów

ortopedycznych.
Eksponaty obuwia ortopedycznego.
Materiały, narz

ę

dzia, przyrz

ą

dy, maszyny do wytwarzania obuwia

ortopedycznego.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Podstawowym celem realizacji programu jednostki jest przygotowanie

ucznia do projektowania i wytwarzania obuwia ortopedycznego oraz
wkładek

ortopedycznych. Program

jednostki

modułowej

nale

ż

y

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

99

realizowa

ć

w korelacji z jednostkami modułowymi: 322[13].Z1.01

i 322[13].Z1.02. Szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na: proces

technologiczny wytwarzania obuwia ortopedycznego, dobór rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych do potrzeb pacjenta, dobór materiałów, funkcjonalno

ść

,

estetyk

ę

oraz ocen

ę

poprawno

ś

ci wykonania obuwia.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania – uczenia si

ę

jak: metoda przypadków,

ć

wiczenia praktyczne,

pokaz z obja

ś

nieniem, pokaz z instrukta

ż

em, metoda dyskusji

wielokrotnej. Podczas

ć

wicze

ń

nale

ż

y prezentowa

ć

modele obuwia

i wkładek ortopedycznych, materiały, półfabrykaty i elementy do ich
wykonania. W czasie

ć

wicze

ń

nale

ż

y posługiwa

ć

si

ę

katalogami

przedmiotów ortopedycznych, rysunkami, szkicami i dokumentacj

ą

techniczn

ą

. Nale

ż

y podkre

ś

la

ć

znaczenie samokształcenia w pracy

technika ortopedy oraz korzystania z nowych rozwi

ą

za

ń

w kalceotyce.

Zaleca si

ę

, aby

ć

wiczenia były wykonywane indywidualnie oraz

w zespołach 2–3 osobowych, w czasie umo

ż

liwiaj

ą

cym ka

ż

demu

uczniowi ukształtowanie zaplanowanych w programie umiej

ę

tno

ś

ci.

Podczas wykonywania

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien obserwowa

ć

prac

ę

ka

ż

dego ucznia oraz zapewni

ć

mu dodatkowe konsultacje.

Zaj

ę

cia nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób, w pracowni

ortopedycznej wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne oraz

w zakładach wytwórczych zaopatrzenia ortopedycznego.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej na podstawie
ustalonych kryteriów i zgodnie z obowi

ą

zuj

ą

c

ą

skal

ą

ocen. Z kryteriami

oceny ucze

ń

powinien by

ć

zapoznany w chwili rozpoczynania realizacji

jednostki modułowej.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych

form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

uwag

ę

na:

– charakteryzowanie grup funkcjonalnych obuwia ortopedycznego,
– charakteryzowanie elementów konstrukcyjnych stałych i dodatkowych

obuwia ortopedycznego,

– dostosowywanie formy konstrukcyjnej obuwia ortopedycznego

do zmian patologicznych stopy,

– wykonywanie

wa

ż

niejszych

form

konstrukcyjnych

obuwia

ortopedycznego,

– wykonywanie

wa

ż

niejszych

form

konstrukcyjnych

wkładek

ortopedycznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

100

Przedmiotem oceny powinna by

ć

tak

ż

e postawa zawodowa ucznia:

– odpowiedzialno

ść

za wykonywane zadania,

– aktywno

ść

, zdyscyplinowanie, gotowo

ść

do ci

ą

głego rozwoju,

– post

ę

powanie zgodne z zasadami etyki.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych uczniów mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na

podstawie:

sprawdzianów

ustnych

i

pisemnych

oraz

testów

dydaktycznych.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.






















