28

5/2003

HK znakomicie czuje się zarówno w elektronice do kina domowego,

jak i oferując urządzenia stereofoniczne. Oprócz zintegrowanego

wzmacniacza (który zdobył wyróżnienie EISA w minionym roku), firma

oferuje dwa testowane teraz amplitunery.

Harman/Kardon

HK3370/HK3470

H

H

H

H

H

K produkuje tylko czarne urzą−
dzenia. Przednie panele przy−
krywane są dużymi płytkami
pleksi, za którymi instalowane

są wyświetlacze. Charakterystycznym
elementem są również zielone, pod−
świetlane napisy do sygnalizacji niektó−
rych funkcji. Regulację głośności zreali−
zowano w bardzo rozsądny sposób, po−
sługując się potężną gałką, na której
ulokowano diodę pokazującą poziom
wysterowania − rozwiązanie jest este−
tyczne i niezwykle funkcjonalne. Pozo−
stałe regulacje potencjometryczne, czyli
balans i zmianę poziomu wysokich i nis−
kich częstotliwości, zakończono małymi
gałkami zlokalizowanymi pod głównym
pokrętłem. W rząd klawiszy przełączni−
ka źródeł wpisano również przyciemnia−
nie i wyłączanie wyświetlacza oraz wy−
łącznik czasowy, który pozwala na pre−
cyzyjne dobranie czasu działania (10−90
minut, co 10 minut). Pozostałe opcje zre−
alizowane są w postaci niezbyt ładnego,
złotego paska podzielonego na przełą−
czane segmenty. Większość z nich słu−
ży do obsługi radia. Znawcom amery−
kańskiego sprzętu należy się wyraźne
zapewnienie, że obydwa urządzenia za−
opatrzone są w RDS. W złotym pasku
ulokowano również przycisk szybkiego
wyciszenia oraz przełącznik głośników.
Ten ostatni nie jest mechaniczny, co
oznacza, że operację będzie można
również wykonać z pilota. Naturalnie
obydwa modele posiadają wyjścia słu−
chawkowe. Jako że amplitunery mają
być symbolem uniwersalności i funkcjo−
nalności, powinny mieć czytelny wyświet−
lacz −

3370

i

3470

są pod tym względem

wzorcem, napisy widać z kilku metrów.

Wyjścia głośnikowe nie są zbyt solid−

ne, ale pozwalają na każdy normalny
rodzaj podłączenia, oczywiście również
banany. Przyciski przełącznika źródeł
sugerują monstrualną liczbę wejść. W
rzeczywistości możliwości podłączenio−
we ograniczają się do dwóch wejść linio−
wych, dwóch pętli dla rekorderów (w tym
jedno monitorowane) oraz wejścia gra−
mofonowego (wkładka MM). Obydwu
amplitunerom zaaplikowano również wyj−
ście z przedwzmacniacza i wejście na
końcówkę mocy (zewnętrzna zwora) oraz
stereofoniczne wyjście dla aktywnego
subwoofera − można to uznać za ukłon
w stronę systemów kina domowego, ale
z dźwiękiem wielokanałowym wciąż nie
będzie to miało nic wspólnego. Subwoo−
fer nie będzie zasilany żadnym specjal−
nym sygnałem, ale tylko zostanie obcią−
żony niskimi częstotliwościami kanałów
lewego i prawego. Zresztą na wyjściu
tym może być nawet sygnał pełnopas−
mowy, bowiem jego ograniczeniem zaj−
mie się regulator samego subwoofera.
Czymże więć różni się to wyjście od in−
nych wyjść liniowych? Tym, że poziom

na nim jest regulowany wraz z pozio−
mem na wyjściach głośnikowych. Dwa
wejścia mini jack pozwalają na zastoso−
wanie zewnętrznego czujnika sygnałów
podczerwieni oraz przesłanie sygnału ste−
rującego do dalszych urządzeń. Ostatnim
elementem wyposażenia tylnych paneli
jest odłączalne wyjście sieciowe o mak−
symalnym obciążeniu 100W.

