Wampiry z Morganville 7 rozdział 8

Wampiry z Morganville 7

Rozdział: 8

Reszta dnia min

ła zadziwiaj

co spokojnie. Claire wpadła by zobaczy

z Eve

w kawiarni, ale cały czas Eve mówiła o sztuce, jak

wietna jest, jaka ona jest

wystrzałowa jako Blanka Dubois, i jaki miała pomysł, by zało

na siebie czarne

wzorzyste w czaszki rajstopy zamiast białych, takich w jakich ludzie wtedy chodzili. . . i
kiedy nie entuzjazmowała si

o sztuce, była całkowicie pochłoni

ta Kim. Kim, Kim, Kim.

wietny naszyjnik-, Claire powiedziała, z desperacji i wskazała na szyje Eve. By

wietny —rodzaj szczepionych cz

ęś

ci smoka, pełny zawijasów i gro

nych wygi

ęć

. Eve

dotkn

ła go palcami i u

miechn

ła si

Tak,- powiedziała. - Dostałam go od Michaela. Nie najgorszy, prawda?

Nie najgorszy w ogóle. Hej, wyczy

ciłe

pokój Shane’a?

Wła

ciwie? Tylko odkurzyłam i wytarłam kurz. On posprz

tał go sam. A co

powiedział ci,

e wszystko zrobił sam? Chłopcy kłami

-O sprz

taniu?

Eva ugryzła muffink

jagodowa i popiła odrobina kawy. -Dlaczego nie? Oni my

e sprz

tanie uczyni ich - mniej m

skimi. Eee, pozapraszam, Claire Nied

wiadku,

musze lecie

. Szef m

ęż

czyzna, nie lubi

adnych przerw. Zobaczymy sie pó

niej?

Pewnie - Claire wstała z miejsca i podniosła plecak. -Do zobaczenia w domu.

Och, powiniene

wpa

ść

na prób

! O trzeciej w audytorium. Wiesz, gdzie to jest?

Claire wiedziała, chocia

nigdy nie była tam—to było cos w rodzaju

obywatelskiego centrum miasta i było poza Placem Zało

yciela,—czyli, Wampmiasta.

Jak wi

kszo

ść

ludzi w Morganville, ona nigdy naprawd

nie interesowana sie by i

ść

tam

w nocy.

Trzecia po południu, jednak. . . to zabrzmiało rozs

dnie.

Spróbuj

,- Claire powiedziała. - Wiec—wiem,

e martwisz sie o Olivera. Jest w

porz

dku, maj

c go w sztuce?

Och wła

ciwie tak. On nie jest zły! Prawie wierz

e on nie jest całkowitym

cymbałem. Przez wi

kszo

ść

czasu.

Eve obejrzała, sie przez rami

, zrobiła przestraszon

min

, kiedy szef kiwn

ł na

nia i pomachała na do widzenia.

Claire zdecydowała,

e nie mogła dłu

ej tego odkłada

i wyci

ła telefon

komórkowy. Napisała i załadowała program, który pozwolił jej telefonowi,

ledzi

pokaza

dost

pne portale; zgodnie z teori

, która czytała w laboratorium, Myrnina

ostatnio, to nie była dobra rzecz dla ludzi, by zostawi

portale otwarte, wampiry mogły

przemieszcza

sie bez zbytniego wysiłku. Poprzednio, takie rzeczy zdarzały — sie tez

ludziom. I Claire zdecydowała,

e lubi swoje normalne oczy, uszy i nos—ona lubiła

Picasso był w porz

dku, ale ona nie chciała zosta

jednym z jego obrazów.

c szukała portalu, który był otwarty,—otwarty znaczył,

e był w niskim poziomie

dost

pno

ci, nie aktywny. Jeden otwarty był na uniwersytecie w Budynku Rz

du.

Zmierzała tam, mieszaj

c si

w z wszystkimi innymi studentami i jak zwykle, cz

ęść

Budynku Rz

du, gdzie portal był usytuowanym był pusty. Pal

ca jak smok sekretarka w

recepcji kiwn

ła na nia głow

bez dyskusji; najwidoczniej był jaki

rodzaj notatki

słu

bowej ze Claire wolno było robi

takie rzeczy—dogodna sytuacja..