background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

101

Jednostka modułowa 322[13].Z3.05
Wykonywanie

sprz

ę

tu lokomocyjno-

-rehabilitacyjnego

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– okre

ś

li

ć

wskazania do stosowania lasek podpórczych, kul, podpórek

wielopunktowych,

– scharakteryzowa

ć

formy konstrukcyjne lasek podpórczych, kul,

podpórek wielopunktowych,

– dobra

ć

rodzaj laski podpórczej, kuli, podpórki wielopunktowej do

potrzeb pacjenta,

– dobra

ć

surowce, elementy i półfabrykaty do wykonania lasek

podpórczych, kul, podpórek wielopunktowych,

– dobra

ć

oprzyrz

ą

dowanie do wykonania lasek podpórczych, kul,

podpórek wielopunktowych,

– opracowa

ć

dokumentacj

ę

technologiczn

ą

i warsztatow

ą

wykonania

lasek podpórczych, kul, podpórek wielopunktowych,

– wykona

ć

wa

ż

niejsze formy konstrukcyjne lasek podpórczych, kul,

podpórek wielopunktowych,

– okre

ś

li

ć

wskazania do stosowania wózków inwalidzkich,

– scharakteryzowa

ć

formy konstrukcyjne wózków inwalidzkich,

– opisa

ć

odmiany wózków,

– dobra

ć

rodzaj wózka do potrzeb funkcjonalnych pacjenta,

– dopasowa

ć

wózek do wagi i wymiarów pacjenta,

– opracowa

ć

dokumentacj

ę

technologiczn

ą

i warsztatow

ą

wykonania

wózka inwalidzkiego,

– dobra

ć

surowce, elementy i półfabrykaty do wykonania wózka

inwalidzkiego,

– dobra

ć

oprzyrz

ą

dowanie do wykonania wózka inwalidzkiego,

– wykona

ć

wa

ż

niejsze formy konstrukcyjne wózków inwalidzkich,

– zastosowa

ć

nowoczesne rozwi

ą

zania konstrukcyjne w produkcji

wózków inwalidzkich,

– wykona

ć

materace i poduszki przeciwodle

ż

ynowe.

2. Materiał nauczania

Wskazania do stosowania zaopatrzenia lokomocyjno-rehabilitacyjnego.
Rodzaje zaopatrzenia lokomocyjno-rehabilitacyjnego.
Formy konstrukcyjne, lasek podpórczych, kul, podpórek wielopunktowych,
wózków inwalidzkich.
Wytwarzanie pomocy lokomocyjno-rehabilitacyjnych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

102

Dopasowywanie pomocy lokomocyjno-rehabilitacyjnych.
Przedmioty przeciwodle

ż

ynowe.

3.

Ć

wiczenia

Wykonywanie laski typu czwórnóg.

Wykonywanie

kuli

łokciowej,

z

mankietem

zaciskaj

ą

cym

i z mankietem otwartym.

Wykonywanie balkoniku z czteropunktowym podparciem na nó

ż

kach.

Wykonywanie balkoniku do chodzenia, z kółkami zamocowanymi

z przodu i nó

ż

kami z tyłu.

Wykonywanie wózka inwalidzkiego z nap

ę

dem r

ę

cznym, składanego

typu: oparcie boczne długie stałe, podnó

ż

ki zdejmowane z regulacj

ą

długo

ś

ci.

Wykonywanie poduszki przeciwodle

ż

ynowej z pianki poliuretanowej.

4.

Ś

rodki dydaktyczne

Katalogi przedmiotów ortopedycznych, sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

półfabrykatów.
Przykładowa dokumentacja techniczna sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.

Normy

dotycz

ą

ce

projektowania

i

wytwarzania

przedmiotów

ortopedycznych.
Eksponaty sprz

ę

tu lokomocyjno-rehabilitacyjnego.

Foliogramy dotycz

ą

ce sprz

ę

tu lokomocyjno-rehabilitacyjnego.

Tablice przedstawiaj

ą

ce sprz

ę

t lokomocyjny i rehabilitacyjny.

Materiały, narz

ę

dzia, przyrz

ą

dy, maszyny do wytwarzania sprz

ę

tu

lokomocyjno-rehabilitacyjnego.

5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Podstawowym celem realizacji programu jednostki jest przygotowanie

ucznia do projektowania i wytwarzania przedmiotów lokomocyjno-
rehabilitacyjnych. Program jednostki nale

ż

y realizowa

ć

w korelacji

z jednostkami modułowymi: 322[13].Z1.01 i 322[13].Z1.02. Szczególn

ą

uwag

ę

nale

ż

y zwróci

ć

na: proces technologiczny wytwarzania

zaopatrzenia

lokomocyjno-rehabilitacyjnego,

dobór

rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych

do

potrzeb

pacjenta,

dobór

materiałów

oraz

funkcjonalno

ść

, estetyk

ę

i ocen

ę

poprawno

ś

ci wykonania przedmiotów

ortopedycznych.