W katalogu łatwo odnaleźć różnicę

pomiędzy

HK3370

i

HK3470

− oczywiś−

cie droższy model dysponuje większą
mocą. Okazuje się jednak, że również
zdalne sterowanie

HK3470

posiada dwa

klawisze więcej. Intrygujący przycisk
“learn” sprawia, że sterownik droższego
modelu może przyswoić kody urządzeń
innych producentów. Co prawda proce−
dura uczenia jest mozolna, a liczba kla−
wiszy funkcyjnych ograniczona, ale w
praktyce sterownik od

HK3470

z pełną

świadomością możemy nazwać uniwer−
salnym. Drugą opcją dodatkową jest
układ VMax służący do rozszerzania
bazy stereofonicznej − a więc mamy jed−
nak coś troszeczkę wykraczającego po−
za klasyczne stereo.

HI−FI

− Amplitunery stereofoniczne

28

5/2003

29

5/2003

HK3370

nie ma problemów

z mocą, dowodem jest nie tylko

położenie gałki potencjometru przy

dużym natężeniu dźwięku, ale również
dynamiczna swoboda, z jaką urządze−
nie odtwarza każdy gatunek muzyki.
Dźwięk jest tonalnie zrównoważony,
ale wydaje się, jakby podkreślono...
wszystkie zakresy. Góra gra bardzo
ekspresyjnie, często ostro, ale bez
zniekształceń. Środek jest gęsty jak
smoła, choć poszczególne instrumen−
ty “poruszają się” zdecydowanie i szy−
bko. Całość ogarnia rozłożysty funda−
ment basowy, i ten element z punktu
widzenia wierności odtwarzania jest
w

HK3370

zdecydowanie najsłabszy.

Chodzi o tendencję basu do nadmier−
nego rozwijania dźwięków na granicy
z zakresem średnich częstotliwości,
co właśnie i na nie wpływa zagęszcza−
jąco. W efekcie słuchaczowi w każdej
chwili towarzyszy średnio−niskotono−
we pomrukiwanie, które w spokojniej−
szych nagraniach muzyki rozrywkowej

staje się niepotrzebne i nużące. Prze−
strzenność jest zadowalająca, za to
analityczność świetna − mimo wspo−
mnianej kumulacji na przełomie nis−
kich i średnich tonów − amplituner po−
trafi wykreować sugestywny obraz
sceny muzycznej.

Bas w droższym modelu sięga głę−

biej, jest naturalny, świetnie sklejony
ze średnicą, ale już nie ma tendencji
do pobekiwania. Nawet elektronicznie
nagrane efekty urządzenie stara się
odtwarzać w sposób kontrolowany.
Przestrzenność jest nieco lepsza niż w
tańszym modelu, w rezultacie

HK3470

serwuje kapitalną otwartość brzmie−
nia, która w dodatku świetnie współgra
z dynamiką.

Dźwięk radiowego tunera jest w

obydwu amplitunerach dobry. Najważ−
niejsza zawsze jest średnica, a wyso−
kie tony nie są zbytnio zniekształcane.
W

HK3370

czasami przeszkadza nad−

pobudliwy bas.

Zarówno 3470, jak i tańszy 3370 są wyposażone kompletnie:

cztery wejścia liniowe, dwa wyjścia, wejście dla gramofonu analogowego

a nawet wyjście z przedwzmacniacza.

WYKONANIE i FUNKCJONALNOŚĆ:

Potężna

budowa, solidne wykonanie, imponująca
końcówka mocy. Kompletne wyposażenie,
wyjście na subwoofer, wejście gramofonowe,
programowalny pilot, system VMax. Z
większym zasilaczem, innymi końcówkami
mocy, ale obciążenie 4−omowe nie zalecane.

OCENA:

dobra

+

LABORATORIUM:

Duża moc, ale mimo to słaba

dynamika przez bardzo wysoki szum.

OCENA:

dobra

BRZMIENIE:

Dynamiczne i otwarte. Soczysta

średnica, ekspresyjna góra, moc i kontrolowany
bas.