Poruszanie si

przez portal było troch

jak branie mikrosekundy w długiej k

pieli

lodowej; czuło si

jak ka

da komórka w jej ciele przezywa szok, obudzi si

, wrzeszczy i

natychmiast wraca z powrotem do normalnego stanu. Nie dokładnie
miłe uczucie, ale . . . Pami

tne. Zwykle nie u

ywała tej drogi i Claire czuła sie troch

skr

powana. Co je

li system portalu wyszedł z równowagi. . .

Myrnin?- Odeszła daleko od drzwi portalu do laboratorium, popychaj

c na bok

pudła ksi

ąż

ek, które le

ały wokół, prawdopodobnie dla niej, by odło

yła je. Nie było tu

adnego znaku jego. Laboratorium nadal wygl

dało całkiem i umiarkowanie

zorganizowane, co nie było jak za najgorszych momentów Myrnina; zastanowiła si

, czy

korzystał z usług sprz

taczki. Kto posprz

tałby kryjówke szalonego naukowca, poza

tym? Ci sam ludzie, którzy zrobili ta nikczemna kryjówk

i jaskinie nietoperza?

Nie było Myrnin, ale zostawił jej notatk

, napisan

w jego kolczasta zabytkowa r

ka,

prosił ja—by zaczekała na niego—posortowała ksi

ąż

ki w pudle czekaj

ce na nia. I

nakarmi

Boba paj

ka. Och. Dlaczego nie była nawet zaskoczona?

Claire zacz

ła rozpakowywa

, porz

dkowa

i odkłada

ksi

ąż

ki, co było

zaskakuj

co zabawne, z nadzieja, ze wszech

wiat ko

czy si

zanim ona b

dzie musiała

nakarmi

paj

ka. Była w

rodku pracy, gdy dwuwymiarowy duch Ady ukazał si

przed

. Tempo serca Claire podwoiło i zastanowiła si

, czy nie powinna uciec do portalu...

ale Ada nie zrobiła

adnego gro

nego ruchu. Faktycznie Ada była grzeczna—zadzwonił

telefon komórkowy Claire. Wła

ciwie nie musiała tego robi

, przed u

yciem gło

nika. To

była jej wersja pukania.
Claire połkn

ła kwasotwórczy k

s l

ku i spojrzała na grzbiet ci

ęż

kiej ksi

ąż

ki w jej r

ku.

Niemiecki.

Nie była pewna, co powiedzie

. -Czy znasz niemiecki?

Ada podniosła brod

i posłała jej wyniosłe spojrzenie, wyrównuj

c przód swojej

szarej sukni. - Oczywi

cie, -powiedziała. -To wcale niezanikaj

cy j

zyk.

Musze nakarmi

paj

ka i znosi

ąś

liwy, morderczy komputer. Moja praca

naprawd

jest do dupy.

Claire nie powiedziała tego gło

no, i o ile wiedziała, Ada nie mo

e czyta

lach. Jeszcze.

Dobrze. Czy mo

esz mi powiedzie

, co to znaczy?

Wyci

ła ksi

ąż

, w kierunku Ady. Duch pochylił si

do przodu.

Eksperymenty alchemiczne Wielkiego Magistra Kleisz- przeczytała, a metaliczny

głos brzmiał troch

smutno, gdy wydobywał sie z gło

nika telefonu komórkowego Claire.

Myrnin ma ju

kopi

. Pami

tam jak mu ja kupiłam na małym rynku poza

Frankfurtem.
Claire odło

yła ja. Ada wydawała si

w dziwny nastrój krucha, konfrontacyjna, i

dziwnie nostalgiczna.
-

Próbowała

mnie zabi

,- Claire powiedziała. -Okłamałe

mnie, i chciała

ebym

przeszła przez portal, aby zosta

zjedzona. Dlaczego?

Bardzo dziwne wra

enie pojawiło si

na gładkiej nie -do -ko

ca -ludzkiej twarzy Ady.

Gdyby Claire, nie znała jej lepiej, pomy

lałaby,

e to... Niepewno

ci?

-Nie-, powiedziała. -Jeste

w bł

dzie.

To nie jedna z tych rzeczy, w których mo

esz si

pomyli

- powiedziała, Claire. -

Mam na dowód złamana na pół, lamp

, kiedy musiałam zatrzasn

ąć

portal. Pami

tasz,

teraz?