W procesie kształcenia proponuje si

ę

stosowanie takich metod

nauczania – uczenia si

ę

jak: metoda przypadków, pokaz z obja

ś

nieniem,

pokaz z instrukta

ż

em,

ć

wiczenia praktyczne, metoda dyskusji

wielokrotnej. Podczas

ć

wicze

ń

nale

ż

y prezentowa

ć

sprz

ę

t lokomocyjno-

rehabilitacyjny, materiały, półfabrykaty i elementy do jego wykonania.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

103

W czasie

ć

wicze

ń

nale

ż

y posługiwa

ć

si

ę

katalogami przedmiotów

ortopedycznych, rysunkami, szkicami i dokumentacj

ą

techniczn

ą

.

Nale

ż

y podkre

ś

la

ć

znaczenie samokształcenia w pracy technika

ortopedy, a szczególnie korzystania z nowych metod i technik
zaopatrzenia

ortopedycznego,

stosowanie

nowych

materiałów

i rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych.

Zaleca si

ę

, aby

ć

wiczenia były wykonywane indywidualnie oraz

w zespołach 2–3 osobowych, w czasie umo

ż

liwiaj

ą

cym ka

ż

demu

uczniowi ukształtowanie zaplanowanych w programie umiej

ę

tno

ś

ci.

Podczas wykonywania

ć

wicze

ń

nauczyciel powinien obserwowa

ć

prac

ę

ka

ż

dego ucznia oraz zapewni

ć

mu dodatkowe konsultacje.

Zaj

ę

cia nale

ż

y prowadzi

ć

w grupie do 15 osób, w pracowni

ortopedycznej wyposa

ż

onej w nowoczesne

ś

rodki dydaktyczne oraz

w zakładach wytwórczych zaopatrzenia ortopedycznego.

6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

uczniów powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie na podstawie kryteriów przedstawionych na pocz

ą

tku

zaj

ęć

. Kryteria oceniania powinny uwzgl

ę

dnia

ć

zakres i poziom

opanowania przez uczniów wiadomo

ś

ci oraz umiej

ę

tno

ś

ci wynikaj

ą

cych

ze szczegółowych celów kształcenia.

Systematyczne prowadzenie kontroli i oceny post

ę

pów uczniów

umo

ż

liwi nauczycielowi dostosowanie metod nauczania, organizacyjnych

form pracy oraz

ś

rodków dydaktycznych do predyspozycji uczniów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

uwag

ę

na:

– okre

ś

lenie wskaza

ń

do stosowania lasek podpórczych, kul, podpórek

wielopunktowych, wózków inwalidzkich,

– charakteryzowanie form konstrukcyjnych lasek podpórczych, kul,

podpórek wielopunktowych, wózków inwalidzkich,

– dobieranie rodzaju laski podpórczej, kuli, podpórki wielopunktowej,

wózka inwalidzkiego do potrzeb pacjenta,

– wykonywanie wa

ż

niejszych form konstrukcyjnych lasek podpórczych,

kul, podpórek wielopunktowych, wózków inwalidzkich,

– wykonywanie materaca i poduszki przeciwodle

ż

ynowej.

Przedmiotem oceny powinna by

ć

tak

ż

e postawa zawodowa ucznia:

– odpowiedzialno

ść

za wykonywane zadania,

– aktywno

ść

, zdyscyplinowanie, gotowo

ść

do ci

ą

głego rozwoju,

– post

ę

powanie zgodne z zasadami etyki.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

poznawczych uczniów mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na

podstawie: sprawdzianów ustnych i pisemnych, testy dydaktyczne.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

104

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

poprzez:

obserwacj

ę

bezpo

ś

redni

ą

pracy uczniów w trakcie wykonywania

ć

wicze

ń

.

