ROZWI¥ZANIA ZADAÑ I SCHEMAT OCENIANIA

Numer
zadania

Przewidywana odpowiedŸ

Punktacja

za

czynnoϾ

suma-

rycznie

1

A

Typ hybrydyzacji atomu azotu —

sp

3

1 p.

5 p.

B

Liczba wi¹zañ chemicznych — 3

1 p.

C

Liczba i rodzaj orbitali molekularnych — 4 orbitale molekularne typu

s

1 p.

D

K¹t pomiêdzy wi¹zaniami H

ÔNÔH — oko³o 107°

1 p.

E

Kszta³t przestrzenny cz¹steczki — piramidalny

1 p.

2

Obliczenia:

2 p.

4 p.

N

2

H

2

NH

3

c

r

, mol/dm

3

0,5

2,5

3

c

mol

, mol/dm

3

0,5 + 1,5 = 2

2,5 + 4,5 = 7

0

Stê¿enie pocz¹tkowe azotu wynosi 2 mol/dm

3

1 p.

Stê¿enie pocz¹tkowe wodoru wynosi 7 mol/dm

3

1 p.

3

A

NH

4

NO

3

+ H

2

O

Ü HNO

3

+ NH

3

+ H

2

O

NH

4

+

+ H

2

O

Ü NH

3

+ H

3

O

+

2 · 1 p.

6 p.

B

CH

3

COONH

4

+ H

2

O

Ü CH

3

COOH + NH

3

+ H

2

O

CH

3

COO

–

+ NH

4

+

+ H

2

O

Ü CH

3

COOH + NH

3

+ H

2

O

2 · 1 p.

C

KNO

2

+ H

2

O

Ü KOH + HNO

2

NO

2

–

+ H

2

O

Ü OH

–

+ HNO

2

2 · 1 p.

4

A

Równanie reakcji:

2 HNO

3

+ Ca(OH)

2

Û Ca(NO

3

)

2

+ 2 H

2

O

1 p.

4 p.

B

Obliczenia:

Obliczenie liczby moli Ca(OH)

2

zawartych w 50 cm

3

0,3-molowego roztworu

(

n

Ca(OH)

2

= 0,015 mola Ca(OH)

2

)

1 p.

Obliczenie liczby moli HNO

3

, jaka jest potrzebna do zobojêtnienia 0,015 mola

Ca(OH)

2

(

n

HNO

3

= 0,03 mola HNO

3

)

1 p.

Obliczenie objêtoœci 0,5-molowego roztworu HNO

3

, w której znajduje siê 0,03

mola HNO

3

(

V = 60 cm

3

)

1 p.

5

A

Probówka

I:

3 Cu + 8 HNO

3

Û 3 Cu(NO

3

)

2

+ 2 NO

­ + 4 H

2

O

2 p.

7 p.

Probówka

II:

3 Pb + 8 HNO

3

Û 3 Pb(NO

3

)

2

+ 2 NO

­ + 4 H

2

O

1 p.

Probówka

III:

Al + HNO

3

Û reakcja nie zachodzi

1 p.

Probówka

IV:

Ag + 2 HNO

3

Û AgNO

3

+ NO

2

­ + H

2

O

1 p.

B

Bezbarwny gaz wydziela siê w probówkach

I i II

2 · 0,5 p.

Brunatny gaz wydziela siê w probówce

IV

1 p.

www.wsip.com.pl

1

Numer
zadania

Przewidywana odpowiedŸ

Punktacja

za

czynnoϾ

suma-

rycznie

6

A

Równania reakcji:

1 p.

4 p.

1 p.

1 p.

B

W parownicy pozosta³ tlenek miedzi(II) CuO

1 p.

7

A

Równania reakcji:

1.

1 p.

13 p.

2. SO

3

+ H

2

O

Û H

2

SO

4

1 p.

3. H

2

SO

4

+ Ca(OH)

2

Û CaSO

4

+ 2 H

2

O

1 p.

4. Cu + 2 H

2

SO

4

Û CuSO

4

+ SO

2

­ + 2 H

2

O

1 p.

5. SO

2

+ NaOH

Û NaHSO

3

1 p.

6. NaHSO

3

+ NaOH

Û Na

2

SO

3

+ H

2

O

1 p.