Ada tylko—wył

czyła si

. Nie dosłownie jej duch nadal wisiał w powietrzu,

taj

c si

tak nieznacznie jak gdyby waga była tylko kłopotliw

sugesti

, wbrew

prawu. Migotała jak statyczny obraz, nagłe u

miechn

ła si

. -Powinna

ść

do lekarza,-

powiedziała. -Wierz

e jeste

chora, człowieku.

Nie pami

tasz.- Claire usłyszała niedowierzanie w głosie, ale to, co ona

naprawd

czuła, było... L

kiem. Czystym, zimnym l

kiem. Ada mogła kłama

—

wcze

niej juz to robiła,—ale nie uwa

ała tego za oszustwo. To było co

było bardzo,

bardzo złego. I, je

eli co

byłoby nie tak z Ad

, to było tez

le z Morganville.

Nie ma nic do pami

tania - powiedziała chłodno Ada. -

yczysz sobie wi

cej

tłumaczenia, czy mog

teraz kontynuowa

moje obowi

zki?

Nie, wszystko w porz

dku. Gdzie jest Myrnin?

Ada zatrzymała si

w trakcie obracania do niej plecami— zatrzymała si

w połowie,

prawie znikaj

c z pola widzenia Claire i powoli obróciła sie w miejscu. Jej ciemne oczy

wygl

dały jak spalone dziury w jej bladej twarzy.

To nie twój interes - powiedziała.

Co?

Myrnin jest mój. I nie mo

esz mie

go. Najpierw cie zabij

I wtedy tylko—znikn

ła.

Claire gapiła si

w przestrzeni, tam gdzie ona była, pół oczekuj

c na nia, by

ukazała si

znów, ale Ada znikn

ła.

Claire odło

yła ksi

ąż

, któr

trzymywała, na stół i poszła na tyły laboratorium.

Gruby perski dywan został zwini

ty z powrotem i zapadnia, któr

Myrnin zainstalował—

sprytnie maluj

c drzwi, by dopasowały sie do kamiennej podłogi—były zamkni

te. Claire

zazgrzytała z

bami i przycisn

ła zamek, który był przykryty ksi

ąż

abach z

pobliskiej biblioteczki. Zamek zwolnił z pstrykni

ciem i Claire podniosła zapadnie do

pozycji pionowej.

Myrnin nigdy nie zapalał jakichkolwiek

wiateł, w jaskini, gdzie Ada tak naprawd

yła. Claire chwyciła latark

, sprawdziła baterie i wtedy po

wieciła w dół w ciemno

ci.

Myrnin? - Spytała.

adnej odpowied

. Usłyszała kapanie wody w dali. -Myrnin,

gdzie jeste

wietnie.

W porównaniu z tym karmienia Boba paj

ka wydaje sie miłe jak sp

dzenie

dnia w parku. Nie ma mowy

ebym poszła tam sama, pomy

lana i otworzyła telefon

komórkowy.

Michael odpowiedział po drugim sygnale.

Yo- powiedział. -Domy

lam si

e nie chcesz i

ść

do kina lub zrobi

czegokolwiek

zabawnego.
-

Dlaczego tak mówisz?

Poniewa

to byłoby zadanie dla Shane'a. Kiedy dzwonisz do mnie, to jest zwykle

nagły wypadek.
-

Dobrze—w porz

dku, rozumiem. Ale to nie jest. Nie nagły wypadek, poza tym.

Tylko potrzebuj

—jakiej

pomocnej dłoni. Czy mo

esz przyj

ść

do laboratorium Myrnina?

Głos Michaela stał si

o wiele bardziej powa

ny. -Jest w szalonym nastroju czy

jest naprawd

le?

Claire westchn

ła.

Wła

ciwie, nie wiem. Tylko nie chc

ść

w ciemno

ci bez du

ego, silnego

wampira.
-

Znaczysz,

e nie mo

esz zej

ść

tam bez mojej pomocy.

Dobrze, wła

ciwie, nie mog

wyj

ść

stamt

d bez twojej pomocy, odk

d Ada nie

pozwala mi otwiera

portalu blisko niej. To jest nadal komplement, racja?