W ko

ń

cowej ocenie osi

ą

gni

ęć

uczniów nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

wyniki

wszystkich metod sprawdzania zastosowanych przez nauczyciela.






















background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

105

Moduł 322[13].Z4
Praktyka zawodowa

1. Cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– planowa

ć

i realizowa

ć

zadania zwi

ą

zane z zaopatrzeniem pacjenta

w przedmioty ortopedyczne i sprz

ę

t rehabilitacyjny,

– ocenia

ć

potrzeby

pacjenta,

ustala

ć

sposoby

zaopatrzenia

ortopedycznego,

– pobiera

ć

miary, wykonywa

ć

odlewy gipsowe,

– projektowa

ć

przedmioty ortopedyczne i sprz

ę

t rehabilitacyjny,

– wykorzystywa

ć

nowoczesne rozwi

ą

zania konstrukcyjne, technologie,

surowce

i

materiały

podczas

projektowania

przedmiotów

ortopedycznych,

– dobiera

ć

rozwi

ą

zania

konstrukcyjne

przedmiotów

do

biomechanicznych wła

ś

ciwo

ś

ci organizmu człowieka,

– dobiera

ć

metody przetwarzania i obróbki surowców oraz materiałów

wykorzystywanych w technice ortopedycznej,

– stosowa

ć

gotowe

elementy

i

półfabrykaty

przedmiotów

ortopedycznych w rozwi

ą

zaniach konstrukcyjnych,

– wykonywa

ć

monta

ż

i demonta

ż

oraz obróbk

ę

ko

ń

cow

ą

przedmiotów

ortopedycznych,

– posługiwa

ć

si

ę

przyrz

ą

dami i aparatur

ą

pomiarow

ą

,

– u

ż

ytkowa

ć

maszyny i urz

ą

dzenia stosowane w produkcji przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– realizowa

ć

proces

technologiczny

wytwarzania

przedmiotów

ortopedycznych,

– organizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

– przestrzega

ć

przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej oraz ochrony

ś

rodowiska,

– instruowa

ć

pacjenta o sposobach eksploatacji i konserwacji

przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– współuczestniczy

ć

we wczesnym usprawnianiu narz

ą

du ruchu

pacjenta z protez

ą

ko

ń

czyny,

– korzysta

ć

z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji w celu doskonalenia

umiej

ę

tno

ś

ci zawodowych,

– prowadzi

ć

dokumentacj

ę

finansow

ą

ewidencyjn

ą

i materiałow

ą

,

– współpracowa

ć

w zespole terapeutyczno-rehabilitacyjnym.




background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

106

2. Wykaz jednostek modułowych

Symbol jednostki

modułowej

Nazwa jednostki modułowej

Orientacyjna

liczba godzin na

realizacj

ę

322[13].Z4.01

Dobieranie przedmiotów ortopedycznych
i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego

35

322[13].Z4.02

Wykonywanie przedmiotów ortopedycznych
i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego

105

Razem

140


3. Schemat układu jednostek modułowych















322[13].Z4.02

Wykonywanie przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego

322[13].Z4.01

Dobieranie przedmiotów

ortopedycznych

i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego

322[13].Z4

Praktyka zawodowa

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

107

Jednostka modułowa 322[13].Z4.01
Dobieranie przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– nawi