7. Na

2

SO

3

+ H

2

SO

4

Û Na

2

SO

4

+ SO

2

­ + H

2

O

1 p.

8. SO

3

+ 2 NaOH

Û Na

2

SO

4

+ H

2

O

1 p.

9. H

2

S + Cu(NO

3

)

2

Û CuS¯ + 2 HNO

3

1 p.

10. CuS + O

2

Û Cu + SO

2

­

1 p.

11. 2 H

2

S + 3 O

2

Û 2 SO

2

­ + 2 H

2

O

1 p.

B

Reakcje utleniania–redukcji:

1, 4, 10, 11

4 · 0,5 p.

8

A

Równanie reakcji

H

2

S + Pb(NO

3

)

2

Û PbS¯ + 2 HNO

3

1 p.

4 p.

B

Obliczenia:

Obliczenie liczby moli Pb(NO

3

)

2

, jaka znajduje siê w 100 cm

3

0,1-molowego

roztworu tej soli (

n

Pb(NO )

3 2

= 0,01 mola Pb(NO

3

)

2

)

1 p.

Obliczenie liczby moli H

2

S, jaka jest potrzebna do ca³kowitego str¹cenia jonów

o³owiu(II) w postaci PbS z roztworu (

n

H S

2

= 0,01 mola H

2

S)

1 p.

Obliczenie objêtoœci H

2

S, jak¹ zajmuje 0,01 mola H

2

S (

V = 0,224 dm

3

)

1 p.

9

A

K

2

Cr

2

O

7

+ 3 H

2

S + 4 H

2

SO

4

Û K

2

SO

4

+ Cr

2

(SO

4

)

3

+ 3 S + 7 H

2

O

(je¿eli wspó³czynniki stechiometryczne równania nie s¹ prawid³owe, a wzory
wszystkich reagentów zosta³y napisane prawid³owo)

(je¿eli wspó³czynniki stechiometryczne równania nie s¹ prawid³owe i co naj-
mniej 1 wzór reagenta zosta³ napisany b³êdnie)

2 p.

(1 p.)

(0 p.)

2 · 1 p.

6 p.

B

(NH

4

)

2

CO

3

+ H

2

SO

4

Û (NH

4

)

2

SO

4

+ CO

2

­ + H

2

O

CO

3

2–

+ 2 H

+

Û CO

2

­ + H

2

O

2 · 1 p.

2

NH Cl

NH

+ HCl

Û

­

4

3

­

T

T

Numer
zadania

Przewidywana odpowiedŸ

Punktacja

za

czynnoϾ

suma-

rycznie

10

A

Równania reakcji:

Probówka

I:

2 KMnO

4

+ 16 HCl

Û 2 KCl + 2 MnCl

2

+ 5 Cl

2

­ + 8 H

2

O

(je¿eli wspó³czynniki stechiometryczne równania nie s¹ prawid³owe, a wzory
wszystkich reagentów zosta³y napisane prawid³owo)

(je¿eli wspó³czynniki stechiometryczne równania nie s¹ prawid³owe i co naj-
mniej 1 wzór reagenta zosta³ napisany b³êdnie)

2 p.

(1 p.)

(0 p.)

2 · 1 p.

14 p.

Probówka

II:

K

2

CO

3

+ 2 HNO

3

Û 2 KNO

3

+ CO

2

­ + H

2

O

CO

3

2–

+ 2 H

+

Û CO

2

­ + H

2

O

2 · 1 p.

Probówka

III:

Zn + H

2

SO

4

Û ZnSO

4

+ H

2

­

Zn + 2 H

+

Û Zn

2+

+ H

2

­

2 · 1 p.

Probówka

IV:

K

2

S + 2 HCl

Û 2 KCl + H

2

S

­

S

2–

+ 2 H

+

Û H

2

S

­

2 · 1 p.

B

Bezbarwny, bezwonny, niepalny gaz wydziela siê w probówce

II

1 p.

Bezbarwny, bezwonny, palny gaz, tworz¹cy mieszaninê piorunuj¹c¹ z tlenem
wydziela siê w probówce

III

1 p.

Bezbarwny gaz o nieprzyjemnym zapachu zepsutych jaj wydziela siê w probów-
ce

IV

1 p.

¯ó³tozielony gaz wydziela siê w probówce

I

1 p.

www.wsip.com.pl

3