Oprócz cz

ęś

ci, gdzie ci

gniesz mnie w potencjalnie

miertelny problem? Tak.

Zosta

tam. B

tam za dziesi

ęć

minut.

Uwa

aj na siebie -, powiedziała. Ona nie miała

adnego poj

cia, dlaczego to

zrobiła; to nie było tak jak gdyby Michael niczego si

nie bał, zwłaszcza, w Morganville.

Ale było co

, co jej matka zawsze powtarzała i to sprawiało,

e czuła si

lepiej,

gdy okazywała małe zainteresowanie dla jej przyjaciół.
-

adnych badan na własna r

, Dora- powiedziała.

Czuła si

samotnie i wystawiona nawet tu z wszystkimi

wiatłami pal

cymi si

jaskrawo, gdy tylko jego głos ucichł po rozmowie. Rozwa

ała wezwanie Shane’a, ale

szczerze, co dobrego by to dało? Przybiegłby, ale potrzebował swojej pracy i Michael
był ju

w drodze.

Dziesi

ęć

minut.

Claire zdecydowała załatwi

spraw

Boba. Terrarium Boba stało na biurku

Myrnina, w

ród stosów ksi

ąż

ek i jakich

piór—piór, pojemników i piłek. Bob wygl

dał na

kszego ni

go zapami

tała. I czarniejszy. I bardziej owłosiony. Claire zadr

ała,

spogl

daj

c na niego; wszystek osiem z jego

widruj

cych oczu patrzyły si

Stał nieruchomo.

Na stole była mała butelka, z owadami,—

ywymi. Claire wydała d

k wymiotów

i próbowała nie patrze

; otworzyła szczyt terrarium i przechyliła zawarto

ci słoika do

klatki.
Bob skoczył na jej r

ce.

Claire wrzasn

ła i butelka poleciała, rozbijaj

c si

na przeciwnej

cianie. Bob nie ruszył

, kiedy gwałtownie potrz

sała r

, próbuj

c pozby

go; on trzymał si

jej jak rzep

i był jaki

inny, jako

—ci

ęż

szy. Tak, był wi

kszy. Klara uderzyła w niego praw

jego kły zal

niły,

Gdy rzucił si

na nia, pełzn

c w gór

po jej lewej rece. Chwyciła ksi

ąż

prawa reka.

Bob skoczył z jej r

ki, z głow

do jej twarzy.

W powietrzu uderzyła go ksi

ąż

ka i on wyl

dował na plecach, z wszystkimi o

mioma

nogami kr

cymi si

w powietrzu. Zanim zd

ąż

yła rzuci

ksi

ąż

ka w niego, Bob obrócił

sie i schował pod stołem.

To nie była jej wyobra

nia. Bob stawał si

coraz wi

kszy. W ci

gu zaledwie kilku

sekund, z rozmiaru orzecha włoskiego, który mie

cił si

w dłoni, teraz był prawie tak

y jak ksi

ąż

ka, której u

yłaby uderzy

go w powietrzu.

Ada!- Krzyczała. -Ada, potrzebuj

Jej telefon komórkowy zapiszczał, wydał nieziemski pisk. . . a nast

pnie mi

kki, upiorny

miech.

przewrócił stos papierów na brzegu stołu, i Claire zobaczyłem długie, czarne

nogi wymachuj

ce w powietrzu. Cofn

ła si

szybko.

Kiedy Bob wspi

ł si

na szczyt tabeli, był wielko

ci małego psa. Jego kły były wyra

nie

widoczne, a kiedy my

lała,

e był brzydki w niewielkich rozmiarach, teraz był

przera

cy.

- Cze

ść

Bob- Claire powiedziała. Głos jej si

trz

sł, i brzmiał bardzo słabo. - Dobry Bob.

Do nogi?

Bob odbił si

od stołu, lekko wyl

dował na podłodze, i pobiegł ku niej,

niesamowicie szybko.

Claire krzykn

ła i uciekła, przewracaj

c za soba rzeczy, które mogły go zwolni

Nie,

e tak było, Ale kiedy obejrzała sie, gdy dotarła do schodów, Bob przestał j

goni

Siedział na stole w centrum laboratorium, dr

żą

c. Faktycznie mogła zobaczy

jego

enie, jakby

był w jakim

ataku. . . a potem przewrócił sie na plecy ze zwini

tymi nogami, i. . . Umarł.