ą

za

ć

kontakt

z

osob

ą

niepełnosprawn

ą

,

jej

rodzin

ą

i

ś

rodowiskiem zawodowym,

– oceni

ć

stopie

ń

wydolno

ś

ci i ewentualne braki funkcjonalne w układzie

kostno-stawowym,

– okre

ś

li

ć

potrzeby pacjenta w zakresie zaopatrzenia w przedmioty

ortopedyczne i sprz

ę

t rehabilitacyjny,

– dobra

ć

przedmioty ortopedyczne i sprz

ę

t rehabilitacyjny zgodnie

z wnioskiem lekarskim i potrzebami pacjenta,

– posłu

ż

y

ć

si

ę

katalogami przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego,

– pobra

ć

miary i wykona

ć

negatywy i pozytywy gipsowe,

– sporz

ą

dzi

ć

dokumentacj

ę

konstrukcyjno-technologiczn

ą

przedmiotów

ortopedycznych i dokumentacj

ę

pacjenta,

– dokona

ć

przymiarki przedmiotów ortopedycznych,

– nauczy

ć

pacjentów posługiwania si

ę

przedmiotami ortopedycznymi

i sprz

ę

tem rehabilitacyjnym,

– poinstruowa

ć

pacjenta o sposobach eksploatacji i konserwacji

przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– oceni

ć

jako

ść

wykonania i funkcjonalno

ść

protez i ortez,

– wyda

ć

przedmioty ortopedyczne i sprz

ę

t rehabilitacyjny,

– dopasowa

ć

i wyda

ć

gotowe wyroby produkcji seryjnej,

– dostosowa

ć

sprz

ę

t

codziennego

u

ż

ytku

do

potrzeb

osoby

niepełnosprawnej,

– wykona

ć

naprawy przedmiotów ortopedycznych,

– rozwi

ą

za

ć

problemy pacjenta dotycz

ą

ce akceptacji i przystosowania

si

ę

do zastosowanych przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego,

– wykona

ć

prac

ę

zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

ochrony przeciwpo

ż

arowej i ochrony

ś

rodowiska,

– zastosowa

ć

zasady etyki w działalno

ś

ci zawodowej.

2. Materiał nauczania

Nawi

ą

zywanie kontaktu z osob

ą

niepełnosprawn

ą

, jej rodzin

ą

,

i

ś

rodowiskiem zawodowym.

Ocenianie stopnia wydolno

ś

ci i braków funkcjonalnych w układzie

narz

ą

dów ruchu.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

108

Okre

ś

lanie potrzeb pacjenta w zakresie zaopatrzenia w przedmioty

ortopedyczne i sprz

ę

t rehabilitacyjny.

Dobieranie przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego

zgodnie z wnioskiem lekarskim i potrzebami pacjenta.
Posługiwanie si

ę

katalogami przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu

rehabilitacyjnego.
Pobranie miary i wykonywanie pozytywów i negatywów gipsowych.
Sporz

ą

dzanie dokumentacji konstrukcyjno-technologicznej przedmiotów

ortopedycznych i dokumentacji pacjenta.
Dokonywanie przymiarki przedmiotów ortopedycznych.
Uczenie pacjentów posługiwania si

ę

przedmiotami ortopedycznymi

i sprz

ę

tem rehabilitacyjnym.

Instruowanie

pacjenta

o

sposobach

konserwacji

przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.

Ocenianie jako

ś

ci wykonania i funkcjonalno

ść

protez i ortez.

Wydawanie przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.

Dopasowywanie i wydawanie gotowych wyrobów produkcji seryjnej.
Dostosowywanie sprz

ę

tu codziennego u

ż

ytku do potrzeb osoby

niepełnosprawnej.
Wykonywanie napraw przedmiotów ortopedycznych.
Rozwi

ą

zywanie

problemów

pacjenta

dotycz

ą

cych

akceptacji

i przystosowania si

ę

do zaproponowanych przedmiotów ortopedycznych

i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.

Stosowanie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy, ochrony

przeciwpo

ż

arowej, ochrony

ś

rodowiska podczas wykonywania zada

ń

zawodowych.
Organizowanie stanowiska pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii.
Stosowanie zasad etyki w kontaktach z pacjentem/klientem.

3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Podczas realizacji programu praktyki zawodowej ucze

ń

powinien

doskonali

ć

umiej

ę

tno

ś

ci nabyte w szkole. Praktyk

ę

zawodow

ą

ucze

ń

mo

ż

e odbywa

ć

w poradni zaopatrzenia ortopedycznego, punktach

dystrybucji

przedmiotów

ortopedycznych,

oddziałach

szpitalnych

i

przychodniach.

Wyboru

miejsca

praktyki

dokonuje

ucze

ń

w porozumieniu z kierownikiem praktycznej nauki zawodu.

Program jednostki modułowej nale

ż

y traktowa

ć

w sposób elastyczny

i ze wzgl

ę

dów organizacyjnych dopuszcza si

ę

pewne zmiany zwi

ą

zane

ze specyfik

ą

placówki, w której ucze

ń

odbywa praktyk

ę

.

W procesie nauczania - uczenia si

ę

nale

ż

y preferowa

ć

metody

zapewniaj

ą

ce: opanowanie przez ucznia umiej

ę

tno

ś

ci twórczego

my

ś

lenia oraz rozwi

ą

zywania problemów, doskonalenie umiej

ę

tno

ś

ci

i nawyków po

żą

danych w realizacji zada

ń

zawodowych. Wykonuj

ą

c

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

109

zadania ucze

ń

powinien wykaza

ć

si

ę

inicjatyw

ą

, samodzielno

ś

ci

ą

i obowi

ą

zkowo

ś

ci

ą

.