OCENA:

dobra

+

Cena

[zł]

2000,−

Dystrybutor: HARMAN CONSUMER POLAND

HK3470

DOBRA

+

OCENA KOŃCOWA:

WYKONANIE i FUNKCJONALNOŚĆ:

Solidne

wykonanie, kompletne wyposażenie, wyjście na
subwoofer, wejście gramofonowe. Tańszy
Harman korzysta z dobrodziejstw elektroniki
droższego modelu, ale tak jak i on nie pracuje z
obciążeniami 4

Ω

.

OCENA:

dobra

+

LABORATORIUM:

Bardzo niskie zniekształce−

nia, szerokie pasmo.

OCENA:

bardzo dobra

BRZMIENIE:

Dynamiczne, bas z tendencją do

lekkiej dominacji.

OCENA:

dobra

+

Cena

[zł]

1600,−

Dystrybutor: HARMAN CONSUMER POLAND

HK3370

DOBRA

+

OCENA KOŃCOWA:

30

5/2003

-130

-120

-110

-100

-90

-80

-70

-60

-50

-40

-30

-20

-10

0

0

2000

4000

6000

8000

10000

12000

14000

16000

18000

20000

Częstotliwość w Hz

Amplituda w dB

-140

-130

-120

-110

-100

-90

-80

-70

-60

-50

-40

-30

-20

-10

0

0

2000

4000

6000

8000

10000

12000

14000

16000

18000

20000

Częstotliwość w Hz

Amplituda w dB

Obydwa urządzenia Harmana są do siebie tak podob−

ne, że wielokrotnie musiałem spoglądać na oznaczenie
przedniej ścianki, aby upewnić się, który z nich trafił akurat
na stół pomiarowy. Podobieństwa wewnętrzne też są
znaczne. Duża, pozioma płytka drukowana, która skupia
większość układów, to wspólny projekt dla obydwu modeli,
o czym świadczy oznaczenie

3370/3470

− choć widać, że

HK3370

został uzbrojony w nieco inne elementy; część

druku, oznaczona polem Vmaxm, jest tutaj pusta, model
tańszy dysponuje także mniejszymi kondensatorami w za−
silaczu, ich pojemność to 10000µF (15000µF w

HK3470

).

Moduł tunera radiowego jest wspólny, identycznie wygląda
także płytka końcówek mocy, choć same układy są już
zróżnicowane.

Amplituner

HK3370

to w deklaracjach producenta niż−

sza moc, mniejszy jest także zasilacz. Duża płytka druko−
wana skupia także gniazda RCA, choć nie udało się już na
niej zmieścić potencjometru głośności. Czarny Alps to dob−
ra propozycja, szkoda że musiał być podłączony dodatko−
wymi odcinkami przewodów. Radiator jest duży, biegnie
przez niemal całą szerokość obudowy. Cztery tranzystory
to produkty Sankena o symbolach 2SA1492/2SC3856.

Harman obsługuje kolumny o impedancjach nie niż−

szych od 8

Ω

, w takich warunkach moc wynosi 85W, o

dobrym zasilaczu świadczy fakt, iż nie spada ona znaczą−
co (tylko do 81W) w trybie stereofonicznym. Czułość nale−
ży uznać za bardzo uniwersalną − 0,226V. Nie najgorzej
prezentuje się odstęp sygnału od szumu, choć 83dB to
wynik, który przez kilka urządzeń w tym teście został pobi−
ty. Dynamika zdołała wspiąć się na pułap 101dB. Bardzo
dobrze wygląda współczynnik tłumienia, aż 41. Podobnie
zresztą jak pasmo przenoszenia, które z łatwością można
zmieścić w zakresie 10Hz−100kHz (spadek nie większy od
−3dB).

Spektrum zniekształceń z rys.1 nie zostało “splamione”

żadną harmoniczną o poziomie wyższym od −90dB.