Trudno - Ada powiedziała. Claire podskoczyła przestraszona i powstrzymała si

by nie przekl

ąć

, i zobaczyła, Ade wychodz

z solidnej

ciany z jej lewej strony. Obraz

Ada poszedł a

do ciała Boba, pochylaj

c si

nad nim i potrz

ła głow

. – Takie

rozczarowanie. Naprawd

lałam,

e on b

dzie w stanie prze

taka zmian

Zmian

?- Claire przełkn

lin

. -Ada, co ty robiła

? Co zrobi

, z Bob’em?

Niestety, s

e eksplodowały jego organy.

ywe istoty sa takie kruche.

Czasami zapominam.
-

Ty to zrobiła

. Sprawiła

ze urósł.

To był eksperyment.- Obraz Ady powoli obraca si

w kierunku Claire i jej u

miech

był mały, zimny i przera

cy. -Jeste

my naukowcami, prawda?

Ty to nazywasz nauka?

Ty nie?- R

ce poło

yła na swojej talii, obraz Ady przypominał jednego z

nauczycieli z dawnych czasów. - Nauka wymaga po

. I nawet nie lubiła

Boba.

Có

, to prawda. -Tylko, dlatego,

e nie podoba mi si

nie znaczy,

e chce zobaczy

tak okropna

mier

Naprawd

? Stwierdzam,

e... to nie nazbyt interesuj

ce, w rzeczywisto

ci.

Sentymentalno

ść

nie ma

adnego miejsca w nauce.

Tak po prostu, puf, Ada była pikselami i para, znikn

ła. Claire odwa

ył si

podej

ść

powoli do przodu, do miejsca, gdzie Bob Gigantyczny Paj

k le

ał skulony na

stole. Prawie oczekiwała ze nagle znów si

podniesie jak w prawdziwym horrorze, ale

nie ruszył sie.

Claire nie da si

na to nabra

. Nie ma mowy. Cofn

ła si

do schodów, które

prowadziły z laboratorium i usiadła na zimnym stopniu, oplataj

c sie rekami by zrobiło jej

cieplej.

Minuty mijały.

Martwy paj

k nie ruszył si

, co znaczyło,

e albo był naprawd

martwy lub był

naprawd

, naprawd

dobry w udawaniu.

Claire?

Wrzasn

ła i podskoczyła i Michael, stoj

c o stopie za ni

, równie

podskoczył.

c wampirem, jako

sprawiał wrzenie opanowanego. Ona, nie. – Bo

e nie rób tak!

Ostrze

mnie!

Zrobiłem to! - Zabrzmiał na ura

onego. -Powiedziałem twoje imi

Powiedz to nast

pnym razem z ko

ca pokoju.

Ale Michael nie patrzył na ni

cej; on gapił si

ponad ni

, na martwego paj

ka. -Co

do diabła to jest?
-

Bob- powiedziała. -Powiem ci pó

niej. Chod

Gdzie?

Jaskinia Ady.

Dlaczego ona zadzwoniła do jego, poniewa

oczywi

cie nie było tam

adnych

schodków. Wampiry nie potrzebowały ich.
Oni mogli skoczy

dwana

cie stóp w dół jak kamie

i nie nawet czuli ból; Claire

pomy

lała,

e na pewno by si

połamała. Ona nie była super bohaterem, magicznym

zabójc

wampirów lub nawet skoordynowanym atlet

. Michael był jej wej

ciem—i miała

nadzieje ze wyj

ciem. Oczywi

cie maj

c przyjaciela, gdy schodzi si

w dół w ciemno

ci,

tak

e było plusem.

Na szcz

ęś

cie, Michael nie wydawał si

zbyt zmartwiony ze poprosiła go,

eby zast

pił

drabin

; patrzył w dół w ciemno

ci przez kilka chwil, wyci

gał szyje, by zobaczy

szczegół czego

, co dla Claire było smolista czerni

Wygl

da czysto - powiedział. -Jeste

pewna,

e chcesz zrobi

to?

Ona nie powie, gdzie jest Myrnin. Có

jest nie jest tu na górze i dywan został

zwini

ty z powrotem. On musiał tam zej

ść

-I jest powód, dlaczego nie mo

emy tylko zaczeka

, a

wróci?