Do prawidłowej realizacji programu jednostki modułowej niezb

ę

dna

jest dobrze zorganizowana placówka szkolenia praktycznego. Praktyka
zawodowa powinna by

ć

prowadzona w grupach uczniów licz

ą

cych nie

wi

ę

cej ni

ż

6–8 osób i pod nadzorem specjalistów.

Realizuj

ą

c program jednostki modułowej, nale

ż

y uczniowi stworzy

ć

mo

ż

liwo

ś

ci doskonalenia umiej

ę

tno

ś

ci interpersonalnych w czasie

kontaktów z osob

ą

niepełnosprawn

ą

.

Przed przyst

ą

pieniem ucznia do wykonywania zada

ń

zaplanowanych

w programie nauczania, opiekun praktyk powinien sprawdzi

ć

znajomo

ść

przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Uczniowie zobowi

ą

zani s

ą

do prowadzenia dzienniczka praktyk.

4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

ucznia powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie przez cały czas trwania praktyki zawodowej według
ustalonych kryteriów.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

uwag

ę

na:

– poziom wykonywanych czynno

ś

ci i zada

ń

zawodowych w odniesieniu

do obowi

ą

zuj

ą

cych procedur post

ę

powania,

– poprawno

ść

komunikowania si

ę

, współpracy i współdziałania

w zespole i z podopiecznymi,

– poprawno

ść

okre

ś

lania celu działania i stopie

ń

jego osi

ą

gni

ę

cia,

– samodzielno

ść

w podejmowaniu decyzji i działaniu,

– satysfakcj

ę

pacjenta/klienta,

– jako

ść

wykonanej pracy,

– przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Przedmiotem oceny powinna by

ć

tak

ż

e postawa zawodowa. Ucze

ń

powinien wykaza

ć

nast

ę

puj

ą

ce postawy:

– odpowiedzialno

ść

za wykonywane zadania,

– aktywno

ść

, zdyscyplinowanie, gotowo

ść

do ci

ą

głego rozwoju,

– post

ę

powanie zgodne z zasadami etyki.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na podstawie

obserwacji bezpo

ś

redniej, wykonanych projektów oraz sprawdzianów

praktycznych z zadaniami typu próba pracy.

Na zako

ń

czenie programu jednostki modułowej opiekun praktyki

zawodowej

powinien

wystawi

ć

ocen

ę

ko

ń

cow

ą

oraz

opini

ę

o post

ę

pach ucznia i udokumentowa

ć

przebieg praktyki zawodowej.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

110

Jednostka modułowa 322[13].Z4.02
Wykonywanie przedmiotów ortopedycznych
i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego

1. Szczegółowe cele kształcenia

W wyniku procesu kształcenia ucze

ń

(słuchacz) powinien umie

ć

:

– zaprojektowa

ć

przedmioty ortopedyczne i sprz

ę

t rehabilitacyjny,

– zastosowa

ć

nowoczesne rozwi

ą

zania konstrukcyjne i technologiczne,

oraz surowce i materiały podczas projektowania przedmiotów
ortopedycznych,

– sporz

ą

dzi

ć

dokumentacj

ę

technologiczn

ą

przedmiotów

ortopedycznych,

– posłu

ż

y

ć

si

ę

dokumentacj

ą

konstrukcyjno-technologiczn

ą

,

– dobra

ć

metody przetwarzania i obróbki surowców oraz materiałów

wykorzystywanych w technice ortopedycznej,

– wykona

ć

obróbk

ę

r

ę

czn

ą

i maszynow

ą

materiałów stosowanych

w produkcji przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– zastosowa

ć

gotowe

elementy

i

półfabrykaty

przedmiotów

ortopedycznych w rozwi

ą

zaniach konstrukcyjnych,

– wykona

ć

monta

ż

oraz

obróbk

ę

ko

ń

cow

ą

przedmiotów

ortopedycznych,

– posłu

ż

y

ć

si

ę

przyrz

ą

dami oraz aparatur

ą

pomiarow

ą

,

– zastosowa

ć

maszyny i urz

ą

dzenia do produkcji przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– dokona