Laboratorium

Rys. 1. Zniekształcenia harmoniczne

Harman/Kardon HK3370

Pomiary przeprowadzono przy użyciu

systemu NEUTRIK A2D

Moc znamionowa (1% THD+N, 1kHz) [W]
Ob.[

Ω

]

Wysterowanie (K −kanały)

1 K

2 K

8

85

81

4

1−

−

Czułość (dla maks. mocy) [V]

0,226

Stosunek sygnał/szum* [dB]

83

Dynamika [dB]

101

Zniekształcenia THD+N
(1W, 8

Ω

, 1kHz) [%]

0,101

Współ. tłumienia (w odniesieniu do 8

Ω

)

41

Pasmo przenoszenia (+/−3dB) [Hz]

10−100000

* (Filtr A−ważony, w odniesieniu do 1W)

Droższy Harman mocą wyjściową na 8

Ω

wręcz zmiaż−

dżył konkurencję. 120W to wynik, do którego żaden z po−
zostałych amplitunerów nie mógł się zbliżyć. Również w
trybie stereofonicznym jego 2x109W okazało się niedo−
ścignione. Niestety, również większy Harman nie potrafi
współpracować z kolumnami o impedancji 4

Ω

. Czułość

pozostaje na podobnym, bardzo uniwersalnym poziomie
(0,236V). Niestety, odstęp sygnał/szum jest słaby, żeby nie
powiedzieć bardzo słaby. 70dB to najgorszy wynik w teś−
cie, więcej wymagamy nawet od amplitunerów wielokana−
łowych, które pod tym względem są z reguły znacznie
gorsze od swoich stereofonicznych odpowiedników. W
sekcji napięciowej

HK3470

posiada układ Vmax, mający

uprzestrzenniać nagrania dwukanałowe, być może sama
jego obecność (przy pomiarach nie został załączony) tak
“pomogła”.

Wysoki poziom szumów spowodował niską dynamikę

nawet mimo wysokiej mocy, 91dB to wszystko, co udało
się osiągnąć.

Podobnie jak w

HK3370

, współczynnik tłumienia jest

bardzo wysoki, a pasmo przenoszenia bez zarzutu. Anali−
za zniekształceń z rys.1 wskazuje niestety na gorszą dys−
pozycję

HK3470

, jedyną liczącą się harmoniczną jest co

prawda druga, ale jej poziom wykracza już ponad −90dB
(dokładnie −86dB), co nie zdarzało się w modelu 3370.

Wewnątrz

HK3370

jest podobny do tańszego krewnia−

ka. Zasilacz jest wyraźnie większy, na głównej płytce poja−
wiły się kondensatory 15000µF, a puste miejsce wypełnił
układ Vmax składający się między innymi z kilku scalaków.
Potencjometr to ponownie bardzo dobry Alps, lecz przyłą−
czony znów kablami. Radiator wydaje się wyższy, a zain−
stalowane na nim tranzystory nie pochodzą od Sankena,
ale z fabryki Toshiby (2SA1943 i 2SD5200).

Oprócz wyższej mocy model

HK3470

nie ma pod

względem pomiarowym przewagi nad

HK3370

, pewne

aspekty są wręcz znacznie gorsze.

Rys. 1. Zniekształcenia harmoniczne

Harman/Kardon HK3470

Pomiary przeprowadzono przy użyciu

systemu NEUTRIK A2D

Moc znamionowa (1% THD+N, 1kHz) [W]
Ob.[

Ω

]

Wysterowanie (K −kanały)

1 K

2 K

8

120

109

4

−

−

Czułość (dla maks. mocy) [V]

0,236

Stosunek sygnał/szum* [dB]

70

Dynamika [dB]

91

Zniekształcenia THD+N
(1W, 8

Ω

, 1kHz) [%]

0,128

Współ. tłumienia (w odniesieniu do 8

Ω

)

42

Pasmo przenoszenia (+/−3dB) [Hz]

10−100000

* (Filtr A−ważony, w odniesieniu do 1W)

HI−FI

− Amplitunery stereofoniczne