Tak. Ada próbowała zabi

mnie dwa razy i kto wie, co ona jest wstanie, zrobi

jemu. Jest co

złego z ni

, Michael.

Wtedy mo

e powinni

my wezwa

kto

do pomocy.

Claire za

miała si

troch

dziko. – Niby, kogo, Amelie? Widziałe

w cmentarzu.

Naprawd

lisz,

e powinni

my polega

na niej wła

nie teraz?

Claire miała racje lub nie, ale Michael musiał zrozumie

ze rozmowa nic nie

wskóra. Wzruszył ramionami i powiedział, -

wietnie. Je

eli zostan

zabity, b

cie

nawiedzał.

-Nie byłby to pierwszy raz.

Mrugn

ł do niej i wkroczył do dziury, spadaj

c bezgło

nie w ciemno

ci. Claire pobiegła

do przodu,

c latarka wzdłu

drogi podeszła do zapadni i za

wieciła w dół. Tuzin

stóp poni

ej, blada twarz Michaela spogl

dała na nia. Jego niebieskie oczy wygl

dały

super jasno, poniewa

jego

renice skurczyły si

w blasku.

Dobrze - powiedział. -Skacz

Przechodziła ju

przez to z Myrnin, ale to nadal nie czuła zbyt komfortowo. Mimo to to

był Michael i, je

eli jaki

wampir był godny zaufania...zamkn

ła oczy, wzi

ła gł

boki

oddech i spadła, prosto do jego chłodne, silne rece. Michael postawił ja na ziemi,
zagl

daj

c w ciemno

ci.

–

Tu sa jakie

rzeczy na dole - powiedział.

Wampiry.

Nie—nie zaliczyłbym ich do wampirów. Rzeczy to jest do

ść

dokładny okre

lenie.-

Michael zabrzmiał troch

nerwowo. -Oni tylko—obserwuj

c nas.

czym

w rodzaju psów stra

ników. Obserwuj ich z powrotem, w porz

dku?

Tak zrobi

. Któr

dy?

Tedy - łatwo było zabł

dzi

w ciemno

ci, ale Claire miała dobra pami

ęć

wystarczyły dziwne kształty w skałach

cian,

eby znalazła wła

ciw

drog

. Smuga

wiatła z jej latarki podskakiwała i l

niła na kraw

dziach granitu i cz

ęś

ci rozbitego szkła

rozproszonego na podłodze. Były jakie

ci. Nie uwa

ała,

e to były ludzkie ko

ci,

chocia

to mogło by

prawdopodobnie pobo

yczenie.

Wow-, powiedział Michael i zapał jej rami

, gdy otworzył si

pokój. Wiedziała, co

on zobaczył—du

a jaskinie, gdzie Ada była zakwaterowana. Był tu wcze

niej, ale nie

przez tunel; to był rodzaj szoku, otwarta droga do ogromnej rozbrzmiewaj

cej echem

przestrze

wiatła- powiedziała Claire - Na lewo, na

cianie.

Widz

. Zosta

tu.

Zrobiła tak, chwytaj

c metalowa latark

bardziej mocno, a

nagłe brz

czenie mocy

towarzyszyło O

lepiaj

cemu blasku

wiateł powy

ej. Claire mrugn

ła kilka razy z

powodu blasku i zobaczyła Ad

—komputer, nie płaski, generowany obraz, który ona

lubiła od obecnego—był na najwy

szych obrotach, wł

cza pobrz

kiwały jak olbrzymie

by, para syczała od kobz, płyn buzował tu i tam w ogromnych szklanych pojemnikach.

Myrnin le

ał na przeciw olbrzymiej klawiatury, waza w dół.

-Och nie,- Claire wzi

ła gł

boki oddech i pobiegł w jego stron

. Zanim mogłaby

go dotkn

ąć

, Michael rzucił do niej i schwycił jej r

Nie,- powiedział i wzi

ł kawałek metalu z podłogi, któr

rzucił w plecy Myrnina

gdzie upadł, elektryczno

ść

wygin

ła si

w łuk i zaskwierczała. -Czuje ozon. Ona go nim

podminowała. Je

eli dotkniesz go, to cie zabije.

Tłumaczenia: mambob

☺