ć

okresowych

przegl

ą

dów

oraz

napraw

przedmiotów

ortopedycznych,

– zmodernizowa

ć

standardowe

konstrukcje

przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego,

– zaplanowa

ć

i zorganizowa

ć

prac

ę

własn

ą

,

– sporz

ą

dzi

ć

kosztorysy, rozliczenia materiałów i czasu pracy,

– wykona

ć

prac

ę

zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy,

ochrony przeciwpo

ż

arowej oraz ochrony

ś

rodowiska,

– zorganizowa

ć

stanowisko pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,

– skorzysta

ć

z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji w celu doskonalenia

umiej

ę

tno

ś

ci zawodowych.

2. Materiał nauczania

Projektowanie przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.

Stosowanie nowoczesnych rozwi

ą

za

ń

konstrukcyjnych, technologii,

surowców

i

materiałów

podczas

projektowania

przedmiotów

ortopedycznych.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

111

Sporz

ą

dzanie

dokumentacji

technologicznej

przedmiotów

ortopedycznych.
Posługiwanie si

ę

dokumentacj

ą

konstrukcyjno-technologiczn

ą

.

Dobieranie metod przetwarzania i obróbki surowców oraz materiałów
wykorzystywanych w technice ortopedycznej.
Wykonywanie obróbki r

ę

cznej i maszynowej materiałów stosowanych

w produkcji przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.

Stosowanie

gotowych

elementów

i

półfabrykatów

przedmiotów

ortopedycznych w rozwi

ą

zaniach konstrukcyjnych.

Wykonywanie

monta

ż

u

oraz

obróbki

ko

ń

cowej

przedmiotów

ortopedycznych.
Posługiwanie si

ę

przyrz

ą

dami oraz aparatur

ą

pomiarow

ą

.

U

ż

ytkowanie maszyn i urz

ą

dze

ń

stosowanych w produkcji przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.

Dokonywanie okresowych przegl

ą

dów oraz napraw przedmiotów

ortopedycznych.
Modernizowanie

standardowych

konstrukcji

przedmiotów

ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego.

Planowanie i organizowanie pracy własnej.
Sporz

ą

dzanie kosztorysów, rozlicze

ń

materiałów i czasu pracy.

Wykonywanie pracy zgodnie z przepisami bezpiecze

ń

stwa i higieny

pracy, ochrony przeciwpo

ż

arowej oraz ochrony

ś

rodowiska.

Organizowanie stanowiska pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii.
Korzystanie z ró

ż

nych

ź

ródeł informacji w celu doskonalenia

umiej

ę

tno

ś

ci zawodowych.

3. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki

Praktyka zawodowa jest form

ą

zaj

ęć

obowi

ą

zkowych realizowanych

po uzyskaniu zaliczenia poprzednich modułów. Program nauczania
jednostki obejmuje tre

ś

ci dotycz

ą

ce projektowania i wykonywania

przedmiotów ortopedycznych i sprz

ę

tu rehabilitacyjnego. Realizacja

programu ma na celu doskonalenie umiej

ę

tno

ś

ci zawodowych nabytych

w szkole.

Praktyk

ę

zawodow

ą

ucze

ń

mo

ż

e odbywa

ć

w zakładach

ortopedycznych, poradni zaopatrzenia ortopedycznego, punktach
dystrybucji

przedmiotów

ortopedycznych,

oddziałach

szpitalnych

i

przychodniach.

Wyboru

miejsca

praktyki

dokonuje

ucze

ń

w porozumieniu z nauczycielem odpowiedzialnym za organizacj

ę

praktyk. W dokonywaniu wyboru miejsca praktyki istotne jest
uwzgl

ę

dnienie predyspozycji i zainteresowa

ń

ucznia. W czasie praktyki

ucze

ń

powinien pracowa

ć

w systemie zgodnym z systemem pracy

placówki. Realizuj

ą

c zadania powinien wykaza

ć

si

ę

inicjatyw

ą

,

samodzielno

ś

ci

ą

i obowi

ą

zkowo

ś

ci

ą

.

background image

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

112

W procesie nauczania – uczenia si

ę

nale

ż

y preferowa

ć

metody,

zapewniaj

ą

ce opanowanie przez ucznia umiej

ę

tno

ś

ci twórczego

my

ś

lenia oraz rozwi

ą

zywania problemów, doskonalenie umiej

ę

tno

ś

ci

i nawyków po

żą

danych w realizacji zada

ń

zawodowych.

Do prawidłowej realizacji programu jednostki modułowej niezb

ę

dna

jest dobrze zorganizowana placówka szkolenia praktycznego. Praktyka
zawodowa powinna trwa

ć

2 tygodnie i by

ć

prowadzona w grupach

uczniów licz

ą

cych nie wi

ę

cej ni

ż

6–8 osób.

Realizuj

ą

c program jednostki modułowej, nale

ż

y umo

ż

liwi

ć

uczniom

doskonalenie

umiej

ę

tno

ś

ci

interpersonalnych

podczas kontaktów

z osob

ą

niepełnosprawn

ą

.

Opiekun praktyk, przed dopuszczeniem uczniów do wykonywania

zada

ń

zaplanowanych w programie nauczania, powinien sprawdzi

ć

znajomo

ść

przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

4. Propozycje metod sprawdzania i oceny osi

ą

gni

ęć

edukacyjnych ucznia

Sprawdzanie i ocenianie osi

ą

gni

ęć

ucznia powinno odbywa

ć

si

ę

systematycznie przez cały czas trwania praktyki zawodowej według
ustalonych kryteriów, z którymi ucze

ń

powinien by

ć

zapoznany przed

rozpocz

ę

ciem realizacji jednostki modułowej.

Dokonuj

ą

c oceny nauczyciel powinien zwraca

ć

uwag

ę

na:

– poziom wykonywanych czynno

ś

ci i zada

ń

zawodowych w odniesieniu

do obowi

ą

zuj

ą

cych procedur post

ę

powania,

– poprawno

ść

komunikowania si

ę

, współpracy i współdziałania

w zespole i z podopiecznymi,

– poprawno

ść

okre

ś

lania celu działania i stopie

ń

jego osi

ą

gni

ę

cia,

– samodzielno

ść

w podejmowaniu decyzji i działaniu,

– satysfakcja pacjenta/klienta z wykonanej usługi,
– jako

ść

wykonanej pracy,

– przestrzeganie przepisów bezpiecze

ń

stwa i higieny pracy.

Przedmiotem oceny powinna by

ć

tak

ż

e postawa zawodowa ucznia:

– odpowiedzialno

ść

za wykonywane zadania,

– aktywno

ść

, zdyscyplinowanie, gotowo

ść

do ci

ą

głego rozwoju,

– post

ę

powanie zgodnie z zasadami etyki.

Sprawdzanie osi

ą

gni

ęć

praktycznych mo

ż

e odbywa

ć

si

ę

na podstawie

obserwacji

bezpo

ś

redniej,

wykonanego

projektu,

sprawdzianów

praktycznych z zadaniami typu próba pracy.

Na zako

ń

czenie programu jednostki modułowej opiekun praktyki

zawodowej powinien wystawi

ć

ocen

ę

ko

ń

cow

ą

, opini

ę

o pracy

i post

ę

pach ucznia oraz udokumentowa

ć

przebieg praktyki.


Document Outline


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
00 Program nauki Technik masazysta 322 12
00 Program nauki Technik farmaceutyczny 322 10
00 Program nauki Technik optyk 322 16
00 Program nauki Technik masazy Nieznany
00 Program nauki Technik elektronik 311 07
00 Program nauki Technik żywienia 321 10
00 Program nauki Technik handlo Nieznany
00 Program nauki Technik uslug Nieznany
00 Program nauki Technik technologii żywności 321 09
00 Program nauki Higienistka stomatologiczna 322 03
00 Program nauki Technik techno Nieznany (3)
00 Program nauki technik organi Nieznany
00 Program nauki Technik urzadz Nieznany
00 Program nauki Technik techno Nieznany (4)
00 Program nauki Technik ekonom Nieznany
00 Program nauki Terapeuta zajęciowy 322 15
00 Program nauki Technik hotelarstwa 341 04
00 Program nauki Technik logist Nieznany
00 Program nauki Technik geolog 311 12

więcej podobnych podstron